Τους γνώρισα από κοντά πριν λίγες εβδομάδες με την ευκαιρία της πολλά υποσχόμενης διατομικής τους έκθεσης στη Lola Nikolaou Gallery, στην καρδιά της πόλης. Είναι σπουδαίο να συναντάς ανθρώπους, οι οποίοι μοιράζονται μαζί σου το πάθος τους για έκφραση. Οι πρωτότυπες προσεγγίσεις και τα υλικά που αξιοποιούν για την Τέχνη τους επιβεβαιώνουν τη βαθιά πίστη τους στα προσωπικά τους οράματα. Πέρα από τον διαχρονικά ισχυρό δεσμό τους με την εικαστική δημιουργία, οι  καλλιτέχνες, Γιώργος Μιχαλόπουλος και Κωνσταντίνος Τσακίρης, διακρίνονται για τη βαθιά αγάπη τους για τη Θεσσαλονίκη. Οι ιστορίες τους διαφορετικές, αλλά με κοινή μαγνητική πυξίδα. Ο Κωνσταντίνος έχει γεννηθεί και μεγαλώσει εδώ, ενώ η Θεσσαλονίκη ήρθε στη ζωή του Γιώργου το 2014 λόγω σπουδών, και έμεινε στην καρδιά του για πάντα, αφού επέλεξε να γίνει μόνιμος κάτοικός της!

Ας τους γνωρίσουμε καλύτερα!

Γεννήθηκα και μεγάλωσα

Γ.Μ: Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στον όμορφο Χολαργό. Από τη γειτονιά, στην οποία μεγάλωσα έχω μνήμες που με «στιγμάτισαν» και με διαμόρφωσαν μέσα από φιλίες και συναναστροφές, βόλτες σε πάρκα και γειτονιές.

Κ.Τ.: Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, μεγάλωσα στην περιοχή των Συκεών, όπου έχω και τις πιο έντονες αναμνήσεις. Πολύ παιχνίδι στην γειτονιά και πολλές ώρες στους δρόμους. Η περιοχή αυτή έχει το θετικό ότι μοιάζει με μια επαρχιακή πόλη και δεν σου θυμίζει ότι είσαι δεκαπέντε λεπτά από το κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Η αγαπημένη μου γειτονιά

Γ.Μ: Ως αγαπημένη γειτονιά, όπου θα ήθελα να μένω στη Θεσσαλονίκη, θα επέλεγα κάποια του κέντρου. Μετακόμισα στη Θεσσαλονίκη το 2014-2015 με αφορμή την εισαγωγή μου στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της σχολής Καλών τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου και από τότε είμαι μόνιμος κάτοικος της πόλης με ιδιαίτερη αδυναμία στην καρδιά της. 

Κ.Τ.: Η περιοχή των Κάστρων όπου μένω. Έχει ηρεμία, μπορείς να περπατήσεις, να απολαύσεις μια πολύ όμορφη θέα προς την πόλη. Γενικότερα αποπνέει την αίσθηση ότι δεν κατοικείς σε μια μεγαλούπολη και αυτό είναι το ιδανικό πιστεύω. 

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω

Γ.Μ.: Δεν ξέρω αν ήθελα να γίνω κάτι συγκεκριμένο. Θυμάμαι ότι είχα πολλή ενέργεια, ήμουν ζωηρός. Με έλκυαν οι δημιουργικές δραστηριότητες και μου άρεσε να παίζω, φτιάχνοντας κατασκευές. Στην πορεία, στην πρώτη γυμνασίου άρχισα να ασχολούμαι με το γκραφίτι. Τότε ξεκίνησε ένα καινούργιο κεφάλαιο για εμένα, στο οποίο άρχισαν να διαμορφώνονται παρέες γύρω από αυτό και να μου αποσπά όλη μου την προσοχή. Λόγω της έντονης ενασχόλησης μου με το συγκεκριμένο πεδίο και μετά από μια τυχαία παρότρυνση, στην τρίτη γυμνασίου γράφτηκα σε φροντιστήριο σχεδίου το οποίο δεν σταμάτησα να παρακολουθώ μέχρι και την εισαγωγή μου στην σχολή Καλών Τεχνών. Εκεί ξεκίνησε ένα νέο κεφάλαιο, πολύ σημαντικό για μένα. Ήξερα πλέον ότι το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να γίνω καλλιτέχνης και να καταλάβω τι πραγματικά σημαίνει αυτό.

