Η Σοφία αποφοίτησε από το IB του Κολλεγίου Anatolia το 2011 και μετακόμισε την ίδια χρόνια στο Λονδίνο για αρχιτεκτονικές σπουδές. Αφού, ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στο Ρότερνταμ, σε ένα πρόγραμμα που πέρα από το interior design και την αρχιτεκτονική εμπεριείχε κι ένα μεγάλο κομμάτι θεωρητικής έρευνας, μπόρεσε να αντιληφθεί τη σημασία μιας άλλης πλευράς του τομέα αυτού, που αφορά τον τομέα της επικοινωνίας - πως δηλαδή ένα δημιούργημα είτε αυτό είναι κτίριο είτε ένα έργο τέχνης, μπορεί να καταγραφεί μέσα από λέξεις και εικόνες και να μεταφερθεί στο ευρύ κοινό. Μετά το τέλος των σπουδών της, πραγματοποίησε την πρακτική της στο FRAME, ένα περιοδικό αρχιτεκτονικής και design με βάση το Άμστερνταμ. H συνεργασία της με το διεθνές site Designboom ξεκίνησε το 2018, για την οποία μετακόμισε στο Μιλάνο όπου είχε την ευκαιρία να δουλέψει με μια καταπληκτική ομάδα, συμμετέχοντας σε διάφορα projects του περιοδικού. Η απόφαση της να φύγει στο εξωτερικό σε μικρή ηλικία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μετέπειτα πορεία της λέει η ίδια, και της έμαθε να εμπιστεύεται τον εαυτό της σε οποιαδήποτε πρόκληση είχε να αντιμετωπίσει. Επίσης, θεωρεί ότι τη βοήθησε να δει πέρα από τα όρια μιας συγκεκριμένης αντίληψης που συναντάμε πολλές φορές στην ελληνική κοινωνία και αφορά την επαγγελματική πορεία κάποιου, σε συνάρτηση με την ηλικία του.

Τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που κάνει το Designboom να ξεχωρίζει; 

Το Designboom ιδρύθηκε το 1999 (το 1o διαδικτυακό περιοδικό αρχιτεκτονικής και design), σε μια εποχή που οι εικόνες στο διαδίκτυο είχαν το μέγεθος ενός γραμματοσήμου. Στα 23 χρόνια λειτουργίας του παραμένει σημείο αναφοράς για οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο της δημιουργικής κοινότητας παγκοσμίως. Έχει καταφέρει να ξεχωρίσει μέσα από την καθημερινή επιμέλεια των πιο ενδιαφέροντων πτυχών του σύγχρονου πολιτισμού και το μεγάλο εύρος θεμάτων, που ξεπερνάει τα όρια της αρχιτεκτονικής και του design, και επεκτείνεται στους χώρους της τέχνης, της μόδας και της τεχνολογίας. Ο κοινός τους παρονομαστής είναι η έμφαση στην καινοτομία, όπως και η ανάδειξη δημιουργών ευρείας κλίμακας, από καταξιωμένα στούντιο μέχρι ανερχόμενους σχεδιαστές από όλο τον κόσμο.

Ποια είναι τα συστατικά της δικής σου επιτυχίας σε ένα διεθνές site; 

Η επαγγελματική μου εξέλιξη, όσο κλισέ και αν ακουστεί αυτό, οφείλεται στην ενασχόλησή μου μ’ ένα αντικείμενο που αγαπώ και με ενδιαφέρει πραγματικά. Κατά την άποψή μου, η ειλικρινής περιέργεια και το ενδιαφέρον για το αντικείμενο της δουλειάς μας, η ευελιξία και η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, αποτελούν στοιχεία που συντελούν στην επιτυχία.

Τι μέρος της ζωής σου καταλαμβάνει το interior design;

Παράλληλα με το Designboom, ασχολούμαι με interior projects μικρής κλίμακας όσο το επιτρέπει ο χρόνος μου. Ωστόσο, το interior design καταλαμβάνει γενικότερα, ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μου, ως προσωπικό ενδιαφέρον και σε κάθε ταξίδι μου φροντίζω πάντα να επισκέπτομαι ιδιαίτερους χώρους και να ενημερώνομαι για τις νέες δημιουργίες σχεδιαστών από κάθε χώρο.

Μίλησέ μας για την Αθήνα, την πόλη που επέλεξες να ζεις και να εργάζεσαι. Τι είναι αυτό που σου προσφέρει και πόσο σε βοηθάει να κάνεις αυτήν τη δουλειά; 

Η Αθήνα για εμένα συνδυάζει πολλά στοιχεία των ευρωπαϊκών πόλεων που έχω ζήσει έως τώρα με έναν, συγκριτικά, πιο χαλαρό τρόπο ζωής. Θεωρώ ότι τα τελευταία χρόνια έχει εδραιωθεί μια πιο εξωστρεφής δημιουργική κοινότητα η οποία ελκύει σχεδιαστές, καλλιτέχνες και παράγοντες από όλο τον κόσμο και κάνει την πολιτιστική πλευρά της πόλης πιο ζωντανή και δυναμική. Παράλληλα, βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την εγχώρια δημιουργική σκηνή και ζώντας πλέον στην Αθήνα, έχω την ευκαιρία να έρχομαι σε επαφή με στούντιο και σχεδιαστές που διαφορετικά, ίσως να μην είχα την ευκαιρία.

