Η Ελευθερία Στράκα γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Τα τελευταία όμως 17 χρόνια της ζωής της ζει στη Θεσσαλονίκη και όπως λέει η ίδια δε σταματάει ποτέ να την εκπλήσσει. Είναι εδώ και 4 χρόνια μέλος της ομάδας Beetroot, η οποία σχεδίασε το σήμα της Επιτροπής «Ελλάδα 2021», με αφορμή τους εορτασμούς των 200 χρόνων από την Επανάσταση. 

Από μικρή κατάλαβε ότι θέλει να ασχοληθεί με την τέχνη, καθώς δε σταματούσε να ζωγραφίζει. Αντλεί έμπνευση από τους φίλους και τα ταξίδια, αλλά και από τη μουσική, η οποία φαίνεται να παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή και στην καθημερινότητα της. Αυτό που της έχει λείψει περισσότερο το τελευταίο διάστημα ωστόσο είναι η συναναστροφή με κόσμο, οι αγκαλιές και ένα ποτό σ' ένα μπαρ. 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Ιωάννινα, σε μια γειτονιά έξω από το κάστρο. Οι εικόνες από τα παιδικά μου χρόνια έχουν πάντα λίγη ή περισσότερη ομίχλη. Ειδικά τις πρώτες πρωινές ώρες, που περνούσα τη μεγάλη μεταλλική πόρτα για να μπω στον προαύλιο χώρο του 9ου δημοτικού σχολείου, που βρισκόταν σ’ ένα μοναδικό σκηνικό: δίπλα από την λίμνη Παμβώτιδα, μέσα στο κάστρο. Για μένα, τα Ιωάννινα είναι μια μικρογραφία της Θεσσαλονίκης, στην οποία ζω τα τελευταία 17 χρόνια και αποτελεί για μένα πλέον «πατρίδα».

Η αγαπημένη μου γειτονιά της Θεσσαλονίκης είναι η Ισαύρων, όπου και κατοικώ τα τελευταία 3 χρόνια. Με συναρπάζει το γεγονός ότι ενώ βρίσκεται ένα βήμα πάνω από την τόσο πολυσύχναστη Τσιμισκή, παραμένει γειτονιά. Το προφίλ του κόσμου μάλιστα που επισκέπτεται τον πεζόδρομο της Ισαύρων αλλάζει με την ώρα της ημέρας. Το πρωί θα συναντήσεις κυρίως τεχνίτες -μηχανικούς, ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς- που έρχονται για να προμηθευτούν υλικά. Το βράδυ μεταλλάσσεται (ή τουλάχιστον, μεταλλασσόταν όσο τα καφέ και τα μπαρ ήταν ανοιχτά) σ’ έναν δρόμο γεμάτο κόσμο που χορεύει, γελάει και γίνεται μια μεγάλη παρέα μέσα από συζητήσεις που αφορούν την πολιτική, τον αθλητισμό, την τέχνη, μα πάνω απ’ όλα την ίδια την πόλη.

Σπούδασα Γραφιστική στην Akto Art & Design του Middlesex University, απ’ όπου αποφοίτησα το 2009 με ΒΑ Honours στην Oπτική Eπικοινωνία και την Tυπογραφία. Έχω συνεργαστεί με τα δημιουργικά γραφεία Redfish, Designers United και Semiotik, ενώ πέρασα και από το χώρο της διαφήμισης ως senior designer στην Admine. Από το 2017 μέχρι σήμερα είμαι μέλος της ομάδας Beetroot, όπου ασχολούμαι με τον σχεδιασμό οπτικών συστημάτων και γραμματοσειρών.

