Η γνωστή PR & Marketing manager μοιράζεται μαζί μας τις αγαπημένες της αναμνήσεις από την πόλη που μεγάλωσε και μας αποκαλύπτει, μεταξύ άλλων, τι ήθελε να γίνει όταν ήταν μικρή, γιατί αγαπάει το κέντρο της πόλης, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνει, μόλις βρεθεί εδώ και ποια είναι η φράση με την οποία έχει συνδέσει τη Θεσσαλονίκη.
Μεγάλωσα στην περιοχή Μπότσαρη στη Θεσσαλονίκη. Η αναμνήσεις της «γειτονιάς» είναι ίσως από τις πιο γλυκές νοσταλγικές εικόνες που μπορεί να έχει κάποιος από την παιδική του ηλικία. Πολύ παιχνίδι και χαρά αλλά και... δάγκωμα από ένα σκύλο, που με έκανε να φοβάμαι να πλησιάσω τετράποδο για καμιά πενταετία τουλάχιστον!
Πάντα με έλκει το κέντρο μιας πόλης. Εκεί που η φασαρία δε σταματάει ποτέ. Στο κέντρο των εξελίξεων, εκεί που συναντιέται η πόλη -στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης- για να χαλαρώσει, να χαζέψει, να τεμπελιάσει, να κουτσομπολέψει και να απολαύσει τη μαγική θέα στη θάλασσα. Χωρίς δεύτερη σκέψη θα ήθελα το σπίτι μου να είναι η σουίτα Daios Luxury Living -επιτρέψτε μου να ονειρεύομαι λίγο… μπορώ, ε;
Στην Αθήνα μετακόμισα το 2004 για μεταπτυχιακές σπουδές στην ΑΣΟΕΕ και για τα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα σε έναν χώρο που λάτρευα από μικρή: τα ξενοδοχεία! Ως άνθρωπος που του αρέσει η φασαρία και δεν έχει -ακόμη- δίπλωμα οδήγησης, επέλεξα να μείνω στο κέντρο, στη Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, την οποία δε θα άλλαζα εύκολα.
Το πρώτο πράγμα που κάνω μόλις βρεθώ στη Θεσσαλονίκη είναι να πάρω το λεωφορείο και να κατέβω στο κέντρο. Η Θεσσαλονίκη είναι η μόνη πόλη στον κόσμο που χρησιμοποιώ με τόση ευκολία το λεωφορείο. Κι αυτό γιατί μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια, όταν πήγαινα στο Lycee με απίστευτη χαρά να μάθω γαλλικά! Εναλλακτικά θα κατέβω με τα πόδια για να δω και το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και να φουσκώσω από πατριωτικό αίσθημα και... θαλασσινή αύρα. Δεν υπάρχει πιο αναζωογονητικός περίπατος απ' αυτόν στην Παραλία της Θεσσαλονίκης. Νομίζω μου λείπει λίγο καμιά φορά, ίσως και πιο πολύ από λίγο, όταν το σκεφτώ δεύτερη φορά…
Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω αεροσυνοδός φυσικά! Μου άρεσαν από πολύ μικρή τα αεροπλάνα, τα ταξίδια, τα ξενοδοχεία. Μετά η μαμά μου, για να με αποθαρρύνει μου είπε, ότι αν γίνω αεροσυνοδός θα σερβίρω καφέ στον αέρα και ότι θα αποκτήσω πρόβλημα με τα αυτιά μου, παραλείποντας ως θεσσαλονικιά μαμά, να μου πει ότι ταυτόχρονα θα γύριζα όλον τον κόσμο. Μετά το μπαλέτο και τον πρωταθλητισμό στο Ποσειδώνιο, γύρω στα 16 μου, έμαθα για τον κλάδο που ακούει στο όνομα Δημόσιες Σχέσεις.
Πριν ακόμη τελειώσω το λύκειο ήξερα ότι ήθελα να σπουδάσω επικοινωνία, όπως και έγινε. Ήξερα από πολύ νωρίς την κλίση μου κι αν γύριζα τον χρόνο πίσω, πάλι το ίδιο θα σπούδαζα (αφού φυσικά γινόμουν αεροσυνοδός στην Emirates για 3-4 χρόνια).
Δεν είχα καμία κατεύθυνση προς τον τουρισμό αλλά επειδή το σύμπαν ξέρει καλύτερα, με έριξε στα ξενοδοχεία, τα οποία επίσης θα άλλαζα πολύ δύσκολα και με τα οποία ασχολούμαι αισίως εδώ και 13 χρόνια.
Είχα την ανέλπιστη τύχη να δουλέψω σε μοναδικά projects με σπουδαίους ανθρώπους που θαυμάζω και θα έχω μέσα στην καρδιά μου για πάντα: στην Grecotel, τη V&O Communication όπου ασχολήθηκα με το άνοιγμα της Costa Navarino, τα Grace Hotels, την Emirates Airline, την Lamda Development και πολλά ακόμη, ενώ από το 2014 ανήκω στην οικογένεια της Dolphin Capital, ανοίγοντας το πρώτο Nikki Beach Resort & Spa στον κόσμο. Αυτόν τον καιρό, μεταξύ άλλων, ασχολούμαι κυρίως με το Amanzoe και νέο μας project που ανακοινώσαμε πρόσφατα: το One&Only Kea Island.
