Είναι αδύνατο να χωρέσει κανείς την Lee Miller σε ένα καλούπι - υπήρξε καλλιτέχνης, φωτογράφος για λογαριασμό της αμερικανικής Vogue, ανταποκρίτρια στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, gourmet σεφ και μέλος του σουρεαλιστικού κινήματος στο Παρίσι της δεκαετίας του '30. Παρά αυτό το μεγάλο εύρος των ασχολιών της, η κληρονομιά της συχνά περιορίζεται σε έναν και μόνο ρόλο: τη μούσα. Οι συζητήσεις σχετικά με τη Miller τείνουν να επιστρέφουν στη σχέση της με τον Man Ray ή στις φιλίες της με άνδρες συγχρόνους της, όπως ο Pablo Picasso ή ο Max Ernst, όπως αποτυπώνεται στο έργο του artist Man Ray, The Lovers (1933), όπου μόνο τα χείλη της Lee φαίνονται να αιωρούνται στον ουρανό.
Ωστόσο, η Miller έρχεται επιτέλους στο προσκήνιο, κυρίως μετά από πρωτοβουλία του γιου της και ιδρυτή του Lee Miller Archives, Antony Penrose. Η επερχόμενη βιογραφική ταινία με τίτλο Lee, στην οποία πρωταγωνιστεί η Kate Winslet και είναι προσαρμοσμένη στο βιβλίο του Penrose "The Lives of Lee Miller" (1985), μαζί με μία αξιόλογη έκθεση, με τίτλο "You Will Not Lunch In Charlotte Street Today" στο TJ Boulting στο Λονδίνο, που θα διαρκέσει έως τις 20 Ιανουαρίου, αναδιαμορφώνει τις αντιλήψεις για την ίδια. Η έκθεση αυτή, που επιμελήθηκε σε συνεργασία με το Lee Miller Archives, αναδεικνύει τα βαθιά ριζωμένα ταλέντα της Miller, υπογραμμίζοντας την ενεργή εμπλοκή της με τους συγχρόνους της - ως καλλιτέχνης και συνεργάτης.
Στόχος της έκθεσης είναι να μην παρουσιαστεί η "Lee Miller τη μούσα", αλλά η Lee Miller ως αυτό το πρόσωπο που είχε τόσες πολλές ζωές. Αναδείχθηκε το πώς εκείνη εμπλεκόταν και συμμετείχε σε όλη αυτή τη δημιουργική για την καλλιτεχνική σκηνή της εποχής περίοδο.
Στοιχειωμένη από τη φρίκη που βίωσε ως φωτογράφος πολέμου στην πρώτη γραμμή, η Miller αρχικά έκρυβε τις φωτογραφίες της στη σοφίτα της φάρμας Farley, όπου ζούσε με τον σύζυγό της, τον υπερρεαλιστή καλλιτέχνη Roland Penrose. Αντ' αυτού διοχέτευσε τη δημιουργική της ενέργεια στη μαγειρική - επινοώντας το περιβόητο πιάτο "Green Chicken", τη συνταγή του οποίου δημοσίευσε στη Vogue. Καταχωνιάζοντας τη φωτογραφική μηχανή, βοήθησε -άθελά της- τους άλλους να μένουν ανυποψίαστοι για το σπουδαίο έργο της, καθώς ακόμη και ο γιος της δεν γνώριζε το μεγάλο ταλέντο της μέχρι και το θάνατό της το 1977. Τότε ήταν που ο Antony ανακάλυψε περίπου 60.000 αρνητικά, φωτογραφίες και άλλα έγγραφα που καλύπτουν ολόκληρη τη ζωή της.
Η έκθεση στο Λονδίνο, "You Will Not Lunch In Charlotte Street Today" ακολουθεί μια καινοτόμο προσέγγιση για την παρουσίαση του έργου της Miller. Σε μια σύγχρονη απόκλιση από τους κανόνες, η διευθύντρια της TJ Boulting, Hannah Watson, επέλεξε να μην συμπεριλάβει το όνομα ή τον τίτλο Miller στην ονομασία της έκθεσης. Αντ' αυτού, η Watson επέλεξε έναν τίτλο που αντλήθηκε από μία από τις φωτογραφίες του Miller, εμπνευσμένη από την ασέβειά της. Είναι ένα σημάδι των προθέσεων της έκθεσης: να παρουσιάσει το έργο της υπό ένα νέο πρίσμα, υποστηριζόμενο από την αξία του και όχι από τη φήμη του καλλιτέχνη.
«Απλώς το βρήκα απελευθερωτικό να χρησιμοποιήσω αυτόν τον τίτλο, ο οποίος είναι τα λόγια της Lee, και πραγματικά την αφήνει να μιλήσει», δήλωσε η Watson. «Παρουσιάζουμε την Αυτοπροσωπογραφία της (c. 1932), η οποία τυχαίνει να είναι και το πιο πρώιμο έργο, όπου έχει επιστρέψει από το Παρίσι, είναι στη Νέα Υόρκη και έχει αφήσει τον Man Ray. Έχει στήσει το studio της στη Νέα Υόρκη, το Lee Miller Studios, Inc., είναι η πιο περιζήτητη φωτογράφος στη Νέα Υόρκη, και όλοι θέλουν να βγάλουν το πορτρέτο τους από αυτήν!»
Αξιοσημείωτα στην έκθεση TJ Boulting συναντά κανείς τα γυναικεία πορτρέτα της Miller, τα οποία αντικατοπτρίζουν την ανθεκτικότητα και το βάθος της ίδιας της καλλιτέχνιδας. Οι φωτογραφίες αυτές συχνά υποδηλώνουν την επιθυμία της να καταγράψει τα θέματά της χωρίς να τα αντικειμενοποιήσει.
Φωτογραφίες: Lee Μiller Αrchives
Info: TJ Boulting, 59 Riding House St, London