Κ.Τ.: Όταν ήμουν μικρός ήθελα να συνδυάσω τις εικαστικές Τέχνες με το ποδόσφαιρο.

Σπούδασα

Γ.Μ: Στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Κ.Τ.: Στη Σχολή Καλών Τεχνών Τμήμα Εικαστικών Και Εφαρμοσμένων Τεχνών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Στη συνέχεια έκανα μεταπτυχιακό στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και τώρα φοιτώ στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών στην Πολυτεχνική Σχολή του Α.Π.Θ.

Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη

Γ.Μ.: Είναι μια σχέση αγάπης. Πριν μετακομίσω εδώ λόγω σπουδών, την επισκεπτόμουν πολλές φορές στα παιδικά μου χρόνια, καθώς είναι και τόπος καταγωγής της μητέρας μου.

Κ.Τ.: Στη Θεσσαλονίκη γεννήθηκα και μεγάλωσα, εδώ βρίσκομαι από την πρώτη μέρα της ζωής μου. Την αγαπώ πολύ και μπορώ να πω ότι την δεν έχω βαρεθεί στιγμή.

Το εναρκτήριο λάκτισμα για να ασχοληθώ με τις εικαστικές Τέχνες

Γ.Μ.: Ήταν η ανησυχία και η περιέργεια που αισθάνομαι, το γκραφίτι που έκανα μικρός, η επαφή μου με το σχέδιο και τη ζωγραφική αλλά και η «συνάντηση» μου με καλλιτέχνες και έργα που με ενέπνευσαν. Με γοητεύει μια τέτοια πορεία ζωής.

Κ.Τ.: Από πολύ μικρή ηλικία ζωγράφιζα και πήγαινα σε εικαστικούς χώρους με τους γονείς μου , η επιλογή ότι θέλω να δημιουργώ και εγώ είχε έρθει από πολύ νωρίς.

Ένας εικαστικός καλλιτέχνης που θαυμάζω

Γ.Μ.: Είναι ο Γιάννης Κουνέλλης.

Κ.Τ.: Οι εικαστικοί που θαυμάζω και με έχουν επηρεάσει είναι πολλοί. Günther Uecker, Γιάννης Κουνέλλης, Michelangelo Pistoletto είναι κάποιοι από αυτούς. 

Αυτό που αγαπώ περισσότερο στη δουλειά μου

Γ.Μ.: Είναι η δημιουργική διαδικασία με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Κ.Τ.: Η δημιουργικότητα που διαχέεται μέσα από αυτήν.

Μια στιγμή που έχω νιώσει περήφανος

Γ.Μ.: Ήταν όταν είδα για πρώτη φορά έργο μου κρεμασμένο και φωτισμένο με κόσμο να το παρατηρεί.

Κ.Τ.: Όταν μοιράζονται μαζί μου ότι τους άρεσε κάτι που δημιούργησα. 

Η κινητήριος δύναμή μου

Γ.Μ.: Είναι η ανάγκη μου για έκφραση μέσω της στοιχειοθέτησης μιας εικαστικής γλώσσας.

Κ.Τ.: Η θέληση για δημιουργία. 

Η κομβική στιγμή στην καριέρα μου

Γ.Μ.: Δεν αντιλαμβάνομαι τα εικαστικά τόσο σαν καριέρα και δεν αισθάνομαι σε θέση ακόμα να μιλήσω για κομβικές στιγμές. Μια ενδιαφέρουσα στιγμή, όμως, ήταν όταν τον προηγούμενο μήνα δούλεψα, μέσω του μουσείου Momus, στην ομάδα του συνεργείου των Ilya και Emilia Kabakov στην κατασκευή του πλοίου τους “The Ship of Tolerance” στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Παράλληλα προετοίμαζα τη νέα σειρά έργων μου για την διατομική έκθεση που παρουσιάζεται αυτή τη χρονική περίοδο στη Lola Nikolaou Gallery.

