Αν αισθανθήκατε απογοήτευση για κάτι που κάνατε ή συνέβη τελευταία, δεν είστε μόνη. Πολλές φορές απογοητευόμαστε αμέσως από τον εαυτό μας αν δεν καταφέρουμε να επιτύχουμε έναν στόχο, καταλήξουμε σε λάθος συμπεράσματα ή μία ενέργειά μας δεν έχει τα αποτελέσματα που περιμέναμε.
Και παρόλο που η απογοήτευση είναι ένα έντονα ανθρώπινο συναίσθημα, που ενεργοποιείται αυτόματα, συχνά αποτελεί συναισθηματική παγίδα που άλλες φορές μας καθυστερεί, άλλες μας μπλοκάρει τελείως. Τα καλά νέα -ευτυχώς- είναι πως παρόλο που αποτελεί ένα συναίσθημα που πυροδοτείται υποσυνείδητα, μπορείτε να το διαχειριστείτε και να προχωρήσετε μπροστά!
Προσδοκίες Vs Όνειρα
Υπάρχει μία λεπτή γραμμή που χωρίζει τις προσδοκίες και τα όνειρα. Το όνειρο είναι φαντασία, κάτι που θέλουμε ή ευχόμαστε να γίνει χωρίς να σημαίνει ότι προσπαθούμε ιδιαίτερα για αυτό ή αναμένουμε να πραγματοποιηθεί. Συχνά, μας αρκεί απλά να οραματιζόμαστε ότι το κατακτούμε σε φαντασιωτικό επίπεδο κλείνοντας τα μάτια μας, ακόμα και αν όταν τα ανοίξουμε αυτό χαθεί.
Οι προσδοκίες από την άλλη, αφορούν αντίστοιχα μία συνθήκη που οραματιζόμαστε, αλλά σε αυτή την περίπτωση αναμένουμε να συμβεί! Και όχι απλά αναμένουμε, συχνά απαιτούμε, επενδύουμε – άλλοτε με πράξεις, άλλοτε χωρίς καμία ενέργεια.
Η διαφορά και η παγίδα των παραπάνω δύο έγκειται στο συναίσθημα που αναδύεται μετά το όνειρο ή την προσδοκία. Στην περίπτωση του ονείρου αν δεν συμβεί, μπορεί να μην μας αγγίξει σχεδόν καθόλου (άλλωστε σε πολλά από αυτά δεν πιστεύουμε καν ότι θα συμβεί!), στην περίπτωση, όμως, της προσδοκίας η απογοήτευση, η απελπισία, η χαμηλή αυτοπεποίθηση και συχνά η παραίτηση είναι μερικά από αυτά που ακολουθούν.
Οι 3 συχνότεροι τύποι προσδοκιών που μας παγιδεύουν
Ο σύντροφός μου δεν κάνει τίποτα για να με κάνει ευτυχισμένη
Πόσες φορές θυμώσατε με τον σύντροφό σας γιατί «δεν κάνει τίποτα» από όσα θα σας έκαναν ευτυχισμένη; Μάλιστα, αν μπορούσατε να του γράψετε ένα manual ευτυχίας σας, θα γεμίζατε εύκολα ένα ολόκληρο βιβλίο με «λύσεις», τεχνικές, κινήσεις και λόγια που θα σας διατηρούσαν με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο μόνιμα στα χείλη σας – αυτό τουλάχιστον πιστεύετε. Και, έτσι, συχνά αναρωτιέστε: «Γιατί του είναι τόσο δύσκολο να το κάνει; Γιατί δεν τα κάνει αφού με ξέρει τόσο καλά; Πρέπει να του τα λέω όλα εγώ; Μήπως δεν νοιάζεται τόσο για μένα τελικά;».
Εδώ, περιγράφουμε ένα πολύ συχνό λόγο διαφωνίας των ζευγαριών που αποτελείται από ένα σύμπλεγμα υπερβολικών προσδοκιών: η προσδοκία της ευθύνης του άλλου για το δικό μας θετικό συναίσθημα (εκείνος πρέπει να με κάνει ευτυχισμένη) και η προσδοκία ότι ο σύντροφός μας γνωρίζει όλα όσα έχουμε στο μυαλό μας.
