Η γνωστή δημοσιογράφος που πλέον έχει μετακομίσει και ζει τον τελευταίο καιρό στην Αθήνα, "ξεκλειδώνει" τις πολύ όμορφες παιδικές της αναμνήσεις από την περιοχή όπου μεγάλωσε, μιλάει για τους ανθρώπους που τη βοήθησαν στα πρώτα της επαγγελματικά βήματα και αποκαλύπτει όλα τα αγαπημένα της σημεία στη Θεσσαλονίκη. 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην περιοχή της Νέας Παραλίας. Οι γειτονιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια, όπως άλλωστε και εμείς οι άνθρωποι. Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί, με τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς παίζαμε τα καλοκαίρια στις αλάνες κάτω από τις πολυκατοικίες μας, από κρυφτό και μήλα μέχρι δικά μας αυτοσχέδια παιχνίδια με μυστικές εξερευνήσεις στην περιοχή. Ήμασταν μια ωραία παρεούλα και καμιά φορά, ακόμη και σήμερα, με τη βοήθεια των social media, μιλάμε. Θυμάμαι, επίσης, ότι από πολύ μικρή υπήρξα «εκδότρια» και «αρχισυντάκτρια» στην εφημερίδα της γειτονιάς! Ήταν μια εφημερίδα που έφτιαχνα και ετοίμαζα χειρόγραφα και χρησιμοποιώντας το φωτοτυπικό του πατέρα μου (το γραφείο του βρισκόταν στη γειτονιά), έβγαζα αντίτυπα και τα πουλούσα στους γείτονες! Θα 'χουν να το θυμούνται, όσοι μένουν ακόμη εκεί... Σήμερα, αυτή η ανεμελιά, αυτή η ελευθερία δεν υπάρχουν. Δε θα δεις παιδιά να παίζουν στις αλάνες, δε θα δεις καν αλάνες. Αυτοκίνητα παντού. Και φόβος.

Οφείλω να παραδεχθώ, ωστόσο, ότι τα τελευταία χρόνια η γειτονιά μου ομόρφυνε. Τόσο το παραλιακό μέτωπο που είναι υπέροχο για βόλτες όλες τις ώρες της ημέρας, όσο και ο δρόμος όπου βρίσκεται το διαμέρισμα της οικογένειάς μου, όλη η περιοχή έχει ομορφύνει πολύ με κάποιες αναπλάσεις που έκανε τα τελευταία χρόνια ο Δήμος Θεσσαλονίκης. Και επιτέλους, υπάρχει φως και πράσινο!!!

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Όταν τα άλλα κορίτσια έπαιρναν τη βούρτσα μαλλιών και παρίσταναν ότι τραγουδάνε, εγώ παρίστανα ότι μετέδιδα ρεπορτάζ! Ζούσα στον παλμό (ή τουλάχιστον προσπαθούσα) της έκτακτης είδησης και της ζωντανής σύνδεσης. Όλα αυτά βέβαια μπρόστα στον καθρέφτη του σαλονιού μου!

Με το που τελειωσα το σχολείο και πέρασα στο πανεπιστήμιο (στο τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ) ξεκίνησα και να έχω την πρώτη επαφή μου με τη δουλειά. Τότε θυμάμαι, είχα κλείσει από μόνη μου ραντεβού με τον διευθυντή της ΕΡΤ3 ζητώντας του να με πάρει σε κάποια από τις εκπομπές (φυσικά χωρίς αμοιβή), προκειμένου να μάθω τη δουλειά. Εκεί γνώρισα άριστους επαγγελματίες και καλούς δημοσιογράφους. Προσπάθησα να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό και ενώ ασκούσα την πρακτική μου, ο τότε αρχισυντάκτης Δημήτρης Αθανασόπουλος με εμπιστεύτηκε και μου ανέθεσε το πρώτο μου ρεπορτάζ . Τον ευχαριστω, όπως και τον οπερατέρ Ανδρέα Κοτσίρη -η βοήθειά του ήταν πολύτιμη, γιατί κανείς δε μου είχε δείξει τίποτα και φυσικά δεν ήθελα να τους απογοητεύσω για την εμπιστοσύνη που μου είχαν δείξει. 

Μιντιακά «γεννήθηκα» και ωρίμασα εδώ, στη Θεσσαλονικη. Τηλεόραση, περιοδικά, εφημερίδες, ραδιόφωνο. Δεκα ολόκληρα χρονια ασταμάτητου brainstorming, σκληρής δουλειάς και επίτευξης προσωπικών στόχων με αργά και σταθερά βήματα. Νιώθω ευλογημένη.

Έχω να πω ευχαριστώ σε πολλούς ανθρώπους και για διαφορετικούς λόγους. Με κάποιους απ' αυτούς έχω μέχρι σήμερα άριστη σχέση, με κάποιους οι δρόμοι μας είναι διαφορετικοί και έχουμε χάσει επαφή, όμως τους οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Όπως προανέφερα, στον Δημήτρη Αθανασόπουλο που με εμπιστεύτηκε σε πολύ νεαρή ηλικία να κάνω το πρώτο μου ρεπορτάζ αλλά μου έδωσε και την πρώτη μου δουλειά σε εφημερίδα στα 19 μου. Τη Σύνθια Σάπικα που με μύησε στον κόσμο των περιοδικών. Δε θα μπορούσα να μην πω ένα ευχαριστώ στον αγαπημένο μου φίλο Στέφανο Μάλαμα, με τον οποίο -όταν πια είχαμε αναλάβει το περιοδικό adore- περνούσαμε ατελείωτα βράδια ξενυχτώντας μπροστά στους υπολογιστές μας. Χάναμε κυριολεκτικά την αίσθηση του χρόνου. Το αγαπήσαμε πολύ το περιοδικό. Ακόμη, στην αρχισυντάκτριά μου στο Μακεδονία tv,  Πολυξένη Καραμίχα, που μου έδωσε ευκαιρίες, με εμπιστεύτηκε και κοντά της αγάπησα την τηλεόραση. Όπως επίσης στην Κατερίνα Βαλάνη (διευθύντρια παραγωγής) αλλα και στον διευθυντή του καναλιού, Γιώργο Ζώη. Τέλος, στη Φαίη Σκορδά. Είναι ο άνθρωπος που μου έδωσε την ευκαιρία να αλλάξω δεδομένα και πόλη, να κάνω το επόμενο βήμα και να είμαι φέτος στην ομάδα της, στο Πρωινό του ANT1. 

