Tα εγκαίνια της έκθεσης γλυπτών «Future Perfect» του καλλιτέχνη Χρήστου Χατζηβασιλείου πραγματοποιήθηκαν με μεγάλη επιτυχία στην αίθουσα τέχνης Metamorfosis. Το εικαστικό ταξίδι της αίθουσας τέχνης Metamorfosis ξανάρχισε θεαματικά και οι ιδιοκτήτριες Θάλεια Εξάρχου και Μάγδα Βλάχου υποδέχτηκαν παλιούς και νέους φίλους από τον χώρο της τέχνης, των επιχειρήσεων και της πολιτικής. Στα έργα του Χρήστου Χατζηβασιλείου συμπεριλαμβάνονται διαφορετικές ενότητες γλυπτών εσωτερικού και εξωτερικού χώρου.

Όπως επισημαίνει η θεωρητικός τέχνης Δρ Σάνια Παπά, επιμελήτρια της έκθεσης, ο Χρήστος Χατζηβασιλείου καλλιτέχνης «πολυμήχανος», (ζωγραφική, γλυπτική, design, σχέδιο μόδας) δεν χρησιμοποιεί τον μηχανισμό του εύκολου αναδιπλασιασμού των ειδώλων και της «ανακύκλωσης» των ιδεών αλλά διεκδικεί ελεύθερα και τολμηρά τους δικούς του τρόπους έρευνας και ουσιαστικής συμμετοχής σε ανοικτούς τόπους διαλόγου και επικοινωνίας. Ξεπερνά μια «απλοϊκή» υποκειμενικότητα, παρεμβάλλοντας έργο «στοχαστικό» πάνω στην ιστορική γνώση και στην ιστορία των μορφών της Τέχνης του 20ου και 21ου αιώνα. Γνωρίζει καλά ότι η καλλιτεχνική συνείδηση δεν αποτελεί παρά μια σχέση μας με τον κόσμο και με το ίδιο το ψυχολογικό υποκείμενο. Στην παρούσα έκθεση Future Perfect συμπεριλαμβάνονται διαφορετικές ενότητες γλυπτών εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, κυρίως σε ανθρώπινη κλίμακα, ενισχύοντας τον διάλογο ανάμεσα στην γλυπτική και στην κατασκευή χώρου, ανάμεσα στο τοπίο και στην αρχιτεκτονική (Urban Visions) στο μόνιμο και στο εφήμερο.

Τα έργα με τις διαφορετικές «χωρικές» παραλλαγές τους και τα διαφορετικά υλικά εκπέμπουν υποσυνείδητα μια δημιουργική ενέργεια και εσωτερική ισορροπία μορφής και περιεχομένου, μια όξυνση των αντιληπτικών καλλιτεχνικών αισθήσεων (ενότητα Kundalini, Emotions). Δημιουργείται έτσι ένας εσωτερικός ρυθμός διαλόγου που ενσαρκώνει τις «εισβάλλουσες» εικαστικές καλλιτεχνικές παραδόσεις. Ο Χρήστος Χατζηβασιλείου δεν δημιουργεί έργα στατικά, αλλά «εναγκαλισμούς», της φόρμας, διαδοχικά στιγμιαία κομμάτια «συμπυκνωμένης» πραγματικότητας, ενισχύοντας τις έννοιες της ανέλιξης, της εκτίναξης και της «ρυθμισμένης» ανύψωσης. Τα έργα «περιβάλλουν» και «περιβάλλονται», οξύνοντας τις αισθητικές αντιλήψεις του θεατή με τον παρόντα και τον μέλλοντα χρόνο. Επιλέγει την «κατασκευαστική» και κυρίως «χειρωνακτική» γλυπτική πραγματικότητα τόσο με την χρήση του μετάλλου, του πλέξιγκλας και άλλων υλικών όσο και με την τρισδιάστατη εκτύπωση. Το χρώμα ως βασικό δραστικό αισθητήριο ενισχύει την ιδιοσυγκρασία του υλικού και καθοδηγεί την οπτική ολότητα του έργου (Future, Energy, Meditation, Desire, Hugging, Caring, Protection). Από ψυχολογικής άποψης το χρώμα εμφανίζεται μέσα από τολμηρούς διαχωρισμούς (μονοχρωμία) ή αντιθέσεις (διχρωμία), οξύνοντας τις αντιληπτικές συνήθειες του βλέμματος.

Το ζωγραφικό σχεδόν «τρισδιάστατο» έργο (city lights) με τις δυναμικές πολύχρωμες λωρίδες / θραύσματα πλέξιγκλας που ξεπερνούν τα όρια της ζωγραφικής επιφάνειας, με αναφορές στον σύγχρονο πολιτισμό της ταχύτητας και στην ανωνυμία της σύγχρονης πόλης, αποτελεί μια δυναμική έκφραση της επιταχυνόμενης χρονικότητας αλλά και της πλούσιας «συγκομιδής» διαφορετικών ολέθρων του 21ου αιώνα. Αναζητώντας την «συστηματική αναστάτωση των αισθήσεων» (Rimbaud) και των ιδεών το έργο του Χρήστου Χατζηβασιλείου μας υπενθυμίζει ότι «η ανησυχία κι η αίσθηση του ανικανοποίητου όχι μόνο δεν βλάπτουν την τέχνη, αλλά συχνά γίνονται ο καλός της δαίμονας», Edgar Wind. 

Ανακαλύψτε περισσότερες φωτογραφίες στη gallery! 

Φωτογραφία Εξωφύλλου: Θάλεια Εξάρχου, Χρήστος Χατζηβασιλείου & Μάγδα Βλάχου
Φωτογραφία: Studio Dimitris Andritsos