Γνωριζόμαστε περίπου 15 χρόνια και κάθε φορά που ανταλλάσσουμε απόψεις είναι η ακαμουφλάριστη αλήθεια της που με κάνει να την εκτιμώ, καθώς ποτέ δεν ήταν πρόθυμη να υποπέσει στα αμαρτωλά λάθη της ελληνικής τηλεόρασης, η οποία επιθυμεί γυναίκες-γάτες να «γρατζουνάνε» την οθόνη των τηλεθεατών. Υπήρξαν περίοδοι που πέρασε δύσκολα στην προσωπική της ζωή και προσπάθησε με κάθε θυσία να την προστατεύσει.

Σήμερα, με τον θεατρικό επιχειρηματία Θοδωρή Μαροσούλη στο πλευρό της, έχοντας αποκτήσει μία κόρη, την 3,5 ετών Αλεξάνδρα, και κάτω από μία νέα τηλεοπτική στέγη, στο Mega, η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια δε διστάζει ν’ αγγίξει κάθε πλευρά της ζωής της, ακόμη κι αν την πόνεσε στο παρελθόν. Κουλουριασμένη στον καναπέ της, με φαρδύ τζιν και χαλαρό πουλόβερ με ψηλό λαιμό, είναι πολύ όμορφη χωρίς μακιγιάζ. Κρατάω στα χέρια μου το βιβλίο της «Γυναίκα ψάχνει», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Διόπτρα. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, πώς αποφάσισε να μοιραστεί τόσο προσωπικές ιστορίες. Εκείνη, που δεινοπάθησε για να προστατεύσει τον ιδιωτικό της βίο. «Δεν γνώριζα εξαρχής ότι οι σκέψεις που κατέγραφα σ’ ένα τετράδιο θα γίνονταν βιβλίο. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων οτιδήποτε σημαντικό συνέβαινε στη ζωή μου το κατέγραφα. Αυτό σε μένα λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά. Όταν γέννησα, βίωνα καταστάσεις και συναισθήματα που σκέφτηκα ότι, αν τα είχα διαβάσει κάπου -ενώ είχα μελετήσει πολλές άχρηστες πληροφορίες που απλώς με άγχωσαν-, θα ήμουν καλύτερα προετοιμασμένη ν’ αντιμετωπίσω μια πραγματικότητα, η οποία δεν είναι αυτή που μας περιγράφεται. Έζησα κι εγώ τη μεγάλη σύγκρουση με την εγκυμοσύνη. Άλλες προσδοκίες είχα με βάση αυτά που μου περιέγραφαν, έβλεπα ή άκουγα, και άλλη πραγματικότητα συνάντησα. Συνειδητοποίησα πως ήταν μια φούσκα - αν όχι για όλες τις γυναίκες, τουλάχιστον για μένα. Το συζήτησα μ’ έναν ειδικό, ο οποίος μου είπε πως στις ΗΠΑ και στη Μ. Βρετανία είναι διαδομένα τα βιβλία μητρότητας. Πήρα ένα για να βοηθηθώ, και πράγματι με βοήθησε. Σκέφτηκα, λοιπόν, “γιατί να μην υπάρχει και στην Ελλάδα μια επώνυμη μαρτυρία για τη μητρότητα;” Έγραφα, θυμάμαι, άρθρα στο blog μου, τα οποία είχαν μεγάλη ανταπόκριση, ειδικά όταν έλεγα την αλήθεια μου. Ήταν ανακουφιστικό. Όταν το συζητήσαμε αυτό με τις εκδόσεις Διόπτρα -παρόλο που για παιδικό βιβλίο ξεκινήσαμε-, τους άρεσε η ιδέα, και άρχισα να πείθομαι πως θα βοηθηθούν κι άλλες γυναίκες. Δεν περιορίστηκα στις σύγχρονες μαμάδες, αλλά στις σύγχρονες γυναίκες, όπως θα μπορούσε να είναι μια κατ’ επιλογήν εργένισσα που καταλήγει δακτυλοδεικτούμενη και κρίνεται».