Ήμουν έτοιμη πλέον γι' αυτό το επόμενο βήμα. Και η πρόταση ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή. Η Φαίη (Σκορδά), εκτός απο επιτυχημένη επαγγελματίας, είναι και ένας αυθεντικός άνθρωπος. Ένιωσα μεγάλη χαρά. Και ακόμη μεγαλύτερη όταν γνώρισα όλους τους υπόλοιπους συνεργάτες που απαρτίζουν την ομάδα του Πρωινού, μπροστά και πίσω από τις κάμερες. Την αρχισυντάκτριά μας, Ελεάννα Τρυφίδου, τον Θέμη Γεωργαντά, τον Κώστα Τσούρο και φυσικά, τους συμπατριώτες Άρη Καβατζίκη, Κλεοπάτρα Πατλάκη και Βασίλη Καλλίδη.

Στην Αθήνα ακόμη δεν έχω συνηθίσει τις αποστάσεις. Περνάω το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μου μέσα στο αυτοκίνητο. Μάλιστα, τον περασμένο Οκτώβριο και έχοντας κλείσει έναν μήνα περίπου στην Αθήνα, μου έκλεψαν το αυτοκίνητο! Δυσκολεύτηκα δεν σας κρύβω αλλά όπως κάθε εμπόδιο, ξεπεράστηκε κι αυτό! Μου αρέσει η Αθήνα και όσο την ανακαλύπτω, αρχίζω να την ερωτεύομαι.

Αυτή τη στιγμή ζω  σχεδόν έξι μήνες στην πρωτεύουσα, μικρό χρονικό διάστημα θα έλεγε, για να μου λείψει κάτι από τη Θεσσαλονίκη πολύ έντονα. Το φαγητό της μαμάς μου σίγουρα, και κυρίως... η ανοιχτή αγκαλιά της. Α, και ο βαφτησιμιός μου, ο Κωνσταντίνος, με τον οποίο όμως μιλάμε πολύ συχνά στο τηλέφωνο! 

Τελευταία φορά που ήμουν Θεσσαλονίκη ήταν την Πρωτοχρονιά. Ήθελα να αλλάξω τον χρόνο με την οικογένειά μου και τους δικούς μου ανθρώπους. Άφησα τη βαλίτσα στο σπίτι, πήρα τηλέφωνο την κουμπάρα μου και πήγαμε στο Local, που είναι το αγαπημένο μου στέκι στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Και από εκεί μετά ανέλαβε ο Στέφανος .... (γέλια)

Το αγαπημένο μου εστιατόριο εδώ δεν είναι μόνο ένα. Μου αρέσουν τα Canteen, Σέμπρικο και ο Κρητικός στο Πανόραμα. Απ' ότι έχω πληροφορηθεί όμως, τους τελευταίους μήνες έχουν ανοίξει πολλά καινούρια μαγαζιά, οπότε με την πρώτη ευκαιρία, μόλις έρθω ξανά, θα τα επισκεφτώ.

Η συνήθεια που είχα όταν ζούσα στη Θεσσαλονικη ήταν το περπάτημα από το σπίτι μου (στο ύψος της Πέτρου Συνδίκα) μέχρι το κέντρο της πόλης. Καφές στο Παρφέ και μετά βόλτες για χάζι στις βιτρίνες.

To βράδυ η πόλη είναι υπέροχη! Με τις παρέες κάναμε πάντα ένα πέρασμα απο τα Cheval και Salto, για να καταλήξουμε στο all time classic Ολύμπιον!

Το μυστικό μου μέρος στη Θεσσαλονίκη, όπου χαλαρώνω και ηρεμώ, είναι η πανέμορφη παραλία της. Μια βολτα στο νέο παραλιακό μέτωπο αρκεί για να διώξει μακριά κάθε άγχος και προβληματισμό!

Που μπορεί να δει κανείς την καλύτερη θέα της πόλης; Κατά την προσωπική μου άποψη στο πολύ ατμοσφαιρικό Villa Luna, στο Πανόραμα. 

Θα έλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη, ότι αυτό που μου αρέσει στη Θεσσαλονίκη πάνω απ' όλα είναι οι άνθρωποί της. Ειναι ευχάριστοι, ανοιχτοί, ευγενικοί και πάντα πρόθυμοι να σε εξυπηρετήσουν. Φιλόξενοι πολύ. Και γλεντζέδες, αυτό που λέμε «έξω καρδιά»!

Αν θα επιθυμούσα να αλλάξει κάτι όσο πιο γρήγορα γίνεται, αυτό είναι το ζήτημα της καθαριότητας. Θα ήθελα να δω την πόλη μου πιο καθαρή. 

Να μοιραστώ μαζί σας έναν στίχο ή ποίημα ή τραγούδι που ταιριάζει στη Θεσσαλονίκη; Μα, τι άλλο; "Θεσσαλονίκη είσαι μία, στον κόσμο δεν ειν’ άλλη"!