Από μικρή παρατηρούσα ότι ο κόσμος γύρω μας, αλλά και μέσα στα σπίτια μας, εκδήλωνε πάντα την έντονη επιθυμία να γελάσει αληθινά και να ξεχαστεί με τον πιο ευχάριστο τρόπο. Και μέχρι σήμερα καταλήγω στο ότι το εθνικό μας DNA μάς τροφοδότησε με την έντονη ροπή στο να γελάμε με την καρδιά μας. Όλο μας το «είναι» επιθυμεί βαθιά να συμμετέχει σε σκηνές, αφηγήσεις και χαρακτήρες, καταλήγοντας στην πολυπόθητη λύτρωση που εξαγνίζει με χάρη τις ψυχές μας.
Αυτή η ανάγκη για συναισθηματική «μέθη» με τα χρόνια διεκδίκησε χρήσιμο χώρο στη μικρή οθόνη, με τη δημόσια τηλεόραση να κάνει το πρώτο βήμα, κληροδοτώντας στα επόμενα χρόνια τις αξίες της κωμωδίας σε γενιές και γενιές μέσα από μια σειρά από εφευρετικές προτάσεις, στις οποίες μυήθηκε και η ιδιωτική τηλεόραση. Είναι αλήθεια ότι ειδικά σε αυτή την επιλογή των φορμάτ, ως κοινό εκδηλώναμε ανέκαθεν τις ιδιαίτερες αδυναμίες μας, ας μην το κρύβουμε! Πιστεύω ότι κοινός παρονομαστής στις ελληνικές κωμικές σειρές, τις οποίες όλοι λατρέψαμε από τα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια, ήταν ότι μας προσέφεραν την κατάλληλη ποσότητα απλοϊκότητας, την οποία όλοι είχαμε ανάγκη.
Εμείς συνομιλήσαμε με έναν εκ των σημαντικών δημιουργών για το status της ελληνικής κωμωδίας, ο οποίος μας μετέφερε με επιτυχία την αίσθηση του έξυπνου χιούμορ του από τα πρώτα δείγματα γραφής του στην μικρή οθόνη. Ο Λάμπρος Φισφής έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να παρουσιάζει τα δεδομένα της εποχής με ρεαλιστικό, γαργαλιστικό, πικάντικο χιούμορ, δημιουργώντας ταυτόχρονα χώρο για προβληματισμό και τροφή για σκέψη. Ακόμη θυμάμαι την πρώτη του τηλεοπτική επιτυχία με τη «Γενιά των 592 ευρώ», μια σειρά που παρακολουθούσαμε μέσα από τη συχνότητα του Mega, «κομμένη και ραμμένη» στην ελληνική πραγματικότητα της κρίσιμης διετίας 2010-2011.
Και ακολούθησε η αμέσως επόμενη χρονιά, με το «Κάψε το Σενάριο» μια φρέσκια πρόταση σειράς από τον ίδιο, η οποία αποδείχθηκε μια νέα και διαφορετική προσθήκη για τα δεδομένα της ελληνικής κωμωδίας, θέτοντας σε πρώτο πλάνο ένα είδος επιμελώς ατημέλητου αυτοχεδιασμού, αν μπορούμε να το ονομάσουμε, με ισχυρές τις δόσεις του χαρακτηριστικού χιούμορ του. Είχε ευελιξία, ταχύτητα και ένα ενδιαφέρον feedback από την πλευρά του κοινού που συμμετείχε, στοιχεία που απολαμβάναμε και εμείς από τα σπίτια μας, σα να βρισκόμασταν στο πλατό μαζί τους. Αλλά και η «Μοντέρνα Οικογένεια» και το «Απόψε μόνο» του 2020 ήρθαν για να ενισχύσουν τη σεναριακή του σφραγίδα, κάνοντας κάθε έναν από εμάς να ταυτιστεί με τους χαρακτήρες τους. Η πρόσφατη επιτυχία του με το «Έχω παιδιά» στη συχνότητα του Mega με τους Βασίλη Μαυρογεωργίου, Ευγενία Σαμαρά, Μπέσσυ Μάλφα, Αθηνά Οικομάκου κ.α. δέχτηκε θετικές κριτικές και σημείωσε υψηλά νούμερα τηλεθέασης!
