«Η γυναίκα είναι σαν το τσάι σε φακελάκι: Δεν μπορείς να πεις πόσο δυνατή είναι μέχρι να τη βάλεις σε καυτό νερό», Eleanor Roosevelt. Ξεχωρίσαμε τέσσερις  γυναίκες για την ξεχωριστή τους δράση, που απέδειξαν ότι το πείσμα και η αγάπη συνδυασμένα οδηγούν συνήθως στον στόχο σου. 

Κατερίνα Σολδάτου, καθηγήτρια aerial yoga & extreme aerial dancer

Όταν αποφάσισε να πραγματοποιήσει το όνειρό της και να εκτελέσει μια χορογραφία στο Φαράγγι του Βίκου σε υψόμετρο 800 μ., έστρεψε όλα τα φώτα πάνω της. Η δράση της πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του project της “Greece Has Soul”, στο πλαίσιο του οποίου ταξιδεύει σε μεγάλης ιστορικής σημασίας  μέρη της Ελλάδας, όπου συνδυάζει πολιτισμό και ομορφιά, με σκοπό να υπενθυμίσει τη σπουδαιότητα του χορού, αναδεικνύοντας και τη χώρα μας. 

«Η κύρια σκέψη μου εκείνη τη στιγμή και κινητήρια δύναμη ήταν να χορέψω όπως δεν έχω ξαναχορέψει», εξηγεί τα συναισθήματά της κατά τη διάρκεια της  performance. Η συγκεκριμένη δράση απαίτησε από την ίδια μεγάλη  προετοιμασία κι επαγγελματισμό, καθώς ήταν το δυσκολότερο act που είχε κάνει. «Η επιτυχία μιας τέτοιας προσπάθειας κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από την ομάδα. Όσο ήμουν στον αέρα, τα συναισθήματα δέους και φόβου μπλέκονταν με τη  συγκίνηση για την υποστήριξη της ομάδας, αλλά και το αποτέλεσμα», θυμάται.

Η αγάπη της για τη δραστηριότητα αυτή ξεκίνησε από άλλα εναέρια χόμπι με τα  οποία ασχολιόταν (bungee jumping, πτώση με αλεξίπτωτο κλπ.) και που αργότερα σκέφτηκε να συνδυάσει με τον εναέριο χορό. Ξεχωρίζει τον εναέριο χορό σε μεγάλα ύψη, όμως, καθώς προκαλεί τον εντυπωσιασμό του θεατή και  διεγείρει την προσοχή του, ενώ στη συνέχεια, τον οδηγεί σε μια εναέρια περιήγηση. Τον όρο “extreme” ξεκίνησε να χρησιμοποιεί παράλληλα με το project κι έχει να κάνει με τις συνθήκες υπό τις οποίες εκτελεί το aerial dancing, καθώς οι  χορογραφίες της φέρουν υψηλό βαθμό δυσκολίας, λόγω της κάθε τοποθεσίας, όπως το υψόμετρο, για παράδειγμα, που συχνά καθιστά τη χορογραφία ακραία. Αυτό που τη γοητεύει είναι η απελευθέρωση από τα δεσμά της βαρύτητας κι όταν αυτό συνδυάζεται με κινητική αρμονία της δημιουργεί συναισθήματα μεγάλης ικανοποίησης. Όσον αφορά στις δυσκολίες, εντοπίζει ως σημαντικότερη τις  καιρικές συνθήκες. «Κυρίως ο άνεμος, που στα ύψη αυτά είναι ισχυρός και ευμετάβλητος. Αυτό δημιουργεί πολύ μεγάλη δυσκολία στη διαχείριση των ιμάντων, οι οποίοι, λόγω του μεγάλου μήκους έχουν τη δική τους δυναμική, που δεν εντάσσεται εύκολα στη χορογραφία». Για την ίδια, αυτό το είδος χορού είναι η χρυσή τομή μεταξύ άσκησης, χορού, έκφρασης και ψυχικής ενδυνάμωσης, που βοηθάει στην ανάπτυξη της απόλυτης αίσθησης του  σώματος και των δυνατοτήτων κάθε χορευτή. Γι’ αυτό, άλλωστε, το προτείνει σε όλους για μια υγιή καθημερινότητα. 

