Πόσο αφήνεις την «τέλεια» εικόνα των άλλων να σε επηρεάσει;

Η «τέλεια» ζωή υπάρχει στην καθημερινότητά μας πολύ πριν την εμφάνιση των social media. Τη βρίσκουμε στους celebrities, στις ρομαντικές κομεντί, στα βιβλία, στις φαντασιώσεις μας, στις προσδοκίες μας. Και αν και δεν είναι κακό να ξεκλέβουμε μερικές στιγμές για να χαθούμε ανάμεσά τους και να βρούμε λίγη «μαγεία», να αισθανθούμε αυτό το περιζήτητο ιδανικό «και αν…», σύντομα η πραγματικότητα μας προσγειώνει τόσο ανώμαλα που αντί να μας ενισχύει, μας αποσυντονίζει, μας θλίβει, μας πληγώνει.

Εν έτει 2020 και με τη δυνατότητα του καθενός να προβάλλει onlineμέσα από κάθε μέσο κοινωνικής δικτύωσης την «τέλεια» ζωή του, τα «πειραγμένα» ερεθίσματα της υποτιθέμενης τελειότητας βρίσκονται παντού: στις «τέλειες σχέσεις», στα «τέλεια παιδιά», στους «τέλειους συντρόφους», στις «τέλειες μαμάδες», στις «τέλειες καριέρες» με τους υπόλοιπους να παρακολουθούν από την κλειδαρότρυπα και να αναρωτιούνται: τι κάνω λάθος και βρίσκομαι τόσο μακριά από αυτό το τέλειο;

Πώς η «τελειότητα» των άλλων επηρεάζει τη σκέψη μου;

Τι γίνεται, λοιπόν, όταν ερχόμαστε σε επαφή με αυτή την προσπάθεια προβολής της τελειότητας των άλλων, όταν μάλιστα δεν συνειδητοποιούμε ότι αποτελεί προσπάθεια, ότι συχνά η εικόνα δεν είναι ρεαλιστική, αλλά υποθέτουμε πως για να το βλέπουμε ως έχει, έτσι θα είναι.

Καταφεύγουμε σε σκέψεις όπως οι παρακάτω:

«Εγώ δεν θα γίνω ποτέ έτσι.»
«Κοίτα τι κατάφερε αυτός σε 3 χρόνια στην καριέρα του και εγώ ακόμη είμαι στο μηδέν.»
«Η Μ. πήρε προαγωγή και εγώ είμαι ακόμα άνεργη. Δεν θα τα καταφέρω ποτέ.»
«Κοίτα τους πόσο τέλεια σχέση έχουν! Εμείς γιατί μαλώνουμε συνέχεια;»
«Ο Γ. έφτιαξε το πιο ρομαντικό ραντεβού! Εμένα, ούτε μία σοκολάτα δεν μου παίρνει».
«Πώς προλαβαίνει και τις ασχολίες των παιδιών και τον άντρα της και την καριέρα της και να είναι πάντα περιποιημένη και γεμάτη ενέργεια; Εγώ, δεν προλαβαίνω ούτε για τα μισά και νιώθω αποστραγγισμένη…»
«Είναι συνέχεια χαρούμενος, ετοιμοπόλεμος και όλα φαίνεται να του πηγαίνουν υπέροχα! Νιώθω τόσο αποτυχημένος που δεν μπορώ να παραμείνω χαρούμενος παρά τα όσα συμβαίνουν!»
«Πόσο τέλειες αναλογίες έχει, χωρίς κυτταρίτιδα! Έχει μέχρι και thighgap -ενώ εγώ…!»

Τα κοινά σημεία

Όποια σκέψη και αν επιλέξετε ανάμεσα από τις παραπάνω θα βρείτε 4 κοινά τους στοιχεία.

Μπορείτε να τα εντοπίσετε;

Δεν παρατηρώ απλά, αλλά συγκρίνω με στόχο να ρίξω πιο χαμηλά τον εαυτό μου.