Τι μοιράστηκε ο ίδιος μαζί μας όμως σχετικά με την προσέγγιση της κωμωδίας;
COMEDY VS DRAMA
Είναι αλήθεια ότι παρατηρώντας το πρώτο μισό της φετινής τηλεοπτικής σεζόν, η επιτακτική ανάγκη για γέλιο από την πλευρά του κοινού οδήγησε τους τηλεοπτικούς σταθμούς στην επένδυσή τους στην κωμωδίας, με στόχο τη δυναμική επιστροφή της. Τα ερωτήματά μου συνεχίζουν να είναι αρκετά και αφορούν κυρίως στο περιεχόμενο και στην ποιότητα -αν μπορούμε να μιλήσουμε στυγνά με τον όρο αυτόν-. Το ζήτημα, όμως είναι, ότι ο κόσμος πέρα από την ανάγκη να ταυτιστεί σε συγκινητικές και δραματικές ιστορίες ανθρώπων, έχει εξίσου έντονη την επιθυμία να γελάσει αληθινά και να ξεχαστεί με τον πιο ευχάριστο τρόπο.
«Επειδή όσο πιο πολλές κωμωδίες έχουμε τόσο πιο πολύς κόσμος δουλεύει και εξασκείται στο είδος αυτό και έτσι θα έχουμε όλο και καλύτερες κωμωδίες!»
Συζητώντας με τον Λάμπρο Φισφή, ήθελα να μάθω καλύτερα για το πως ο ίδιος ως δημιουργός, αλλά και τηλεθεατής παρακολουθεί τη συγκεκριμένη επιστροφή. Όπως ανέφερε στη συνομιλία μας: «Με μεγάλη χαρά. Ακόμα θα έλεγα ότι η αναλογία κωμωδία-δράματος είναι άνιση αλλά τουλάχιστον έχει αρχίσει και ξανά εμφανίζεται η κωμωδία. Αυτό είναι σημαντικό γιατί οι τηλεθεατές εδώ και χρόνια νομίζω το ζητούν. Αλλά επίσης επειδή όσο πιο πολλές κωμωδίες έχουμε τόσο πιο πολύς κόσμος δουλεύει και εξασκείται στο είδος αυτό και έτσι θα έχουμε όλο και καλύτερες κωμωδίες!».
FOCUS ON THE SPEED
Είναι αλήθεια ότι με όποιον καλλιτέχνη και να συζητήσω, είτε από την πλευρά της σκηνοθεσίας, είτε της υποκριτικής, θα μου παραδεχθεί ότι η κωμωδία είναι ένα πολύ απαιτητικό και δύσκολο είδος ειδικά σε σχέση με το δράμα. Για να πετύχει τους κατάλληλους στόχους, ο καθένας και καθεμιά τους δίνει έμφαση σε συγκεκριμένα σημεία. Με αφορμή την σειρά «Έχω παιδιά», ο ίδιος μου μίλησε για τη σημασία του χρόνου και της ταχύτητας σε σχέση με το χιούμορ και ειδικά όταν μπαίνει στο παιχνίδι αυτό ο παράγοντας του concept «oικογένεια». «Η σειρά που φτιάξαμε έχει να κάνει με το πώς αλλάζει η ζωή ενός ζευγαριού όταν αποκτά παιδιά. Είναι μια κωμωδία με μικρότερη διάρκεια απ' ό,τι έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα (30 λεπτά) που ευνοεί τη δημιουργία επεισοδίων με γρήγορο ρυθμό. Αυτό που θέλουμε ιδανικά είναι οι τηλεθεατές να ταυτιστούν με τις περιπέτειες του ζευγαριού και να γελάσουν μέσα από όλα τα κωμικοτραγικά σκηνικά που έρχονται πακέτο με τα παιδιά!».
ΤΗΕ VARIETY OF HUMOR
«Ακόμα και στο κομμάτι της κωμωδίας καλό θα ήταν να υπάρχει ποικιλία ώστε ο θεατής να δει τη σειρά ή την εκπομπή που του ταιριάζει πιο πολύ!»
Σε τελική ανάλυση, η κωμωδία είναι σημαντικό να έχει το δικό της μονοπάτι και χώρο στη μικρή οθόνη και γιατί αυτό είνα σημαντικό; Στη συζήτησή μας, ο ίδιος έδωσε έμφαση στην ποικιλία ακόμη και στο χιούμορ. «Η κωμωδία είναι σημαντικό να υπάρχει παντού. Το γέλιο και η ψυχαγωγία μέσα από την κωμωδία είναι θεμελιώδης λίθος της τηλεόρασης. Μερικές από τις καλύτερες αναμνήσεις που έχει ο κόσμος από την τηλεόραση είναι από παραγωγές αυτού του είδους. Σίγουρα αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι να υπάρχει στην τηλεόραση όμως και ποικιλία. Να μπορεί ο θεατής να διαλέξει τι θέλει να δει. Ακόμα και στο κομμάτι της κωμωδίας καλό θα ήταν να υπάρχει ποικιλία ώστε ο θεατής να δει τη σειρά ή την εκπομπή που του ταιριάζει πιο πολύ!».