Κ.Τ.: Πιστεύω η έκθεση που παρουσιάζουμε τώρα στη Lola Nikolaou Gallery.

Ένα όνειρό μου που έχει γίνει πραγματικότητα

Γ.Μ.: Έχω ζήσει αρκετές στιγμές που για μένα είναι πραγματοποιήσεις των ονείρων μου και είμαι ευγνώμων γι’ αυτές και για τους ανθρώπους που τις μοιράστηκα.

Κ.Τ.: Από την στιγμή που άρχισα να εκθέτω σε χώρους τις δικές μου δημιουργίες. 

Οι κυριότερες δυσκολίες που αντιμετώπισα

Γ.Μ.: Αφορούν κυρίως σε προσωπικές αναμετρήσεις. 

Κ.Τ.: Οι δυσκολίες που αντιμετώπισα και αντιμετωπίζω είναι ίδιες με όλους τους εικαστικούς που ζουν στην Ελλάδα. Είναι αλήθεια ότι εικαστικές τέχνες είναι στο περιθώριο σε σχέση εδώ σε σχέση με άλλες χώρες τις Ευρώπης. 

Μου αρέσει να ξεκλέβω χρόνο

Γ.Μ.: Και να «περιπλανιέμαι». 

Κ.Τ.: Προσπαθώ να ξεκλέβω χρόνο και να τον αφιερώσω σε δραστηριότητες μαζί με τους φίλους μου. 

Η χαρά της ζωής περιλαμβάνει

Γ.Μ.: Την φιλία, τον έρωτα και το μοίρασμα.

Κ.Τ.: Δημιουργία και να κάνεις όλη την ημέρα πράγματα που σε ευχαριστούν. 

Ένας χώρος Τέχνης της πόλης που αγαπώ

Γ.Μ.: Είναι το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Momus.

Κ.Τ.: Είναι το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, λόγω των σημαντικών καλλιτεχνών, οι οποίοι εκτίθενται αλλά και του πολύ όμορφου περιβάλλοντός του, το οποίο θαυμάζεις καθώς περιηγείσαι στους χώρους του. 

Ένας άνθρωπος-μέντορας για μένα είναι

Γ.Μ.: Ο εικαστικός και καθηγητής, Γιώργος Διβάρης, ο οποίος ως δάσκαλος και φίλος υπήρξε ιδιαίτερα σημαντικός για μένα.

Κ.Τ.: Η οικογένεια μου.

Ένα 24ωρο μου περιλαμβάνει…

Γ.Μ.: Η αλήθεια είναι ότι ένα 24ωρο μου, δεν περιλαμβάνει συγκεκριμένα πράγματα και το ζω διαφορετικά ανά περιόδους αναλόγως των συνθηκών. 

Κ.Τ.: Ξυπνάω νωρίς το πρωί, θα πάω στην σχολή μου μέχρι τις απογευματινές ώρες , μετά θα προσπαθήσω να αφιερώσω χρόνο στο να δουλέψω καινούργια έργα ή στο να πάω μια βόλτα στην πόλη.

Το μαγαζί - «στέκι» στη Θεσσαλονίκη που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου

Γ.Μ.: Το  «πικ-απ». 

Κ.Τ.: Πηγαίνω πολύ συχνά στο "Piece of Cake" στην Χρυσοστόμου Σμύρνης.

Το μέρος της Θεσσαλονίκης που έχω την πιο ωραία ανάμνηση

Γ.Μ.: Δεν δίνω τόση έμφαση στο μέρος, καθώς για μένα μετράνε οι στιγμές, τα πρόσωπα και τα συναισθήματα που σου αφήνουν. Την πιο ωραία ανάμνηση νομίζω την είχα αργά το βράδυ σε κάποιον δρόμο του κέντρου.

Κ.Τ.: Οι Συκιές. Στο μυαλό μου αυτή η περιοχή είναι συνδεδεμένη με πολλές βόλτες με φίλους και ατελείωτο παιχνίδι.

