Όταν πρόκειται για το πρώτο ραντεβού, οι απόψεις διίστανται. Είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η ευθύνη του λογαριασμού πέφτει στον άντρα και είναι κι εκείνοι που θεωρούν ότι κίνηση πρέπει να κάνει και η γυναίκα ως μια προσπάθεια να ταράξει λίγο τα νερά και να δείξει πως δε δέχεται τα στερεότυπα. Σε κάθε περίπτωση, όλες οι απόψεις είναι δεκτές, αφού ο καθένας μπορεί να χειριστεί την κατάσταση όπως αρμόζει στην ιδιοσυγκρασία του. Οι editors του GLOW.GR αποφάσισαν, λοιπόν, να ανοίξουν τα χαρτιά τους και να αποκαλύψουν τη δική τους άποψη επί του θέματος.

Συμφωνείτε ή διαφωνείτε; 

Σταυρούλα Κλειδαριά 

Εννοείται πως δε δεχόμαστε να μας πληρώνουν και έχουμε σημαία μας, δόξα και τιμή, τη γυναικεία χειραφέτηση. Εννοείται πως θέλουμε να είμαστε ως γυναίκες ανεξάρτητες και αυτοσυντηρούμενες. Παρόλα αυτά, έστω και η κίνηση του άντρα να αναλάβει εκείνος τον λογαριασμό, είναι απόλυτα εκτιμητέα και υπολογίσιμη, ως κίνηση δύναμης και μόνο. Συγχωρέστε με κορίτσια, ανήκω και σε μια γενιά παλιότερη!

Μαρία Κουτσάκα

Η άποψή μου για το ποιος πρέπει να πληρώνει στα ραντεβού βρίσκεται κάπου στη μέση. Από τη μια, είναι σίγουρα πολύ κολακευτική και ρομαντική η κίνηση του άντρα να βγάζει το πορτοφόλι του και να δείχνει πως σκέφτεται και εσάς όταν επρόκειτο να πληρώσει. Από την άλλη, σίγουρα δε θέλω να περνάω την εντύπωση πως βασίζομαι οικονομικά σε εκείνον, αλλά ότι μπορώ να είμαι ανεξάρτητη και να πληρώνω κι εγώ τον λογαριασμό. Όταν πρόκειται, όμως, για το πρώτο ραντεβού, η ζυγαριά γέρνει αποκλειστικά προς την αρσενική φιγούρα, γιατί με αυτόν τον τρόπο δείχνει ιπποτισμό, ότι είναι άνθρωπος που παίρνει πρωτοβουλίες και σίγουρα δε σκέφτεται μόνο τον εαυτό του, αλλά μας υπολογίζει ήδη σαν ζευγάρι. Ανήκω κι εγώ στις παραδοσιακές μάλλον...

Αλίκη Σιάμκουρη

Παρότι δεν ανήκω στην κατηγορία γυναικών που τα περιμένουν όλα από τον άντρα είτε αυτό είναι κάποια συναισθηματική κίνηση είτε η οικονομική κάλυψη όλων των εξόδων ενός ζευγαριού, πιστεύω ακράδαντα ότι το πρώτο ραντεβού είναι κάτι που βαρύνει τον αντρικό φύλο. Είναι μία κίνηση που δείχνει ωριμότητα αλλά και σεβασμό προς το πρόσωπο της γυναίκας, ότι θέλει να την ευχαριστήσει είναι μέρος της διαδικασίας της κατάκτησης. Εάν δηλαδή κάποιος δεν κάνει την κίνηση ή μου ζητήσει λεφτά τη στιγμή του λογαριασμού θα απογοητευτώ αρκετά, θα είναι σαν να μην ενδιαφέρεται να με ξαναδεί ή ότι είναι υπερβολικά «σφιχτός» -που δεν είναι από τα χαρακτηριστικά που θα ήθελα να έχει ο σύντροφός μου. Φυσικά, εάν κάποιος ζορίζεται οικονομικά ή περνάει μία δύσκολη περίοδο είναι απολύτως δεκτό. Σε αυτήν την περίπτωση, ας προτείνει ένα low budget date όπως ένα ποτήρι κρασί και όχι ένα ακριβό γεύμα.

