Οκτώ μήνες μετά την παγκόσμια κυκλοφορία της βιογραφικής ταινίας, oι Ιάπωνες κινηματογραφόφιλοι είχαν την ευκαιρία να δουν το "Oppenheimer" από την Παρασκευή 29 Μαρτίου, μετά από ανησυχίες για το πώς θα μπορούσε να γίνει δεκτή στη μόνη χώρα που βιώνει άμεσα τη φρίκη των πυρηνικών όπλων.
Η βραβευμένη με Όσκαρ υπερπαραγωγή του Βρετανοαμερικανού σκηνοθέτη Christopher Nolan ήταν μία από τις πιο επιτυχημένες ταινίες του 2023 και η κοινή κυκλοφορία της το ίδιο Σαββατοκύριακο με την «Barbie» δημιούργησε ένα παγκόσμιο κινηματογραφικό θέαμα που ονομάστηκε «Barbenheimer». Όμως αυτός ο χαρακτηρισμός έκανε πολλούς Ιάπωνες να αισθάνονται άβολα, όπως και το οδυνηρό περιεχόμενο μιας ταινίας που επικεντρώνεται στην καταστροφική τεχνολογία που εξαπέλυσε ο J. Robert Oppenheimer και η ομάδα επιστημόνων του.
Κάποιοι στην Ιαπωνία θεώρησαν ότι η ανεπίσημη εκστρατεία μάρκετινγκ "Barbenheimer" υποβάθμισε τις πυρηνικές επιθέσεις του 1945 στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι και το στούντιο Universal Pictures επέλεξε να μην συμπεριλάβει τη χώρα στην παγκόσμια κυκλοφορία του τον περασμένο Ιούλιο. Ωστόσο, μετά την κυκλοφορία του την Παρασκευή κατέλαβε στην Ιαπωνία την τέταρτη θέση στο box office, σύμφωνα με τον Kogyo Tsushinsha, συγκεντρώνοντας 379 εκατομμύρια γιεν (2,5 εκατομμύρια δολάρια) τις πρώτες τρεις ημέρες προβολής.
Οι αντιδράσεις των πολιτών
Έπειτα από την πρεμιέρα της ταινίας, οι θεατές στην Ιαπωνία «ανέβασαν» στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης τα σχόλιά τους τα οποία είχαν αρνητική και θετική χροιά.
«Θα μπορούσε να υπάρχει πολύ περισσότερη περιγραφή και απεικόνιση της φρίκης των ατομικών όπλων», δήλωσε ο Takashi Hiraoka, ο 96χρονος πρώην δήμαρχος της Χιροσίμα, ο οποίος παρακολούθησε την αβάν πρεμιέρ νωρίτερα αυτό το μήνα.
«Από τη σκοπιά της Χιροσίμα, δεν υπήρχαν αρκετά για τη φρίκη των πυρηνικών όπλων, αλλά θα ενθάρρυνα τους ανθρώπους να πάνε και να το δουν».
«Πίστευα ότι η έλλειψη εικόνων επιζώντων της ατομικής βόμβας από την ταινία ήταν αδυναμία. Αλλά στην πραγματικότητα, οι ατάκες του Oppenheimer σε δεκάδες σκηνές έδειξαν το σοκ του για την πραγματικότητα της ατομικής βόμβας. Αυτό ήταν αρκετό για μένα», δήλωσε ο καθηγητής Masao Tomonaga, επιζών της βόμβας Α και επίτιμος διευθυντής του νοσοκομείου ατομικής βόμβας του Ιαπωνικού Ερυθρού Σταυρού στο Ναγκασάκι.
Ο Toshiyuki Mimaki, συμπρόεδρος της Hidankyo, μιας συνομοσπονδίας ομάδων επιζώντων από βόμβα Α, ο οποίος ήταν τριών ετών όταν η βόμβα κατέστρεψε την πατρίδα του, ήταν μεταξύ των θεατών της ταινίας.
«Περίμενα να εμφανιστεί η σκηνή του βομβαρδισμού στη Χιροσίμα, αλλά ποτέ δεν εμφανίστηκε», δήλωσε ο 82χρονος Mimaki «Είναι σημαντικό να δείξουμε την πλήρη ιστορία, συμπεριλαμβανομένων των θυμάτων, αν θέλουμε να έχουμε ένα μέλλον χωρίς πυρηνικά όπλα».
Υπήρξαν και θετικά σχόλια ωστόσο για τον Nolan και τον Cillian Murphy, του οποίου η ηθική κρίση για το ρόλο του στην ανάπτυξη ενός όπλου που χρησιμοποιήθηκε σε άμαχους πληθυσμούς εμφανίστηκε στο αποκορύφωμα της ταινίας.
Ο Shogo Tachiyama, φοιτητής πανεπιστημίου, δήλωσε ότι γνώριζε πολύ λίγα για τον άνθρωπο του οποίου το έργο θα είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή της πόλης όπου γεννήθηκε έξι δεκαετίες αργότερα. «Μάθαμε για τον βομβαρδισμό και τα επακόλουθά του στο δημοτικό σχολείο, αλλά δεν ήξερα τίποτα για τον Οπενχάιμερ», είπε.
«Έμαθα πολλά από την ταινία και με έκανε να σκεφτώ ξανά τι μπορώ να κάνω εγώ και άλλοι νέοι... ξεκινώντας από την αντίληψη ότι τα πυρηνικά όπλα δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν ξανά».
Η ιστορία πίσω από την ατομική βόμβα
Η βιογραφική ταινία ακολουθεί τον Οπενχάιμερ, τον φυσικό και γιο ενός Γερμανού εισαγωγέα υφασμάτων που συνεργάστηκε με την κυβέρνηση των ΗΠΑ για να επινοήσει μια βόμβα για να καταστείλει την απειλή της ναζιστικής Γερμανίας και των συμμάχων της. Η εφεύρεση του Oppenheimer χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά με καταστροφικά αποτελέσματα στις 6 Αυγούστου 1945, όταν ένα αμερικανικό βομβαρδιστικό B-29 με το όνομα Enola Gay έριξε μια ατομική βόμβα στη Χιροσίμα. Τρεις ημέρες αργότερα, ένα άλλο B-29, με το όνομα Bockscar, έριξε ατομική βόμβα στο Ναγκασάκι. Τουλάχιστον 110.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν ακαριαία στις δίδυμες βομβιστικές επιθέσεις. Εκατοντάδες χιλιάδες περισσότεροι πιστεύεται ότι πέθαναν από περαιτέρω παρενέργειες, όπως ο καρκίνος, μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, σύμφωνα με την ιστορία του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ για το Manhattan Project. Οι βομβαρδισμοί ώθησαν τελικά την Ιαπωνία να παραδοθεί, τερματίζοντας τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, παραμένει μια έντονα οδυνηρή στιγμή για την Ιαπωνία και μια πηγή τεράστιας ηθικής συζήτησης μέχρι σήμερα.
