Το πολυβραβευμένο αρχιτεκτονικό studio Haworth Tompkins ανέλαβε την ανακαίνιση του Bristol Old Vic Theatre. Ένα πρότζεκτ με πολύ μεγάλη ευθύνη και μεγάλες προσδοκίες από τους θεατρόφιλους ανά τον κόσμο, αφού θεωρείται το θέατρο με τη μακροβιότερη λειτουργία στην ιστορία του αγγλόφωνου κόσμου. Ιδρύθηκε το 1766 ως δημόσιος χώρος που ενώνει τους ανθρώπους της πόλης ενώ μέχρι και σήμερα αποτελεί σύμβολο περηφάνιας για τους κατοίκους αλλά και της πλούσιας κληρονομιάς και κουλτούρας της πόλης. 

Στην ουσία, το όλο πρότζεκτ αφορούσε στην αναδιαμόρφωση της μεγάλης παράπλευρης επέκτασης, η οποία προστέθηκε στο θέατρο το 1972 και είχε σχεδιάσει τότε  ο Βρετανός αρχιτέκτονας Peter Moro. «Οι αλλαγές της δεκαετίας του 1970, μολονότι εννοιολογικά σαφείς και επιδέξια ολοκληρωμένες, χώρισαν το κοινό σε δύο ανεξάρτητα φουαγιέ, έκλεισαν τη δημόσια πρόσοψη του θεάτρου και επισημοποίησαν τους χώρους άφιξης και κυκλοφορίας μέσω της αίθουσας Coopers' Hall» δήλωσε η δημιουργική ομάδα του studio που ανέλαβε την ανακαίνιση. Κατά συνέπεια, ωστόσο, το κτίριο αυτό δε θα μπορούσε να εκπληρώσει τον πρωταρχικό, ιστορικό του σκοπό, ο οποίος ήταν να γίνει ένας δημόσιος πολυχώρος για την πόλη.

Επικεφαλής των σχεδιαστών ανέλαβε η Haworth Tompkins, η οποία επικεντρώθηκε στο άνοιγμα και την αποκάλυψη των αρχικών χώρων. Μια δομή από ξύλο και γυαλί πλαισιώνει την αυθεντική τούβλινη πρόσοψη του αμφιθεάτρου, στην οποία έχουν γίνει νέα ανοίγματα για να επιτρέψουν στο φως της ημέρας να εισέρχεται ελεύθερα και να λούζει το χώρο. Κοιτάζοντας την Αίθουσα Coopers’ Hall από τη νότια πλευρά, βλέπουμε μία πιο σύγχρονη και μοντέρνα πρόσοψη, η οποία αποτελείται από απίστευτα σχεδιασμένα σκίαστρα που δημιουργήθηκαν για να κάνουν το κτίριο να μοιάζει με ένα δημόσιο έργο τέχνης. Αν παρατηρήσει κανείς τα παραθυρόφυλλα που είναι φτιαγμένα προσεκτικά στο χέρι, μπορεί να διακρίνει ένα ποίημα του ποιητή Miles Chambers του Bristol City. Οι στίχοι υπογραμμίζουν τη σημασία της μακράς ιστορίας του θεάτρου αλλά παράλληλα προσβλέπουν και στον ρόλο του, στην τρέχουσα και μελλοντική ζωή ολόκληρης της κοινότητας.

Οι «άμεσες και άτυπες» λεπτομέρειες, όπως τις χαρακτηρίζει η Tompkins, στον χώρο του φουαγιέ επιλέχθηκαν για να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι η είσοδος είναι ένας διαμεσολαβητής ανάμεσα στον δρόμο και το ιστορικό αμφιθέατρο. Το κοινό μπορεί να ξεναγηθεί στο μοναδικό κτίριο, καθώς και να απολαύσει το φουαγιέ καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας ως καφέ, μπαρ και χώρο συναντήσεων.

«Τα υλικά έχουν επιλεγεί για την ανθεκτικότητα και την ικανότητά τους να ωριμάζουν και να αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου» δήλωσαν οι υπεύθυνοι. Τα ξύλινα στοιχεία, κατασκευασμένα από την εταιρία Douglas Fir, κυριαρχούν στον χώρο και με την πάροδο του χρόνου θα αποκτήσουν ένα φυσικό σκουρότερο, πιο βαθύ χρώμα. που θα ταιριάζει ακόμα περισσότερο με τις μνήμες κάθε γωνιάς του.

Ορισμένα στοιχεία, όπως είναι κάποιοι τούβλινοι τοίχοι, δεν έχουν πειραχτεί καθόλου. Ο επάνω όροφος έχει μετατραπεί σε ένα μεγάλο κοινόχρηστο δωμάτιο με θέα στο δρόμο, ικανό να λειτουργήσει ως επέκταση του φουαγιέ ή ως μια πιο ήσυχη λειτουργική αίθουσα.

«Η Haworth Tompkins έχει κάνει μια υπέροχη δουλειά για να μας βοηθήσει να πραγματοποιήσουμε τις φιλοδοξίες μας.» Tom Morris, καλλιτεχνικός διευθυντής, Bristol Old Vic

Φωτογραφία: Philip Vile