Έχουμε την τύχη να ζούμε σε μια πόλη όπου όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη θάλασσα και που όσο ανηφορίζεις προς τα Κάστρα, αν γυρίσεις το κεφάλι σου, τα καράβια μέσα στον Θερμαϊκό μοιάζουν τόσο κοντά σου. Αυτή είναι η πηγή έμπνευσης του Παναγιώτη Πουγαρίδη, που χρόνια τώρα ασχολείται με τη μεταλλοτεχνία και δημιουργεί καράβια που εντυπωσιάζουν. Τα έργα του εκτίθενται αυτήν τη στιγμή στις Βιτρίνες Τέχνης ΟΤΕ, και με αφορμή αυτό το γεγονός, ο ίδιος μας μιλά για τη δουλειά και για όλα όσα αγαπά στη Θεσσαλονίκη.

Πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη μεταλλοτεχνία; Τι σας οδήγησε ειδικά στα καράβια ως κεντρικό θέμα των έργων σας;

Αρχικά ξεκίνησα με ξύλα που έβρισκα πεταμένα εδώ κι εκεί. Κάποια στιγμή αποφάσισα να τα συνδυάσω με τα μέταλλα. Κατέληξα μόνο στη χρήση μετάλλων, μπρούτζο και χαλκό. Τα καράβια είναι ένα πολύ σύνηθες θέμα, το κάνουν πολλοί, βρίσκεται σχεδόν σε κάθε σπίτι είτε ως αντικείμενο είτε ως εικόνα. Είναι κι εύκολο θέμα στην κατασκευή. Πιστεύω πως η ευκολία του θέματος με οδήγησε σε αυτήν την εμμονή αλλά και η αναζήτηση απόδοσής του με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, ώστε να σπάσει η μονοτονία και να συνεχίζει να είναι ενδιαφέρον για εμένα.

Υπάρχει κάποιο προσωπικό βίωμα ή μνήμη από τη θάλασσα που σας εμπνέει;

Το πατρικό μου σπίτι είναι ψηλά στη Νεάπολη. Κατεβαίνοντας προς την πόλη φαίνονται οι κορυφές των γερανών του λιμανιού. Σε μισή ώρα φτάνεις στην παραλία, μπροστά στη θάλασσα. Αυτό που με συγκινεί φυσικά είναι τα καράβια που βρίσκονται σκορπισμένα στον Θερμαϊκό κόλπο. Τη νύχτα με τα φώτα τους αναμμένα και τα σκούρα περιγράμματά τους να αχνοφαίνονται, έχουν ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για εμένα ως θεατή. Κάπως έτσι γεννήθηκε και η ιδέα να χρησιμοποιήσω το φως, στο εσωτερικό τους, να αποτυπώσω με τον τρόπο αυτό την εικόνα μπροστά μου.

Πώς βλέπετε την εξέλιξη της δουλειάς σας από τα πρώτα σας έργα μέχρι σήμερα; Έχετε κάποιο έργο που θεωρείτε σταθμό στην καριέρα σας;

Σταδιακά βελτιούμενη. Για εμένα προσωπικά όλα είναι δρόμος, δε θέλω να βλέπω σταθμούς.

Αυτήν την περίοδο τα έργα σας εκτίθενται στις Βιτρίνες Τέχνης ΟΤΕ. Θα μας πείτε δυο λόγια γι’ αυτό το project;

Έγινε τυχαία και σχετικά γρήγορα. Είχα την τιμή να γνωρίσω ανθρώπους ανιδιοτελείς που αγαπούν αυτό που κάνουν. Τους ζηλεύω γι' αυτό! Δέχτηκα κατευθείαν την πρότασή τους.

Αλήθεια, πώς ορίζετε εσείς την έννοια της τέχνης;

Κατασκευάζω αντικείμενα, προσπαθώ να το κάνω αυτό καλά. Δεν μπορώ να μιλήσω για το τι είναι η τέχνη. Είναι ένα βαρύ φορτίο, πολλοί το σέρνουν αλλά λίγοι το κουβαλούν στους ώμους τους.