Επειδή στο βιβλίο της κάνει μια εκτενή αναφορά στη γνωριμία της με τον Θοδωρή Μαροσούλη, σκέφτομαι εάν ο συγκεκριμένος άντρας ήταν και ο καταλύτης για να φέρει στον κόσμο ένα παιδί. «Η εγκυμοσύνη μου δεν ήταν διακαής πόθος που είχα ανέκαθεν, ούτε προγραμματισμένη ή αποτέλεσμα προσπάθειας. Η Αλεξάνδρα μας είναι το παιδί ενός μεγάλου και απόλυτου έρωτα, που δεν έχει χαλινάρι σε κανένα φάσμα, ενός έρωτα που βιώνεται χωρίς περιορισμούς, με τη γνώση ότι η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει και αλλού. Με τον Θοδωρή αφεθήκαμε σ’ ένα συναίσθημα που μας είχε συνεπάρει και είπαμε: “Que sera sera. Πάμε, κι όπου μας βγάλει”».

Σαφώς και δεν μπορώ να κατανοήσω τον ψυχισμό μιας γυναίκας η οποία είδε επανειλημμένα το οικοδόμημα μιας σχέσης να συνθλίβεται, αλλά ο παράγοντας δυσπιστία έκανε την εμφάνισή του ακόμη και όταν στη ζωή της εμφανίστηκε ο άντρας της, τον οποίο «περίμενε στη γωνία» σχεδόν, ούσα σίγουρη πως κι εκείνος δε θ’ αργούσε να κάνει ένα μοιραίο λάθος. «Γιατί “όταν έχεις καεί στον χυλό, φυσάς και το γιαούρτι”, γιατί “αυτό που λάμπει δεν είναι χρυσός” ή γιατί “μπορεί να είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό”. Όλες αυτές οι εκφράσεις αντιπροσωπεύουν τον ψυχισμό μιας γυναίκας που έχει φτάσει στα 38 και έχει συναντήσει πολλούς θησαυρούς-άνθρακες από γνωριμίες με υποτιθέμενες καλές προοπτικές. Ήμουν επιφυλακτική, περιμένοντας απλώς πότε θα γίνει το λάθος. Όλες οι προηγούμενες επιλογές μου ήταν ολοκληρωτικά ακατάλληλες για δημιουργία οικογένειας. Και γίνονταν συνειδητά, γιατί είμαι αποφευκτικό άτομο. Δεν μπορώ τη δέσμευση, τη φοβάμαι και ταλαιπωρώ τον κόσμο. Ο Θοδωρής έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά. Μέχρι να ισορροπήσω την αποφευκτική προσωπικότητά μου σε μια δέσμευση οικογένειας, οι συγκρούσεις μέσα μου ήταν τρελές. Μπορεί να ήμουν αλλοπρόσαλλη, και αν δεν είχα τον συγκεκριμένο άντρα, μπορεί να μην τα είχα καταφέρει. Οι επιλογές μου, ειδικά την τελευταία επταετία πριν γνωρίσω τον Θοδωρή, δεν μπορούσαν να οδηγήσουν σε οικογένεια και το ήξερα».

