Διανύουμε τις τελευταίες εβδομάδες του 2022 και -φυσιολογικά- θα περίμενε κανείς, πως η ατζέντα της επικαιρότητας θα ήταν τελείως διαφορετική. Πως δε θα βρίσκονταν ακόμη και σήμερα στο προσκήνιο πρόσωπα όπως ο Kanye West - ο οποίος αποφάσισε με θράσος να διεκδικήσει με νέα υποψηφιότητα την προεδρία των ΗΠΑ -, ο Donald Trump κι ο Elon Musk, ωστόσο, η πραγματικότητα δεν ακολουθεί νόρμες. Ακόμη μας απασχολούν αμφιλεγόμενες προσωπικότητες, άντρες -κατά κύριο λόγο- που στην ουσία δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα, πέρα από διχασμό, ερωτηματικά και τεράστια οργή γι΄αυτά που υποστηρίζουν και κάνουν. Τελικά -όμως- μας ενοχλεί όλο αυτό ή μήπως εμείς οι ίδιοι επιμένουμε να τους διατηρούμε στο «κάδρο», αυξάνοντας τη δυναμική τους;

Ας αποφασίσουμε τελικά τι θέλουμε!

Πρόσωπα που κυριαρχούν

Είναι ξεκάθαρο -πια- πως ζούμε στην εποχή των αντιθέσεων. Σε μία εποχή, που από τη μία στο Ιράν εκατοντάδες άνθρωποι -άνδρες, γυναίκες και παιδιά- χάνουν τη ζωή τους, επειδή διεκδικούν το δίκιο τους κι από την άλλη, ο Kanye West, μία super αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, ανακοινώνει με κάθε επισημότητα τη δεύτερη υποψηφιότητά του για την προεδρία των ΗΠΑ το 2024. Την ίδια στιγμή, στην Ουκρανία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη ένας πόλεμος, που ξεκίνησε ένας συγκεκριμένος άνδρας, ο Vladimir Putin, που μέσα σε μία στιγμή αποφάσισε πως αυτός ήταν ο σωστός -και μοναδικός όπως υποστήριξε- δρόμος. Η επικαιρότητα είναι σκληρή κι αδίστακτη, αλλά προκαλεί και πολλά ερωτηματικά. Όταν η οργή ξεχειλίζει, όταν είναι ξεκάθαρο πως το μοντέλο της πατριαρχίας έχει πληγώσει πολύ τις σύγχρονες κοινωνίες, με τα αποτελέσματα να είναι οδυνηρά, γιατί ο περισσότερος κόσμος δε δείχνει διατεθειμένος να το «σβήσει» οριστικά;

Μήπως τελικά είναι αυτός ο καθρέφτης της σύγχρονης κοινωνίας; Μήπως πρέπει ο απλός κόσμος να βγει μπροστά, να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα με αληθινή ματιά και να πάρει πίσω τη δυναμική που έδωσε ο ίδιος σε συγκεκριμένα πρόσωπα; Ας δούμε ποιο είναι το προφίλ αυτών των ανδρών. Έχουν μεγάλη οικονομική δύναμη, έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν τη δική τους «οπαδική βάση» που αποτελείται από ανθρώπους που υιοθετούν ακόμη και τις πιο ακραίες απόψεις τους κι επιμένουν σε μία ρητορική μίσους και διχασμού. Φυσικά, από το «κάδρο» δε λείπει ο σεξισμός κι ο φυλετικός διαχωρισμός και στις περισσότερες τοποθετήσεις τους, φροντίζουν να μας το υπενθυμίζουν. Ο Kanye West, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Όλοι γνωρίζουν ότι πρόκειται για έναν ασταθή χαρακτήρα, για έναν άντρα που δεν δίστασε να εκθέσει δημόσια την πρώην γυναίκα και τα ίδια τα παιδιά του, για ένα πρόσωπο που ξεσήκωσε -ξανά- πρόσφατα θύελλα αντιδράσεων για τις αντισημιτικές του δηλώσεις κι όμως, το γεγονός ότι επιλέγει να διεκδικήσει ξανά την προεδρία των ΗΠΑ, κάτι σημαίνει. Υπάρχουν κάποιοι που τον στηρίζουν, κάποιοι που τον ακολουθούν κι ακόμη κι αν υποστεί μία ακόμη μεγάλη ήττα, αυτό από μόνο του πρέπει να μας προβληματίσει.

