Οι μοναδικοί T&T Architects μιλούν για τη σύγχρονη οπτική της Θεσσαλονίκης

Οι T&T Architects είναι οι Λίζα Τικταπανίδου και Διονύσης Τσάσης. Με μακροχρόνια εμπειρία -ο καθένας σε διάφορους τομείς του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και του design-, συνεργάζονται την τελευταία 10ετία, προσφέροντας υψηλού επιπέδου υπηρεσίες αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, μελέτης, κατασκευής, επιμέλειας και διαχείρισης έργου. Το portfolio τους περιλαμβάνει μια σειρά από ποικίλα, υλοποιημένα έργα: ιδιωτικές κατοικίες, διατηρητέα κτίρια, έργα δημοσίου ενδιαφέροντος, εμπορικά καταστήματα, χώρους αναψυχής, γραφεία, ιατρεία, ξενοδοχεία, μουσειογραφικές μελέτες.

Μπορούμε να αναφερόμαστε σε μια ταυτότητα όταν μιλάμε για την αρχιτεκτονική της Θεσσαλονίκης; Η Θεσσαλονίκη είναι μια μεσογειακή πόλη με εκλεκτικιστικό χαρακτήρα. Ανάμεσα στον μεγάλο όγκο των κτιρίων της μοντέρνας αρχιτεκτονικής, συναντάμε κάποια εκλεκτικιστικά με στοιχεία art deco και art nouveau και ανάμεσά στους αρχαιολογικούς χώρους, βυζαντινές εκκλησίες, παραδοσιακές αγορές, κτίσματα της Οθωμανικής περιόδου και παραδοσιακά σπίτια στην Άνω Πόλη. Αυτά μαζί με τα κτίρια του Α.Π.Θ. και της Δ.Ε.Θ., συνιστούν κατά τη γνώμη μας την αρχιτεκτονική της ταυτότητα.

Βρίσκετε ισορροπία ανάμεσα στο ιστορικό και το μοντέρνο στοιχείο στον αστικό ιστό; Ναι. Τα διάφορα ιστορικά αρχιτεκτονικά σύνολα (ο άξονας της Αριστοτέλους, οι αγορές Βλάλη και Βατικιώτη, τα Λαδάδικα, η Άνω Πόλη και οι αρχαιολογικοί χώροι) αντισταθμίζουν τον μεγάλο όγκο των πολυκατοικιών, προσφέροντας αστικές ανάσες και φανερώνοντας την ιστορική συνέχειά της.

H πόλη σταδιακά αποκτά νέο πρόσωπο. Δώστε μας μερικά projects, που θα μπορούσαν να εξελιχθούν περισσότερο. Το ότι η πόλη αλλάζει δε σημαίνει πως εξελίσσεται. Είναι εξέλιξη το γεγονός ότι τα Λαδάδικα από παραδοσιακή, εμπορική γειτονιά με ανάμεικτες χρήσεις, κατέληξαν σε περιοχή διασκέδασης με ημερομηνία λήξης; Όλοι θυμόμαστε την ερήμωσή τους, όταν τα μπαρ μετακόμισαν, αφήνοντας πολλά ιστορικά κτίρια κακοποιημένα. Από την άλλη, η βίλα Πετρίδη στην οδό Αναγεννήσεως, ένα εξαιρετικό παράδειγμα αποκατάστασης διατηρητέου, παραμένει χωρίς μόνιμη χρήση, σε αντίθεση, με τη Μονή Λαζαριστών, που αποτέλεσε αφορμή για την ανάπτυξη της περιοχής.

Η συμμετοχή των αρχιτεκτονικών γραφείων στην αναδιαμόρφωση της πόλης είναι όσο ενεργή θα μπορούσε; Τα αρχιτεκτονικά γραφεία συμμετείχαν στην αναδιαμόρφωση της πόλης επί Πολιτιστικής Πρωτεύουσας. Είχαμε την τύχη, ως νέοι αρχιτέκτονες, να συνεισφέρουμε σ’ αυτό. Από τότε, τα μοναδικά έργα μεγάλης κλίμακας που υλοποιήθηκαν είναι το Δημαρχιακό Μέγαρο και η Νέα Παραλία. Η κύρια δραστηριότητα των αρχιτεκτονικών γραφείων τα χρόνια της κρίσης είναι μικρής κλίμακας έργα, όπως ανακαινίσεις κι επανασχεδιασμός υφιστάμενων χώρων, που έχουν σημαντική επίδραση στη ζωή των ανθρώπων, όχι, όμως, στην εικόνα της πόλης.

Υπάρχουν leaders, ομάδες με όραμα ή projects που θαυμάζετε; Σε μια πόλη με Αρχιτεκτονική Σχολή, θα περίμενε κανείς η συζήτηση για τα θέματα της Αρχιτεκτονικής και της πόλης να είναι καθημερινή. Ομάδες, όπως «Οι Φίλοι της Νέας Παραλίας», «Η γειτονιά της Αλεξάνδρου Σβώλου» ή η “Papamarkou Street» ενδιαφέρονται και παρεμβαίνουν, αξιοποιώντας τον δημόσιο χώρο με πρωτότυπους τρόπους. Οι νέοι αρχιτέκτονες με όραμα και διάθεση για πειραματισμούς, προς το παρόν, εξαντλούν τη δημιουργικότητά τους στα μικρά projects, προσδοκώντας τις μεγάλες αναπλάσεις.

Τι θα θέλατε να δείτε διαφορετικό στην πόλη σε 10 χρόνια; Πολύ περισσότερο πράσινο. Ένα Μητροπολιτικό Πάρκο στις εγκαταστάσεις της Δ.Ε.Θ. και του Γ’ Σώματος Στρατού, όπου θα διασώζονται δείγματα ιστορικής και σύγχρονης αρχιτεκτονικής, θα ενοποιεί το Α.Π.Θ. με τη Νέα Παραλία και τα Μουσεία και θα γεφυρώνει την Ανατολική Θεσσαλονίκη με το Κέντρο.

Η δική σας φιλοσοφία ποια είναι; Ο δημιουργικός πειραματισμός, η έμφαση στη λεπτομέρεια, το context κάθε έργου, αλλά και η αναζήτηση ενός ισχυρού concept. Κάθε νέο έργο αποτελεί για μας μια νέα πρόκληση για να επεκτείνουμε τα όριά μας σαν αρχιτέκτονες, εκπληρώνοντας ταυτόχρονα τις απαιτήσεις του. Παρακολουθούμε την εξέλιξη της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής, του design, της τεχνολογίας και των υλικών, χωρίς ωστόσο να αισθανόμαστε δέσμευση από τις επικρατούσες -κάθε φορά- αντιλήψεις.