Ποια είναι η αγαπημένη σας γειτονιά στη Θεσσαλονίκη;

Η Καραολή και Δημητρίου πάνω από την Αντιγονιδών.

Tι είναι αυτό που λίγοι γνωρίζουν γι’ αυτήν;

Καταστήματα που έμεναν κενά για χρόνια αρχίζουν να γίνονται μικρά εργαστήρια δημιουργών, όπως το KUMO με το οποίο συνεργάζομαι.

Ένα spot για φαγητό που μόνο λίγοι και καλοί έχουν ανακαλύψει;

Το Zeme στην Ολύμπου και το Αργοφαγείο στην Απελλού.

Κάτι που καμιά άλλη πόλη δεν έχει;

Καμιά πόλη δεν έχει χώρο αντίστοιχο με τις Βιτρίνες Τέχνης ΟΤΕ, οι οποίες λειτουργούν 24 ώρες 7 μέρες και είναι ανοιχτός για όλους, δίνοντας την ευκαιρία στους περαστικούς να έρθουν σε επαφή με έργα τέχνης.

Ένας δρόμος/μια γειτονιά όπου ο χρόνος μοιάζει σαν να σταματά;

Το Καπάνι. Εκεί θα δεις την πόλη όπως ήταν παλιά, με τους ανθρώπους να φωνάζουν για να πουλήσουν τα προϊόντα τους, με την μυρωδιά από τα μπαχαρικά να σε ταξιδεύει και με το βουητό των ανθρώπων να σε παρασύρει. Ήταν και παραμένει η καρδιά της πόλης.

Πού έχετε ζήσει τα καλύτερα πάρτι;

Δεν είμαι ιδιαίτερα των πάρτι. Προτιμώ τις ήσυχες βραδιές, αυτές που έχω τη δυνατότητα να είμαι μόνος στο εργαστήριό μου ή να περνάω τον χρόνο μου με τους δικούς μου ανθρώπους. Θα έλεγα ότι τα καλύτερα «πάρτι» τα έχω κάνει στο εργαστήριό μου, όπου η μουσική μου είναι ο ήχος από τα εργαλεία μου και ο ρυθμός μου είναι ο ρυθμός της δημιουργίας. Μπορεί να μην είναι ένα τυπικό πάρτι, αλλά είναι το καλύτερο για εμένα.

Είναι μεσάνυχτα σε μια πόλη άδεια. Πού σας αρέσει να περπατάτε;

Στο κέντρο, σε κάθε γωνιά του.

Ένας χώρος Τέχνης που ξεχωρίζετε εδώ;

Το START και το ARTION στη Μητροπόλεως.

Πού θα ξεναγούσατε έναν γνωστό σας από άλλη πόλη;

Σε όλα τα ερείπια των τειχών της παλιάς πόλης από το Λιμάνι έως το Επταπύργιο και κατεβαίνοντας έως τον Λευκό Πύργο.

Δεν πρέπει να φύγει κανείς από τη Θεσσαλονίκη, αν δε δοκιμάσει...

Την γαστρονομία της.

Αν αυτή η πόλη ήταν ένα βιβλίο, μια ταινία, ένα τραγούδι, θα είχε τίτλο…

«Γυρισμός».

Το αγαπημένο σας κτίριο εδώ;

Το Βυζαντινό Μουσείο.

Ένας άνθρωπος της πόλης που με τον τρόπο του έχει αλλάξει τα δεδομένα;

Ο Γιάννης Αργυριάδης, ο ιθύνων νους και η ψυχή πίσω από το project που ονομάζεται Βιτρίνες Τέχνης ΟΤΕ.

Φθινοπωρινό πρωινό Κυριακής στη Θεσσαλονίκη… Πού επιλέγετε να το περάσετε;

Στην παραλία περπατώντας. Αλλάζει μορφή η πόλη αυτήν την εποχή και αποκτά μια ξεχωριστή γοητεία που της ταιριάζει απόλυτα.

Η δική σας Θεσσαλονίκη με τρεις λέξεις…

Το σπίτι μου.

Info: Τα έργα του Παναγιώτη Πουγαρίδη εκτίθενται στις Βιτρίνες Τέχνης ΟΤΕ έως τις 21 Σεπτεμβρίου