Η ζωή της είναι συνυφασμένη με τον τουρισμό και τον τομέα της επικοινωνίας και της προβολής. Η Χρύσα Σαραβέλου είναι μια άξια εκπρόσωπος της νέας γενιάς των σύγχρονων, ταλαντούχων και δυναμικών γυναικών που διαπρέπουν με ό,τι κι αν καταπιαστούν. Παρακάτω μας μιλάει, μεταξύ άλλων, για τα αγαπημένα της μέρη στην πόλη αλλά και το κρυφό της όνειρο για το μέλλον.

Γεννήθηκα στη Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης, όταν ακόμη υπήρχε εκεί το λούνα παρκ. Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα στο Καραμπουρνάκι, στην Καλαμαριά, στο ακρωτήρι του Μικρού Εμβόλου, απέναντι από τον Όλυμπο και δίπλα στα νερά του Θερμαϊκού Κόλπου. To σπίτι μας ήταν μονοκατοικία με αυλή και απέναντι είχαμε το στρατόπεδο Κόδρα, μια περιοχή γεμάτη με ιστορικές μνήμες που ήδη κατά τα χρόνια εκείνα είχε αρχίσει δειλά δειλά να φιλοξενεί πολιτιστικές δράσεις. Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα είναι η μυρωδιά από τις νερατζιές στον δρόμο Παπάγου και το παιχνίδι στη Νέα Παραλία, στην αλάνα που υπήρχε τότε στο τέρμα της Ανθέων. 

Μου αρέσει πολύ το κέντρο της πόλης. Η αγαπημένη μου γειτονιά όμως είναι η  Άνω Πόλη,  έχει μια μοναδική μαγεία αυτή η περιοχή. Εκεί θα ήθελα να ζήσω κάποια στιγμή, σ’ ένα σπίτι μέσα στα πλακόστρωτα στενά της και με θέα την πόλη και τη θάλασσα, απ’ όπου θα είχα τη δυνατότητα να αγναντεύω όλη τη Θεσσαλονίκη.  Η εικόνα της πόλης από ψηλά με ηρεμεί και η θέα των πλοίων που αράζουν έξω από το λιμάνι αφήνει το μυαλό να ταξιδέψει.

Η Θεσσαλονίκη για εμένα είναι η ομορφότερη πόλη της Ελλάδας -και όχι επειδή γεννήθηκα εδώ. Για κάποια χρόνια, μετά το Πανεπιστήμιο, έφυγα για δουλειά στην Αθήνα, όπου και έμεινα 6 χρόνια. Επέστρεψα όμως με την πρώτη ευκαιρία για να εργαστώ στην ιδιαίτερη πατρίδα μου. Δεν θέλω να αδικήσω την πρωτεύουσα, καθώς η Αθήνα έχει πολλές ευκαιρίες για επαγγελματική εξέλιξη. Ωστόσο, η Θεσσαλονίκη σταδιακά αναπτύσσεται και δεν μπορώ να μην επισημάνω, ότι ανοίγουν και εδώ δρόμοι καριέρας.

Η αλήθεια είναι ότι είχα καιρό να ανατρέξω -πόσο μάλλον να αφηγηθώ- στη ζωή της έφηβης Χρύσας που ήθελε να γίνει... γιατρός. Δυστυχώς, όμως, λόγω κάποιων γεγονότων που βίωσα σε αυτή την ευαίσθητη ηλικία απομυθοποίησα την ίδια την επιστήμη της Ιατρικής, εγκαταλείποντας την ρομαντική οπτική, ότι οι γιατροί είναι κάτι σαν «θαυματοποιοί» ή «μικροί μάγοι». Ετσι, άλλαξα προσανατολισμό και αποφάσισα να ασχοληθώ με την οργάνωση και διοίκηση. Μια επιλογή που με οδήγησε στα έδρανα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και είχε ως απώτερο στόχο να αναλάβω την οικογενειακή επιχείρηση. Τότε όμως δεν ήξερα, ότι η ζωή θα τα έφερνε έτσι, ώστε να με κερδίσει το μάρκετινγκ, η επικοινωνία και το hospitality! 