Ένα από τα συγκλονιστικότερα κεφάλαια του βιβλίου της, το οποίο τολμώ να πω πως έχει και μυθιστορηματικές αποχρώσεις -παρόλο που είναι απολύτως πραγματικό-, είναι εκείνο στο οποίο περιγράφει την ημέρα που πήγε να κάνει την κρυοσυντήρηση ωαρίων (η ίδια επιλέγει τον όρο «ωοκατάψυξη»). Ήταν μια ημέρα που την έφερε αντιμέτωπη με δαίμονες της κοινωνίας, με υποσυνείδητα τέρατα που ξύπνησαν μέσα της. Ήταν η μέρα που μίσησε τον εαυτό της και είχε πολύ συγκεκριμένους λόγους που παραδέχτηκε κάτι τόσο ακραίο: «Στα 35 μου, που είχα μάθει για την ωοκατάψυξη, ανέφερα στον γυναικολόγο μου ότι αγχώνομαι με την ηλικία μου και ήταν καθησυχαστικός. Μου είπε να τα ξαναπούμε στα 38 μου. Οπότε, επανήλθα. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι, αν δεν είμαι στην τροχιά μιας σχέσης με προοπτικές, στα 38 θα ξεκινήσω με τη μέθοδο. Η διαδικασία είχε ξεκινήσει πριν γνωρίσω τον Θοδωρή. Τον γνώρισα στο τελείωμά της και είχα σκεφτεί ότι θα την ολοκληρώσω. Έκανα ουσιαστικά αυτό που είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου. Στα 38 μου κατέψυξα τα ωάριά μου, έτσι ώστε, αν ποτέ ξυπνούσα στις “γκρίζες ηλικίες” μετά τα 42, να μπορώ να έχω τη δυνατότητα να αποκτήσω ένα παιδί, χωρίς το άγχος που κυνηγάει όλες τις γυναίκες, εκείνου του ρολογιού που μετράει αντίστροφα. Η μέρα που ξεκίνησα τη διαδικασία ήταν πράγματι πολύ επώδυνη, καθώς ήξερα ότι οι άνθρωποι που θα με έβλεπαν εκεί θα σκέφτονταν διάφορα πράγματα για μένα. Λειτούργησαν σαρκοφαγικά μέσα μου όλα τα στερεότυπα. Το στερεότυπο είναι τόσο δυνατό που περνάει στην ψυχοσύνθεση και στο υποσυνείδητό μας ως πραγματικότητα. Μία ένεση ορμονών κατάφερε να αναστατώσει το είναι μου. Εκείνη τη στιγμή βρέθηκα να είμαι αντιμέτωπη με την ηλικία μου: “Για να είμαι εδώ, σημαίνει ότι είμαι 38, άρα μετράω αντίστροφα, άρα αρχίζω να παλιώνω ως γυναίκα”. Βρέθηκα να νιώθω την ανάγκη να δικαιολογηθώ, γιατί η κοινωνία μέχρι και πρότινος έδειχνε με το δάκτυλο τις γυναίκες που δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά. Σε άλλες εποχές τις αποκαλούσαν “στείρες”, τις εγκατέλειπαν οι άντρες τους. Βρέθηκα να νιώθω ότι οι άλλοι μπορεί να νομίζουν ότι φέρω κι εγώ αυτό το στίγμα και ένιωσα την ανάγκη να δικαιολογηθώ. Εκεί μίσησα τον εαυτό μου… Ακριβώς επειδή είμαι γυναίκα που δε λυγίζει μπροστά στα στερεότυπα, μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ πώς θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος άλλος για μένα. Τραγικό. Ένιωσα ότι με την ενοχική μου σκέψη θρέφω κι εγώ ένα τέρας, που κυνηγάει πολλές γυναίκες. Βρέθηκα να θέλω να δικαιολογηθώ που είμαι 38 και μόνη μου, και οι άλλοι θα νομίζουν πως είμαι προβληματική, δύστροπη, γεροντοκόρη - πράγματα που είχα ακούσει στο παρελθόν να λέγονται πίσω από την πλάτη μου σε συγκεντρώσεις και οικογενειακά γεύματα. Όλο αυτό ήρθε και γιγαντώθηκε με μία ένεση την ημέρα την ωοληψίας. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ εκείνη τη μέρα, είχα μπει στο αυτοκίνητο και δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Ο γιατρός μου με ηρέμησε και τελικά ολοκλήρωσα τη διαδικασία και δεν το μετάνιωσα ποτέ».

Ένα ακόμη σημείο που της ζήτησα να κουβεντιάσουμε είναι το δύσκολο μεταβατικό στάδιο μιας γυναίκας μετά τον τοκετό. Η Ελεονώρα μου διευκρινίζει πως μέχρι σήμερα ό,τι συνέβαινε στον ψυχισμό μιας γυναίκας συχνά βαπτιζόταν «επιλόχειος κατάθλιψη», χωρίς να υπάρχουν οι ιατρικές προϋποθέσεις, σε τέτοιον βαθμό, που έγινε μόδα: γεννάς, άρα θα περάσεις επιλόχειο κατάθλιψη. Η ψυχολόγος της τής εξήγησε πως αυτό που περνούσε είχε όνομα, λέγεται “matrescence” (στα ελληνικά «επιλόχειος ψυχισμός»), κάτι που την ανακούφισε. Μέρος, λοιπόν, αυτής της ψυχικής αναδιαμόρφωσης ήταν και τα έντονα συναισθήματα που της γεννούσε ο σύντροφός της, ο οποίος συνέχιζε κανονικά την καθημερινότητά του, κάτι που για εκείνη έμοιαζε ανέφικτο. «Το μωρό είναι ένα άγνωστο πεδίο, που ναι μεν ενεργοποιεί ένστικτα, αλλά μέχρι να συνειδητοποιήσεις τι είναι όλο αυτό που σου συμβαίνει, το να βλέπεις τον άντρα σου να ακολουθεί τη ρουτίνα που ακολουθούσε μέχρι και λίγες ώρες πριν πας στο μαιευτήριο, σε κάνει έξαλλη, νιώθεις επιθετικά για εκείνον. Σκέφτεσαι: “Αφού μαζί κάναμε το παιδί, γιατί εγώ ζω όλο αυτό και νιώθω ένα συνεχές σφυροκόπημα;”. Αλλά εκεί πρέπει να καταλάβουμε πως αυτή είναι η κατάσταση για τις γυναίκες, καθώς αυτές είναι η τροφή, από αυτές εξαρτάται το παιδί για πολύ καιρό μετά τη γέννησή του. Ο ρόλος του πατέρα, αντίθετα, είναι να φροντίζει τη γυναίκα. Όταν το άκουσα αυτό από χείλη ειδικού, ηρέμησα, καθώς ο Θοδωρής είχε αυτόν τον ρόλο. Ήταν παρών φροντίζοντας εμένα, ικανοποιώντας τις δικές μου ανάγκες, με είχε ως προτεραιότητα και ήθελε να είμαι καλά. Άρχισα να βρίσκω τις ισορροπίες, αλλά πήρε λίγο χρόνο. Δεν ήταν ωραίο να σκέφτομαι άσχημα για τον άνθρωπό μου. Είχα ενοχές, αλλά δεν το έλεγα σε κανέναν».