Η μετάβαση από τη Θεσσαλονίκη πως ήταν και τι διαφορές εντοπίζεις ανάμεσα στις δυο πόλεις; 

Γύρισα στη Θεσσαλονίκη πριν τέσσερα χρόνια περίπου και λίγο αργότερα προέκυψε η πανδημία ακινητοποιώντας τους ρυθμούς της πόλης. Παρόλα αυτά, μέσα στην καραντίνα είχα νοικιάσει ένα μικρό χώρο που χρησιμοποιούσα ως γραφείο στην πλατεία Άθωνος, μια απ' τις αγαπημένες μου γειτονιές της πόλης. Η μετάβαση από τη Θεσσαλονίκη πριν ένα χρόνο δεν ήταν εύκολη, καθώς έπρεπε να αφήσω πολλά πράγματα πίσω μου, ωστόσο ήταν αναγκαία από επαγγελματικής άποψης αλλά και προσωπικών ενδιαφερόντων.

Αγαπώ πολύ την πόλη μου και πιστεύω ότι έχει μεγάλες δυνατότητες όσον αφορά τον δημιουργικό τομέα, ωστόσο, δεν δίνεται η αναγκαία έμφαση στον πολιτισμό και ιδιαίτερα στον σύγχρονο πολιτισμό, που δίνεται στην Αθήνα, η οποία αυτή τη στιγμή υπερτερεί. Θα μου άρεσε πολύ να δω μια πιο συγκροτημένη προσπάθεια στήριξης και ανάδειξης της τέχνης, της αρχιτεκτονικής, και του design στη Θεσσαλονίκη, καθώς αποτελούν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της συλλογικής κουλτούρας ενός τόπου.

Το παράδειγμα του Ρότερνταμ, μιας πόλης αντίστοιχης κλίμακας με τη Θεσσαλονίκη, μου φάνηκε τρομερά ενδιαφέρον όσον αφορά τη στρατηγική του για τη βελτίωση του πολιτιστικού κλίματος της πόλης προς όφελος των κατοίκων της. Παρά την αιώνια ‘αντιπαλότητα’ με το Άμστερνταμ – την επίσημη πολιτιστική πρωτεύουσα της χώρας – το Ρότερνταμ έχει καταφέρει να ξεχωρίσει, γιατί επένδυσε στην σύγχρονη τέχνη και αρχιτεκτονική, και μπόρεσε να ‘αγκαλιάσει’ τη δημιουργική του κοινότητα και να την αναδείξει παγκοσμίως. Δεν είναι τυχαίο που κάποια από τα πιο γνωστά γραφεία και σχεδιαστές, όπως το OMA του Rem Koolhaas, οι MVRDV, η Sabine Marcelis και πολλοί άλλοι ξεκίνησαν από εκεί. Νομίζω πως η Θεσσαλονίκη μπορεί να εξελιχθεί πολύ δυναμικά εάν επενδύσει αντίστοιχα στον σύγχρονο πολιτισμό και στους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτόν.

Έχεις συμμετέχει σε ενέργειες του Designboom ανά τον κόσμο. Μίλησέ μας γι' αυτές. 

Το Designboom μου έχει δώσει την ευκαιρία να συμμετέχω σε ενέργειες διαφόρων ειδών και στο Μιλάνο αλλά και σε μέρη όπως το Μεξικό, το Cape Town, η Σιγκαπούρη κ.ά. Μια εμπειρία που σίγουρα ξεχωρίζω ήταν η στιγμή που γνώρισα και βράβευσα τον αρχιτέκτονα Peter Marino (ο πρώτος του πελάτης ήταν ο Andy Warhol!), στο γραφείο του στη Νέα Υόρκη με το βραβείο του designboom, THE DESIGN PRIZE.

Έχεις τακτική επαφή με δημιουργούς κι είναι εντυπωσιακό το πόσα καινούρια και πρωτότυπα πράγματα βλέπεις σε καθημερινή βάση. Τι είναι αυτό που εισπράττεις; 

Για εμένα, η επαφή αυτή είναι μια απ' τις μεγαλύτερες ανταμοιβές της δουλειάς μας και μου δίνει τρομερή ενέργεια. Θεωρώ ότι το όριο στη δημιουργικότητα καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τα εργαλεία που έχει κάποιος στη διάθεσή του, είτε πρόκειται για πρακτικά είτε για θεωρητικά εργαλεία. Βλέπουμε συνεχώς τρόπους αξιοποίησης καινούργιων εργαλείων, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τεχνολογίες όπως η εικονική πραγματικότητα (VR) και η τεχνίτη νοημοσύνη (AI), που όταν χρησιμοποιούνται σωστά μπορούν να διευρύνουν τα όρια της φαντασίας και του πειραματισμού.