Μέχρι σήμερα εργάστηκα και συνεργάστηκα με αρκετές διαφημιστικές, ενώ ανέλαβα projects για τις μεγαλύτερες ελληνικές ξενοδοχειακές αλυσίδες (Costa Navarino, Grace Hotels, Cavo Tagoo, Katikies). Από τη μέχρι τώρα πορεία μου, μπορώ αρχικά να ξεχωρίσω την ευκαιρία που είχα να εργαστώ για τον Όμιλο Ηλέκτρα, όπου η διοίκηση με εμπιστεύτηκε στο να στήσουμε μαζί το τμήμα μάρκετινγκ ενός brand που είχε ήδη καθιερωθεί στη τουριστική βιομηχανία της χώρας εδώ και 50 χρόνια και βραβευτήκαμε γι’ αυτό. Παράλληλα, συνέβαλα στη δημιουργία των escape rooms ως μια νέα μορφή ψυχαγωγίας στη Θεσσαλονίκη, όπου μαζί με τους ιδιοκτήτες του Mindtrap δημιουργήσαμε ένα πολύ ιδιαίτερο concept και στη συνέχεια το προβάλαμε με κάθε δυνατό τρόπο. Ένα άλλο project για το οποίο νιώθω υπερήφανη είναι η πρόταση μου για το naming του έργου της ανακαίνισης του Makedonia Palace, το Remake.

Σημαντική στιγμή στην επαγγελματική μου πορεία είναι η ανάληψη της θέσης της Υπεύθυνης Μάρκετινγκ και Προώθησης Προορισμού στην Ένωση Ξενοδόχων Θεσσαλονίκης (ΕΞΘ). Στην ΕΞΘ καταφέραμε με τη συμβολή του ΔΣ και του προέδρου, πέρα από τη φιλοξενία πολλών έγκριτων δημοσιογράφων και μεγάλων τουριστικών πρακτόρων, να αναδείξουμε την Ελλάδα μέσα από τις σελίδες του ιστορικού περιοδικού National Geographic. Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειώσω, ότι στο εξώφυλλο του παγκόσμιου φήμης περιοδικού φιγουράριζε η χώρα μας, ενώ τέσσερις σελίδες του ίδιου τεύχους  ήταν αφιερωμένες αποκλειστικά στη Θεσσαλονίκη, γεγονός που αποτελεί σπουδαία προβολή για τον τόπο μας. Τελευταίο επίτευγμα μας το βραβείο Στρατηγικής & Καινοτομίας στα Tourism Awards 2018  για το Thessbrunch. 

Πλέον από τη θέση της υπεύθυνης Marketing του Οργανισμού Τουριστικής Προβολής & Μάρκετινγκ Θεσσαλονίκης, σε συνεχή συνεργασία με την πρόεδρο του Οργανισμού, κα Βούλα Πατουλίδου, έχω την ευκαιρία και τη δυνατότητα να συμβάλλω στην προβολή της πόλης μου, σχεδιάζοντας ένα πλάνο δράσεων σε offline & online επίπεδο. Ταξιδεύω πολύ και συναντώ ανθρώπους απ’ όλον τον κόσμο με τους οποίους ανταλλάσσω απόψεις και εμπειρίες πάνω στο αντικείμενο μου.  Άλλωστε, αυτός είναι ο απώτερος σκοπός του ΟΤΠΜΘ, να «φέρει» στη Θεσσαλονίκη επισκέπτες, να ανοίξει νέες αγορές και να συμβάλει στην ανάπτυξη της οικονομίας της περιοχής μας. Με χαρά διαπιστώνω μάλιστα ότι με οργανωμένη προσπάθεια, τη συμμετοχή  μεγάλου μέρους των φορέων του τουρισμού, της τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά και των ίδιων των πολιτών, προχωράμε με σταθερά βήματα στην τουριστική ανάπτυξη του τόπου.