Κάθε φορά που βλέπω το πόσο «τέλεια» είναι ή ζουν οι άλλοι, δημιουργώ σκέψεις που αντί να είναι εποικοδομητικές για μένα την ίδια, είναι βλαπτικές προς τον εαυτό μου. Δεν παρατηρώ απλά, λοιπόν, όσα βλέπω σε μία προσπάθεια να τα αξιολογήσω, αλλά μπαίνω στη διαδικασία να συγκρίνω ό,τι βλέπω με το αντίστοιχο κομμάτι της δικής μου ζωής με στόχο να με μειώσω.

Όσο αξιολογώ το μέσα μου, τη ζωή μου, τις σχέσεις μου, τα παιδιά μου σε σύγκριση με εξωτερικά σημεία αναφοράς, τόσο περισσότερο απομακρύνομαι από αυτά, αλλά και τις λύσεις που θα μπορούσα να δώσω. Όσο περισσότερο προσπαθώ να αντιγράψω τη ζωή κάποιου άλλου, τόσο δεν ζω τη δική μου.

Το αποτέλεσμα; Να μένω πάντα ανικανοποίητη σε έναν συνεχή μαραθωνοδρόμο να φτάσω τους άλλους!

Δεν αξιολογώ κατά πόσο ρεαλιστικά είναι όσα βλέπω ή ακούω.

Πόσο ρεαλιστικό είναι να παραμένει κάποιος μόνιμα χαρούμενος ό,τι και αν γίνει; Πόσο πιθανό είναι να υπάρχει σχέση που δεν έχει προβλήματα, καυγάδες, συγκρούσεις ή διαφωνίες;

Τις περισσότερες φορές που επιτρέπουμε στον εαυτό μας να πέσει ψυχολογικά, όταν τον συγκρίνουμε με μία τέτοια «τέλεια» εικόνα, αυτό που δεν κάνουμε είναι να αξιολογούμε την κατάσταση ρεαλιστικά.

Η λογική, λοιπόν, και ο ρεαλισμός έρχονται ως αντίβαρα να μας συνεφέρουν και να μας συγκρατήσουν από την ψυχολογική πτώση που είμαστε έτοιμοι να κάνουμε στο κενό.

Στην περίπτωση που δεν χρησιμοποιήσουμε αυτά τα «αντίβαρα» η πτώση είναι συνεχής, γεμάτη άγχος και αμφιβολία για τις δυνατότητες, τις ευκαιρίες και τελικά την αξία μας, δημιουργώντας ολοένα και νέες αρνητικές σκέψεις που όχι απλά μειώνουν την αυτοπεποίθησή μας, αλλά σαμποτάρουν σιωπηλά και κάθε προσπάθειά μας να βελτιωθούμε.

Δεν σταματώ στην πρώτη αρνητική σκέψη που κάνω.

Θα έχετε παρατηρήσει και εσείς ότι σε αντίστοιχες περιπτώσεις σύγκρισης, ποτέ δεν σταματάτε στη μία σκέψη ή ακόμα και στο πρώτο «τέλειο» ερέθισμα! Πόσες φορές βρεθήκατε να βλέπετε Instagram λογαριασμούς μοντέλων, τον έναν μετά τον άλλον παρατηρώντας τα «τέλεια» σώματά τους για να καταλήξετε να βρίσκετε ολοένα και περισσότερα αρνητικά στοιχεία πάνω στο δικό σας σώμα;

Ένα μοτίβο αρνητικών σκέψεων, λοιπόν, είναι το εξής:

Πώς τα καταφέρνει και είναι έτσι; (παρατήρηση & απορία)
Εγώ απέχω τόσο πολύ από αυτό. (σύγκριση με εαυτό & διαπίστωση)
Δεν θα καταφέρω ποτέ να φτάσω εκεί. (αβάσιμα συμπεράσματα & απογοήτευση)
Δεν αξίζω/ δεν έχω ωραίο σώμα/η ζωή μου είναι αδιάφορη/ είμαι αδύναμη/ η σχέση μου δεν είναι καλή / δεν είμαι καλή μητέρα ή σύντροφος κ.α. (σύνδεση της «επιτυχίας» ενός άλλου, με τη δική μου «αποτυχία» όπως την αντιλαμβάνομαι, χαμηλή αυτοπεποίθηση και κινητοποίηση για την αλλαγή).

