Είστε ένας δραστήριος νομικός με παράλληλη έντονη ενασχόληση με τον πολιτισμό. Ποια ήταν η αφορμή για να ασχοληθείτε με το πεδίο της Τέχνης και να δημιουργήσετε το {Just/Art}* project; Όταν ξεκίνησε, το 2016, το Just(ice)/Art επρόκειτο για ένα περισσότερο αυτοαναφορικό project, αφού μέσω αυτού συνενώθηκαν και γεφυρώθηκαν δύο φαινομενικά ασύνδετοι κόσμοι: της νομικής επιστήμης, που είναι το επάγγελμά μου, και της Τέχνης, που μου ανοίγει τους ορίζοντες του μυαλού και της καρδιάς. Δεν πρόκειται για ένα ελιτίστικο art project, ούτε για ένα πεδίο παιχνιδιού πλούσιων ανθρώπων. Ο σκοπός και το όραμα είναι καθαρά ανθρώπινα, με ειλικρινείς σκοπούς για τον πολιτισμό της χώρας μας, που είναι πολύπαθος από τα χρόνια της κρίσης και μετά. Το επόμενο έτος, το project κλείνει 10 χρόνια, και έχουμε ξεκινήσει ήδη τις ετοιμασίες εορτασμού του. Σύντομα, λοιπόν, θα ανακοινώσουμε τις νέες δράσεις, στις οποίες, με μια απλή δήλωση ενδιαφέροντος στα social media του art project ή προφορικά σε εμάς, μπορεί κάποιος να συμμετέχει. Δεν υπάρχει τέλος συμμετοχής ή κάποια χρηματική ή εν γένει οικονομική επιβάρυνση για καμία από τις δράσεις.
Τι επιδιώκετε να βιώνει ο επισκέπτης μέσα από τις ξεναγήσεις που οργανώνετε; Με το σκεπτικό ότι η συμμετοχή στη γνώση και η πρόσβαση στον πολιτισμό είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων μας, το art project φέτος εγκαινίασε μια καινούρια ενότητα στις δράσεις του: την οργάνωση ξεναγήσεων σ’ ένα διευρυμένο πρόγραμμα πολιτιστικών χώρων, απευθυνόμενο σε όλους τους φίλους του project - παλαιούς και νέους. Πάντα με τη λογική ότι υπάρχει υπερπληθώρα δημοσίων κτιρίων, αλλά και πολιτιστικών χώρων, όπου δεν έχουμε εύκολα πρόσβαση, όπως το Προεδρικό Μέγαρο ή το Δημαρχιακό Μέγαρο Αθηνών, αλλά και μουσείων που αγνοούμε την ύπαρξή τους ή μας είναι λιγότερο γνωστά, όπως το Αρχείο Καβάφη στην Πλάκα ή το Μουσείο Μαρία Κάλλας στην οδό Μητροπόλεως και με δεδομένο ότι δύσκολα μόνοι μας θα επισκεπτόμασταν αυτούς τους χώρους, δημιουργήσαμε μικρά γκρουπ -25 έως 35 ατόμων- και επισκεπτόμαστε αυτούς τους χώρους, όπου συνδεόμαστε όλοι πραγματικά μεταξύ μας μέσω μιας κοινής γλώσσας. Οργανώνουμε ξεναγήσεις, οι ημερομηνίες των οποίων θα ανακοινωθούν σύντομα, στην Ακαδημία Αθηνών, το Πανεπιστήμιο, το Οφθαλμιατρείο Αθηνών και άλλους πολλούς χώρους. Είναι πλέον μέσα στα πλάνα μας από την επόμενη χρονιά να έχουμε εντάξει περιοχές εκτός Αθηνών μέσα στο πρόγραμμά μας - κάτι που θα έχουμε ολοκληρώσει ως ιδέα στα τέλη του φθινοπώρου. Οι περιοχές αυτές έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από art projects και το κοινό αυτό είναι που μας ενδιαφέρει περισσότερο. Επίσης, σίγουρα θα ταξιδέψουμε και σε νησιά κάποιες από τις παλαιότερες διοργανώσεις μας, σαφώς ανανεωμένες.