Τα ξενοδοχεία είναι σαν ένα... είδος ίωσης. Με την καλή έννοια φυσικά. Εννοώ, ότι αν ασχοληθείς και «μολυνθείς», δεν τα αφήνεις εύκολα. Το κάθε ένα απ' αυτά είναι ένα μικρό χωριό, μια μικρή κοινωνία και μια ζυγαριά στην οποία πρέπει να τα διατηρείς όλα διαρκώς σε τέλεια ισορροπία. Πάνω απ’ όλα όμως, τα ξενοδοχεία συγκεντρώνουν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά -κάποια από τα οποία διαθέτει και η μόδα- που ως κλασική θεσσαλονικιά αγαπώ επίσης: Τέχνη, αισθητική, design, αρχιτεκτονική, κοινωνικές τάσεις, τεχνολογία, ευ ζην. Πώς γίνεται να μην αρέσουν σε κάποιον τα ξενοδοχεία;
Στα ταξίδια που κάνω είτε για δουλειά είτε για διακοπές, πάντα βάζω στη λίστα μου το να δω καινούρια ξενοδοχεία. Στην αρχή οι φίλοι μου γκρινιάζουν που τους τραβάω μαζί, αλλά μετά όλοι βγάζουν φωτογραφίες σαν μανιακοί… Οι χώροι τους είναι πραγματικά σαν καινούργιες αίθουσες τέχνης!
Στο τέλος της ημέρας νιώθω ευτυχισμένη, όταν μπορώ να νιώθω ευγνωμοσύνη για μερικά μικρά όνειρα, για τα οποία δεν χρειάζεται να κλείσω τα μάτια μου για να δω και να ζήσω τώρα πια…
Αποφάσισα να κατέβω στην Αθήνα γιατί η ΑΣΟΕΕ ήταν το πρώτο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα που δημιούργησε μεταπτυχιακά προγράμματα για την επικοινωνία. Η πρώτη μου σκέψη όταν μετακόμισα δεν ήταν ακριβώς σκέψη, ήταν συναίσθημα: ένιωσα περήφανη και προνομιούχα που μεγάλωσα στην Θεσσαλονίκη…
Όταν ακούω θεσσαλονικιούς στην Αθήνα να μιλάνε, τους καταλαβαίνω από την προφορά. Είναι όμως μαγικό το πόσο αληθινά οικεία νιώθω, όταν γνωρίζω κάποιον και ανακαλύπτω, ότι είναι από την πόλη μου.
Αυτό που αγαπάω περισσότερο στη Θεσσαλονίκη είναι να κάνω βόλτα στην Παραλία. Θα μπορούσα να περπατάω ώρες κάνοντας αυτή τη διαδρομή. Τα χρώματα στα σύννεφα που αλλάζουν κάθε λεπτό, η θάλασσα, το ηλιοβασίλεμα, ο καθαρός αέρας, είναι σχεδόν ρομαντικό… Πόσο μεγαλύτερος πραγματικά μου φαινόταν αυτός ο περίπατος, όταν ήμουν μικρή;
Όταν βρίσκομαι εδώ μπορεί κανείς να με συναντήσει στο Ολύμπιον που είναι σημείο κατατεθέν της πόλης! Προσπαθώ πάντα, όταν έρχομαι, να βρισκόμαστε εκεί για μεσημεριανό φαγητό με τις 3 φίλες μου, που είμαστε μαζί από το σχολείο και τώρα πια κουμπάρες, έτσι για να νιώθουμε, ότι δεν πέρασαν άπειρα χρόνια από τότε…
Ένα πράγμα που κάνω πάντα, όταν είμαι στη Θεσσαλονίκη, είναι να περιποιηθώ τα μαλλιά μου στο Yianni Hair Spa. Είναι απλώς μοναδικός! Είστε τυχερές που τον έχετε.
Η αγαπημένη μου συνταγή είναι το παστίτσιο της μαμάς μου! Λόγω του ότι βρίσκομαι μονίμως σε διατροφή, δεν το τρώω συχνά και η αλήθεια είναι πως δεν το τρώω και πουθενά αλλού. Ωστόσο, όποτε έρχομαι στην πόλη δεν παραλείπω να επισκέπτομαι το Be* στο Excelsior, είτε για γεύμα είτε για δείπνο.
Για τη βραδινή μου έξοδο προτιμώ το Cin Cin, μία ωραία έκπληξη απ' αυτές που μόνο η Θεσσαλονίκη επιφυλάσσει, ενώ όταν πεινάω, το Extravaganza δεν με αφήνει ποτέ παραπονεμένη!
Το μυστικό μου μέρος; Δεν είναι και τόσο μυστικό! Λατρεύω να πηγαίνω στο Μακεδονία Παλλάς και χαίρομαι πολύ που το βλέπω τώρα πια ξανά λαμπερό και ανανεωμένο, μετά την ανακαίνισή του.
Στη Θεσσαλονίκη μου αρέσει να βλέπω τις υπέροχες νεοκλασικές βίλες να αναπαλαιώνονται, να αναγνωρίζω ολοένα και περισσότερους τουρίστες στην πόλη, να την βλέπω να είναι ζωντανή. Κυρίως όμως λατρεύω το γκρι της χρώμα τον χειμώνα –αλλά και όλες τις εποχές!
Θα ήθελα η πόλη να απαλλαγεί από τον συντηρητισμό που την ταλανίζει. Ενώ είναι μια καινοτόμα κοσμοπολίτισσα που πάντα γεννούσε τάσεις και κινήματα, ταυτόχρονα μπορεί με την ίδια ευκολία να γίνει βαθιά συντηρητική και μίζερη και να κλείνεται στον εαυτό της. Όπως όλες οι drama queens, άλλωστε!
Η φράση με την οποία έχω συνδέσει τη Θεσσαλονίκη είναι: "You can take the girl out of the village, but never the village out of the girl".
Φωτογραφία: Ιωάννα Ρουφοπούλου
