Είτε ξεκινάτε εσείς σε μια νέα θέση είτε καλωσορίσατε στο γραφείο σας ένα καινούργιο πρόσωπο, οι πρώτες μέρες είναι πάντα οι πιο δύσκολες μέχρι να αποκτήσετε την απαραίτητη οικειότητα και να περάσετε από τις άβολες συζητήσεις για τον καιρό σε πιο ξένοιαστα γέλια στο lunch break και σε καφέδες μετά τη δουλειά. Πώς μπορεί, όμως, κανείς να έρθει πιο κοντά με έναν άνθρωπο σε καθεστώς εργασίας με έναν διακριτικό τρόπο, που να μη φαίνεται πιεστικός; Διαβάστε παρακάτω τρία απλά tips που ίσως σας βοηθήσουν να το καταφέρετε.

Στενά όρια

Όπως είπαμε και πιο πάνω, δεν υπάρχει τίποτα πιο ενοχλητικό από έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να καταλάβει πότε ο άλλος επιθυμεί να μείνει μόνος του και να μη μιλάει με κανέναν ή πότε είναι σε mood για socializing και κουβέντα. Αν βλέπετε ότι ένας νέος συνάδελφος είναι χαμηλών τόνων και χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να προσαρμοστεί στο καινούριο του περιβάλλον, τότε δεν έχει νόημα να επισκέπτεστε το γραφείο του κάθε τρεις και λίγο για να τον ρωτήσετε «πώς πάει;». Το μόνο που θα καταφέρετε είναι να του δημιουργήσετε το άγχος ότι θα εμφανιστείτε πίσω από την πόρτα και δεν θα τον αφήσετε να κάνει τη δουλειά του. Το ίδιο ισχύει και για τα τηλέφωνα και τις προτάσεις για έξοδο. Δε χρειάζεται. Δείξτε απλά ότι είστε διαθέσιμοι και πρόθυμοι. Αυτό αρκεί.

Εκτός γραφείου

Οι πολλές ώρες που μπορεί να περνάτε στο γραφείο μαζί με τους υπόλοιπους, πολλές φορές σας εμποδίζουν να φανταστείτε πώς μπορεί να περνάει κανείς τις ελεύθερες ώρες του. Με το να μοιραστειτε μερικές πληροφορίες από την προσωπική σας ζωή, που δεν παραβιάζουν την ιδιωτικότητά σας, υποσυνείδητα δίνετε το έναυσμα και το πρόσωπο που κάθεται απέναντί σας να κάνει το ίδιο. Αυτό μπορεί να είναι «Επιτέλους, ξεκίνησα το “Game of Thrones” χθες. Το έχεις δει εσύ;» ή «Χθες πήγα σε ένα εστιατόριο και το φαγητό ήταν απαίσιο, μην πας ποτέ». Τέτοια infos χαρίζουν ευκαιρίες χαλαρών συζητήσεων, αλλά και τη δυνατότητα να τις συνεχίσετε στο εγγύς μέλλον -όταν δείτε το επόμενο επεισόδιο από το GoT ή φάτε σε ένα πολύ καλύτερο εστιατόριο.

Ο παλιός είναι αλλιώς;

Όταν ένα νέο πρόσωπο καταφτάνει σε μια εταιρία συνήθως συμβαίνουν δύο πράγματα. Πρώτον: Οι ήδη υπάρχοντες συνάδελφοι –οι λεγόμενοι «παλιοί»- θα θελήσουν να συμβουλεύσουν το καινούργιο μέλος για ό,τι συμβαίνει στο γραφείο, πολλές φορές με ύφος που υποδηλώνει «άκουσέ με, εγώ ξέρω». Οκ, καταλαβαίνει κανείς ότι αυτό μπορεί να γίνεται με καλή διάθεση και όντως οι παλαιότεροι να έχουν καλή πρόθεση και να θέλουν να βοηθήσουν. Ωστόσο προτιμότερο για το νέο μέλος είναι πρώτα να προσαρμοστεί, πριν τον κατακλύσουν οι γύρω του με πληροφορίες. Δεύτερον: Αν εσείς είστε αυτός που έρχεται αντιμέτωπος με την εν λόγω «καταιγίδα», τότε αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να ακούσετε μεν αυτά που έχουν να σας πουν, φιλτράροντας όμως τις πληροφορίες με τα δικά σας δεδομένα. Προσοχή, μην πέσετε στην παγίδα του «περπατημένου», κάνοντας δηλώσεις τύπου «δε χρειάζομαι τη βοήθειά σου, ευχαριστώ». Θυμηθείτε, ότι ακόμα ψάχνετε για παρέες και για υποστήριξη!