Έχετε κάνει και τα πρώτα σας βήματα στη θεατρική παραγωγή. Το έργο της Τζένης Δάγλα με τίτλο “Fishglass”, που παίχθηκε στο Βερολίνο, αποτελεί ένα ξεχωριστό καλλιτεχνικό σας βήμα. Πώς γεννήθηκε αυτή η ιδέα; Η θεατρική παραγωγή του έργου της Τζένης Δάγλα, σε σκηνοθεσία και ερμηνεία της Ζωής Ξανθοπούλου, από τις 25 έως 28 Ιουνίου εντάχθηκε στη γενική προσπάθεια του art project να καλύψει κάτω από την ομπρέλα του τα περισσότερα -ή και όλα- τα είδη Τέχνης. Θαυμάζω τον θεατρικό δοκιμιακό λόγο της Δάγλα και εννοείται τη σκηνοθεσία και το performance της Ξανθοπούλου, την οποία παρακολουθώ χρόνια. Είμαι θαυμαστής του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου και θεωρώ ότι ήρθε η ώρα να το εξαγάγουμε περισσότερο στο εξωτερικό. Για τον λόγο αυτόν, θα προσπαθήσω να βοηθήσω να ταξιδέψει μετά το Βερολίνο σε διάφορα φεστιβάλ της Ευρώπης.
Διαβάζοντας περισσότερα για εσάς, ασχολείστε και με την επιμέλεια εικαστικών εκθέσεων. Τι σας εμπνέει όταν αναλαμβάνετε μια τέτοια δράση; Ποιο είναι το προσωπικό σας αποτύπωμα σε αυτές τις συνεργασίες; Ξεκινώντας το art project αυτό μέσα στους χώρους του δικηγορικού μου γραφείου στο κέντρο της Αθήνας, στόχος ήταν να προσπαθήσω να αναδείξω χώρους άσχετους με τέχνη να γίνονται ταυτόχρονα τόσο σχετικοί και να αναδεικνύεται καλύτερα και η τέχνη σε αυτούς. Μέσα στα χρόνια, αυτός ήταν και παραμένει ο βασικός σκοπός, η τέχνη μέσα σε χώρους που δεν έχει ξαναδεί το κοινό, να παντρεύεται η ιστορία με τα εκθέματα, όπως αναδείξαμε στους βασιλικούς στάβλους στο Θησείο, στο Βουλευτικό στο Ναύπλιο, σε ένα νεοκλασικό κτήριο στα Εξάρχεια, στο Δρομοκαίτειο κ.ο.κ.
Πώς παρατηρείτε τη σημερινή σχέση του πολίτη με τον πολιτισμό και την ιστορία της Αθήνας; Θεωρώ ότι το κοινό είναι πλέον τα τελευταία χρόνια πολύ κοντά στον πολιτισμό, τον κατανοεί ευκολότερα, παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον και σχολαστικά τα τρέχοντα δρώμενα της πόλης του και γενικά περνάει χρόνο καθημερινό επισκέπτοντας αυτά τα δρώμενα, είτε είναι εικαστικά, μουσικά, θεατρικά είτε εν γένει πολιτιστικά. Έχει εξοικειωθεί.
Ποιος είναι ο ρόλος σας και ως συμβούλου του δημάρχου Αθηναίων στα πολιτιστικά; Κυρίως η ενασχόλησή μου με τα εικαστικά και η ανάδειξη των πολιτιστικών -και όχι μόνο- χώρων του δήμου Αθηναίων σε πόλους έλξης επισκεπτών μέσα από ενδιαφέρουσες εκθέσεις, αλλά προτάσεις από το εξωτερικό, οι οποίες θεωρώ ότι αξίζει να ταξιδέψουν στην Αθήνα.
Ποια είναι η στρατηγική κατεύθυνση που θα θέλατε να δώσετε στον πολιτιστικό σχεδιασμό της Αθήνας τα επόμενα χρόνια; Η Αθήνα πρωτίστως πρέπει να έχει ενιαίο πολιτιστικό σχεδιασμό, ο οποίος να μην επηρεάζεται από τις εκάστοτε δημοτικές παρατάξεις, πράγμα που ως ένα βαθμό ισχύει στην Αθήνα, δυστυχώς όμως όχι σε όλους τους τομείς πολιτισμού. Επιπλέον η προσαρμοστικότητα στις νέες εποχές ισχύει και για το πολιτισμό, άρα πρέπει ο πολιτιστικός σχεδιασμός της Αθήνα να γίνει περισσότερο ανταγωνίσιμος και η προώθηση νέων τάσεων να γίνεται άμεσα και χωρίς περιπλοκές.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΟΛΥΜΠΙΑ ΚΡΑΣΑΓΑΚΗ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ 2025
