Με τρεις ατομικές εκθέσεις στο ενεργητικό της, το 2016 και το 2017, η Φλώρα Χατζηπαντελή είναι μια από τις ανερχόμενες φωτογράφους στην πόλη, που ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη, καλλιτεχνική ματιά της. Το ταξίδι της στον χώρο της φωτογραφίας ξεκίνησε από την ΧΑΝΘ το 2012 ενώ γρήγορα απέκτησε το προσωπικό της, ιδιαίτερο στίγμα. Χαρακτηριστικό της είναι πως καταφέρνει να «εγκλωβίζει» σε κάθε της κλικ την ομορφιά ενός μέρους, είτε βρίσκεται στο αστικό περιβάλλον είτε στη φύση, και να την αναδεικνύει με τους ιδιαίτερους φωτισμούς. Αγαπημένες μας λήψεις είναι αναμφίβολα αυτές που αναδεικνύουν την ξεχωριστή αύρα της Θεσσαλονίκης -τόσο αισιόδοξη και μαγική- κάθε ώρα της ημέρας. Εκτός από επαγγελματίας φωτογράφος, εργάζεται και στην γκαλερί Lola's Art Shop. 

Γεννήθηκα και ζω στη Θεσσαλονίκη. Μεγάλωσα στη Χαριλάου. Στις πρώτες παιδικές μου μνήμες, υπάρχουν ακόμη κάποιες μονοκατοικίες με αυλή και ατελείωτες ώρες ανέμελου παιχνιδιού με τα παιδιά της γειτονιάς. Κρυφτό, κυνηγητό, κουτσό, μήλα... Την παιδική χαρά μου, συμπλήρωναν το Λούνα Παρκ της παραλίας, το παγωτό της «Ωραίας», το εστιατόριο Όλυμπος Νάουσα, που πηγαίναμε οικογενειακώς για φαγητό.

Η γειτονιά που αγαπώ πολύ και έχω ιδιαίτερη σχέση μαζί της είναι το Καραμπουρνάκι. Μου αρέσει, γιατί είναι κέντρο απόκεντρο, έχει ησυχία, είναι σε μία λογική απόσταση από το κέντρο και δίπλα στη θάλασσα! Νοικιάζαμε, πριν πολλά χρόνια, με την αδερφή μου ένα σπίτι σε αυτήν την περιοχή και θα ήθελα κάποια στιγμή να επιστρέψω.

Στη Θεσσαλονίκη του σήμερα η υπέροχη παραλία της από άκρη σε άκρη, είναι το μέρος που αγαπώ να φωτογραφίζω κάθε εποχή, ανακαλύπτοντας συνεχώς καινούρια φωτογραφικά κάδρα. Δε χάνω ευκαιρία όποτε μου επιτρέπουν οι υποχρεώσεις μου, να ανεβαίνω στα καραβάκια που κάνουν βόλτα στο Θερμαϊκό, για να απολαύσω στη δύση της ημέρας τη Θεσσαλονίκη από τη θάλασσα.

Το στέκι μου δεν είναι ένα. Το Dandelion στη Χρυσοστόμου Σμύρνης και το Piece of Cake είναι οι κοντινοί και αγαπημένοι προορισμοί για ένα κρασί μετά τη δουλειά. Αγαπώ το «Β» στο Βυζαντινό μουσείο και το Χάλαρο στη Σοφούλη. Σταθερή αξία! Το Fregio στη Χαριλάου, είναι το μέρος συνάντησης με τις φίλες μου για τα νέα της εβδομάδας και παγωτό!

Η αγαπημένη μου στιγμή είναι την Κυριακή που ξυπνάω νωρίς, όταν ακόμη όλα είναι ήσυχα, για να πάω στην εκκλησία και μετά να συναντήσω φίλους, κάνοντας διάφορες δραστηριότητες. Από το φθινόπωρο μέχρι και τις αρχές του καλοκαιριού φεύγουμε κυρίως για φωτογραφικές εξορμήσεις και καταλήγουμε για καφέ ή φαγητό. Το καλοκαίρι οι εξορμήσεις γίνονται παραθαλάσσιες! Τα τελευταία χρόνια η Sahara και το Leomar στην ακτογραμμή της Ν. Ηράκλειας, είναι η σταθερή μας προτίμηση για κοντινό μπάνιο. Αλλιώς, η πισίνα του Nikopolis για μία βουτιά εντός πόλης.

