Στην περιοχή Cardedeu, κοντά στη Βαρκελώνη, το SIGLA Studio υπογράφει μία κατοικία που αποπνέει διαχρονικότητα και ποιητική απλότητα. Η νέα αυτή κατασκευή, με έκταση 210 τ.μ., δημιουργήθηκε ώστε να προσαρμόζεται με φυσικότητα στις μεταβαλλόμενες ανάγκες των κατοίκων της, χωρίς την ανάγκη κατεδάφισης τοίχων ή δραστικών επεμβάσεων. Η αρχιτεκτονική της αποπνέει αλήθεια και ειλικρίνεια, επιλέγοντας να αποφύγει την επίδειξη, προτιμώντας μία γλώσσα που αναδεικνύει την ομορφιά των φυσικών και ανθεκτικών υλικών.
Η αφορμή για το έργο ήρθε από ένα νεαρό ζευγάρι με δύο παιδιά, το οποίο αναζητούσε έναν τόπο όπου θα μπορούσε να ριζώσει το όραμά του για τη ζωή. Εγκαταλείποντας ένα τυπικό διαμέρισμα με μικρούς, κλειστούς χώρους, ανεπαρκή αερισμό και έλλειψη επαφής με το ύπαιθρο, επιθυμούσαν μία κατοικία που να προσφέρει άπλετο φως, κήπο και πισίνα. Πάνω απ’ όλα, αναζητούσαν έναν χώρο που θα τους συντροφεύει στο πέρασμα του χρόνου, επιτρέποντας την ομαλή προσαρμογή στις διαφορετικές φάσεις της οικογενειακής τους ζωής.
Απλότητα με ουσία
Η έμπνευση του SIGLA Studio αντλήθηκε από τη λιτή και ισορροπημένη αρχιτεκτονική της οικίας-μουσείου του γλύπτη Georg Kolbe στο Βερολίνο, έργο του Ernst Rentsch το 1928. Το παράδειγμα αυτό τους γοήτευσε για τον τρόπο που ο κήπος ενσωματώνεται αρμονικά στο κτίσμα, αλλά και για την αίσθηση διαχρονικότητας που αποπνέει. Στην περίπτωση της κατοικίας Acacias, αυτό το ιδανικό εκφράζεται μέσα από τη χρήση τοπικών υλικών με ψυχή, όπως τα παραδοσιακά τούβλα του Forn d'Obra Duran - ενός από τους ελάχιστους ενεργούς τεχνίτες κεραμοποιίας στην Καταλονία.
Τα τούβλα, κατασκευασμένα με φυσικό πηλό, αργή ξήρανση και ξυλόφουρνο, διαθέτουν μοναδικότητα σε κάθε κομμάτι, με μικρές «ατέλειες» που μετατρέπονται σε στοιχεία γοητείας. Ενσωματώνονται στους τοίχους, στις λεπτομέρειες των παραθύρων, ακόμη και στο εξωτερικό δάπεδο, δημιουργώντας έναν διάλογο ανάμεσα στο χτισμένο και το φυσικό περιβάλλον. Η φιλοσοφία αυτή αντικατοπτρίζει την πεποίθηση του γραφείου πως η αρχιτεκτονική οφείλει να αντέχει στον χρόνο, να σέβεται το περιβάλλον και να ωριμάζει με χάρη, αφήνοντας τα σημάδια των ετών να γίνονται κομμάτι της ταυτότητάς της.
Μία κατοικία «στραμμένη» προς τον εαυτό της
Η σύνθεση της Acacias εμπνέεται επίσης από το πειραματικό σπίτι Muuratsalo του Alvar Aalto, όπου ο τοίχος λειτουργεί ταυτόχρονα ως όριο και προστασία, ενώ η σχέση με τη φύση δεν εξαρτάται από την πλήρη οπτική έκθεση, αλλά από μία ήρεμη και συνειδητή οριοθέτηση του χώρου.
Το οικόπεδο, μικρό και στενό, πλαισιωνόταν από γειτονικές ιδιοκτησίες και στα δύο πλάγια, γεγονός που περιόριζε τον έλεγχο της θέας και του περιβάλλοντος. Για να αντιμετωπιστεί αυτή η πρόκληση, οι αρχιτέκτονες σχεδίασαν έναν χαμηλό όγκο που καταλαμβάνει όλο το επιτρεπόμενο περίγραμμα, αφήνοντας στο εσωτερικό ένα στρατηγικά τοποθετημένο αίθριο. Έτσι, δημιουργήθηκε ένας αυτόνομος, φωτεινός και ιδιωτικός μικρόκοσμος, αποκομμένος από τις εξωτερικές παρεμβάσεις.
Η φιλοσοφία δεν ήταν να αποκλειστεί ο έξω κόσμος, αλλά να επιλεγεί προσεκτικά τι θα βλέπουν, τι θα αισθάνονται και τι θα αναπνέουν οι κάτοικοι. Σε μια εποχή όπου η καθημερινότητα κατακλύζεται από ανεπιθύμητες εικόνες και θορύβους, η κατοικία λειτουργεί σαν καταφύγιο που επαναφέρει τον ρυθμό της ζωής σε πιο φυσικές, ήρεμες συχνότητες.
Το φως ως ρυθμιστής της καθημερινότητας
Η Acacias δέχεται ηλιακό φως σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Από την ανατολή μέχρι τη δύση, η πορεία του ήλιου εναλλάσσει σκιές και χρώματα στους τοίχους, δημιουργώντας μία ζωντανή σκηνή που αλλάζει με τις εποχές. Οι κάτοικοι βρίσκονται πάντα στο επίκεντρο αυτού του κύκλου, βιώνοντας μία καθημερινή εμπειρία που ενισχύει τον δεσμό με τον τόπο και το φυσικό του περιβάλλον.
Η αρχιτεκτονική της επιδιώκει να προσφέρει έναν τρόπο ζωής πιο αργό και συνειδητό, χωρίς την πίεση συνεχών ανακαινίσεων ή παρεμβάσεων. Κάθε στιγμή της ημέρας συνδέεται με τη μεταβαλλόμενη ατμόσφαιρα του σπιτιού, ενθαρρύνοντας μία αίσθηση γαλήνης και οικειότητας.
Ευελιξία που αντέχει στον χρόνο
Η διάταξη και η κατασκευή της Acacias επιτρέπουν την εύκολη αναπροσαρμογή των χώρων στις ανάγκες της οικογένειας. Σήμερα, οι γονείς απολαμβάνουν τον επάνω όροφο με σουίτα και γκαρνταρόμπα, ενώ τα δύο παιδιά μοιράζονται δωμάτια που επικοινωνούν μεταξύ τους. Στο μέλλον, οι χώροι μπορούν να εναλλάξουν λειτουργίες: τα παιδιά να αποκτήσουν ξεχωριστά υπνοδωμάτια και δωμάτια παιχνιδιού, οι γονείς να μετακινηθούν στο ισόγειο, ή να διαμορφωθούν νέες ζώνες δραστηριοτήτων χωρίς καμία δομική επέμβαση.
Αυτό το επίπεδο προσαρμοστικότητας εκφράζει μια σύγχρονη αρχιτεκτονική αρχή: η κατοικία πρέπει να προσφέρει δυνατότητες. Ένας χώρος που εξελίσσεται μαζί με τους ανθρώπους του, ικανός να φιλοξενήσει διαφορετικές γενιές και τρόπους ζωής, χωρίς να χάνει την αισθητική και λειτουργική του ταυτότητα.
All Images Credits: Marta Vidal
Με πληροφορίες από AD Magazine France
