Ένα από τα πρόσφατα ολοκληρωμένα έργα του αρχιτέκτονα, μια κατοικία στο Τελ Αβίβ, που σχεδιάστηκε σε συνεργασία με την ισραηλινή εταιρεία Tehila Shelef, αποτελεί τον ορισμό του σύγχρονου μοντερνισμού. Η είσοδος μοιάζει σαν ένα μονολιθικό οδόφραγμα, αλλά στο εσωτερικό, το διώροφο σπίτι αφήνει να δημιουργηθεί ένας «διάλογος» μεταξύ του εξωτερικού και του εσωτερικού, με κρυστάλλινους τοίχους από γυαλί που ουσιαστικά χωρίζουν τον ευάερο, ανοιχτό χώρο των εσωτερικών χώρων από τον πλούσια βλάστηση και τις πισίνες που περιβάλλουν το σπίτι.

«Έπρεπε απλώς να συλλάβω το φως μέσα στην κατοικία και να επιτρέψω στους κατοίκους να ζουν μέσα σε αυτήν, αλλά να νιώθουν ότι η ύπαρξή τους είναι έξω», λέει ο Lissoni. Οι ξύλινες σίτες πάνω από τους γυάλινους τοίχους εμποδίζουν τη θερμότητα του ήλιου του Τελ Αβίβ να εισχωρήσει. Παράλληλα, όλος ο σχεδιασμός κλείνει προς την ύπαιθρο και τη δυνατότητα να βγεις έξω όποτε το επιθυμείς.

Όταν η ξύλινη γρίλια είναι κλειστή, το εφέ δημιουργεί αυτό που ο Lissoni αποκαλεί ένα θεμελιώδες «paso doble» μεταξύ του φωτός και των σκιών που μπαίνουν μέσα. Το σπίτι είναι προσεκτικά διαμορφωμένο για να «αγκαλιάζει» το φως και να συνδυάζεται με τον περιβάλλοντα χώρο, ωστόσο, παρά τον παραδοσιακό προσανατολισμό του, το έργο έχει μια ευδιάκριτη μιλανέζικη κομψότητα. 

Πριν φτάσουν στο γεμάτο ηλιοφάνεια εσωτερικό της κατοικίας, οι επισκέπτες βλέπουν μια είσοδο από διαφαινόμενους ογκόλιθους, που κρύβουν τους «θησαυρούς» που βρίσκονται μέσα. «Στο Μιλάνο, το πολιτισμικό μας DNA μας λέει, όσο πλούσιος κι αν είναι κανείς, να μην το επιδεικνύει, έτσι ακόμα και τα σπίτια των πιο σημαντικών οικογενειών είναι κλειστά και επιβλητικά στο εξωτερικό, αλλά μέσα μπορείς να βρίσκονται αυλές, κήποι, νωπογραφίες, κιονοστοιχίες – όλη την ομορφιά», λέει ο αρχιτέκτονας.

Σύμφωνα με τον Lissoni, το σπίτι εκφράζει επίσης την ιταλική «ανθρωπιστική» προσέγγισή του, την οποία εφαρμόζει σε κάθε στοιχείο ενός έργου – από την αρχική οπτική του προσέγγιση στο εσωτερικό, τον κήπο και το εξωτερικό του, μέχρι τις τεχνικές λετπομέρειες που απαιτούνται για την ολοκλήρωσή του. «Αν είσαι αρχιτέκτονας, θα πρέπει να ξέρεις πώς να σχεδιάζεις απολύτως κάθε πτυχή ενός project», επισημαίνει. «Όταν δημιουργείτε ένα κτίριο, πρέπει να σχεδιάσετε τα πάντα: την πρόσοψη, αλλά και την εσωτερική δομή, τις μηχανικές πτυχές. Πρέπει να σχεδιάσετε τις φλέβες και τα νεύρα του έργου με άλλα λόγια».

Εφαρμόζοντας μια ολιστική προσέγγιση σε αυτήν την κατοικία, ο Lissoni διαμόρφωσε το design σε σχήμα L, δύο επιπέδων του σπιτιού, του κήπου, των πολυάριθμων πισινών, του προηγμένου συστήματος κλιματισμού – ακόμη και των εσωτερικών χώρων. Ανακάτεψε ένα «κοκτέιλ», όπως λέει, από δικά του σχέδια επίπλων και άλλα, τα οποία θαυμάζει, μαζί με αντίκες από την Κίνα, την Ιαπωνία και το Ισραήλ, και την προσωπική συλλογή έργων τέχνης του ιδιοκτήτη. 

Τα υλικά είναι «όσο το δυνατόν ουδέτερα», εξηγεί, και ταιριάζουν με το δάπεδο από τοπικό γκρι μάρμαρο με ασβεστωμένους τοίχους και μια εντυπωσιακή μαύρη χαλύβδινη σκάλα, δημιουργώντας μια «μουσειακή δροσιά» που υπογραμμίζει την ήρεμη λειτουργικότητα του σπιτιού.

Η αυλή, που σχεδιάστηκε μαζί με τον αρχιτέκτονα landscape Mohr Avidan, φαίνεται να αναπτύσσεται από την ίδια τη δομή. Τα αμπέλια ξεφυτρώνουν από τις σχισμές, τα μπουμπούκια τρυπώνουν στα εξωτερικά σκαλοπάτια και τα μακριά χόρτα της ερήμου συγκεντρώνονται κατά μήκος των άκρων για να απαλύνουν τις σκληρές γραμμές της κατασκευής. Ο Lissoni τον περιγράφει ως «ιταλικό κήπο» (παρά τις ισραηλινές φυτικές ποικιλίες), επειδή είναι «τεχνητά φυσικός» – σχεδιασμένος, αλλά φαινομενικά απρογραμμάτιστος και δοσμένος με ιταλικό στιλ.

Ανακαλύψτε περισσότερες φωτογραφίες στη gallery!