Λίγο μετά την κυκλοφορία του βιβλίου του, «Μακάριοι Θεατές», ο συνθέτης και συγγραφέας από τη Θεσσαλονίκη, Μενέλαος Πειστικός, ετοιμάζεται ήδη για το επόμενο μεγάλο βήμα του, με έργα του για σόλο πιάνο και μουσική δωματίου στο St. Paul’s Chapel του Columbia University στη Νέα Υόρκη, στις 27 Φεβρουαρίου. Στις 29 του ίδιου μήνα, θα συμμετάσχει με δικό του έργο στη μουσικοθεατρική παράσταση "Mystery of Clock" στο Φεστιβάλ του Μόντρεαλ, αλλά πριν από αυτό, παρακάτω μάς συστήνεται καλύτερα και μας μιλάει για την ενασχόλησή του με τον χώρο της Τέχνης.
Παράλληλα, μας ξεναγεί στη δική του Θεσσαλονίκη μέσα από 7+1 στάσεις...
Who is Who
Σπούδασα Δημοσιογραφία και ΜΜΕ στο ΑΠΘ (με ειδίκευση στη Κοινωνική Ψυχολογία) με επιβλέποντα τον καθηγητή Αντώνιο Γαρδικιώτη και ταυτόχρονα σπούδασα Μουσικά Θεωρητικά (Αντίστιξη, Φούγκα, Δίπλωμα Σύνθεσης) στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης με τον καθηγητή Κώστα Τσούγκρα, Πτυχίο Πιάνου στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης με την καθηγήτρια Βικτωρία Βικτωράτου και τέλος έκανα ιδιαίτερα μαθήματα σύνθεσης για 7 χρόνια με τον καθηγητή Άλτιν Βολάι. Είμαι κάτοχος Μεταπτυχιακού στη Μουσική Σύνθεση από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο με τον καθηγητή Χρήστο Χατζή, και τώρα κάνω το Διδακτορικό μου στη Σύνθεση στο ίδιο πανεπιστήμιο.
Η ενασχόλησή μου με τον χώρο της Τέχνης προέκυψε από τύχη, όταν ήμουν 14-15 χρονών. Είχαμε ένα όρθιο πιάνο στο σπίτι το οποίο ήταν ανέγγιχτο για πολλά χρόνια. Ξαφνικά, άρχισα να πειραματίζομαι στο πιάνο και να προσπαθώ με τη μνήμη μου – χωρίς να ξέρω τίποτα παραπάνω από το ποια νότα αντιπροσωπεύει το κάθε πλήκτρο – να «γράψω» μουσική, απομνημονεύοντας τις κινήσεις των χεριών μου. Κομβικό ρόλο διαδραμάτισε ο πρώτος μου καθηγητής στο πιάνο, ο σολίστ Julien Duchoud, ο οποίος ερμήνευσε στο μάθημα Rachmaninoff και Scriabin, την ύπαρξη των οποίων αγνοούσα μέχρι εκείνη την ημέρα. Από τότε είχα βάλει στόχο να φτάσω στο επίπεδο να μπορώ να ερμηνεύσω αυτούς τους 2 συνθέτες, οι οποίοι για πολλά χρόνια ήταν οι αγαπημένοι μου.
Η λίστα των καλλιτεχνών που θαυμάζω περιλαμβάνει συνθέτες, λογοτέχνες, φιλοσόφους και ζωγράφους: Alfred Schnittke, Somei Satoh, Arvo Part, Toshio Hosokawa, Alexander Scriabin, Sergei Rachmaninoff, Toru Takemitsu, Fernando Pessoa, Friedrich Nietzsche, Επίκουρος, Alan Watts, Krishnamurti, Albert Camus, David Foster Wallace, John DeLillo, Edward Hopper, Salvador Dali, Rene Magritte και πάρα πολλοί ακόμα.
Αντλώ έμπνευση από από την ίδια την Τέχνη, τη Φύση, το συναίσθημα του εφήμερου της ύπαρξης, τη σχέση Ζωής-Θανάτου, τον χρόνο, και την πηγαία ανάγκη για απελευθέρωση του πόνου. Όλα αυτά συνοψίζονται στον όρο «είναι» ή στο «Τάο», ή όπως αλλιώς θέλει κανείς να το αποκαλέσει. Το βιβλίο μου «Μακάριοι Θεατές»... (λίγα λόγια το βιβλίο και για το πώς προέκυψε η ιδέα).
Το βιβλίο μου «Μακάριοι Θεατές» είναι ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, μια αλληγορία για τις παθογένειες του σύγχρονου κόσμου του τεχνολογικού μεσσιανισμού και της μαζικής κουλτούρας. Κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2024 από τις Εκδόσεις Μωβ Σκίουρος. Το ξεκίνησα την άνοιξη του 2021 και το τελείωσα το καλοκαίρι του 2023. Η ιδέα για το βιβλίο προέκυψε τυχαία, όταν διάβασα το βιβλίο του Άλαν Γουάτς «Ο Δρόμος του Ζεν». Η εμπειρία της ανάγνωσης του βιβλίου του Γουάτς μπορώ να πω ότι ήταν κάτι σαν φώτιση. Με προβλημάτιζαν πάρα πολλά πράγματα σε σχέση με τη σύγχρονη ζωή και τη θέση μας στον Παγκοσμιοποιημένο Δυτικό Πολιτισμό, συγκεκριμένα σχετικά με τον εθισμό μας στην τεχνολογία, τον ναρκισσισμό μας στα social media, το αυξανόμενο στρες και την γενικότερη κοινωνική/πολιτισμική πτώση που επικρατεί σε όλο τον κόσμο που ενστερνίζεται τη δυτική κουλτούρα. Χάρη στον Γουάτς και στη μελέτη του Βουδισμού Ζεν κατανόησα πολλές από τις πηγές των προβλημάτων του δυτικού ανθρωπολογικού τύπου, στον οποίο και ανήκω. Από εκεί και ύστερα ήταν σαν να ξεκλείδωσε ο νους μου, όλες οι ιδέες για το βιβλίο γεννιόνταν αυθόρμητα και προέκυψε η σημερινή μορφή των 360 σελίδων.
About Thessaloniki
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Από τα τρία μου χρόνια μεγάλωσα έξω από το κέντρο, στο Ωραιόκαστρο.
Η αγαπημένη μου γειτονιά στην πόλη είναι η περιοχή γύρω από την πλατεία της Αγίας Σοφίας.
Για ποτό επιλέγω το Speakeasy στον 1ο όροφο του Blue Cup.
Ένας χώρος Τέχνης που ξεχωρίζω στη Θεσσαλονίκη είναι τα δύο κτήρια του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Ένα κτίριο που από πάντα θαύμαζα είναι η Ροτόντα.
Περνάω τον ελεύθερό μου χρόνο κάνοντας γυμναστική, γιόγκα, βόλτες στο βουνό, πηγαίνοντας για καφέ ή ποτό με φίλους και οικογένεια σε όλη την πόλη.
Ένα αξιοθέατο/σημείο στο οποίο θα ξεναγούσα κάποιον γνωστό μου από άλλη πόλη είναι τα Κάστρα.
Δεν πρέπει να φύγει κανείς από τη Θεσσαλονίκη αν δεν επισκεφθεί τη Νέα Παραλία. Η θάλασσα είναι αυτό που ομορφαίνει πολύ την πόλη.
Αυτό που αγαπώ περισσότερο στην πόλη είναι το γεγονός πως εδώ βρίσκονται όλοι αυτοί που αγαπώ πραγματικά.
