Γεννημένη στο Μόναχο της Γερμανίας το 1994, ήξερε από μικρή ότι ήθελε να χαράξει τον δικό της δρόμο και να σώσει τον κόσμο μέσω της προσφοράς και της βοήθειας. Ερχόμενη στα 18 της στη Θεσσαλονίκη πέρασε στη Νομική Σχολή, ενώ ταυτόχρονα είχε ενεργή παρουσία στον χώρο του modeling. Λίγα χρόνια αργότερα νόσησε από νευρική ανορεξία, ή οποία τελικά της άλλαξε την ζωή για αρκετά χρόνια, ενώ λίγο αργότερα ολοκλήρωσε και ένα μεταπτυχιακό στο Ιατρικό Δίκαιο. Το 2018 αποφάσισε να δημιουργήσει το δικό της site «Δύναμις» μέσα από το οποίο μοιράζεται τις εμπειρίες της, το πως αντιμετώπισε τις διατροφικές και ψυχικές διαταραχές αλλά και διάφορες συνταγές και tips. Πριν από λίγους μήνες μαζί με μία φίλη της προχώρησαν στη δημιουργία του “phos – Heartwarming Kitchenware”, μέσα από το οποίο έχει ως στόχο να μοιράσει φως και ελπίδα στον κόσμο που νοσεί από κάποια διατροφική διαταραχή.
Πώς είναι για μία γυναίκα να ζει με διατροφικές διαταραχές;
Δεν ξέρω αν υπάρχει επίθετο να περιγράψει αυτήν την τόσο επίπονη κατάσταση. Είναι δύσκολο, επώδυνο και ψυχοφθόρο. Με τον καιρό όμως, εκπαιδεύεις τον εαυτό σου να ζει με αυτό και σχεδόν το αγκαλιάζεις, με μοναδικό σκοπό να σε δει ελάχιστα διαφορετικά και να αρχίσει να υποχωρεί. Είναι μονίμως μέσα σου, δυσκολεύοντας την καθημερινότητα σου, τη δουλειά σου, τις σχέσεις σου καθώς και την νηφάλια σκέψη σου.
Πότε αντιληφθήκατε ότι πρέπει να ζητήσετε βοήθεια;
Άργησα πολύ να το αντιληφθώ και μέχρι τελευταία στιγμή πίστευα πως είναι κάτι που μπορώ να λύσω και μόνη μου, ασχέτως που κινδύνευα σοβαρά. Καμιά φορά έπιανα το μυαλό μου να έχει άρρωστες σκέψεις χωρίς την πραγματική μου θέληση, αλλά ακόμα και εκείνες τις στιγμές που καταλάβαινα ότι με κυριεύει η ασθένεια, θεωρούσα πως δεν έχρηζα βοήθειας. Ζήτησα βοήθεια με την δική μου θέληση πολύ καιρό αργότερα όταν πια είχα αρχίσει να συνειδητοποιώ τι έχω προξενήσει στο μυαλό και στο σώμα μου από τις συνέπειες που είχαν προκληθεί και αντιμετωπίζω έως σήμερα.
Πόσο εύκολο ήταν να «βγείτε» απ’ όλη αυτήν τη διαδικασία και τι θυσίες χρειάστηκε να κάνετε;
Κοιτάξτε, τίποτα δεν είναι εύκολο αντικειμενικά. Εμείς δίνουμε χροιά ευκολίας σε όσα θέλουμε και ποθούμε πολύ. Έκανα πολλές θυσίες και έχασα σίγουρα πολλές στιγμές της ηλικίας μου για πολλά χρόνια εξαιτίας της ασθένειας, αλλά σήμερα νιώθω ότι όλο αυτό έγινε η ιστορία μου, που περήφανα κουβαλάω. Όταν αποφάσισα να ζήσω, άλλαξαν όλα. Όταν έχεις ζήσει τόσα χρόνια με ανορεξία, το μόνο βέβαιο είναι ένα. Τίποτα μετά από αυτό δεν είναι δύσκολο.
Τι θα λέγατε σ’ ένα κορίτσι/μία γυναίκα που βιώνει μία αντίστοιχη κατάσταση. Με ποιον τρόπο μπορείτε να τη βοηθήσετε;
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι είναι ότι όσοι βιώνουν μια αντίστοιχη κατάσταση, δεν ακούνε. Είναι σε μια μόνιμη μέθη και το μόνο που χρειάζονται είναι μια αγκαλιά και μια ειλικρινή συζήτηση συναισθημάτων. Αυτό που ήδη κάνω με τον κόσμο που με εμπιστεύεται και μου μιλάει είναι πρωτίστως να μάθω πως νιώθει σε αυτήν την κατάσταση, αν την έχει αναγνωρίσει και τι ποσοστό θέλησης για θεραπεία υπάρχει. Δεν τους λέω ψέματα, ξέρουν και μόνοι τους ότι η διαταραχή θα είναι πάντα ένα κομμάτι τους, αλλά φροντίζω να τους πείσω ότι τουλάχιστον μπορεί να είναι ελέγξιμη από εκείνους. Από εκεί και πέρα αναλαμβάνει ο ειδικός.
