Η θεσσαλονικιά συγγραφέας επιστρέφει στα ράφια των βιβλιοπωλείων και στα παιδικά κομοδίνα με το δεύτερο βιβλίο της “Το μικρό αγόρι και τα 4 αβγά”, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα. 

Πώς προέκυψε η ιδέα της συγγραφής αυτού του βιβλίου; 

Την αφορμή την αναφέρω στο εισαγωγικό μου σημείωμα! Είναι μια πραγματική αντίδραση ενός παιδιού κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης σε ένα νηπιαγωγείο, για την παρουσίαση του πρώτου μου βιβλίου, «το Σοφάκι και ο Ντο». Ένα κοριτσάκι μου είπε, λοιπόν, ότι δεν της αρέσει καθόλου ο Ντο, ως κατάμαυρο νεραϊδόσκυλο, και πως «ό,τι είναι μαύρο βρωμάει και είναι σιχαμένο». Με προβλημάτισε πάρα πολύ η αντίδραση της μικρούλας και ένιωσα πως έπρεπε, άμεσα να «απαντήσω» σε αυτό, με τον τρόπο μου. Έτσι, ξεκίνησα να γράφω «Το μικρό αγόρι και τα 4 αβγά», που πραγματεύεται τον ρατσισμό και τη γενική έννοια της διαφορετικότητας.  

Ποιός ήταν ο στόχος σας; Ποιο μήνυμα θέλατε να περάσετε στα παιδιά; 

Πιστεύω πως είναι ζωτικής σημασίας να γνωρίζουν τα παιδιά στην ψυχή τους, από μικρή ηλικία, ότι η Αγάπη δε γνωρίζει τη διαφορετικότητα. Τη διαφορετικότητα σε όλες τις μορφές της - γεωγραφική, οπτική, ιδεολογική... Γιατί αυγά; Γιατί μπορεί κάθε παιδί να δει στην πράξη, ότι του λέω την αλήθεια. Ποια αλήθεια; Μα φυσικά ότι, όπως κι αν είμαστε εμείς οι άνθρωποι εξωτερικά, από όποιο μέρος του κόσμου κι αν ερχόμαστε, όπως και αν έχουμε επιλέξει να ζούμε, σε όποιον Θεό και αν πιστεύουμε, ό,τι έχουμε επιλέξει να αγαπάμε, στην ουσία είμαστε όλοι ακριβώς το ίδιο. 

Γιατί θεωρείτε σημαντικό το μήνυμα αυτό στις ημέρες μας;

Οι αξίες με τις οποίες μεγαλώνουν τα παιδιά είναι πάντα επίκαιρες αλλά και, συγχρόνως, διαχρονικές. Πόσο μάλλον το να σεβόμαστε και να αποδεχόμαστε όλο τον κόσμο, σε μια χρονική περίοδο που δυστυχώς ζούμε ακραία φαινόμενα, όπως η ραγδαία αύξηση των εθνικιστικών φωνών, ειδικά ενώ το μεταναστευτικό ζήτημα δίνει, παγκοσμίως, ηχηρό «παρών». Θεωρητικά, όσο περνούν τα χρόνια θα έπρεπε να προοδεύουμε και να σβήνονται τέτοιες έννοιες, όπως η περιθωριοποίηση ανθρώπων λόγω διαφορετικότητας. Που, τελικά, τι σημαίνει διαφορετικότητα; Να μη μοιάζει κάποιος μ’ αυτό που θεωρούμε εμείς γνώριμο. Δεν είναι κάπως εγωιστικό αυτό;

Έχετε σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων και μάρκετινγκ. Ποια εσωτερική σας ανάγκη καλύπτετε με τη συγγραφή; 