H σχέση μου με την τέχνη ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία. Πρώτος μου καμβάς όπου εξαντλούσα την έμπνευσή μου, τα ρούχα από τις κούκλες μου, τα οποία έφτιαχνα και ζωγράφιζα πάνω σε αυτά. Μάλιστα εκείνη την εποχή υπήρχε μια εκπομπή στο κρατικό κανάλι, το Art Attack. Την έβλεπα κάθε μέρα και προσπαθούσα να αναπαράγω οτιδήποτε κατασκεύαζαν ή σχεδίαζαν. Ως εσωστρεφές παιδί δεν σταματούσα ποτέ να ζωγραφίζω και να καταπιάνομαι με διάφορες χειροτεχνίες. Η μητέρα μου είδε αυτή μου την κλίση και με παρότρυνε να ξεκινήσω μαθήματα σε ένα εικαστικό εργαστήρι όταν ήμουν 7 χρονών. Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι πόσο μου άρεσε η μυρωδιά από τα χρώματα και το «λερωμένο» από μπογιές πουκάμισό μου. Η ηρεμία και η ησυχία που υπήρχε στον χώρο με έκανε να νιώθω άνετα. Επίσης, θυμάμαι ότι όλα μου τα σχέδια είχαν πολύ έντονα contrast, κάτι που χαρακτηρίζει τον σχεδιασμό μου έως και σήμερα.

Αντλώ έμπνευση από τους φίλους μου, τις ιστορίες και τα ταξίδια τους, τον τρόπο που μιλάνε, κινούνται και χορεύουν. Με εμπνέει η ζωή στην πόλη, οι ρυθμοί της το πρωί και το βράδυ, τα κτίρια και οι κάτοικοί της. Η μόδα και πώς αυτή μεταλλάσσεται σε κάθε περιοχή της πόλης. Η μουσική και πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στην καθημερινότητά μου. Η φωτογραφία κινηματογράφου, η αρχιτεκτονική, το product design και συγκεκριμένα κινήματα τέχνης, είναι διαρκείς πηγές έμπνευσης.

Ο σχεδιασμός του λογοτύπου του εορτασμού της συμβολικής επετείου των 200 χρόνων από την Επανάσταση ήταν μια πρόκληση για εμένα και την ομάδα μου, μιας και γνωρίζαμε πολύ καλά την ευθύνη που φέρουμε και τη σοβαρότητα του εγχειρήματος. Το brief της επιτροπής ήταν ξεκάθαρο και η ανάθεση του έργου έγινε από την Ένωση Εταιρειών Διαφήμισης & Επικοινωνίας Ελλάδος, ενώ ο σχεδιασμός του λογότυπου αποτέλεσε χορηγία της ΕΔΕΕ προς την επιτροπή «Ελλάδα 2021». Η ομάδα μας επιλέχτηκε από την ΕΔΕΕ ως το μέλος με τις περισσότερες εθνικές και διεθνείς διακρίσεις.

Η κατανόηση του ίδιου του έργου και η έμφαση στην ουσία ήταν ο κύριος στόχος μας. Από τις πρώτες κιόλας συνομιλίες και συναντήσεις είχε γίνει σαφές ότι το λογότυπο για την επέτειο των 200 χρόνων δεν αποτελεί μόνο αιτία εορτασμού του παρελθόντος, αλλά αφορμή για κάτι βαθύτερο. Μια νέα αφετηρία. H στιγμή που κοιτάμε πίσω, από το ξεκίνημα της ελεύθερης Ελλάδας ως σήμερα, για να προχωρήσουμε μπροστά. Με βάση το παρελθόν, η βαρύτητα βρίσκεται προς το μέλλον.

Μέσα από τα σχέδιά μου θέλω να βοηθήσω τον πελάτη/συνεργάτη μου να αναδείξει με τον καλύτερο τρόπο το προϊόν ή την υπηρεσία του. Το design για εμένα δεν αποσκοπεί μόνο στην ομορφιά. Κύριος στόχος του είναι να είναι πρωτίστως λειτουργικό και να βοηθάει τον τελικό αποδέκτη στην καθημερινότητά του.

Οι καλλιτέχνες που ξεχωρίζω αποτελούν κομμάτια ενός ευρύτερου φάσματος που περιλαμβάνει τη μουσική, τον κινηματογράφο, την τέχνη, το design, την αρχιτεκτονική, τη μόδα. Το κοινό τους σημείο -πέρα από τη δημιουργικότητα και την καταξίωσή τους; Το ότι αποτελούν φυσιογνωμίες που αγαπάνε τόσο αυτό που κάνουν, που δεν θα μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο.