Η αλήθεια είναι ότι μπορεί, όντως, να γνωρίζει κάποια πράγματα – και συνήθως αυτά να κάνει πράξη. Το ότι ξέρει, όμως, ένα μέρος όσων επιθυμείτε, δεν σημαίνει ότι γνωρίζει ακριβώς τι έχετε στο μυαλό σας: τι θέλετε, τον τρόπο ακριβώς που το θέλετε, τη χρονική στιγμή που το ονειρεύεστε, συνοδευμένο με τα λόγια που περιμένετε να ακούσετε και ό,τι άλλο έχει δημιουργήσει η σκέψη σας.
Μένοντας, λοιπόν, σε αυτές τις υπερβολικές προσδοκίες από τον σύντροφό σας καταλήγετε να μένετε αγκαλιά με την απογοήτευση και όχι με την ευτυχία. Και όσο μένετε αγκαλιά με αυτή, τόσο απομακρύνεστε από εκείνον. Και όσο απομακρύνεστε από τη σχέση σας, τόσο απομακρύνεστε και από τη δική σας ευθύνη.
Αναρωτηθείτε, λοιπόν, ποια είναι η δική μου ευθύνη; Τι κάνω εγώ για να είμαι ευτυχισμένη; Είναι ρεαλιστικό να περιμένω ο άνθρωπός μου να γνωρίζει ακριβώς ό,τι έχω στο μυαλό μου;
Μάλλον, όχι…
Ο δρόμος της επιτυχίας είναι ένας!
Η επιτυχία δεν είναι μία ευθεία ανοδική γραμμή χωρίς στάσεις. Η επιτυχία δεν είναι καν γραμμή. Συνήθως κάνει καμπύλες, άλλες προς τα πάνω, άλλες προς τα κάτω. Συχνά, φέρνει μπροστά μας στάσεις που δεν περιμένουμε – ή δεν θέλουμε καν να γνωρίσουμε!
Αν κάθε φορά που θέτετε έναν στόχο π.χ. στην εργασία σας, δημιουργείτε νοητά έναν συγκεκριμένο δρόμο που πρέπει να ακολουθήσετε, γιατί «μόνο αυτός είναι επιτυχία», το πιο πιθανό είναι να απογοητευτείτε. Όσο πιο μεγάλες και συγκεκριμένες είναι η προσδοκίες σας για ένα αποτέλεσμα, τόσο πιο πιθανό είναι έρθετε αντιμέτωπες με την απογοήτευσή σας για ακόμη μία φορά και όσο εμμένετε, μάλιστα, σε αυτόν τον δρόμο, τόσο πιο πολύ θα δυσκολευτείτε να το καταφέρετε με κίνδυνο τελικά, να κουραστείτε και να παραιτηθείτε – αφού μέσα σε αυτό το ταξίδι θα έχει κατακερματιστεί και η αυτοπεποίθησή σας.
Το χειρότερο σε αυτή την περίπτωση, όμως, δεν είναι ότι δεν τα καταφέρνετε όπως θέλετε, αλλά ότι μέσα σε αυτή την απολυτότητα της συγκεκριμένης προσδοκίας αποτυγχάνετε να δείτε το περιβάλλον γύρω της. Μία πιθανή νέα εξέλιξη, όσα πράγματα μάθατε, όσα λάθη έχουν να σας διδάξουν κάτι, νέες εικόνες, ακόμα και νέες ευκαιρίες!
Μένοντας στον «μόνο δρόμο» που θέλετε, χάνετε τη θέα κάθε τι καινούριου που υπάρχει τριγύρω και πιθανόν να σας έδινε πολλά περισσότερα από όσα πιστεύετε ότι θα σας δώσει ο δικός σας μοναδικός δρόμος της επιτυχίας.
