Ο John Tanner είναι ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος για να παραδεχτεί ότι οδηγήθηκε στον κόσμο του interior design από μια ασυνήθιστη διαδρομή, αφού ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία ως skateboarder. Από τα 15 έως τα 21 του χρόνια, ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, κάνοντας skateboard. Το πάθος του για τον σχεδιασμό αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια αυτών των ταξιδιών, διαφοροποιούμενο σταδιακά από τα vintage skateboards σε άλλα αντικείμενα που θεωρούσε όμορφα και του τράβηξαν την προσοχή.

Τελικά, συνειδητοποίησε ότι αυτή η εμμονή και η αγάπη του για το design θα έπρεπε να αποτελέσουν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Μετά από μια περίοδο εργασίας στο The Conran Shop κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Jasper Conran, άνοιξε, μαζί με τον σύντροφό του Richard Swallow -έναν ραδιοτηλεοπτικό παραγωγό που πλέον έχει επιστρέψει στην πρώτη του αγάπη, την τέχνη- μια γκαλερί στην Columbia Road, E2, εκθέτοντας τους πίνακες του Richard μαζί με μια ενδιαφέρουσα επιμέλεια αντικειμένων κι επίπλων.

Καθώς δεν μπόρεσαν να βρουν το κατάλληλο σπίτι στο Λονδίνο, το ζευγάρι μετακόμισε στο Βόρειο Νόρφολκ. Σε κοντινή απόσταση, το πανδοχείο The Gunton Arms του εμπόρου και συλλέκτη έργων τέχνης Ivor Braka είχε μόλις διακοσμηθεί από τον Robert Kime και, λίγο πιο κάτω, ο Peter Sheppard και ο Keith Day αποκαθιστούσαν το παλλαδιανό αριστούργημα Wolterton Hall του Horatio Walpole. Έχοντας αυτούς τους γείτονες ως σημεία αναφοράς, ο John είχε το τέλειο υπόβαθρο για να αναπτύξει περαιτέρω το δικό του ξεχωριστό στιλ.

Έχοντας δημιουργήσει τη δική του ιστοσελίδα, ο John δέχτηκε με χαρά ένα τηλεφώνημα από μια επιχειρηματία με έδρα το Τορόντο, η οποία είχε αγοράσει ένα σπίτι στην Προβηγκία και αναρωτιόταν αν θα μπορούσε να το διακοσμήσει για εκείνη. Ένιωσε ότι ήταν νέος, δραστήριος και θα μπορούσε να δώσει στο έργο την προσοχή που χρειαζόταν. Οι τηλεφωνικές συνομιλίες επιβεβαίωσαν τη συμβατότητά τους και την αμοιβαία αγάπη τους για τα υφάσματα και τις αντίκες και, σύντομα, ξεκίνησαν το πρώτο από τα πολλά κοινά ταξίδια για αγορές στο L'Isle sur la Sorgue.

Το σπίτι βρίσκεται σε κοντινή απόσταση με τα πόδια από ένα γραφικό χωριό, με εκπληκτική θέα στο Les Alpilles κι έναν γοητευτικό κλειστό κήπο που, εκείνη την εποχή, φυτεύονταν με ώριμες ελιές, λευκά τριαντάφυλλα και φυτά ανθεκτικά στην ξηρασία από τον Γάλλο σχεδιαστή κήπων Jean Mus. H ιδιοκτήτρια είχε αναθέσει στους Bosc Architects να ανακαινίσουν εκτενώς το ακίνητο του 1980, παρέχοντας έτσι στον John έναν κενό καμβά. Αποφάσισε να ακολουθήσει ένα ήπιο χρωματικό σχέδιο κυρίως λευκού χρώματος, θέλοντας να τονίσει την ελαφριά, ευάερη ποιότητα του σπιτιού και τη σύνδεσή του με τον κήπο.

Η τραπεζαρία και το καθιστικό βρίσκονταν σε ένα ευρύχωρο ενιαίο χώρο με παράθυρα Crittall, με θέα στον κήπο. Ο John κάλυψε το ανοιχτόχρωμο πέτρινο δάπεδο με χειροποίητο, παραδοσιακό χαλί και παρήγγειλε τον υπέροχα μεγάλο καναπέ "Upton" της Jamb με ένα όμορφο κάλυμμα από λευκό λινό ύφασμα, ενώ το σχέδιό του απηχούσε ένα ζευγάρι πολυθρόνες "Brook" από τη Sibyl Colefax & John Fowler.

Κατά τη διάρκεια μιας διετούς περιόδου, οι αντίκες προμηθεύτηκαν όχι μόνο από τη Γαλλία αλλά από όλο τον κόσμο. «Ήταν ιδιαίτερα ικανοποιητικό να εντοπίσουμε κομμάτια από την Προβηγκία που είχαν φτάσει μέχρι τις ΗΠΑ και να τα φέρουμε πίσω στην πατρίδα», λέει ο John. Άλλα ευρήματα περιλαμβάνουν γεωργιανές επιδαπέδιες συσκευές φωτισμού, οι οποίες μετατράπηκαν σε λάμπες ανάγνωσης, και ένα γαλλικό επαρχιακό τραπέζι μπαρόκ. 

Δύο μεγάλα ξύλινα τραπέζια κατά παραγγελία σχεδιάστηκαν από τον John και κατασκευάστηκαν στο Βέλγιο χρησιμοποιώντας εξ ολοκλήρου ανακυκλωμένα υλικά. Η κουζίνα κατασκευάστηκε από έναν ντόπιο ξυλουργό τρίτης γενιάς από την κοντινή πόλη Carpentras. Τα τεράστια φωτιστικά της κουζίνας αντικαταστάθηκαν με μικρότερα πορσελάνινα φωτιστικά της DeVol, τα οποία, όπως λέει ο John, «έκαναν το δωμάτιο να μοιάζει μεγαλύτερο και πιο ζεστό».

Σ ένα άλλο δωμάτιο, τα επίχρυσα μπρούτζινα φωτιστικά κηροπήγια από την Julia Boston Antiques αναδεικνύουν έναν κομψό καθρέφτη του 18ου αιώνα από την Προβηγκία, ο οποίος έχει ένα πουλί φωλιασμένο μέσα στο επίχρυσό του. Στο κρεβάτι βρίσκεται ένα σπάνιο πάπλωμα boutis του 19ου αιώνα, κατασκευασμένο στη Μασσαλία, το οποίο προμηθεύτηκε ο έμπορος υφασμάτων Jérôme Beillieu.

Η είσοδος έμεινε λογικά μινιμαλιστική για να αφήσει την αρχιτεκτονική να λάμψει, και το σπίτι έχει τώρα μια ήσυχη και αποφασιστικά κομψή αίσθηση, με ξεχωριστά κομμάτια προσεκτικά επιλεγμένα και καλλιτεχνικά τοποθετημένα. 

Ανακαλύψτε στην gallery περισσότερες φωτογραφίες!

Πηγή: House & Garden | Φωτογραφίες: Christopher Horwood