Ο Άρης Σερβετάλης είναι από τα πρόσωπα που κυριάρχησαν στα «αυγουστιάκα» media με αφορμή την ελληνική πρεμιέρα του “Man of God”, της ταινίας που έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον μας. Τα ΑΚΜΗ Podcast Talks, ένα real life, διατμηματικό project των τομέων Δημοσιογραφίας & Ηχοληψίας - Μουσικής Τεχνολογίας του ΙΕΚ ΑΚΜΗ, φιλοξένησαν τον ηθοποιό, ο οποίος «αποκαλύπτεται» μέσα από τα καθηλωτικά του λόγια και τον ήρεμο τόνο της φωνής του.

Ο Άρης -ο ηθοποιός που «μετασχηματίστηκε» καλλιτεχνικά- αρνείται να «δηλώσει» κάποια μόνιμη υποκριτική κατοικία, αλλάζοντας διεύθυνση ξανά και ξανά, βάζοντας στη βαλίτσα του μόνο το ταλέντο και την αφοσίωσή του. Πότε παρεπιδημεί στη μικρή οθόνη της τηλεόρασης, πότε μεταναστεύει πίσω από το «πανί» του cinema και πότε επιστρέφει στο θέατρο, παραμένοντας πάντα ταπεινός και ασυμβίβαστος.

Aπολαύστε το podcast εδώ.

Μιλώντας στους σπουδαστές, το ανάστημά του γιγαντώνεται και το ταλέντο που μεγενθύνεται. Είναι πραγματικά θαυμάσιο να τον παρατηρεί κανείς να ξεδιπλώνει τον βίο του Αγίου Νεκταρίου. Σταχυολογώντας τα λόγια του, ξεχωρίζει κανείς μερικές δηλώσεις που σκιαγραφούν το χαρακτήρα του, ο οποίος ξεπερνά τα όρια του καλλιτέχνη και αγγίζει τα σύνορα της προσωπικότητας ενός ανθρώπου βαθύτατα θρησκευόμενου και απαλλαγμένου από κάθε μορφής έπαρση.

Όπως αναφέρει στο podcast, ως παιδί δεν ήξερε τι να απαντήσει στην ερώτηση «Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις». Μέχρι την Α' λυκείου, το θέατρο για εκείνον ήταν μια άγνωστη λέξη σε ένα λεξικό που δεν άνοιξε ποτέ. Δεν τον ενδιέφερε η Υποκριτική. Κι όμως, με παρότρυνση μιας φίλης του έδωσε εξετάσεις, πέρασε στη σχολή και τότε κατάλαβε πως του αρέσει. Και του άρεσε γιατί το είδε σαν παιχνίδι, ένα παιχνίδι με κανόνες, λίγο πιο οργανωμένο από αυτά που είχε συνηθίσει να παίζει με τους φίλους του.

Συνεχίζοντας, μαθαίνουμε πως δεν ξεχωρίζει την τηλεόραση, τον κινηματογράφο και το θέατρο. Όλα για εκείνον είναι φλέβες που διασταυρώνονται στο ίδιο σώμα, κάνοντας το ταλέντο του να κυλά σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Επιπλέον, δε θεωρεί πως τα χρήματα είναι αυτά που διασφαλίζουν την επιτυχία μιας παραγωγής, αλλά το μεράκι.

Η συμμετοχή του στον «Άνθρωπο του Θεού» ήταν για εκείνον ευλογία, αφού αντικατοπτρίζει την πίστη του. Ο Άρης έχει πάντα δημιουργικό άγχος, από το οποίο αντλεί ενέργεια. Τα δεδομένα κάθε περιόδου καθορίζουν και τις επαγγελματικές του επιλογές. Γι’ αυτό και δε μετανιώνει ποτέ για τίποτα. Το τέλμα στη ζωή και τη δουλειά είναι αναπόφευκτα, αλλά όπως χαρακτηριστικά λέει «μέσα από κάθε μικρό θάνατο έρχεται η αναγέννηση», ενώ οι πιο δημιουργικές στιγμές είναι όταν νιώθεις πώς θέλεις να εξαφανιστείς, τότε πάντα κάτι συμβαίνει και όλα αλλάζουν.

Για τον ίδιο, ο άνθρωπος είναι ένα μυστήριο και με αυτό ακριβώς το μυστήριο τον έφεραν αντιμέτωπο το θέατρο και οι ρόλοι που κλήθηκε να υποδυθεί. Είναι βαθιά θρησκευόμενος, ενώ μιλά με ηρεμία και σταθερή ένταση, καθώς μοιράζεται τη δική του οπτική για το χώρο του θεάματος και τον «Άνθρωπο του Θεού», την ελληνορωσική κινηματογραφική σύμπραξη, που αναμένεται να συγκινήσει, να προβληματίσει και να επαναπροσδιορίσει την προσωπική μας θεώρηση για τον κόσμο.