Χριστίνα Καπουρτζούδη

Ποιος πληρώνει στο πρώτο ραντεβού; Μια ερώτηση της οποίας η απάντηση φανερώνει πεποιθήσεις για τους ρόλους των φύλων, μια ερώτηση που πρέπει να απαντάται αβίαστα και χωρίς κόμπλεξ. Στο πρώτο ραντεβού –ή σε κάθε ραντεβού, πληρώνει αυτός που το προτείνει, που επιλέγει την τοποθεσία και το κανονίζει. Είτε είναι άνδρας, είτε γυναίκα. Η απαίτηση των γυναικών να πληρώνει ο άντρας στο πρώτο ραντεβού όχι μόνο τις υποβιβάζει, αλλά δημιουργεί πίεση στους άντρες να είναι οικονομικά συμβατοί με τις ανάγκες της κάθε συντρόφου τους. Ζούμε σε μια εποχή ισότητας (μιλάω για τον δυτικό κόσμο), γυναίκες έχουν παλέψει για το δικαίωμα ψήφου, για να έχουν ίση αντιμετώπιση σε κοινωνικό κι επαγγελματικό επίπεδο με τους άντρες και μου φαίνεται απαράδεκτο να υπάρχουν περιπτώσεις που καθησυχάζονται στο πορτοφόλι άλλων. Ακόμα και το ότι οι άνδρες, εξαιτίας μιας φαλλοκρατικής κοινωνίας κι ενός υπερ-αρρενοποιημένου προτύπου που λαμβάνουν από τα μέσα, αισθάνονται υποχρεωμένοι ν’ αναλάβουν το πρώτο ραντεβού ή επιβάλλονται στις γυναίκες που επιμένουν να πληρώσουν, μου φαίνεται ανθυγιεινό.

Κατερίνα Μαναβή

Όσο απλοϊκή κι αν φαίνεται η ερώτηση, θεωρώ πως δεν είναι. Παρακάτω θα διαβάσετε τις σκέψεις μου που ίσως να μην σας δώσουν μία καθαρή απάντηση. Έχει γίνει μεγάλη συζήτηση τα τελευταία χρόνια για το αν οι άντρες θα πρέπει να πληρώνουν ή ο λογαριασμός πρέπει να χωρίζεται στα δύο ή απλά πληρώνει ο ένας και την επόμενη φορά ο άλλος. Νομίζω πως δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση στην ερώτηση. Από μικρή διαβάζω, μιλάω και πολλές φορές συγκρούομαι για τα δικαιώματα των γυναικών και την ισότητα των φύλων. Πολλές φορές έχω υπάρξει αρκετά αγενής, μην επιτρέποντας στον συνοδό μου να πληρώσει ούτε καν τα δικά του. Κλείνοντας, νομίζω πως για μένα το καλύτερο είναι να μη σκεφτόμαστε πολύ όλα αυτά τα πράγματα, να βγαίνουν αβίαστα, χωρίς να βάζουμε σε κουτάκια τα "πρέπει" και τα "μη".

