Είναι φωτεινή, είναι χαρούμενη και καταφέρνει να τραβήξει τα βλέμματα -όπου και αν βρεθεί- με ένα της χαμόγελο, η Ελένη Ψυχούλη, ανήκει σε αυτούς τους ανθρώπους που από την πρώτη, κιόλας, στιγμή δημιουργούν τις καλύτερες εντυπώσεις. Στήλες στα πιο ενημερωμένα έντυπα της χώρας, μεταφράσεις βιβλίων, εμπειρία με ανθρώπους που γνωρίζουν το φαγητό καλύτερα από τον καθένα καθώς και δύο δικά της μαγαζιά, δημιουργούν το προφίλ ενός ανθρώπου για τον οποίο η γαστρονομία αποτελεί το άλφα και το ωμέγα. 

Δεν της αρέσουν οι υπερβολές, η γκουρμέ-πραγματικότητα όπως προβάλλεται στις μέρες μας και παρότι έχει βρεθεί μέσα στις πιο διάσημες κουζίνες, προτιμά τις αγνές -ελληνικές- πρώτες ύλες, δομημένες με τον πιο απλό τρόπο στο καθημερινό της πιάτο.  

Η κυρία Ψυχούλη, έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να γίνεται ευθύς αλλά και αφοπλιστικά απλή και να κάνει όποιον την παρακολουθεί να πιστεύει πως είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Σε μια Ελλάδα που η glam καθημερινότητα προβάλλεται σαν απαίτηση για να ξεχωρίσεις, αυτή επιμένει να είναι αυθεντική και μοναδική δίνοντας στον κόσμο της καλύτερη εκδοχή του εαυτού της... άλλωστε, στο τέλος της ημέρας το μόνο που μας μένει είναι τα χαμόγελα που χαρίσαμε.

Λαμπιόνια, χαρούμενα πρόσωπα, και γιορτινά τραγούδια. Πέρα από όλα αυτά, οι γιορτές είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το φαγητό. Ποιες είναι οι μυρωδιές που συνδέονται με τις δικές σας;

Για μένα οι γιορτές θα είναι πάντα μυρωδιά βουτυρένια. Από το αγνό, αιγοπρόβειο βούτυρο που στα παιδικά μου χρόνια κατέφθανε στην πόρτα σε ντενεκέδες για να φτιάξει η γιαγιά μου το διάσημο, πολυόροφο μπακλαβά και τους κουραμπιέδες της.

Ποια είναι η καλύτερη ανάμνηση που έχετε από αυτή την εποχή; 

Είναι το κάθε χρόνο ίδιο, υπέροχο σενάριο! Να μαγειρεύω για όλους μαζί τους φίλους στο ρεβεγιόν που γίνεται πάντα σπίτι μου και η επόμενη μέρα κυρίως, όταν μαζευόμαστε οι πιο κολλητοί, χαλαρά, με άνετα ρούχα, για μπιρίμπα και για να αποτελειώσουμε τα απομεινάρια. Που την επόμενη μέρα είναι ακόμη πιο νόστιμα!

Έχοντας κάνει σπουδές στη γαλλική φιλολογία και στο πιάνο, πώς προέκυψε για εσάς το μικρόβιο της ενασχόλησης με τη γαστρονομία;

Τυχαία. Το χόμπι μου έγινε επάγγελμα, επειδή είχα την τύχη να το μάθουν κάποιοι άνθρωποι-φίλοι των μίντια και να μου δώσουν βήμα στα περιοδικά τους.

Ζήσατε δέκα χρόνια στο Παρίσι και κάνατε σπουδές πιάνο στην Ecole Normale. Τι πιστεύετε πως σας δίδαξε η ζωή σας σε αυτό το μέρος για το φαγητό αλλά και για τις ανθρώπινες σχέσεις; 

Το Παρίσι μου δίδαξε τους τρόπους της γεύσης, τους τρόπους του τραπεζιού και του δέχεσθαι. Να ξέρω πώς να οργανώσω ως την τελευταία λεπτομέρεια ένα δείπνο και να σκηνοθετήσω μια θεατρική ατμόσφαιρα. Ένα κάλεσμα, δεν περνά μόνο από την κουζίνα, αλλά και από το ντεκόρ, τη μουσική, το άρωμα του σπιτιού και άλλα μερικά εκατομμύρια λεπτομέρειες.

Συνδέονται κάπως αυτά τα δύο;

Για τις ανθρώπινες σχέσεις μαθήματα έχω πάρει μόνο από τους νότιους λαούς, την απλότητα και τη ζεστασιά τους. Το φαγητό για μένα είναι και αγάπη και φροντίδα και δηλωτικό συναισθημάτων. Οι Γάλλοι το βλέπουν πιο τεχνικά.

Τα μεγαλύτερα περιοδικά στην Ελλάδα, είχαν το όνομά σας πίσω από κάθε γαστρονομική "απόπειρα". Πως πιστεύετε ότι μπορεί να φτάσει κάποιος σε αυτό το σημείο;

Με πολλή τύχη και πάρα πολύ σκληρή δουλειά. Όταν όλη σου η ύπαρξη γίνεται η δουλειά σου. Όταν δεν υπάρχουν Σαββατοκύριακα, γιορτές και η προσωπική σου ζωή μπλέκεται τόσο με την επαγγελματική, που τελικά παντρεύονται σε έναν ευτυχισμένο γάμο. Και απέραντος έρωτας γι’αυτό που κάνεις. Για να αντέξεις.

Σας παρακολουθούμε μέσα από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες στην εκπομπή MasterChef junior. Πως είναι η επαφή με τα παιδιά αυτής της ηλικίας; 

Μια επαφή ευτυχίας, καμωμένη από αθωότητα, εμπιστοσύνη, απλότητα, σε έναν κόσμο που υπάρχει μόνο φιλία και καθόλου ανταγωνισμός.

