fbpixel

Search icon
Search
Anouk Aimée: Ποια ήταν η σπουδαία Γαλλίδα ηθοποιός που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών;
PEOPLE & MOMENTS

Anouk Aimée: Ποια ήταν η σπουδαία Γαλλίδα ηθοποιός που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών;

Μια αναδρομή στην εντυπωσιακή της πορεία


Η Anouk Aimée, η Γαλλίδα πρωταγωνίστρια των κλασικών ευρωπαϊκών ταινιών, όπως "La Dolce Vita", "A Man and a Woman" και "Lola", έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών. Η κόρη της Manuela Papatakis ανακοίνωσε την είδηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πριν από μερικές ώρες. 

Έχοντας «εισβάλει» στην οθόνη στα τέλη της δεκαετίας του 1940, η Aimée πέτυχε διεθνή αναγνώριση με μια σειρά από επιτυχημένες ταινίες υψηλού προφίλ τη δεκαετία του 1960, συνδέοντάς την με τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της εποχής, μεταξύ των οποίων ο Federico Fellini και ο Jacques Demy. Αναμφισβήτητα η πιο σημαντική επιτυχία της ήταν η βραβευμένη με Oscar ταινία "A Man and a Woman", απέναντι από τον Jean-Louis Trintignant, που κυκλοφόρησε το 1966 και απέσπασε τα Oscars καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου, καθώς και υποψηφιότητα καλύτερης ηθοποιού για την ίδια την Aimée.

Γεννημένη ως Nicole Françoise Florence Dreyfus το 1932 από γονείς ηθοποιούς (ο πατέρας της Εβραίος, η μητέρα της Καθολική), η Aimée άρχισε να παίζει ως Françoise Dreyfus και πήρε έναν μικρό ρόλο στην πρώτη της ταινία, «Το σπίτι κάτω από τη θάλασσα», το 1946 σε ηλικία 14 ετών. Διατήρησε το όνομα του χαρακτήρα της, Anouk, ως σκηνικό ψευδώνυμο, ενώ το "Aimée" της το έδωσε ο ποιητής Jacques Prévert, συν-συγγραφέας του πρώτου της πρωταγωνιστικού ρόλου στους «Εραστές της Βερόνας», μια εκσυγχρονισμένη εκδοχή του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας του Σαίξπηρ.

filters-quality80.webp
La Dolce Vita


Μέσα στη δεκαετία του 1950 η Aimée γύρισε μια σειρά από ευρωπαϊκές κυρίως ταινίες με αξιόλογους σκηνοθέτες, μεταξύ των οποίων η ταινία δράσης Golden Salamander με τον Trevor Howard, η διασκευή του Zola Pot-Bouille για τον Julien Duvivier και η βιογραφία του Μοντιλιάνι Montparnasse 19 με τον Jacques Becker. Ωστόσο, εκτοξεύτηκε σε διεθνές αστέρι μετά την εμφάνισή της στην ταινία "La Dolce Vita" τουFederico Fellini το 1960.

Οεπόμενος σημαντικός ρόλος της ήταν στην ταινία του Jacques Demy "Lola", που κυκλοφόρησε το 1961. Η Aimée έπαιξε τον ομώνυμο ρόλο, μια χορεύτρια που είναι το αντικείμενο του ρομαντικού ενδιαφέροντος πολλών ανδρών. Στη συνέχεια, η Aimée επανενώθηκε με τον Fellini και τον Mastroianni για το "8½", που κυκλοφόρησε το 1963, στο οποίο υποδύεται την εν διαστάσει σύζυγο του Mastroianni, Luisa. Τρία χρόνια αργότερα, έπαιξε στην ταινία "A Man and a Woman" του Claude Lelouch, μετά από σύσταση του συμπρωταγωνιστή της Trintignant, και η έντονα ρομαντική μελέτη της σχέσης μεταξύ δύο ανθρώπων των οποίων οι προηγούμενοι σύζυγοι ήταν και οι δύο νεκροί, χτύπησε μια μεγάλη χορδή, αποτελώντας μια σημαντική διεθνή επιτυχία για το Γαλλικό Νέο Κύμα. Οι τρεις τους θα ξανασυναντηθούν το 1986 (A Man and a Woman: 20 Years Later) και το 2019 (The Best Years of Our Lives) - η τελευταία ταινία της Aimée και του Trintignant.

mv5bzdriyjg2zgqtzdu4ni00nwmzlwe3ztqtzdu1ogixndi1ytbixkeyxkfqcgdeqxvymtk2nty0nq-at-at-v1.jpg
A Man and a Woman: 20 Years Later


Ως αποτέλεσμα της επιτυχίας του "A Man and a Woman: 20 Years Later", η Aimée μπόρεσε να ενταχθεί στην ελίτ της διεθνούς κινηματογραφικής βιομηχανίας, συμμετέχοντας σε ταινίες όπως η "Justine" (για τον George Cukor), το "The Appointment" (σε σκηνοθεσία Sidney Lumet) και η "Tragedy of a Ridiculous Man" του Bernardo Bertolucci. Άλλες κορυφαίες στιγμές της μετέπειτα καριέρας της ήταν η κωμωδία Prêt-à-Porter του "Robert Altman", το "Happily Ever After" με πρωταγωνιστές τη Charlotte Gainsbourg και τον Yvan Attal και το "Festival in Cannes" του αμερικανικού σκηνοθέτη Henry Jaglom.

Η Aimée παντρεύτηκε τέσσερις φορές, μεταξύ των οποίων και με τον συνάδελφό της, ηθοποιό Albert Finney, (1970-1978), τον τέταρτο και τελευταίο σύζυγό της. Η κόρη της Manuela ήταν απόγονος του δεύτερου γάμου της, με τον Έλληνα σκηνοθέτη Νίκο Παπατάκη. Σήμερα, αφήνει πίσω της ένα τεράστιο κεφάλαιο που έγραψε με χρυσά γράμματα στην ιστορία του κινηματογράφου.