Ποια είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη γυναίκα του 2023;
Οι γυναίκες του 2023 πλέον δεν ντρέπονται για τίποτα. Καμία κοινωνία, κανένα καθεστώς. Τη γυναίκα του 2023 δεν μπορείς πια να την κάνεις να σωπάσει. Είναι και ήταν πάντα δυναμική, πολυπράγμων, σκληρά εργαζόμενη και με πολλή αγάπη μέσα της.
Τι προκλήσεις καλείται να αντιμετωπίσει η σύγχρονη γυναίκα;
Η πιο απλή πρόκληση που αντιμετωπίζει μια γυναίκα σήμερα είναι οι πολλαπλοί ρόλοι της. Εργαζόμενη, μητέρα, σύζυγος, σύντροφος και όσα ακόμα εκείνη επιλέγει. Έχει μάθει να βασίζεται στις δικές της πλάτες ακόμα και αν μέρος της κοινωνίας μέχρι σήμερα αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει ισότητα.
Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερη δύναμη και τη μεγαλύτερη αδυναμία μιας γυναίκας;
Αδιαμφισβήτητα η μεγαλύτερη δύναμη μιας γυναίκας είναι το γεγονός ότι μπορεί να δώσει ζωή σε έναν άνθρωπο. Δεν νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερο θαύμα από αυτό αν κανείς αναλογιστεί πόσο γιγάντια πράξη είναι. Για αδυναμίες δεν θα μιλήσω, όλοι έχουμε, ανεξαρτήτως φύλου και μην ξεχνάμε ποτέ ότι οι μεγαλύτερες αδυναμίες μπορούν να καταλήξουν οι μεγαλύτερες δυνάμεις.
Έχετε νιώσει να σας επηρεάζουν τα μοντέρνα σύνδρομα που «ταλαιπωρούν» τις περισσότερες γυναίκες σήμερα; Για παράδειγμα, σύνδρομο του απατεώνα (imposter syndrome).
Φυσικά και το έχω νιώσει. Για πολλά χρόνια ήμουν εγκλωβισμένη μέσα στις αμφιβολίες μου για το πως θα με κρίνει ο κόσμος, αν τα επιτεύγματα μου είναι αρκετά και μεγάλα και αν οι δεξιότητες που έχω επαρκούν, ώστε να θεωρηθώ αρκετά καταρτισμένη σε όσα κάνω. Με τα χρόνια κατάλαβα ότι έκανα τόσα πολλά πράγματα ταυτόχρονα πάντα γιατί ήμουν ψυχαναγκαστική και τελειομανής χωρίς ποτέ όμως να ευχαριστώ εμένα, βρισκόμενη πάντα σε ένα διαρκές άγχος. Ανησυχούσα για το πως θα φαίνομαι στους άλλους σαν να βρίσκομαι σε έναν μόνιμο διαγωνισμό. Πλέον νιώθω τόσο γεμάτη με όσα έχω κάνει γιατί πρώτον κατάλαβα ότι κανείς δεν είναι εσύ και δευτερευόντως ότι πρέπει να είμαστε όλοι μια γροθιά μαζί, και όχι απέναντι.
Social media: Ποια είναι η σχέση σας με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πώς αντιμετωπίζετε τα hate comments (σχόλια μίσους);
Τα κοινωνικά μέσα είναι πλέον κομμάτι της δουλειάς μου και έτσι αποτελούν πολύ μεγάλο μέρος της καθημερινότητας μου, όσο και αν πολλές φορές δεν το θέλω. Αποτελούν δύναμη και παγίδα ταυτόχρονα. Είναι πολύ λεπτά τα όρια μεταξύ της προσωπικής και επαγγελματικής μου ζωής, αλλά επειδή με γεμίζει πολύ ο τρόπος που έχω επιλέξει να δείχνω τους παραπάνω τομείς, προς το παρόν δεν με φθείρει, δεν το επιτρέπω. Η αλήθεια είναι πως μέχρι τώρα δεν είχα ποτέ hate comments, παρά μόνο καμιά φορά επουσιώδη σχόλια περί κιλών, στα οποία πλέον δεν δίνω σημασία.
Αισθάνεστε απελευθερωμένη με την εικόνα σας; Κατά πόσο η εικόνα είναι μέρος της γυναικείας φύσης και πώς αντιμετωπίζετε τις αλλαγές επάνω σας.