Η Ελεονώρα σήμερα, στο GLOW, αποκαλύπτει για πρώτη φορά και ένα τηλεοπτικό παρασκήνιο από το 2018, όταν μετακινήθηκε στον Alpha και έκανε την πολύ επιτυχημένη εκπομπή συνεντεύξεων «Μεσάνυχτα». Εξηγεί, λοιπόν, πως υπήρχε ήδη υπογεγραμμένο συμβόλαιο, από τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, μόνο που δεν αφορούσε αυτό το πρόγραμμα. «Θα έκανα καθημερινή δίωρη εκπομπή, 15:00-17:00. Γέννησα στις 13 Απριλίου, αλλά από τον Μάρτιο του 2018 είχα υπογράψει με το κανάλι. Πήγα να γεννήσω έχοντας εξασφαλίσει ότι επιστρέφω τον Σεπτέμβριο σε καθημερινή απογευματινή ζώνη. Όταν, λοιπόν, μπήκα στο μαιευτήριο, ήταν σαν να μου έκαναν λοβοτομή: μπήκα άλλη και βγήκα άλλη. Τον Ιούνιο συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ επ’ ουδενί να λείπω από το παιδί μου 15 ώρες την ημέρα. Προβληματίστηκα πολύ, αλλά αποφάσισα να είμαι ειλικρινής πριν ξεκινήσει η σεζόν. Η αρχισυντάκτριά μου τότε, Πωλίνα Τόλη, συμφώνησε πως δεν θα τα κατάφερνα, αλλά με ενημέρωσε πως αναζητούνταν παρουσιαστής για τη late night ζώνη. Μίλησα με τους υπεύθυνους και τους είπα πως δεν θα μπορούσα να είμαι συνεπής με την καθημερινή εκπομπή. Το εκτίμησαν πολύ και το άκουσαν με σεβασμό. Υπήρξε αποδοχή και κατανόηση από τον Βασίλη Παπαδρόσο και την Ιζαμπέλα Σασλόγλου. Ανανεώσαμε τη συμφωνία και τη φέραμε στα μέτρα και τα σταθμά που θα βόλευε και το κανάλι και εμένα. Έτσι γεννήθηκαν τα “Μεσάνυχτα”, που είχαν επιτυχία και με έκαναν να νιώθω πως ισορροπώ όπως θέλω ανάμεσα στη δουλειά και το παιδί. Επίσης, όταν κάνω μια αλλαγή, σημαίνει ότι είναι κάτι που το θέλω πάρα πολύ. Όπως συνέβη φέτος, με το Mega. Ήθελα να ξαναβάλω στη ζωή μου το καθημερινό πρόγραμμα, αλλά στη συγκεκριμένη ώρα, γιατί με βοηθάει να κρατήσω τα ωράριά μου με το παιδί, ενώ σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να κάνω ενημέρωση. Από το 2014 που πήγα σε πιο κοινωνικά μονοπάτια και πέρασα ξανά από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων για δύο χρόνια, ένιωσα να πιέζομαι πολύ από τη δυσάρεστη επικαιρότητα και από τον τρόπο που έπρεπε να την επεξεργάζομαι για να είμαι επαρκής, που “μαύρισε” η ψυχή μου. Δεν ήθελα άλλο. Μου είχε λείψει η αίσθηση της “Πρωινής Μελέτης”, ότι πάω να πιω το καφεδάκι μου και να τα πω με τους φίλους μου και τους τηλεθεατές. Μέσα μου το ήθελα πολύ. Το ήθελε και το Mega. Τα ταιριάξαμε μια χαρά».