Ένας από τους επόμενους στόχους του “Greece Has Soul” είναι η γέφυρα του Ρίου Αντιρίου, ενώ το όνειρό της βρίσκεται σε εξέλιξη, καθώς η σχολή της προσελκύει όλο και περισσότερο κόσμο που θέλει να εκπαιδευτεί στο aerial  dancing, και το project της έχει αγαπηθεί. «Όσο προχωράω θέτω νέους στόχους που προσπαθώ να υλοποιώ και μέσα από αυτούς να δοκιμάζω τα όριά μου, ν’ ανακαλύπτω τις δυνάμεις μου και να προσφέρω όσο και όπως μπορώ στο σύνολο».

 Trivia

• Γεννήθηκε στην Αγγλία, όπου και πέρασε τα πρώτα της χρόνια, και αποκόμισε μόνο θετικά από αυτή την εμπειρία για τη μετέπειτα ζωή της
• Σπούδασε κλασικό μπαλέτο, μοντέρνο χορό, τζαζ, μάρκετινγκ
• Υπήρξε αθλήτρια του κλασικού αθλητισμού στον Πανελλήνιο (ΠΓΣ)
• Λειτουργεί τη δική της σχολή -η πρώτη στην Αθήνα- στο Ολυμπιακό Στάδιο ΟΑΚΑ
• Ο «τολμηρός εναέριος χορός» (extreme aerial dance) είναι η αρμονική προσαρμογή της χορευτικής κίνησης στο πλαίσιο που προσφέρεται κάθε φορά από το τοπίο στο οποίο πραγματοποιείται
• Πριν το Φαράγγι του Βίκου, που ήταν ο τελευταίος της προορισμός, προηγήθηκαν οι γέφυρες της Χαλκίδας και της Κορίνθου, οι βράχοι των Μετεώρων, το Ναυάγιο της Ζακύνθου κ.ά.
• Πιστεύει στην «ψυχή» της Ελλάδας … «που είναι οι άνθρωποί της, το φως, οι θάλασσες, το πάθος, η δημιουργία, το όνειρο και η δέσμευση να υποστηρίζουμε και να παρακινούμε ο ένας τον άλλον για εξέλιξη.