Η τέχνη στην Ελλάδα -από την πιο mainstream μέχρι και την πιο underground μορφή της- είναι πραγματικά ελπιδοφόρα. Η νέα γενιά σχεδιαστών μαθαίνει, βλέπει και διψάει για γνώση. Οι νέες τεχνολογίες και τα social media έχουν βοηθήσει σημαντικά στο κομμάτι της έκφρασης. Πλέον ένας νέος δημιουργός μπορεί να μοιραστεί την τέχνη του με τον υπόλοιπο πλανήτη, να ανταλλάξει ιδέες, απόψεις, να κάνει συνεργασίες.

Κλασικό ή μοντέρνο προσωπικά πιστεύω πως μέσα από τη βαθιά γνώση του κλασικού και τις παλιές σχολές design, θα μπορέσεις να δημιουργήσεις κάτι καινούριο ή μοντέρνο.

Το πιο έντονο συναίσθημα είναι αυτό που μπορεί να σε οδηγήσει από το 0 στο 100.

Αυτό που μου έχει λείψει περισσότερο αυτήν την περίοδο είναι η συναναστροφή μου με κόσμο. Να μπορώ να μιλάω, να γνωρίζω ανθρώπους και να ανταλλάζουμε ιδέες, απόψεις και αγκαλιές.

Το πρώτο πράγμα που θα κάνω μόλις τελειώσει το lockdown είναι να πάω για ένα ποτό σε κάποιο από τα αγαπημένα μου μπαρ.

Αυτό που κατάλαβα τον τελευταίο χρόνο είναι πως είναι οκ να νιώθεις λύπη, χαρά, μοναξιά, ενθουσιασμό. Δεν υπάρχουν άσχημα ή όμορφα συναισθήματα και στιγμές, αλλά τρόποι να τα βιώνεις και δυνατότητες να μαθαίνεις μέσα απ’ αυτά. Το να διαχειρίζομαι τον εαυτό μου μέσα στην μοναχικότητά μου και να ξεπερνάω τους φόβους μου ήταν το μεγαλύτερο μάθημα του ’20.

Αυτό που θα έλεγα σ’ έναν νέο άνθρωπο που ξεκινάει τώρα να ασχολείται με τον καλλιτεχνικό/εικαστικό χώρο είναι να ψάχνει, να διαβάζει και να μην το βάζει κάτω με την πρώτη αντιξοότητα. Να εξελίσσει διαρκώς την τέχνη του και να έχει συνεχώς επαφή με τις νέες τεχνολογίες.

Τα μελλοντικά μου σχέδια αφορούν κυρίως τον καινούριο μας χώρο που δημιουργούμε επί της Βαλαωρίτου. Ένας χώρος που θα φιλοξενεί όλη μας την δημιουργικότητα. Εκθέσεις, workshop, design café -και φυσικά τα γραφεία μας. Το μέλλον τόσο για εμένα όσο και για την ομάδα μου, μόνο ελπιδοφόρο θα είναι.

Η Θεσσαλονίκη μού αρέσει γιατί μετά από 17 χρόνια που ζω εδώ δεν σταματάει να με εκπλήσσει.

Τα μέρη που αγαπώ πολύ στην πόλη είναι τα στενά της Άνω Πόλης, κυρίως όταν τα κατεβαίνω με φίλους μου τα βράδια, συνήθως μετά από κάποια μας έξοδο στα μαγαζάκια της περιοχής. Λόγω έλλειψης προσανατολισμού, κάθε φορά ανακαλύπτω και μια καινούρια διαδρομή, που θα με βγάλει και σε άλλο σημείο του κέντρου.

Το κρυφό μου σημείο είναι η παραλία στην Σοφούλη, γνωστή ως ακτή Ντοβίλ.

Θα ήθελα η πόλη μου να γίνει ένα ορόσημο πολυπολιτισμικότητας, όπου θα μπορεί ο καθένας να συνυπάρχει κάτω από τον ίδιο ουρανό, ανεξάρτητα από το χρώμα, το φύλο ή τη φυλή του. Ν’ αφήσουμε τη νέα γενιά ν’ αναπτύξει τις ιδέες της και να δημιουργήσει, να τη στηρίξουμε χωρίς ν’ αντιμετωπίζουμε με σκεπτικισμό και φόβο το όποιο καινούριο και διαφορετικό έχει να μας προσφέρει.

Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω τη Θεσσαλονίκη με 3 λέξεις heartwarming, unexpected, humidity.