Ηταν Κυριακή μεσημέρι, όταν αποφάσισα με τους φίλους μου να πάρω ένα σνακ σε κεντρικό ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης... και έτσι γεννήθηκε το Thessbrunch. Σκέφτηκα ότι, αν αυτό γίνονταν συνήθεια, θα είχε τη δυναμική να αναδείξει τόσο τα ξενοδοχεία της πόλης μας αλλά και ταυτόχρονα θα έκανε γνωστούς τους εξαιρετικούς chef και τις υπέροχες γαστρονομικές τους επιλογές. Άλλωστε η πόλη είναι η γαστρονομική πρωτεύουσα της χώρας και έχει να επιδείξει πολλά πάνω στον τομέα αυτό.  Μετέφερα την ιδέα στο διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης Ξενοδόχων και άμεσα πήρε σάρκα και οστά. Από το Μαΐο του 2017 το Τhessbrunch φιλοξενείται τα Σάββατα και τις Κυριακές σε διαφορετικό ξενοδοχείο κάθε φορά και σε επιλεγμένα χρονικά διαστήματα, ενώ συνδυάστηκε και με τον πρωτότυπο διαγωνισμό #koulouriofthemonth.  Με την πρωτοβουλία αυτή καταφέραμε να ξανασυστήσουμε στο κοινό τη δυναμική που έχουν τα ξενοδοχεία και τη φιλοσοφία του F&B ενώ και οι άνθρωποι της πόλης την αγάπησαν και τη στήριξαν.

Η Θεσσαλονίκη δυστυχώς δεν είναι ακόμα τόσο γνωστή, όσο θα θέλαμε αλλά και όσο θα έπρεπε να είναι. Όσοι βέβαια την επισκέπτονται, την ερωτεύονται, αν όχι με την πρώτη, σίγουρα με τη δεύτερη ματιά. Είναι ενδιαφέρον να δει κανείς, ότι τα σχόλια διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Οι Ρώσοι για παράδειγμα μας λένε για την αγορά, οι Τούρκοι για το σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ, κάποιοι Ισραηλινοί μας έχουν στείλει μέχρι και φωτογραφίες από τα τότε σπίτια τους, οι Βρετανοί για την ιστορία και τον Μέγα Αλέξανδρο, ενώ αρκετοί είναι αυτοί που τη μνημονεύουν για τη γαστρονομία και τον πολιτισμό της. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον ενθουσιασμό ενός Γάλλου, όταν μου ανέφερε το όνομα του Ερνέστ Εμπράρ, του αρχιτέκτονα που σχεδίασε με ευρωπαΐκή φινέτσα την πλατεία Αριστοτέλους.

Το αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι η παραλία της Θεσσαλονίκης. Μοιάζει με κινούμενη εικόνα που αλλάζει από ώρα σε ώρα και από εποχή σε εποχή.  Στη Νέα παραλία μου δίνεται η αίσθηση, ότι μπορώ να χαλαρώσω περπατώντας κατά μήκος του πλακόστρωτου, με φόντο τα νερά του Θερμαϊκού, ενώ διασχίζω παράλληλα τους κήπους του Νερού, της Μουσικής, των Ρόδων και της Μνήμης. Όταν ο καιρός είναι καλός, συνδυάζω τη βόλτα αυτή με ένα ρόφημα το ηλιοβασίλεμα και με θέα τον Όλυμπο.

Δε βγαίνω και πολύ συχνά αλλά, όταν θα βγω, μου αρέσει το Local για καφέ και ο πολυχώρος Tabya που στεγάζεται σε μια οικία του 1912 και είναι χτισμένη από τα ίδια τα χαλάσματα του βυζαντινού τείχους της πόλης. Το Παραδοσιακό στο Πανόραμα, επίσης, είναι κλασική αξία και τώρα που ανοίγει ο καιρός, θα με συναντήσετε και στην αυλή του Cin Cin στο κέντρο, με θέα στον κήπο του Ιερού Ναού του Τιμίου Προδρόμου.