Μέσα από την εκπομπή της, «Mega καλημέρα», δεν είναι λίγες οι φορές που η Ελεονώρα κάνει προσωπικές αποκαλύψεις. Σε μια εξομολόγησή της αναφέρθηκε στο εργασιακό bullying, θέτοντας το ερώτημα πότε θα ξεκινήσουν οι αποκαλύψεις και στον χώρο των media και θεωρώντας απαράδεκτο ότι, ενώ το έχουμε βιώσει όλοι μας, κανείς δεν έχει αντιδράσει μέχρι στιγμής. Ωστόσο, και η ίδια κατανοεί πως είναι πολύ λεπτές οι γραμμές σε ό,τι αφορά τον εργασιακό εκφοβισμό. «Δεν είναι αυταπόδεικτος, κι έτσι είναι δύσκολο οι κακοποιητές να οδηγηθούν στην Επιθεώρηση Εργασίας ή στο δικαστήριο. Η έλλειψη σεβασμού δε θα έπρεπε να βαπτίζεται με κανέναν τρόπο: “τον ξέρεις τώρα, έτσι είναι”, “πάνω στην ένταση μπορεί να ειπωθεί κάτι παραπάνω”, “είναι καλός, αλλά…”, ούτε να δικαιολογείται σε κανένα εργασιακό περιβάλλον. Όλα μπορούν να ειπωθούν με ευγένεια και σεβασμό, χωρίς ν’ ακούγονται χυδαίοι χαρακτηρισμοί και απειλές ή ν’ ασκείται συναισθηματική και ψυχολογική βία. Πρέπει να σοβαρευτούμε, να μην υπάρχουν άνθρωποι στο απυρόβλητο, οι οποίοι μάλιστα προστατεύονται από τις επιχειρήσεις. Προσωπικά, το βίωσα με έντονη λεκτική και ψυχολογική βία, με εξευτελιστικούς και μειωτικούς χαρακτηρισμούς για μένα και τους συνεργάτες μου. Υπήρχε περίοδος που ξυπνούσα για να πάω στη δουλειά μου και ένιωθα απέχθεια για έναν συγκεκριμένο άνθρωπο και το περιβάλλον εργασίας, είχα τάσεις για εμετό. Θυμάμαι ότι είχα κάνει εμετό μέσα στο αυτοκίνητο. Είχε σωματοποιηθεί η ψυχική μου κατάσταση. Ήταν ανυπόφορο και για μένα και για τους συνεργάτες μου, ενώ έπαιρνα στους ώμους μου και το φορτίο των πιο αδύναμων της ομάδας και επέστρεφα στο σπίτι μου άρρωστη. Δεν αξίζει σε κανέναν να νιώθει έτσι. Κακώς επιτρέπεται στους κακοποιητές να συνεχίζουν να εργάζονται, ενώ υπήρχαν άνθρωποι που γνώριζαν και το αποσιωπούσαν. Φυσικά, δε θα έκανα ποτέ προσπάθεια να νομιμοποιήσω τη συμπεριφορά ενός άρρωστου ανθρώπου, όπως μου ζητήθηκε». Πρόσφατα μάλιστα, και πάλι μέσα από την εκπομπή της, αναφέρθηκε σε περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης που της είχε συμβεί αρκετά χρόνια πριν, και μάλιστα στον τηλεοπτικό αέρα. «Πράγματι, συνέβη. Είναι περιστατικό που το αποδίδω αποκλειστικά και μόνο στη γελοιότητα του συγκεκριμένου ανθρώπου, ο οποίος δε χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης και σεβασμού στον χώρο μας. Ήταν γνωστό ότι είναι ο τύπος του “αδιάκριτου ερωτύλου” και εγώ ήμουν ένα από τα αμέτρητα κορίτσια στα οποία εξέφρασε τις επιθυμίες του, με τη διαφορά ότι “απάντησα” με τον τρόπο μου και μάλιστα στον αέρα της εκπομπής, με πολύ χαρακτηριστική κίνηση, η οποία μάλιστα καταγράφηκε και έπαιξε στα τηλεοπτικά ευτράπελα του Θέμου Αναστασιάδη».

