29 Απριλίου. Με αφορμή την επέτειο γέννησης και θανάτου του Κ. Π. Καβάφη, το Ίδρυμα Ωνάση και το studio Athens Surreal τοποθετούν αντικείμενα και κείμενα που εκτίθενται στο Αρχείο Καβάφη στην Πλάκα, σε μια Αθήνα πέρα από τον χρόνο. Βάσει αυτής της πρωτοβουλίας επιστρατεύεται η τεχνητή νοημοσύνη προκειμένου η Αθήνα να αποκτήσει σημεία αναφοράς του πνευματικού και υλικού βίου του Κ. Π. Καβάφη.

Στο Αρχείο Καβάφη, που έχει ανοίξει εδώ και λίγο καιρό τις πύλες του στην καρδιά της Αθήνας (Φρυνίχου 16 στην Πλάκα), συμπεριλαμβάνονται περισσότερα από 2.000 τεκμήρια, χειρόγραφα ποιημάτων, αυτοσχέδιες έντυπες εκδόσεις, πεζά λογοτεχνικά έργα, άρθρα, μελέτες και σημειώσεις του Αλεξανδρινού ποιητή, τα οποία το Ίδρυμα Ωνάση απέκτησε 2012, ενώ το 2019 ολοκληρώθηκε η ψηφιοποίηση, η ταξινόμηση και η πλήρης τεκμηρίωση του συνόλου των περιεχομένων του. Ο νέος χώρος του Αρχείου Καβάφη περιλαμβάνει τρεις αίθουσες για το κοινό: μία αίθουσα με τα προσωπικά αντικείμενα του Κ. Π. Καβάφη, μία αίθουσα αφιερωμένη στην Αθήνα του Καβάφη και το Αναγνωστήριο. Το αρχείο και η βιβλιοθήκη του φυλάσσονται σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, κατά τη συνήθη πρακτική των αρχείων, εντός του νέου κτιρίου.

Σαν σήμερα, λοιπόν, 161 χρόνια από τη γέννηση και 91 χρόνια από τον θάνατο του Κ. Π. Καβάφη. Γεννήθηκε στις 29 Απριλίου 1863 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου πέθανε την ίδια ημέρα το 1933. Ένα άνθρωπος που ζει με τον τρόπο του ακόμη ανάμεσά μας. Κάτι παραπάνω από ποιητής. Ως μια ιδέα θα μπορούσε να τον χαρακτηρίσει κανείς... Η ζωή και του έργο του είναι γνωστά και ανεξίτηλα, οι απόψεις του άφησαν εποχή και κατάφερε να αφήσει μια για πάντα χαραγμένο τον «καβαφικό ερωτισμό», που ακόμη και σήμερα αποτυπώνεται στα μοναδικά ποιήματά του, στην ξεχωριστή πένα του. Μια προσωπικότητα που απασχόλησε την κοινή γνώμη, όχι μόνο για τη σπουδαία γραφή του, αλλά και την προσωπική του ζωή.

Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει το αφιέρωμα στον Καβάφη του περιοδικού "Journal of the Hellenic Diaspora", το οποίο δημοσιεύτηκε το 1983. Εκείνο το κείμενο είχε προκαλέσει, μεταξύ άλλων, αρκετές συζητήσεις για μια επισήμανση που περιείχε και ανήκε στους εκδότες του περιοδικού. Στον πρόλογό τους, στο αφιερωματικό τεύχος, δήλωναν ότι ο Καβάφης δεν ήταν ούτε «διεστραμμένος» ούτε «πρόστυχος» ούτε «ερωτικός», αλλά ομοφυλόφιλος και κατέληγαν λέγοντας ότι «αν ο Καβάφης δεν ήταν ομοφυλόφιλος, δε θα ήταν Καβάφης».

«Πήγα στην Αθήνα -σαν σε μια Μέκκα- αποφάσισα να μου αρέσει και κράτησα τον λόγο μου. Δε με κινητοποίησε ο πατριωτισμός, απλά με οδήγησε το συναίσθημα και η πλάνη», έγραφε τo 1902 ο Κ.Π. Καβάφης αποδεικνύοντας την αγάπη του για την Αθήνα.

Γεμίζοντάς μας μέχρι και σήμερα αισιοδοξία, ο μεγάλος ποιητής έγραψε κάποτε: «Δεν με πειράζει αν απλώνη έξω ο χειμώνας καταχνιά, σύννεφα, και κρυάδα. Μέσα μου κάμνει άνοιξι, χαρά αληθινή. Το γέλιο είναι ακτίνα, μαλαματένια όλη, σαν την αγάπη άλλο δεν είναι περιβόλι, του τραγουδιού η ζέστη όλα τα χιόνια λιώνει. Τι ωφελεί οπού φυτρώνει λουλούδια έξω η άνοιξις και σπέρνει πρασινάδα! Έχω χειμώνα μέσα μου σαν η καρδιά πονεί. Ο στεναγμός τον ήλιο τον πιο λαμπρό σκεπάζει, σαν έχη λύπη ο Μάης με το Δεκέμβρη μοιάζει, πιο κρύα είναι τα δάκρυα από το κρύο χιόνι».