Αποκαθήλωση ή αποδοχή;

Θα έλεγε κανείς, πως όλα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια, η σκληρή πραγματικότητα την οποία βιώνουμε όλοι, θα έπρεπε να μας μάθουν πολλά. Όμως -δυστυχώς- ο περισσότερος κόσμος επιλέγει απλά τη σιωπή. Αντί να καταδικάζει ανθρώπους που διχάζουν και προκαλούν αρνητικά συναισθήματα, τους μετατρέπουν σε πρόσωπα της επικαιρότητας, με μεγάλη ισχύ. Αντί να βιώνουμε την αποκαθήλωσή τους, παρατηρούμε την αύξηση της δυναμικής τους. O Elon Musk -για παράδειγμα- είναι ένας πανίσχυρος επιχειρηματίας, μεγιστάνας, με μεγάλη οικονομική δύναμη, που πρόσφατα έκανε δικό του το Twitter κι αποφάσισε να τα αλλάξει όλα με το... καλημέρα, με αποκορύφωμα τις μαζικές απολύσεις. Πολλοί τον έκριναν και τον κατέκριναν, πασίγνωστοι celebrities έκλεισαν τους λογαριασμούς τους, θέλοντας να εκφράσουν την αντίθεσή τους και δεν αποκλείεται να ακολουθήσουν κι άλλοι. Είναι -όμως- αυτό αρκετό;

Ένα άλλο παράδειγμα, αποτελεί ο Donald Trump. Ένας ακόμη άνδρας με σκληρή ρητορική, με ακραίες τοποθετήσεις, με μία σαφή άποψη για τις γυναίκες και την ισότητα. Κι όμως, ακόμη και τώρα υπάρχουν πολλοί που θεωρούν πως αυτός ο άνθρωπος θα έπρεπε να επιστρέψει στην προεδρία και να αναλάβει ξανά τα ηνία των ΗΠΑ. Ίσως, επειδή το προφίλ του «μάτσο» άνδρα, εξακολουθεί να μοιάζει ελκυστικό για μερίδα του κόσμου. «Πρόκειται για άνδρες που εκμεταλλεύτηκαν τις χαοτικές συνθήκες και την πολιτική αλλαγή και κατόρθωσαν να πλουτίσουν με διάφορους και αμφιλεγόμενους τρόπους. Αυτοί οι τρόποι δεν είναι πάντα νόμιμοι. Πολλοί από αυτήν τη νέα elit, φορούν κομψά κουστούμια, είναι μοντέρνοι, όμως το πρότυπο γυναίκας που αναζητούν βρίσκεται στη ναφθαλίνη. Από τη μια χρησιμοποιούν την τελευταία λέξη της ηλεκτρονικής τεχνολογίας, από την άλλη καλλιεργούν συμπεριφορές μάτσο για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των γυναικών, οι οποίες είναι όμως σεξιστικές», ανέφερε πριν από μερικά χρόνια μία Γερμανίδα ερευνήτρια, που θέλησε να αναλύσει αυτά τα πρόσωπα και το πώς απέκτησαν τη δύναμή τους. Πλέον, κανείς δεν μπορεί να πει ότι δε γνωρίζει. Το ερώτημα είναι, ο υπόλοιπος κόσμος αισθάνεται έτοιμος να τους εκθέσει ή τους συγχωρεί, με αποτέλεσμα να τους δίνει μεγαλύτερη ώθηση για να συνεχίσουν;