Αναστασία Πολίτογλου

Η αλήθεια είναι πως δεν έχω αρκετά έντονα φεμινιστικά ένστικτα. Παρόλα αυτά, όταν σε ένα πρώτο ραντεβού μου -κάποια χρόνια πριν- ο υποψήφιος μελλοντικός σύντροφος, πλήρωσε μόνο (!) το δικό του ποτό, μπορώ να πω πως θορυβήθηκα. Δεν ένιωσα ακριβώς πως με πειράζει, περισσότερο ήταν μια αίσθηση πως μερικές φορές θεωρούμε ακόμη και τα απλά πράγματα δεδομένα και όταν η πραγματικότητα έρχεται και τα ανατρέπει, τότε δεν ξέρουμε πως να το διαχειριστούμε. Θεωρείται ιπποτικό και θεωρείται πως είναι μια από τις ελάχιστες αξίες του έρωτα οι οποίες έχουν μείνει σταθερές, χωρίς παρόλα αυτά, να προκαταβάλλει πως όλα θα πάνε καλά στη συνέχεια. Ναι, αν με ρωτήσει κάποιος θα απαντήσω με σιγουριά πως θέλω να με κεράσουν, όχι γιατί δεν μου περισσεύουν 4 ευρώ για μια μπύρα, αλλά γιατί επιμένω πως ο έρωτας είναι κάτι που οφείλουμε να ζούμε από την αρχή του μέχρι και το τέλος του και γιατί -κατά κοινή ομολογία- είμαι αρκετά ρομαντική. Όχι, όμως, δεν θα ακυρώσω εξαρχής, κάποιον που μπορεί να μην το κάνει. Άλλωστε, ο καθένας μας έχει τους λόγους του... και αν δεν είμαστε εδώ για να τους ακούσουμε, τότε τι ακριβώς θα κερδίσουμε από αυτή τη ζωή;

Βασιλική Δουκουμοπούλου

Και έρχεται εκείνη η στιγμή, που αρχίζεις να ετοιμάζεσαι, αποφασίζεις ποιο μακιγιάζ αναδεικνύει τις γωνίες σου μπροστά στον καθρέφτη, ίσως αγοράζεις κι ένα καινούργιο outfit ειδικά για την περίσταση –και βγαίνεις το πολυπόθητο ραντεβού που περίμενες καιρό. Ή πάλι, δεν συμβαίνει τίποτα από τα παραπάνω και απλά εκπληρώνεις την επιθυμία των φίλων σου να βγεις μ’ εκείνο το παιδί, που σου σύστησαν. Όπως και να έχει, η γνωριμία γίνεται, η κουβέντα προχωρά και έρχεται εκείνη η δύσκολη ώρα, κατά την οποία κρίνονται πολλά… «Ο λογαριασμός». Βρισκόμαστε στην εποχή, που η χειραφέτηση των γυναικών αποτελεί τη μεγαλύτερη πραγματικότητα. Πάντα ήμασταν ισάξιες ανταγωνισμού, αλλά τώρα πιο πολύ από ποτέ, μας το αναγνώρισαν. Άρα; Γίνεται να μένουμε πίσω από την φράση «Σε κέρασε;». Προσωπικά, το κέρασμα το εκτιμώ βαθύτατα ως κίνηση, γιατί βγαίνει από την καρδιά του άλλου. Έτσι, πιστεύω ότι ναι αν κάποιος πέρασε καλά μπορεί πράγματι να το κάνει –αφού θα του βγει αβίαστα. Αν πάλι, η αμηχανία ήταν μονόδρομος, δεν υπάρχει λόγος να ακολουθηθεί ένα άτυπο στερεότυπο του «κερνάει ο άντρας στο πρώτο ραντεβού». Ίσως κερνάει όποιος περνάει καλύτερα στο πρώτο ραντεβού…

Αριστοτέλης Σπηλιωτόπουλος

Ούτε ανδρική ούτε γυναικεία θα έλεγα. Αν και στη δική μου περίπτωση, μάλλον κερνούσε όποιος ήθελε και δεύτερο ραντεβού -πετώντας ένα «τα επόμενα εσύ», ελπίζοντας να υπάρξουν επόμενα- ή απλά πλήρωνε ο καθένας τα δικά του, αν δεν υπήρξαν σπίθες, όταν φίλες βγαίνουν και μου τα λένε, τότε θα ρωτήσω «σε κέρασε;». Αλλά όχι επειδή αν μου πει όχι, τότε θα τον περάσω για άξεστο, αλλά επειδή δείχνει ότι -και σε αυτήν την περίπτωση- τότε μιλάμε για την πιθανότητα ενός δεύτερου ραντεβού. Ωστόσο, με ενοχλεί όταν οι ίδιες αποκλείουν δια ροπάλου την πιθανότητα να πληρώσουν αυτές, λες και δε μιλάμε για το 2019.