Από μικρή μου άρεσε να δημιουργώ και να αθλούμαι. Πέρασα πολλά χρόνια της ζωής μου μελετώντας πιάνο, πηγαίνοντας μπαλέτο, κολύμβηση, τένις. Η αγάπη μου για την αισθητική και την αρμονία ήταν και παραμένει μεγάλη. Με την φωτογραφική μηχανή του πατέρα μου, την εποχή του φιλμ, έκανα τα πορτραίτα των αδελφών και των φίλων μου, ανυποψίαστη ακόμη για το ρόλο που θα έπαιζε μετά από χρόνια η φωτογραφία στη ζωή μου.

Μετά το σχολείο, ξεκίνησα να εργάζομαι στις οικογενειακές επιχειρήσεις των γονιών μου, αρχικά στο κατάστημα της μητέρας μου το «Φλώρα», που διατηρούσε τότε στη Μητροπόλεως με Καρόλου Ντηλ, και μετέπειτα στην αντιπροσωπεία του πατέρα μου. Παράλληλα φοίτησα στο School of Management Assistants του Αμερικανικού Κολλεγίου και πήρα πτυχία σε 3 γλώσσες. Έζησα κάποια χρόνια της ενήλικης ζωής μου στην Αθήνα, όπου εργάστηκα στο τμήμα προσωπικού, τη χρυσή εποχή της Panafon, ενώ είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ και να θαυμάσω πολλές εκθέσεις Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών.

Η γκαλερί Lola’s Art Shop, στην Π. Μελά, φιλοξενεί έργα μικρογλυπτικής αξιόλογων Ελλήνων δημιουργών και είναι ο χώρος εργασίας μου τα τελευταία χρόνια, παράλληλα με τη φωτογραφία. Η συνεργασία μου με την οικογένεια Ζαχαροπούλου, ιδιοκτητών της γκαλερί, έχει εξελιχθεί με τα χρόνια, σε μία σχέση θα έλεγα συγγενική! Μέσα στον όμορφο αυτό χώρο, αντανακλάται η ενέργεια όλων αυτών των χειροποίητων αντικειμένων, που με αγάπη εμπνεύστηκαν οι δημιουργοί τους. Θέματα από την Ελλάδα και όχι μόνο, που φιλοτεχνεί ο κάθε καλλιτέχνης με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Κυρίως από μπρούντζο και πηλό. Εκτός από τις πωλήσεις, μέρος της δουλειάς μου είναι και η φωτογράφιση των αντικειμένων και η παρουσίασή τους στις σελίδες του Lola’s Art Shop στο διαδίκτυο. Αγαπημένη μου στιγμή είναι η δημιουργία της καινούριας βιτρίνας. Μπορεί να ξοδέψω μία ολόκληρη ημέρα, μέχρι να πετύχω το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι καλλιτέχνες με το πέρασμα του χρόνου έχουν πληθύνει, τα τετραγωνικά μέτρα της βιτρίνας όμως έχουν παραμείνει τα ίδια! Πολύ επισκέπτες εκτός από δώρα, ψάχνουν και διακοσμητικές λύσεις για τους χώρους τους και τους δίνουμε τις προτάσεις μας σε αυτό το κομμάτι. Μπορεί να μην είναι είδος πρώτης ανάγκης η αγορά ενός αντικειμένου τέχνης, όμως δημιουργεί ψυχική ευφορία και ανάταση στον αποδέκτη, χωρίς να χάνει την αξία του στον χρόνο. Σημαντικό! Το Lola’s Art Shop αγαπήθηκε γιατί προσφέρει καλαίσθητα χειροποίητα γλυπτά για πολλές περιστάσεις, που ξεκινούν από πραγματικά πολύ χαμηλές τιμές. Έχουμε επισκέπτες από όλον τον κόσμο.