Ισμήνη Φαμπιάτου, οδηγός αγώνων & δημιουργός του www.autoholix.com 

Η ιστορία της ξεκινάει με τον πατέρα της, Παναγιώτη Φαμπιάτο, να κατασκευάζει την πίστα στον Ασπρόπυργο -υπήρξε πολύ-πρωταθλητής του μηχανοκίνητου αθλητισμού. «Εκείνος με βοήθησε να κατανοήσω το αυτοκίνητο και ν’ αγαπήσω τους αγώνες». Από τα 11 της δουλεύει εκεί, παρατηρώντας τους οδηγούς. Στα 16α της γενέθλια αποκτά το πρώτο αγωνιστικό καρτ και αρχίζει να οδηγεί σε πίστα. Οι επιτυχίες δεν αργούν. Σειρά έχει το αγωνιστικό αυτοκίνητο και η  Formula 3. Η 42χρονη μητέρα τριών παιδιών, σπουδάζει Διοίκηση Επιχειρήσεων, αλλά η αγάπη της για το αυτοκίνητο υπερισχύει των επιχειρηματικών της βλέψεων. Όλα αυτά τα χρόνια, πετυχαίνει πολλές σημαντικές διακρίσεις σε διάφορες κατηγορίες του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Ταχύτητας, αρθρογραφεί σε περιοδικά αυτοκινήτου και παρουσιάζει το 2005 την εκπομπή Traction του Mega. Σήμερα, έχει το δικό της αυτοκινητιστικό website για όσους αγαπούν την αυτοκινητιστική κουλτούρα. « Η ελευθερία που νιώθω όταν γράφω για τα αυτοκίνητα αναγνωρίζεται ως αντικειμενικότητα από τους αναγνώστες, που είναι βέβαιοι ότι δε θα γράψω κάτι που δεν πιστεύω», υπογραμμίζει για την επιλογή της αυτή. Θυμάται πώς χτύπησε η καρδιά της στην πρώτη της επαφή με το δικό της αυτοκίνητο, -ήταν σχεδόν έρωτας-, ενώ η γκάμα των συναισθημάτων όταν οδηγεί κυμαίνεται από την αυτοπεποίθηση και την ανασφάλεια, στη χαλάρωση και την εγρήγορση μέχρι το πάθος και τον φόβο. Σταδιακά, ανακαλύπτει ότι το αυτοκίνητο είναι κουλτούρα, τεχνολογία, πάθος κι εργαλείο. Χαρακτηρίζοντας τον χώρο του αυτοκινήτου ιδιαίτερα απαιτητικό, ξεκαθαρίζει ότι μέσα στον αγώνα οι άντρες δε βλέπουν καμία  «κυρία» και δεν ανοίγουν καμία πόρτα. Η ίδια είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένη που εκπροσωπεί τις γυναίκες στον χώρο, ιδιαίτερα όταν  βλέπει ότι κανείς -και για κανένα λόγο- δε της χαρίζεται. Και πώς διαχειρίστηκε τον ρατσισμό όλα αυτά τα χρόνια; «Οι άντρες οδηγοί στην αρχή ήταν  επιφυλακτικοί, αλλά μετά τις διακρίσεις μου, κέρδισα την εκτίμησή τους. Έχω την τιμή να αγωνίζομαι ισότιμα μαζί τους και όταν τους κερδίζω έχω την τιμή ν’ ανεβαίνω στο βάθρο δίπλα τους», λέει με περηφάνεια. Η οδήγηση λειτουργεί για εκείνη ως ψυχοθεραπεία, απομακρύνει το μυαλό της από τα προβλήματα, την ηρεμεί, ενώ η αγωνιστική ανεβάζει την αδρεναλίνη της. «Με απογειώνει σ’ έναν δικό μου, μαγικό κόσμο. Ενώ κινείσαι γρήγορα ο χρόνος μοιάζει να επιβραδύνεται και στο κεφάλι σου επικρατεί απολυτή ησυχία την ώρα που ο κινητήρας μουγκρίζει»! Η καθημερινότητά της είναι εξαντλητική, αλλά συναρπαστική. Το πρωί μπορεί να βρίσκεται σε μια πίστα δοκιμάζοντας ένα αυτοκίνητο, το μεσημέρι να διαβάζει τα παιδιά της μαγειρεύοντας και το βράδυ να ξενυχτάει γράφοντας για αυτοκίνητα. Παρόλο που είναι car addict, σε κάθε του έκφανση, γνωρίζει καλά ποιες είναι οι προτεραιότητές της, καθώς βρίσκεται σε δίλημμα για το αν πρέπει να παρουσιάσει μια εβδομαδιαία εκπομπή αυτοκινήτου σε μεγάλο τηλεοπτικό  κανάλι. «Έχοντας την εμπειρία του πόσο απαιτητικός είναι ο χώρος, είμαι πολύ  διστακτική γιατί φοβάμαι μήπως κάνω κάτι που θα κοστίσει στην οικογένειά μου». 

Trivia

- Υπήρξε η μοναδική Ελληνίδα στη Formula 3 από το 1995 - 1999, κατακτώντας την 4^η θέση στο πρωτάθλημα

- 2000-2005: συμμετείχε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ταχύτητας κατακτώντας την 3^η θέση ανάμεσα σε 19 άνδρες

- 2006: συμμετείχε στο 5^ο Ιστορικό Ράλι Ακρόπολις με μια Mercedes SLC και τερμάτισε  28^η γενικής και 8^η στην κατηγορία της, σε 200 διεθνείς συμμετοχές

- Ο Άιρτον Σέννα είναι το ίνδαλμά της. Τη συνάρπαζε το μελαγχολικό του βλέμμα -«χαρακτηριστικό της μοναξιάς που νιώθουν οι ιδιοφυίες»

- Το πρώτο της αυτοκίνητο ήταν ένα κόκκινο Citroen Saxo 1.6 VTS, που πλήρωσε με  δόσεις. «Το πρώτο αυτοκίνητο μοιάζει με τον πρώτο έρωτα: δεν είναι απαραίτητα καλύτερο από αυτό που έχεις σήμερα, όμως, το φίλτρο του νεανικού ενθουσιασμού επηρεάζει την αντικειμενικότητα»!

- Στους άντρες απέφευγε να λέει με τι ασχολείται: «Είναι αδύνατον να πιστέψουν ότι μια γυναικά ξέρει να οδηγεί -πιθανότατα- καλύτερα από εκείνους. Είναι ένα κάστρο που δεν πρέπει να γκρεμίσεις»! 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ GLOW 135 ΜΑΡΤΙΟΣ 2018