Ένα ιστορικό loft του 1864 στην Tribeca πήρε ξανά ζωή

Εμπνευσμένη από τους χώρους του διαμερίσματος της γιαγιάς της στο Βανκούβερ, η αρχιτέκτονας Andrea Leung με έδρα τη Νέα Υόρκη ανακαίνισε ένα ιστορικό loft στην περιοχή Tribeca. Αφαιρώντας ένα δεύτερο επίπεδο με περίεργες αναλογίες και εισάγοντας μια σειρά από ψηλοτάβανα, ένθετα δωμάτια κατά μήκος της μίας πλευράς του χώρου, η Leung δημιούργησε ένα ευάερο loft με μια σειρά από αρχιτεκτονικά στοιχεία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

«Οι μυστικιστικοί χώροι με γοητεύουν. Το ρετιρέ της γιαγιάς μου ήταν έτσι. Συχνά διαμόρφωνε μικρές, κρυφές γωνίες που αποτελούσαν την προσωπική της όαση ηρεμίας», λέει η Leung για τη μούσα του έργου.

Από τότε που μετακόμισε στη Νέα Υόρκη το 2013, η ίδια είχε οραματιστεί τη μετατροπή ενός διαμερίσματος στην πόλη σε ένα απομονωμένο «καταφύγιο», εμπνευσμένο από τη μαγεία του χώρου της γιαγιάς της, αλλά και προσαρμοσμένο στα δικά της γούστα. Σε μια ήσυχη γωνιά στην Tribeca, βρήκε την ιδανική τοποθεσία: ένα ηλιόλουστο loft με πανύψηλη οροφή από κασσίτερο που κρατιέται από τρεις κορινθιακές κολόνες από χυτοσίδηρο. Το διαμέρισμα στεγάζεται σε ένα ιστορικό κτίριο που χρονολογείται από το 1864 κι είναι προσβάσιμο μέσω μιας λοξής σκάλας και ενός περάσματος με μεγάλου μεγέθους βιομηχανικές κυλιόμενες πόρτες.

«Μια ματιά στον ακατέργαστο χώρο και ήξερα ακριβώς το είδος του σπιτιού που ήθελα να δημιουργήσω», λέει η Leung. «Kάτι που ξετυλίγεται και αποκαλύπτεται αργά, που σε συναρπάζει αρχικά με το μεγαλείο του και μετά ενεργοποιεί την περιέργειά σου».

Η αρχιτέκτονας ξεκίνησε το έργο με αρκετές σημαντικές αλλαγές. Πρώτα και πιο δραστικά, αφαίρεσε έναν στενό ημιώροφο που βρισκόταν στη μία πλευρά του διαμερίσματος, καθώς και το κουζινάκι από κάτω. Στη συνέχεια, αναδιοργάνωσε τα private δωμάτια του σπιτιού κατά μήκος του ανατολικού τοίχου. Ένα υπνοδωμάτιο, μια γκαρνταρόμπα, μια κουζίνα και δύο μπάνια είναι όλα «κρυμμένα» πίσω από έναν μακρύ, συνεχή τοίχο που εκτείνεται σε όλο το πλάτος του χώρου και μετατοπίζεται σχεδόν ανεπαίσθητα από μια όψη με καθρέφτη σε μια γυάλινη.

Οι κρυφές πόρτες του υπνοδωματίου, του κυρίως μπάνιου και της κουζίνας οδηγούν στο μεγάλο, φωτεινό σαλόνι και την τραπεζαρία, η οποία είναι φωτίζεται από τα επτά ψηλά παράθυρα στις δύο πλευρές. Η αλληλεπίδραση αυτού του «τοίχου των καθρεφτών» και της πομπής των παραθύρων, πολλά από τα οποία αντανακλώνται σε αυτό, ήταν ουσιαστική για το σχέδιο της Leung: «Ο τοίχος με τους καθρέφτες επιτρέπει στον κύριο χώρο να ξεπεράσει τους φυσικούς του περιορισμούς και να φαίνεται σαν να διπλασιάζεται σε μέγεθος, ενώ τα μεγάλα παράθυρα από γυαλί αντανακλώνται επίσης, λούζοντας τους τοίχους με φως», εξηγεί.

Κοιτάζοντας μέσα στην κρεβατοκάμαρα, η αντανάκλαση των παραθύρων και η θέα τους στο εσωτερικό ρέουν το ένα πάνω στο άλλο, δημιουργώντας μια στιγμιαία -και ιδιότροπα συγκλονιστική- αναστροφή εσωτερικού και εξωτερικού. Οι αντανακλαστικές επιφάνειες και οι κρυφοί χώροι αναδεικνύονται σε ολόκληρο το διαμέρισμα, προσθέτοντας μια αιθέρια διάσταση στο loft. Η γκαρνταρόμπα με επένδυση από καρυδιά βρίσκεται πίσω από την κρεβατοκάμαρα κι εντυπωσιάζει με «ζεστό» φωτισμό και καθρέφτες. Από το σαλόνι, μια διπλή πόρτα με καθρέφτη ανοίγει για να αποκαλύψει το κύριο μπάνιο.

Ένα άλλο σετ πορτών με καθρέφτη οδηγεί στην κουζίνα, ενώ πίσω από ένα συρόμενο χώρισμα στην είσοδο, βρίσκεται ένα δεύτερο μπάνιο με μάρμαρο με τόνους μεταλλικούς. Στον κύριο χώρο καθιστικού/τραπεζαρίας, η Leung σχεδίασε πολλά custom κομμάτια των οποίων οι γυαλιστερές, λαμπερές επιφάνειες αντανακλούν το φως σε όλο το χώρο.

Στην τραπεζαρία ξεχωρίζει ένα σετ credenza από ορείχαλκο και καρυδιά, το dining table και η κονσόλα. Στο καθιστικό, ένα προσαρμοσμένο ορειχάλκινο coffee table του Steven Harris Architects για το Barneys New York και το Arch Bench του Pietro Franceschini προσδίδουν οργανικές καμπύλες που συμπληρώνουν την ευθύτητα της αρχιτεκτονικής.

«Ως αρχιτέκτονας, αντλώ ικανοποίηση από την επίτευξη κομψών απλών σχεδιαστικών λύσεων», λέει ο Leung. «Αλλά το πιο σημαντικό, είναι η υπόσχεση των συναισθημάτων που δημιουργούνται από όμορφους χώρους. Πάντα με ενδιαφέρει το πώς οι φαινομενικά στατικές διαμορφώσεις των υλικών μπορούν να προκαλέσουν «ποιητικές εντάσεις», που μιλούν στις σκέψεις και τις αναμνήσεις μας, που αγγίζουν πτυχές του υποσυνείδητού μας και άμεσες αντιδράσεις, που μπορεί απαραίτητα να μην είμαστε σε θέση να διατυπώσουμε πλήρως».