Δε θα μπορούσα να κλείσω τη συζήτησή μας χωρίς να αναφερθούμε στην «κολλητούλα» της, όπως αποκαλεί την 3,5 ετών κόρη της, Αλεξάνδρα, καθώς απολαμβάνει πολύ τον χρόνο που περνάνε μαζί. «Είμαστε σε φάση τέλειας επικοινωνίας. Είναι ένα μικρό, απόλυτο ανθρωπάκι, με φοβερή προσωπικότητα, με άποψη για τα πράγματα και τη ζωή - όσο μπορεί να την εκφράσει και ν’ αντιληφθεί. Έχουμε αγαπησιάρικη σχέση, όσο αγαπησιάρικη είναι η σχέση της και με τον μπαμπά της, ενώ είναι τρομερή η άνεση με την οποία αλλάζει στρατόπεδα ή μπορεί ταυτόχρονα να βρίσκεται και στα δύο αν θέλει. Είναι διπλωμάτισσα, όπως όλα τα παιδιά, πολύ εκφραστική και πειστική στον τρόπο που διηγείται τις ιστορίες της. Όταν θέλει κάτι, θα κάνει τα πάντα για να το πετύχει, αλλά έχει όρια και δε δρα ανεξέλεγκτα. Τα όρια είναι σαφή και είναι ξεκάθαρο ποιος τα βάζει μέσα στο σπίτι… Εγώ, δηλαδή. Αλλά ο Θοδωρής έχει ένα χάρισμα ως μπαμπάς: αναγνωρίζει ότι έχω δίκιο, με στηρίζει, δε με αδειάζει. Αν πω “όχι”, θα στραφεί στον μπαμπά της, ο οποίος θα της πει το “όχι” λίγο πιο διπλωματικά».

Η Ελεονώρα, που λάμπει στο εξώφυλλο του χριστουγεννιάτικου τεύχους του GLOW, λατρεύει τη συγκεκριμένη γιορτή. Στο σπίτι της, μάλιστα, έχουν στολίσει αρκετά νωρίς, από τις 14 Νοεμβρίου. «Είναι η εποχή που με κάνει χαρούμενη, ενώ από τότε που γνώρισα τον Θοδωρή έχουμε διπλή γιορτή στο σπίτι, γιατί ανήμερα Χριστούγεννα είναι τα γενέθλιά του. Μία από τις Πρωτοχρονιές που δεν θα ξεχάσω ήταν εκείνη του 2017. Ήμουν με φιλική παρέα στην Αράχωβα, ένιωθα τρομερή ευεξία και χαρά και έλεγα πως “αυτήν τη χρονιά θα μου συμβούν τα καλύτερα πράγματα της ζωής μου”. Ξύπνησα την επόμενη μέρα συνεχίζοντας: “Καλώς ήρθες 2017, σημαδιακή χρονιά της ζωής μου, θα γίνουν τα καλύτερα”, είχα αυτήν την ψυχολογία. Πράγματι, γνώρισα τον Θοδωρή κι έμεινα έγκυος. Την ίδια αίσθηση είχα και στο ξεκίνημα του 2021. Έκανα ωραία πράγματα, παρόλο που είμαστε όλοι περιορισμένοι και η θεατρική επιχείρηση του άντρα μου ήταν κλειστή. Ήρθε το Mega στη ζωή μου, έγραψα το βιβλίο, κάναμε τα κοσμήματα Stella Cometa με τη Φλορίντα Πετρουτσέλι. Πολύ δημιουργική χρονιά. Σκέφτομαι, τελικά, πως αυτό που έλκεις αυτό σου συμβαίνει, όπου εστιάσεις την ενέργεια και την προσοχή σου εκεί θα πας. Είναι όπως το windsurf, όπου κοιτάξεις εκεί θα πας, τέλος».

Credits

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΡΝΙΑΣ (THISISNOTANOTHERAGENCY)

STYLING ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΝΤΕΛΕ 

HAIR & MAKE UP ARTIST ΘΑΝΟΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021