All time classic αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι

Γ.Μ.: Η περιοχή της Ρωμαϊκής αγοράς, αργά το βράδυ ή νωρίς το πρωί. Είναι ένα «ζωντανό» μέρος, γεμάτο από αντιθέσεις.

Κ.Τ.: Μου αρέσει πολύ να περπατάω στην Μητροπόλεως. Υπάρχει πολλή ζωή λόγω των μαγαζιών, και θεωρώ τον δρόμο πολύ όμορφο. Με ευχαριστεί πολύ να περνάω από εκεί.

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέ

Γ.Μ.: Να μην αποφεύγω αυτό που με φοβίζει.

Κ.Τ.: Να μην τα παρατάω με την πρώτη αποτυχία.

Μια από τις καθημερινές μου συνήθειες είναι

Γ.Μ.: Να ξεκλέβω χρόνο και να ακούω ραδιόφωνο με τη συντροφιά του καφέ.

Κ.Τ.: Κάθε πρωί θα κάνω μια παράκαμψη με το μηχανάκι μου για μια βόλτα από την Λεωφόρο Νίκης και μετά θα ξεκινήσω τις υποχρεώσεις μου. 

Το «κρυφό» μου σημείο στην πόλη

Γ.Μ.: Είναι το εργαστήριό μου ή η παραλία, εκεί όπου πηγαίνω για να σκεφτώ, να χαλαρώσω, να εμπνευστώ και να πάρω δύναμη και ενέργεια. 

Κ.Τ.: Η νέα παραλία είναι ένα μέρος που με ηρεμεί πολύ.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί

Γ.Μ.: Είναι μια πόλη που «αναπνέει». Με το ύψωμα της στα κάστρα της άνω πόλης και το άνοιγμα της στην θάλασσα σε κάνει να αισθάνεσαι ανοιχτωσιά και ας σκάμε πολλές φορές μέσα της. Αυτό είναι και το στοιχείο που της προσδίδει και τον ρομαντισμό που τις προσάπτουν. Είναι μια ζωντανή πόλη, γεμάτη με νέο αίμα που βράζει. Συνδυάζει πολλά σε μικρή απόσταση. Περπατιέται από την κορφή ως τα νύχια έχοντας μαγικά σημεία, όμορφα μπαρ, πάρτι και στέκια.

Κ.Τ.: Δεν διαθέτει όλα τα στοιχεία μια μεγαλούπολης. Οι ρυθμοί της δεν είναι τόσο γρήγοροι και οι άνθρωποι απολαμβάνουν περισσότερο την ζωή εδώ.

Αν θα άλλαζα κάτι στη πόλη μου θα ήταν

Γ.Μ.: Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη με τη μεγαλύτερη σχολή καλών Τεχνών στην Ελλάδα (η οποία βέβαια παρουσιάζει αρκετά προβλήματα στης κτιριακές της εγκαταστάσεις), μία πόλη γεμάτη καλλιτέχνες. Δεδομένου αυτού θα έπρεπε να έχει πολύ περισσότερους χώρους Τέχνης.

Κ.Τ.: Το κυκλοφοριακό πρόβλημα και η έλλειψη μέσων μαζικής μεταφοράς.

Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα 

Γ.Μ.: Με περισσότερες ευκαιρίες για τους νέους ανθρώπους.

Κ.Τ.:  Με περισσότερο πράσινο.

Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με 3 λέξεις

Γ.Μ.: Για 'μένα σίγουρα τρεις λέξεις δεν θα ήταν αρκετές...

Κ.Τ.: Όμορφη, ενδιαφέρουσα, φιλική.

Info: Η διατομική έκθεση των Γιώργου Μιχαλόπουλου και Κωνσταντίνου Τσακίρη παρουσιάζεται μέχρι αύριο, Πέμπτη 29 Ιουνίου στη Lola Nikolaou Gallery (Τσιμισκή 52). Επιμέλεια: Θάλεια Στεφανίδου.

Κεντρική φωτογραφία πορτραίτου των δύο καλλιτεχνών: Πένυ Τσολακίδου