Το κεφάλαιο της φωτογραφίας είναι ένα υπέροχο δώρο, που δεν είχα καν φανταστεί, αλλά ούτε και σχεδιάσει. Έχοντας πια κλείσει οριστικά το κεφάλαιο της οικογενειακής μας επιχείρησης, σκεφτόμουν το επόμενο επαγγελματικό μου βήμα. Κάποια στιγμή, οι φίλοι μου, βλέποντας τη φωτογραφική μου ματιά στο facebook, μου πρότειναν να καλύψω μία κλειστή βάπτιση. Το τόλμησα...  Από τότε, η φωτογραφική μηχανή, έγινε η «προέκταση» του χεριού μου. Παρακολούθησα κύκλο μαθημάτων στη ΧΑΝΘ με δάσκαλο τον Κωνσταντίνο Δήμτσιο και ξεκίνησα σαν βοηθός φωτογράφου. Μετά από λίγους μήνες, το καλοκαίρι του 2012, ήρθε και η πρόταση συνεργασίας στο Lola’s Art Shop.

Η πρώτη φωτογράφος που έκανε κριτική στα κάδρα μου ήταν η Χρύσα Νικολέρη που δε βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Θυμάμαι πως είχα πάει τότε στο studio της γεμάτη ενθουσιασμό και αγωνία, με ένα μικρό άλμπουμ από διαφορετικά θέματα. Μου είπε «Το έχεις», αφού βέβαια πρωτύτερα δέχτηκα την αυστηρή της κριτική! «Κοίτα να βγάζεις το διαφορετικό» συμπλήρωσε. Πάντα την ευχαριστώ για αυτά της τα λόγια.

Θυμάμαι με νοσταλγία την πρώτη φωτογραφία που έβαλα στο facebook, στην ομάδα Pho_topia, αλλά και τη χαρά που ένιωσα από τα σχόλια των μελών της ομάδας. Ήταν ο Λευκός Πύργος και παράπλευρα σιλουέτες ανθρώπων κόντρα στο φως της δύσης.

Την απόλυτη φωτογραφική μαγεία έζησα για δύο μέρες στην κάτασπρη Θεσσαλονίκη τον Ιανουάριο του 2017, δημιουργώντας το φωτογραφικό άλμπουμ, "Let it snow". Ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο από αυτό που γνωρίζουμε τόσα χρόνια στο κέντρο της πόλης και βλέπουμε πολύ σπάνια. Μία απέραντη ησυχία και το χιόνι να πέφτει ακατάπαυστα. Θα μου μείνει αξέχαστο.

Οι 3 ατομικές έκθεσεις, στη Ζώγια το 2016 και το 2017 και στο Zak Contemporary Bistrot την ίδια χρονιά, ήταν για μένα απρόσμενα δώρα του φωτογραφικού μου ταξιδιού, μαζί με τα πολύ θετικά σχόλια φίλων, αλλά και ανθρώπων της τέχνης και της ποίησης.

Ανάμεσα στους Έλληνες φωτογράφους ξεχωρίζω την προσέγγιση του Γιώργη Γερόλυμπου και του Ανδρέα Πρόκου. Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσες τις φόρμες και τις γραμμές της αρχιτεκτονικής φωτογραφίας, ειδικά όταν συνδυάζονται με το ανθρώπινο στοιχείο. Ενθουσιάστηκα με το portfolio του Κυριάκου Κάζηρα από την άγρια φύση. Αγαπώ την αισθητική των «κατόψεων» με drone της Μαρίνας Βερνίκου από διάφορα μέρη του πλανήτη. Πρόσφατα μου δώρισαν ένα λεύκωμα της Σίφνου με τη ματιά του Γιώργου Πούπη. Εξαιρετικός! Από ξένους, θαυμάζω τον Αμερικανό φωτογράφο Eliot Porter, φωτογράφο φυσικού τοπίου και τον Tim Clinch, Άγγλο φωτογράφο, που το portfolio του στο φαγητό, τους εσωτερικούς χώρους, τους ταξιδιωτικούς προορισμούς και το lifestyle γενικότερα ταυτίζεται απόλυτα με την αισθητική μου.

Εύχομαι σύντομα η Θεσσαλονίκη να αποκτήσει περισσότερες απευθείας αεροπορικές και ακτοπλοϊκές συνδέσεις. Και να είναι πιο καθαρή! Αξίζει να προσπαθήσουμε Δήμος και πολίτες να έχουμε όσο πιο όμορφη γίνεται την πόλη της καρδιάς μας

Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω τη Θεσσαλονίκη με 3 λέξεις αυτές θα ήταν τα συναισθήματα που με κάνει να νιώθω: ζεστασιά, ηρεμία, «σπίτι»...