Πολλές φορές, είναι δύσκολο ακόμη και για έναν ενήλικα να εκτελέσει τις συνταγές που ζητούνται από τα παιδιά. Πιστεύετε -τελικά- πως η μαγειρική είναι ένα έμφυτο ταλέντο; 

Ταλέντο είναι η αγάπη γι’αυτό που κάνεις. Από εκεί και πέρα, πίσω από τις κάμερες, αυτά τα παιδιά βιώνουν ένα καθημερινό σχολείο μαγειρικής από τους καλύτερους στο είδος τους στην Ελλάδα. Και κυρίως, αφομοιώνουν όσα μαθαίνουν με εντυπωσιακή ευκολία.

Λένε, πως τα τελευταία χρόνια οι εξελίξεις στον τομέα της μαγειρικής είναι ραγδαίες και πως ο κόσμος έχει μάθει να αντιλαμβάνεται το φαγητό διαφορετικά. Το βλέπετε εσείς αυτό μέσα από τη δουλειά σας; 

Σίγουρα, με τις εξελίξεις της διατροφολογίας αλλά και τόσες εκπομπές και σάιτ, η καθημερινή μας κουζίνα έχει αλλάξει, τα γούστα μας διαφοροποιούνται. Κάθε εποχή έχει τη γεύση της.

Σας έχουμε συνδέσει άμεσα με το φαγητό και ο κόσμος σας εμπιστεύεται, με το γεγονός αυτό να είναι προφανές δεδομένου πως κάθε βήμα σας, οδηγεί στην επιτυχία. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας τα μικρά σας μυστικά;

Εγώ ξέρετε, δεν είμαι το γκουρμέ, για την ακρίβεια δε με εκφράζει καθόλου. Είμαι μια καθημερινή, σύγχρονη εργαζόμενη και μάνα, που δεν έχει χρόνο αλλά και που σιχαίνεται μέχρι θανάτου το ντελίβερυ. Με τίποτα δεν δέχομαι το «δεν έχω χρόνο να μαγειρέψω». Κι αυτό μεταφέρω στα περιοδικά και στην τηλεόραση. Λύσεις εύκολες, γρήγορες αλλά και με μια φαντασία, μια πρωτοτυπία, κυρίως υγιεινές, γιατί θεωρώ ότι είμαστε ό,τι τρώμε. Και σίγουρα, πολύς κόσμος εκεί έξω ταυτίζεται μαζί μου.

Ο Βόλος είναι η πόλη που θα μείνει για πάντα στην καρδιά σας. Ποια γευστικά μονοπάτια έχετε συνδέσει με αυτό τον προορισμό;

Ο Βόλος είναι για μένα ένα συγκεκριμένο τσιπουράδικο, το «Φιλαράκι» για το οποίο ποτέ δε βαριέμαι τα χιλιόμετρα, το πιο αγαπημένο μου εστιατόριο στον κόσμο. Είναι το παραδοσιακό, υπέροχο φαγητό στα χωριά του Πηλίου. Είναι το μποστάνι του αδελφού μου στο εξοχικό μας, τα απλά, καθημερινά μας μαγειρέματα των διακοπών. Ο παράδεισος, με λίγα λόγια. Η ποιότητα ζωής που κανείς δεν μπορεί να ζήσει στην πόλη.

Ποιο είναι το πιάτο που θα συστήνατε σε κάποιον να δοκιμάσει στη Θεσσαλονίκη;

Είναι εκατομμύρια τα πιάτα, δεκάδες τα υπέροχα μαγαζιά. Η Θεσσαλονίκη έχει γεύση βαθιά, νοστιμιά με πολιτισμό στο κύτταρο της. Ας ξεκινήσει, όμως, με ένα σιμίτικο κουλούρι από τον Μπακόλα.

Εάν σας ζητούσε κάποιος συνάδελφός σας, δημοσιογράφος, από το εξωτερικό να του συστήσετε το ιδανικό μέρος για να απολαύσει ένα γεύμα. Ποιο θα ήταν το πρώτο που θα σας ερχόταν στο μυαλό;

Θα τον καλούσα σπίτι μου στο Πήλιο. Για ένα τσίπουρο από το δικό μας, με μια φέτα φρυγανισμένο ψωμί με προζύμι, με μια ντομάτα από τον κήπο, μια κατσικίσια φέτα από τη γειτόνισσα, αχινούς και φούσκες που μαζεύουμε στο βυθό μπροστά από την πόρτα μας. Να γευτεί, κυρίως, την αλήθεια, την αφτιασίδωτη γεύση. Γιατί η Ελλάδα είναι πρωτίστως, η πιο μοναδική, νόστιμη πρώτη ύλη. Γι’αυτό ξεχωρίζουμε, αυτό πρέπει να πουλήσουμε.

Πείτε μας την αγαπημένη σας, γρήγορη, συνταγή που είναι ιδανική για το χειμώνα. 

Αγνό, γίδινο βούτυρο που λειώνει πάνω στο φρυγανισμένο προζυμένιο ψωμί που λέγαμε και πριν, και από πάνω ένα βραστό αβγό με μελάτο κρόκο, θαλασσινό αλάτι, μπόλικο πιπέρι. Μπορώ να το τρώω όλη μέρα, κάθε μέρα!

Μια ευχή για το 2019!

Χαρά, γέλιο, αγάπη. Το τρίο που κάνει τα πάντα δυνατά: την προσωπική ζωή μας αλλά και αυτό που χτίζει έναν καλύτερο κόσμο.