Πιστεύω πως όλοι όσοι γράφουν, είτε είναι κείμενα είτε ποίηση, είτε ιστορίες είτε τραγούδια, κάπως θεραπεύουν κομμάτια δικά τους. Τα παιδικά βιβλία για μένα είναι ο δικός μου τρόπος για να είμαι πιο αισιόδοξη για το μέλλον. Το μέλλον, είναι τα παιδιά. Και σ’ έναν κόσμο που η ταχύτητα της τεχνολογίας είναι εκτός ελέγχου, με τρομάζει το να μη δίνουμε βαρύτητα στη συναισθηματική νοημοσύνη των ανθρώπων. Των ανθρώπων του αύριο, που είναι τα σημερινά παιδιά. Ήταν πολύ πιο... ρομαντικά τα πράγματα παλιά! Όταν δεν υπήρχαν κινητά και ipads. Αυτός ο ρομαντισμός είναι μέρος της συναισθηματικής νοημοσύνης που, πολύ φοβάμαι, πως όσο περνούν τα χρόνια ελαχιστοποιείται. Αν η ζωή ήταν παραμύθι, θα σας έλεγα ότι με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένας μικρός αλλά πολύ δυνατός «στρατός» Αγάπης! 

Πώς γεννιέται η ιδέα ενός νέου βιβλίου στο μυαλό σας;

Εξαρτάται μάλλον από το βιβλίο και τη «φάση» στην οποία βρίσκομαι. Το «Σοφάκι» το έγραψα χωρίς να το περιμένω. Απλώς μου βγήκε ένα μέρος του βιβλίου κατά τη διάρκεια μιας πτήσης, και μετά από παρότρυνση φίλων μου, το έφτιαξα στην τελική του μορφή. Στο μικρό αγόρι, που πιο συνειδητοποιημένα ήξερα ότι θέλω να γράψω γι’αυτό το θέμα, αφού έκανα έρευνα, αφού μιλησα με παιδαγωγούς και παιδοψυχολόγους, κατέληξα στη συγκεκριμένη ιστορία. Τώρα για κάποιο επόμενο, με έχει εμπνεύσει μια φωτογραφία που είδα στο instagram και με σόκαρε. Ξέρω το θέμα, λοιπόν, που θα πραγματεύεται κάποιο απο τα επόμενα βιβλία μου, ωστόσο ακόμα δεν το έχω γράψει.

Κατά τη γνώμη σας, τι κάνει ένα παιδικό βιβλίο καλό;

Καλό παιδικό βιβλίο είναι αυτό που αγαπούν τα παιδιά. Που τους αφήνει όμορφα συναισθήματα, που τα προβληματίζει, που θα θέλουν να το συζητήσουν μετά. Που πιθανότατα θα θέλουν να τους το διαβάσουν ξανά και ξανά, και κάθε φορά θα ανακαλύπτουν σ' αυτό καινούργια πράγματα. Που καμιά φορά, θα χρησιμοποιούν κομμάτια της ιστορίας σαν σημείο αναφοράς. Καλό βιβλίο είναι όμως κι εκείνο που δημιουργεί ποιοτικό χρόνο ανάμεσα σε γονείς και παιδιά. 

Έχετε κάποια ρουτίνα συγκεκριμένη, όταν γράφετε; Υπάρχει κάτι που το κάνετε πάντα, ως συνήθεια ή τρόπο γραφής, γιατί σας βοηθάει;

Δεν υπάρχει καμία ρουτίνα. Εγώ να είμαι σε συναισθηματική κατάσταση κατάλληλη για γράψιμο κι όλα καλά! Το πρώτο μου βιβλίο είναι μόνο στιχάκια, το δεύτερο είναι πεζός λόγος.Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να είναι ευχάριστο και κατανοητό για τα παιδιά. Πάντα, όταν ολοκληρώσω μια δουλειά, περνάει από λογοθεραπευτή και παιδοψυχολόγο. Επίσης, πάντα διαβάζω δυνατά το κείμενο και το ηχογραφώ, ούτως ώστε να μην ξεπερνάει τον χρόνο που μπορεί ένα παιδί να μείνει συγκεντρωμένο, αναλόγως με την ηλικία του φυσικά.