Ένας χώρος τέχνης που αγαπώ είναι το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Μονή Λαζαριστών, λόγω της σπουδαιότητας της συλλογής Ρώσικης Πρωτοπορίας του Κωστάκη, που είναι μοναδική στο είδος της σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ αποτελεί αδιαμφισβήτητο πόλο έλξης (από μόνη της).

Ομολογώ ότι έχω αρκετά αγαπημένα εστιατόρια! Μου αρέσει η new age κουζίνα σε ιδιαίτερους αλλά και φιλικούς χώρους. Ξεχωρίζω το «Οψοποιών Μαγγανείαι» με τις ελληνικές, μεσογειακές και πειραγμένες γεύσεις, την ανατρεπτική κουζίνα της «Μούργας», το «Μαιτρ & Μαργαρίτα», το «Νάμα» και το «Duck». 

Για shopping προτιμώ τις οδούς Τσιμισκή και Μητροπόλεως και όλους τους κάθετους δρόμους του κέντρου. Η πόλη μας είναι παράδεισος για shopping therapy και το κέντρο είναι ό,τι καταλληλότερο για τέτοιου είδους εξορμήσεις.  Όταν θέλω να πάρω δώρο σε έναν ταξιδιώτη/επισκέπτη προτιμώ το Hello from, που επαναροσδιόρισε τον όρο σουβενίρ και στηρίζει τους Έλληνες καλλιτέχνες και σχεδιαστές. Αγαπημένο μου κατάστημα είναι και το Πεσκίρι στη Μητροπόλεως.

Μια από τις καθημερινές μου συνήθειες είναι να πηγαίνω για τρέξιμο στο Καυτατζόγλειο, σαν γνήσια Ηρακλειδού!

Για τη βραδινή μου έξοδο προτιμώ το μπαρ Βογατσικού 3. Αλλά στους φίλους μου συνεχίζω και δίνω ραντεβού στο Belair... οι περισσότεροι έτσι το γνωρίσαμε! Αν βγω καθημερινή, θα προτιμήσω το Dio Con Dio για ένα κρασί, που είναι κοντά στο σπίτι μου.

Με χαλαρώνει να απολαμβάνω τη θέα από τον Πύργο του Τριγωνίου στα Κάστρα και από τον κήπο της Μονή Βλατάδων. 

Το μυστικό μου μέρος στην πόλη -που μάλλον τώρα δεν θα είναι πια και τόσο μυστικό- είναι το εξωκλήσι του Αγίου Νικολάου στη μαρίνα της Αρετσούς. Όταν ήμουν μικρή, εδώ έλεγα ότι θα παντρευτώ. 

Η Θεσσαλονίκη αποπνέει μια γοητεία, έναν ρομαντισμό και μια νότα σύγχρονης αισθητικής στα κτίρια της, ενώ η ιστορία, ο πολιτισμός και η γαστρονομία συνθέτουν την ταυτότητα της. Τα βυζαντινά μνημεία, η Ροτόντα, το Αρχαιολογικό Μουσείο, τα Κάστρα, η Ρωμαϊκή Αγορά και πάνω απ’ όλα η θάλασσα, ο ορίζοντας και οι μυρωδιές αυτής της πόλης…

Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, αυτό θα ήταν ίσως η νοοτροπία μερικών ανθρώπων, το second city syndrome, την έλλειψη καθαριότητας στους δημόσιους χώρους, τις συγκοινωνίες, το μποτιλιάρισμα και το κάπνισμα. Το τελευταίο θα έπρεπε να απαγορευτεί παντού!

Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω τη Θεσσαλονίκη με 3 λέξεις αυτές θα ήταν σταυροδρόμι, λιμάνι, παλμός ή ακόμη καλύτερα με το tagline του Οργανισμού Τουρισμού Θεσσαλονίκη: “many stories …. one heart!”

Ένα κρυφό μου όνειρο είναι να συμμετέχω στη δημιουργία του πρώτου ξενοδοχείου για ΑΜΕΑ στην Ελλάδα.

Φωτογραφία: Άρης Ράμμος