Η άνοδος του Samuel Amoia στον κόσμο του σχεδιασμού είναι μία από αυτές τις ιστορίες που λέμε ότι συμβαίνουν μόνο στην Νέα Υόρκη, όπου το ακατέργαστο ταλέντο, η σκληρή δουλειά και η τεράστια τύχη συναντιούνται. Πριν από μια δεκαετία, το πρώην μοντέλο συναντήθηκε με τον Stephen Sills και κατάφερε να πάρει τον δρόμο του σε μια απίστευτη μαθητεία με τον διάσημο interior designer. Μέχρι το 2015, ο Amoia ίδρυσε το δικό του στούντιο και ξεκίνησε μια συλλογή επίπλων. Λίγο αργότερα συνεργάστηκε με την Gallery DeLorenzo του Μανχάταν για μια limited edition σειρά γεωμετρικών τραπεζιών. «Η ύπαρξη στην κοινωνική σκηνή στο κέντρο της πόλης μου έφερε μεγάλη επιτυχία» λέει, αναφερόμενος στην εποχή της δεκαετίας του '20, όταν εργάστηκε με τεράστιες εταιρίες όπως η Indochine και η Bond St. «Έκανα πραγματικά καλούς φίλους και μόλις άρχισα τις επιχειρήσεις μου, με βοήθησαν να επεκταθώ κι εκτός Αμερικής. Ήμουν αρκετά τυχερός» παραδέχεται ο ίδιος.

Η αυτοδίδακτη αισθητική του Amoia, η οποία θα μπορούσε να συνοψιστεί ως μια φανταστική ανάληψη του Art Deco και του ιταλικού μοντερνισμού, έχει τραβήξει το βλέμμα σημαντικών πελατών όπως η Lauren Santo Domingo και η Stella McCartney. Το τελευταίο του έργο -ένα τεράστιο διαμέρισμα 2.800 τετραγωνικών μέτρων στο SoHo, σχεδιασμένο για έναν νεαρό επιχειρηματία βασισμένο κυρίως στην τεχνοτροπία που επικρατεί στη Δυτική Ακτή- δείχνει την αίσθηση του σχεδιαστή για μια νέα ερμηνεία και προσαρμογή. Το εκθετήριο του διαμερίσματος είναι ένα πανύψηλο τζάκι, εμπνευσμένο από τον iconic καθρέφτη F.A.33 του Gio Ponti από τη δεκαετία του 1930, που καμπυλώνει διακριτικά κατά μήκος των άκρων του. «Το τζάκι είναι ένα πραγματικό έργο τέχνης και κάνει πραγματικά μια statement δήλωση στη συνολική διακόσμηση» λέει ο πελάτης. Για να συμπληρώσει τη σιλουέτα του, ο Amoia τοποθέτησε κυρτά αντικείμενα σε όλο το σαλόνι, συμπεριλαμβανομένου ενός καναπέ Pierre Agustin Rose με υπερβολικά μεγάλες στρογγυλές γραμμές και δύο πολυθρόνες Jindřich Halabala πλαισιωμένες από κορδέλες από ξύλο. Τα μεγάλα παράθυρα με θέα στις βιομηχανικές στέγες του SoHo προσθέτουν κάποιες αιχμηρές γωνίες στη «μελωδική» εικόνα.

Ένας άλλος διάσημος σχεδιαστής των αρχών του 20ού αιώνα, ο Jean-Michel Frank, εμπνεύστηκε την εμφάνιση του περίφημου media room. Κοιτάζοντας τους λαμπτήρες "croisillon" του Γάλλου δασκάλου, μερικοί από τους οποίους ήταν κατασκευασμένοι από αυλακωτό ξύλο και μερικοί από χαλκό, ο Amoia ήρθε με την ιδέα να καλύψει τους τοίχους με έναν εξαιρετικά υφασμένο σοβά, παραγγελία του καλλιτέχνη Benjamin Lai. Η γκρίζα απόχρωση του τοίχου, μαζί με τα χαμηλά καθίσματα επενδυμένα με μαύρο δέρμα κι ένα γλυπτό τοίχου με αγκαθωτούς κύκλους από τον Luke Todd που ονομάζεται Red Bloodbath, βοηθάει στο να δημιουργηθεί μια moody και παράλληλα masculine ατμόσφαιρα. Plus, οι γεμάτες σέπια κουρτίνες προσδίδουν μια ζεστή λάμψη σε όλο τον χώρο.

«Νιώθω σαν στο σπίτι μου, χαλαρός, και όμως το μάτι μου τραβάει πάντα κάτι ενδιαφέρον για να κοιτάξω» λέει ο πελάτης του Amoia για αυτό το εκπληκτικό διαμέρισμα. «Τα παράθυρα που εκτείνονται από το δάπεδο μέχρι την οροφή μας επιτρέπουν να νιώσουμε όλη τη ζωντανή ενέργεια της γειτονιάς, αλλά με έναν ηρεμιστικό και καταπραϋντικό τρόπο» εξηγεί ο ίδιος. Όλα είναι ονειρεμένα!

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στη gallery.

Πηγή: Architectural Digest