Όσον αφορά τα θεωρητικά εργαλεία, πιστεύω πως πλατφόρμες όπως το Designboom προσφέρουν τη δυνατότητα στον οποιονδήποτε με πρόσβαση στο Ίντερνετ, να εξερευνήσει τα όρια της δημιουργικότητας παγκοσμίως και να εμπνευστεί ώστε να τα ξεπεράσει. Επιπλέον, η ενημέρωση για όσα συμβαίνουν μπορεί να πυροδοτήσει συνεργασίες μεταξύ κλάδων, που το αποτέλεσμα τους, να επεκτείνει τα δημιουργικά όρια προς απρόσμενες κατευθύνσεις.

Τι περιλαμβάνει η χαρά της ζωής;

Ομορφιά!

Ποιο είναι το πιο αγαπημένο σου αντικείμενο που δεν αποχωρίζεσαι ποτέ ή και ένα αξεσουάρ που φοράς για χρόνια; 

Και τα δυο αγαπημένα αντικείμενα που έχω και αγαπώ εδώ και χρόνια συνδέονται με τους γονείς μου. Το πρώτο είναι ο στίφτης Juicy Salif του Philippe Stark, που έχω συνδέσει με τη μητέρα μου, γιατί είναι και το δικό της αγαπημένο, και το δεύτερο είναι ένα δαχτυλίδι chevalier με τα αρχικά μου. Mου το έχει χαρίσει ο πατέρας μου και δεν το αποχωρίζομαι ποτέ.

Το αγαπημένο σου μουσείο ή gallery και η έκθεση που λάτρεψες τελευταία;

Ένα από τα μουσεία που έχω επισκεφθεί και ξεχώρισα είναι σίγουρα το Zeitz MOCAA του Τhomas Heatherwick. Πρόκειται για το μουσείο σύγχρονης Aφρικανικής τέχνης του Cape Town, το οποίο στεγάζεται σε ένα αναδιαμορφωμένο σιλό σιτηρών από το 1920 και το εσωτερικό του είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Παράλληλα, το αγαπημένο μου μουσείο είναι το Fondazione Prada στο Μιλάνο, γιατί πέρα από τον απίστευτο σχεδιασμό του γραφείου ΟΜΑ/Rem Koolhaas και τις ιδιαίτερες εκθέσεις, έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα μικρό «οικοσύστημα» παράλληλων δραστηριοτήτων, προσελκύοντας έτσι τους πολίτες, ώστε να το επισκέπτονται ξανά και ξανά. Σαν εμπειρία, αυτή που μου έχει μείνει περισσότερο ήταν αυτή στο Skyspace του James Turrell στο Lech, ενώ η έκθεση που επισκέφθηκα τελευταία και μου άρεσε πολύ ήταν αυτή του Ελβετοαμερικανού καλλιτέχνη Christian Marclay στο Centre Pompidou.

Το πιο ριψοκίνδυνο πράγμα που έχεις κάνει…

Parapente με τον πατέρα μου στις Αυστριακές Άλπεις!

Ο αγαπημένος σου designer; 

Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στo Radical design, ένα κίνημα που έλαβε χώρα στην Ιταλία τις δεκαετίες του 1960-70 με πρωταγωνιστές groups όπως οι Superstudio, UFO, 9999, Archizoom, κ.ά. Παρότι το κίνημα δεν είχε μεγάλη διάρκεια, συνεχίζει να επηρεάζει πολλούς σχεδιαστές και καλλιτέχνες ακόμη σήμερα. Επίσης είχα εντυπωσιαστεί με τα κτίρια του Louis Barragan στο Μεξικό, και ιδιαίτερα με την ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι χώροι του με την απίστευτη χρήση των χρωμάτων.

Από τη σύγχρονη εποχή και ιδιαίτερα στην Ελλάδα ξεχωρίζω τη δουλειά του Στέλιου Κόη, τον οποίο είχα την ευκαιρία να συναντήσω στο στούντιο του στην Αθήνα πριν κάποιο καιρό. Η αισθητική του και ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τον χώρο και τα υλικά με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη.

Η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει ποτέ...

Είναι σχετικά αστείο, αλλά η συμβουλή που μου έρχεται πιο συχνά στο μυαλό είναι ένα quote του Yoda από το Star Wars που λέει, "Do or do not. There is no try." Δε θυμάμαι πότε το πρωτάκουσα, αλλά με έχει βοηθήσει σε πολλές καταστάσεις!

Μια τέλεια μέρα θα ξεκινούσε… με ζεστό καφέ και βόλτα στην πόλη και θα τελείωνε… με ένα ωραίο γεύμα με φίλους.