Ποιο είναι το πιο ωραίο πράγμα που σας έχει πει κάποιος για τα βιβλία σας;

Νιώθω απίστευτα ευλογημένη που μέσω του instagram λαμβάνω τόσα πολλά και όμορφα μηνύματα από μαμάδες, από νηπιαγωγούς αλλά και από κόσμο που δεν έχει παιδιά και απλώς αποφάσισε να πάρει κάποιο βιβλίο μου για το... παιδί που κρύβει μέσα του! Όταν μου στέλνουν μηνύματα και μου περιγράφουν περιστατικά που το παιδί θυμήθηκε κάποιο κομμάτι του βιβλίου μου, έπραξε κάπως από μόνο του και συγκίνησε τους γονείς του, αυτό είναι πραγματικά υπέροχο. Μου είχε στείλει μια μαμά, ότι έτρεχαν τα μάτια της όταν η 4χρονη κόρη της της είπε ενώ έτρωγαν έξω «Μαμά, εγώ έφαγα, έμειναν 2 μπουκιές. Πάμε να τις δώσουμε στη γατούλα που πεινάει; Εγώ χόρτασα». Λαμβάνω πολλά τέτοια μηνύματα και συγκινούμαι πολύ! 

Τι άλλο σας κάνει ευτυχισμένη;

Προσπαθώ να «δημιουργώ» ευτυχία στον εαυτό μου με πολύ απλά και καθημερινά πράγματα. Μια συνάντηση με φίλους, ένα ωραίο φαγητό, βόλτα με τα σκυλιά μου, η θάλασσα, όμορφα λουλούδια στο σπίτι μου, αναμμένο τζάκι, μπιρίμπα, βλέποντας σειρές με κουβέρτα στον καναπέ μου, ένα καλό βιβλίο, μια δυνατή αγκαλιά... Μπορώ να σου γράψω μια τεράστια λίστα από ονόματα και καταστάσεις που με κάνουν ευτυχισμένη. Κι αυτό είναι ίσως και μια ωραία «άσκηση» για να κάνει ο καθένας κάθε τόσο. Ίσως χρειάζεται να γράφουμε μια τέτοια λίστα ευτυχίας, με όσο περισσότερα μπορούμε, απλά και μικρά -πέρα από πράγματα που ίσως μας κάνουν ευτυχισμένους, αλλά τα κάνουμε πιο σπάνια, όπως ένα μεγάλο ταξίδι για παράδειγμα, σαν μια ένεση αισιοδοξίας, χαράς και ευγνωμοσύνης στον εαυτό μας. Το έχουμε ανάγκη, άλλωστε, για να αντιμετωπίζονται και αλλιώς οι δυσκολίες. 

Μοιραστείτε μαζί μας κάτι που δεν ξέρει ο πολύς κόσμος για την Κατρίνα Τσάνταλη...

Ο πολύς ο κόσμος δεν ξέρει πάρα πολλά για κανέναν. Τα social media είναι πάντα ένα μέρος της αλήθειας του καθενός, και η όποια αλήθεια επιλέγει ο καθένας για να δείξει. Ο πολύς ο κόσμος καλά-καλά δε γνωρίζει πως είναι η πραγματική εικόνα των ανθρώπων που «παρακολουθεί» στα κοινωνικά δίκτυα! Προσωπικά, δε χρησιμοποιώ photoshop & retouch, άντε να καλύψω κανέναν μαύρο κύκλο ή κανένα σπυράκι. Σαφώς βέβαια και δεν είναι κάθε μέρα πασχαλιά, ωστόσο το προφίλ που επιλέγω να δείχνω, θέλω να είναι αισιόδοξο και χαρούμενο στο σύνολό του. Προσπαθώ να σας πω ότι είναι πάρα πολλά αυτά που δε γνωρίζει ο πολύς κόσμος, αλλά προσωπικά θέλω να δείχνω επιλεκτικά μόνο αλήθειες.