Οι άλλοι θα μου δώσουν όλα όσα δίνω και εγώ
Πόσες φορές δεχτήκατε να κάνετε πράγματα για τους άλλους, έχοντας την προσδοκία ότι όταν θα χρειαστείτε κάτι αντίστοιχο εσείς, θα κάνουν και εκείνοι το ίδιο, αλλά δεν συνέβη; Πόσες φορές από αυτές απογοητευτήκατε, κλειστήκατε ή μπορεί και να χαλάσατε τις σχέσεις σας;
Υπάρχει η πεποίθηση που μας δημιουργείται από όταν ήμαστε παιδιά, ότι όσα κάνουμε για τους γύρω μας θα γυρίσουν πίσω σε εμάς από εκείνους όταν έχουμε την ίδια ανάγκη. Η πραγματικότητα όμως, διηγείται την ιστορία διαφορετικά.
Η πραγματικότητα μας θυμίζει πως ο καθένας είναι μία αυτόνομη οντότητα, με διαφορετική φιλοσοφία ζωής και ανάγκες. Μπορεί οι γύρω μας να μην «επιστρέφουν» πίσω όσα κάναμε για αυτούς με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αλλά συχνά κάνουν άλλα πράγματα- που εμείς δεν προσφέρουμε -είτε γιατί δεν ξέρουμε πώς, είτε γιατί δεν θέλουμε.
Μπορεί εσείς να είστε αυτές που δίνουν πάντα συμβουλές στις φίλες σας και ακούνε όλα τους τα προβλήματα και εκείνες να είναι αυτές που σας φτιάχνουν τη διάθεση και σας βοηθούν, όποτε χρειάζεστε βοήθεια με μία αλλαγή στο σπίτι σας για παράδειγμα. Το ότι δεν ακούνε τα προβλήματά σας, όπως κάνετε εσείς, δεν τις κάνουν απαραίτητα κακές φίλες, απλά κάνουν εσάς πολύ καλή ακροάτρια – κι αυτό είναι εντάξει!
Η προσδοκία να φέρονται οι άλλοι σε εμάς, όπως εμείς σε εκείνους δεν είναι απλά υπερβολική, είναι και μη ρεαλιστική. Γιατί αν μπορούσε, όντως, να συμβεί αυτό, τότε ο κόσμος μας θα ήταν ένα απλό copy-paste και το ότι δεν είναι, τελικά, τον κάνει εξαιρετικά ενδιαφέρον και φτιάχνει κάθε μας σχέση πολυπρισματική.
Διαχειριστείτε τις προσδοκίες σας διαφορετικά
Παρατηρήστε τον εαυτό σας κάθε φορά που έρχεστε αντιμέτωπες με την απογοήτευση και δείτε καλύτερα τα «μοτίβα σκέψης» σας, ώστε να γεμίσετε τα κενά και να δώσετε μία νέα οπτική που θα σας βοηθήσει να βγείτε όχι μόνο από το αρνητικό συναίσθημα, αλλά και την παγίδα που βάζετε στον εαυτό και την επιτυχία σας.
Αναρωτηθείτε τα εξής:
- Ποιες ήταν οι προσδοκίες μου για αυτό;
- Τι προσδοκούσα από τον εαυτό μου;
- Σε ποιες λανθασμένες πεποιθήσεις έχω προσκολλήσει;
- Είναι η προσδοκία μου ρεαλιστική; Αν όχι, θα μπορούσε να λειτουργήσει με άλλον τρόπο;
- Μπορώ να ελέγξω πώς συμπεριφέρονται οι άλλοι;
- Ποιος είναι ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη, τη συμπεριφορά του οποίου μπορώ να καθορίσω;
- Πώς με εξυπηρετεί στη ζωή μου να περιμένω πράγματα και συμπεριφορές από άλλους, χωρίς να θέλω εγώ να κάνω το οτιδήποτε;
Ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και για τη ζωή του. Όσο προσδοκάτε από άλλους να σας δώσουν αυτά που χρειάζεστε, τόσο λιγότερο αναλαμβάνετε την ευθύνη σας και όσο λιγότερη ευθύνη (και επιλογή!) αισθάνεστε ότι έχετε, τόσο πιο αβοήθητες και απελπισμένες θα αισθάνεστε.
Τι χρειάζεστε περισσότερο για να απελευθερωθείτε, λοιπόν;
Infο
Σπαθάρη Μαίρη
Organizational & Personal Growth Coach
Τηλ.: 6932846037
