fbpixel

Search icon
Search
Boris Johnson: Η παραίτηση που ανέτρεψε τα δεδομένα της βρετανικής πολιτικής σκηνής
PEOPLE & MOMENTS

Boris Johnson: Η παραίτηση που ανέτρεψε τα δεδομένα της βρετανικής πολιτικής σκηνής

Σκάνδαλα, απαγορευμένα parties και πολιτική αστάθεια οδήγησαν στην πτώση


«Θέλω να ξέρετε πόσο στεναχωριέμαι που εγκατέλειψα την καλύτερη δουλειά στον κόσμο». Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια του Boris Johnson, όταν προχώρησε στη χθεσινή επίσημη ανακοίνωση της παραίτησής του. Ο Βρετανός πολιτικός, συγγραφέας και πρώην δημοσιογράφος, ξεκίνησε τη θητεία του ως Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου και ηγέτης του Συντηρητικού Κόμματος τον Ιούλιο του 2019. Η δήλωσή του προκάλεσε ολική ανατροπή στα πολιτικά δεδομένα, καθώς κανείς δεν περίμενε ότι η ανοδική του πορεία του θα έπαιρνε μια τέτοια στροφή με τελική κατάληξη την πτώση. Η συντριπτική του νίκη στις εθνικές εκλογές του 2019 ταυτίστηκε με το τέλος της συνεχούς κοινοβουλευτικής πάλης για το Brexit και σήμανε την αρχή για μια νέα εποχή. 

Πιο συγκεκριμένα, ο ίδιος δήλωσε χθες ότι θα παραιτηθεί μόλις επιλεγεί διάδοχος. Ανώτερα μέλη της κυβέρνησής του στράφηκαν εναντίον του και τον προέτρεψαν να προχωρήσει σε αυτήν την ενέργεια ύστερα από μια σειρά σκανδάλων. Ακόμη ένας σημαντικός παράγοντας αποτέλεσε το γεγονός ότι μετά την παραίτηση ανώτατων υπουργών του κυβερνώντος Συντηρητικού Κόμματος, συμπεριλαμβανομένου του Υπουργού Οικονομικών, Rishi Sunak, και μιας μακράς λίστας κατώτερων αξιωματούχων, ήταν δύσκολο για τον ίδιο να διευθετήσει την κυβερνητική του εξουσία. 

Τι ακριβώς φταίει;

shutterstock-1091899238.jpg

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της "Wall Street Journal": «Η πρωθυπουργία του Johnson κλονίστηκε τους τελευταίους μήνες από μια αλυσίδα σκανδάλων, αφού διαπιστώθηκε ότι κυβερνητικοί αξιωματούχοι είχαν οργανώσεις πολλά parties στα κεντρικά του γραφεία της Downing Street, ενώ, την ίδια στιγμή, η υπόλοιπη χώρα βρισκόταν υπό αυστηρά lockdown για την Covid-19. Ακόμη, ζήτησε συγγνώμη από τα Ανάκτορα του Buckingham Palace, καθώς το προσωπικό του είχε κάνει party το βράδυ πριν από την κηδεία του πρίγκιπα Φιλίππου, όταν η βασίλισσα Ελισάβετ έπρεπε να καθίσει μόνη της για να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις κοινωνικής απόστασης. Πιο πρόσφατα, ο ίδιος χρειάστηκε να απολογηθεί επειδή όρισε ως ανώτερο κοινοβουλευτικό στέλεχος έναν άνδρα για τον οποίο γνώριζε ότι κατείχε στο ιστορικό του κατηγορίες για υποτιθέμενες ανεπιθύμητες σεξουαλικές πράξεις».

Ο διάδοχος

rick.webp

Πολλά είναι τα ονόματα που πέφτουν στο τραπέζι όσον αφορά το πρόσωπο που θα αντικαταστήσει την πολιτική θέση του Johnson. Σύμφωνα με το  "The Guardian": «Μια "κούρσα" ηγετών από τους Συντηρητικούς βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, με αρκετούς βουλευτές να δηλώνουν δημόσια ότι επιθυμούν να είναι ο επόμενος αρχηγός ή ότι σκέφτονται σοβαρά να υποβάλουν υποψηφιότητα». Το ίδιο ρεπορτάζ παρουσιάζει τους πιθανούς του διαδόχους, βάζοντας δίπλα στα ονόματά τους μια βαθμολογία με άριστα το 10 με βάση την καταλληλότητα της προσωπικότητας και της πολιτικής και κοινωνικής τους ισχύος. Κατά αύξουσα σειρά, με βαθμολογία 6/10, διεκδικούν τη θέση ο Βρετανός πολιτικός, πρώην στρατιώτης κι εν ενεργεία Γραμματέας του Υπουργείου Άμυνας, Robert Ben Lobban Wallace, ο Υπουργός Οικονομικών, Rishi Sunak και η πολιτικός, Penny Mordaunt. Ακολουθούν με βαθμολογία 5/10 οι Sajid Javid, Liz Truss και Tom Tugendhat. Με 4/10 είναι ο Nadhim Zahawi. Τέλος, 3/10 κατέχει ο Jeremy Hunt και 2/10 οι Suella Braverman, Steve Baker και Priti Patel.

Οι τελευταίες εξελίξεις

boris-2.jpg

Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, η πολιτικός του Εργατικού Κόμματος, Angela Rayner, μιλάει στο BBC, τονίζοντας ότι οι Εργατικοί θα ζητήσουν ψήφο δυσπιστίας στον πρωθυπουργό εάν δεν αποχωρήσει από το Συντηρητικό κόμμα. Είναι διατεθειμένοι να επιταχύνουν την αποχώρησή του. Σύμφωνα με την ίδια: «Είναι ένας αποδεδειγμένος ψεύτης που έχει βυθιστεί στα σκάνδαλα και δεν μπορούμε να διανύσουμε άλλους δύο μήνες, παραμένοντας σε αυτήν τη συνθήκη. Πρέπει λοιπόν να τον ξεφορτωθούν, και αν δεν το κάνουν, θα ζητήσουμε ψηφοφορία για πρόταση δυσπιστίας γιατί είναι αρκετά ξεκάθαρο ότι δεν έχει την εμπιστοσύνη του Κοινοβουλίου ή του βρετανικού κοινού».