Απελευθερωμένη σίγουρα όχι, αλλά ασφαλής με την Κατερίνα πλέον ναι. Έχω επιβιώσει από δύσκολες καταστάσεις υγείας, έχω δει συνεχόμενες αλλαγές πάνω μου για πολλά χρόνια και ζω με αυτές. Στην αρχή δυσκολευόμουν πολύ, επισκεπτόμουν ψυχίατρο γιατί δεν άντεχα να βλέπω άλλες αλλαγές. Τώρα σκέφτομαι το εξής: το μυαλό μας το εκπαιδεύουμε καθημερινά, το εξελίσσουμε, αλλάζει, γιατί να μην αλλάζει και το σώμα μας; Και γιατί οι αλλαγές να είναι πάντα αρνητικές; Καμιά φορά μας βελτιώνουν και πλέον από τις τόσες αλλαγές, έχω εκπαιδεύσει το μυαλό μου. Πρέπει να είμαστε περήφανοι για το μυαλό και το σώμα μας, κάθε μέρα παλεύουν και μας κρατάνε στη ζωή.
Ποιο θεωρείτε το “a-ha moment” σας. Τη στιγμή που «έσπασε η γυάλινη οροφή» και οδηγηθήκατε στην επιτυχία;
Οδηγήθηκα στην δική μου προσωπική επιτυχία τα τελευταία χρόνια, όταν συνειδητοποίησα πόσο έχω αγωνιστεί για να έχω όσα έχω σήμερα και να στέκομαι γερά στα πόδια μου. Δεν είναι κάτι που γίνεται από την μια στιγμή στην άλλη. Άργησε πολύ αυτή η στιγμή στη ζωή μου, γιατί ένιωθα μονίμως ανεπαρκής για όσα είμαι, ανασφαλής για όσα κάνω και ποτέ αρκετή για τους γύρω μου. Καμιά φορά νιώθω τυχερή που έγινε το κλικ μέσα μου, μετά από τόση ψυχική εξάντληση αλλά και ταυτόχρονη προσωπική δουλειά, ώσπου αποφάσισα να κάνω μόνο πράγματα που με γεμίζουν. Η προσωπική σου επιτυχία έρχεται όταν εσύ το ορίζεις και μεγαλώνει μόνο αν εσύ μεγαλώσεις τον θαυμασμό που έχεις προς εσένα.
Κεφάλαιο οικογένεια. Είναι τελικά η ολοκλήρωση μιας γυναίκας η δημιουργία οικογένειας; Ποια θα ήταν η κληρονομιά που θέλατε να αφήσετε;
Δεν ξέρω αν το 2023 πρέπει να μιλάμε ακόμα για ολοκλήρωση της γυναίκας μονάχα όταν κάνει οικογένεια. Και τι θα πει στην τελική ολοκλήρωση; Σημασία έχει πρωτίστως να νιώθεις ολοκληρωμένος άνθρωπος, ικανοποιημένος με όσα είσαι και έπειτα η οικογένεια είναι και θα είναι πάντα ελεύθερο δικαίωμα και προσωπική επιλογή. Μπορεί για κάποιον να είναι ευτυχία, ενώ για άλλον όχι, γιατί αδυνατεί να δημιουργήσει οικογένεια. Προσωπικά για μένα η οικογένεια είναι μια φυσική συνέχεια του εαυτού μου και θα την δημιουργούσα εφόσον ένιωθα ολοκληρωμένη σε μια σχέση με τον άνθρωπο μου και εφόσον η ζωή με επέλεγε για να το ζήσω. Η κύρια κληρονομιά που θα ήθελα να αφήσω στα παιδιά μου είναι η καλοσύνη. Θέλω να είναι καλοί άνθρωποι, να έχουν καλοσύνη και ενσυναίσθηση και να σέβονται καθετί διαφορετικό γύρω τους.
Ποιες είναι οι συμβουλές που θα δίνατε στον νεότερο εαυτό σας;
Θα ήθελα να πιστεύει περισσότερο σε μένα. Να με αγαπάει πραγματικά και να μην επηρεάζεται τόσο από κακά πρότυπα καθώς και την κακιά πλευρά του εγκεφάλου μου. Θα ήθελα να ζει περισσότερο τις στιγμές και τις χαρές, είναι όλα τόσο προσωρινά!
Ποια είναι η επόμενη μέρα για εσάς;
Η επόμενη μέρα για μένα για κάποιον λόγο περιέχει πολλή ελπίδα. Δεν την είχα σχεδόν ποτέ, αλλά ίσως τώρα με όσα άσχημα ζούμε συνεχώς, αμυντικά τη δημιουργώ γιατί δεν θέλω να υπάρχω σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει φως. Είμαι περήφανη για τα νέα παιδιά που έχει η χώρα μου και τις τεράστιες προσπάθειες που κάνουν για να αλλάξουν όσα άσχημα συμβαίνουν. Θα συνεχίσω να ελπίζω σε καλές στιγμές, καλούς ανθρώπους και καλές πράξεις. Μόνο έτσι οι μέρες αποκτάνε νόημα.