Δυστυχώς μπαίνοντας μέσα σε αυτόν τον κύκλο αρνητικών σκέψεων, αν δεν έχουμε δουλέψει σκληρά με τον εαυτό μας προκειμένου να μάθουμε να τον ελέγχουμε, είναι πολύ πιθανό να μας αφομοιώσει, φέρνοντας στο μυαλό μας κάθε φόβο και αμφιβολία για το τι είμαστε ικανές να κάνουμε στο παρόν, αλλά και στο μέλλον.

Όσο εστιάζω σε αυτές τις αρνητικές σκέψεις, τόσο απομακρύνομαι από τις επιλογές μου. Όσο εστιάζω σε όσα δεν έχω ή σε όσα δεν είμαι «τέλεια», τόσο ξεχνώ όλα όσα έχω, όλα όσα με γεμίζουν και όλα εκείνα στα οποία επιτυγχάνω – τώρα ή στο παρελθόν.

Τι να κάνετε διαφορετικά;

Εξετάστε σε επίπεδο ρεαλισμού όλα όσα βλέπετε ή ακούτε και αναρωτηθείτε «είναι δυνατό να είναι πάντα τόσο «τέλεια»;»

Αποφύγετε να συγκρίνετε τη συνθήκη ή το άτομο με εσάς και αν το κάνετε, δοκιμάστε μία πιο παραγωγική σκέψη που μπορεί να σας ενισχύσει, αντί να σας ρίξει ψυχολογικά:«τι φαίνεται να κάνει στην καθημερινότητά του, που θα μπορούσα να πάρω ως παράδειγμα και να γίνω περισσότερο αποτελεσματική;»

Δουλέψτε με τον εαυτό σας και ενισχύστε την αποδοχή του,εστιάζοντας σε όσα μπορείτε όντως να βελτιώσετε / αλλάξετε σε εσάς ή τη ζωή σας.

Εντοπίστε τον κύκλο αρνητικών σκέψεων που ενεργοποιείται και παρατηρήστε ποια κομμάτια του εαυτού σας βλάπτει; Ποια είναι αυτά τα σημεία τα οποία σάς πονά;

Αντικαταστήστε κάθε αρνητική σκέψη με μία θετική όπως παρακάτω:

Αντί του «Δεν έχω καταφέρει τίποτα» αναρωτηθείτε «Για ποιες επιτυχίες μου μέχρι σήμερα είμαι περήφανη για μένα;».

Αντί του «Πόσο τέλειο σώμα έχει– εγώ έχω τόση κυτταρίτιδα!», σκεφτείτε «Ποια είναι αυτά τα στοιχεία για τα οποία μου κάνουν συχνά κομπλιμέντα οι άλλοι;»

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, εστιάστε όχι σε αυτά που δεν έχετε, αλλά σε όλα εκείνα που έχετε – σε όλα αυτά για τα οποία είστε ευγνώμων, σε όλα αυτά τα οποία αν δεν είχατε θα σας έλειπαν. Σε εσάς, στις σχέσεις σας, στα παιδιά σας, στην καριέρα σας.

Να θυμάστε… δεν γεννηθήκαμε για να είμαστε τέλειοι, αλλά για να είμαστε αληθινοί.

Μείνετε αληθινή, ο εαυτός σας, όπως και αν είναι. Βελτιωθείτε, αλλάξτε, εξελιχθείτε γιατί το θέλετε εσείς, όχι για να είστε καλύτεροι από τους άλλους. Συγκρίνετε αυτό που έχετε με αυτό που θέλετε, το παρόν με το μέλλον σας – όχι τον εαυτό σας με τους γύρω σας.