Η Ντέμη Κουτσοσταμάτη είναι η δημιουργός πίσω από μια πολύ ξεχωριστή ιδέα. Το Little Bookstores είναι το "παιδί" της και προέκυψε από την αγάπη της για τα βιβλία και τη λογοτεχνία. Μια βιβλιοφιλική ιστοσελίδα με θέμα τα μικρά βιβλιοπωλεία. Μια κοινότητα μικρών βιβλιοπωλείων που θέλει να μεγαλώσει τόσο, ώσπου να χωρέσει και το τελευταίο. Ποιοι βοηθούν σε αυτό; Οι ίδιοι οι αναγνώστες που προτείνουν τ' αγαπημένα τους βιβλιοπωλεία.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη, στα Κωνσταντινοπολίτικα, μια γειτονιά πολύ ήσυχη με λίγα σπίτια, έναν φούρνο, ένα μάρκετ και μια ταβέρνα. Περνάω που και που και έχει χτιστεί αρκετά από τότε. Μου φαίνεται όμως σαν να καταλαμβάνει μικρότερο χώρο στον χάρτη και ότι βρίσκεται πιο κοντά στο κέντρο της πόλης απ' ότι παλιότερα. Μια από τις πιο ωραίες αναμνήσεις μου εκεί είναι, όταν βγαίναμε πριν τα Χριστούγεννα να πούμε τα κάλαντα. Στο τέλος μοιραζόμασταν τις εισπράξεις και τρέχαμε να πάρουμε δώρα στους γονείς.
Η αγαπημένη μου γειτονιά στη Θεσσαλονίκη είναι η Άνω Πόλη. Εκεί που σταματούν τα οικοδομικά τετράγωνα και ξεκινάνε τα πλακόστρωτα στενά. Τα σπίτια, τα μαγαζιά, η θέα στην πόλη, όλα συνθέτουν μια πολύ απλή και όμορφη όψη της ζωής στη Θεσσαλονίκη.
Όταν ήμουν παιδί δεν ήξερα, τι ήθελα να γίνω. Αγαπούσα βέβαια τη λογοτεχνία, όχι όμως και τα υπόλοιπα φιλολογικά μαθήματα κι αυτό ήταν μεγάλο πρόβλημα. Έτσι διάλεξα μια σχολή με αρκετά ευρύ πεδίο σπουδών, τη δημοσιογραφία. Μετά από χρόνια έκανα τελικά μεταπτυχιακό στη λογοτεχνία κι εργάστηκα στον χώρου του βιβλίου. Σήμερα, έχω δημιουργήσει μια ιστοσελίδα που μιλάει για τα μικρά βιβλιοπωλεία, το Little Bookstores.
Το Little Bookstores γεννήθηκε όταν γνώρισα 7 βιβλιοπώλες από τη Θεσσαλονίκη και είδα από κοντά πόσο ωραία πράγματα κάνουν και πόσο τους αγαπούν οι άνθρωποι της γειτονιάς τους. Είδα, επίσης, την αγωνία τους για το μέλλον του βιβλίου και της δουλειάς τους. Εκείνοι, χωρίς να το ξέρουν, μου έδωσαν την ιδέα. Για ένα πανελλαδικό δίκτυο μικρών βιβλιοπωλείων που μέσα απ' αυτό θα μπορούσαν να δείξουν, ποια είναι και γιατί είναι σημαντικό να υπάρχουν.
Το ωραιότερο σχόλιο για τη σελίδα ήρθε μέσω e-mail που είχε θέμα “Σ' ευχαριστώ για την υλοποίηση αυτής της ιδέας”. Ο αποστολέας ήταν ένας πολύ αγαπημένος μου συγγραφέας,που μάλιστα εκείνο τον καιρό διάβαζα το τελευταίο του βιβλίο.
Ένα από τα όνειρα που έκανα για το Little Bookstores ήταν να καθιερωθεί η "Ημέρα Μικρών Βιβλιοπωλείων", μια μέρα αφιερωμένη στα μικρά βιβλιοπωλεία όλης της χώρας. Μια μεγάλη γιορτή που θα συμμετείχαν αναγνώστες, συγγραφείς, εικονογράφοι, μεταφραστές και εκδοτικοί οίκοι. Είμαι πολύ χαρούμενη που έχει κιόλας δρομολογηθεί σε συνεργασία με μια πολύ δραστήρια σελίδα για το βιβλίο, το “So much reading” του Γιάννη Σαχανίδη. Θα πραγματοποιηθεί στις 28 Απριλίου 2018 και αισίως θα τη γιορτάζουμε κάθε τελευταίο Σάββατο του Απριλίου. Ήδη έχουν δηλώσει συμμετοχή 40 βιβλιοπωλεία και σύντομα θα ανακοινώσουμε πολλά περισσότερα από τα ωραία που θα συμβούν εκείνη τη μέρα.
Στη Θεσσαλονίκη έχουμε πολύ αξιόλογα μικρά βιβλιοπωλεία. Το Σαιξπηρικόν, οι Ακυβέρνητες Πολιτείες και η Μυθιστορία είναι τρία από αυτά που αγαπώ. Τα δημιουργικά βιβλιοπωλεία που ξεχωρίζω -και είναι πραγματικά τυχεροί όσοι τα έχουν στη γειτονιά τους- είναι το Νους και Γνώση, η Ονειροπαγίδα, το Mind the Book, το Κάτι Γίνεται, η Παραμυθούπολη, το Πράσινο Σύννεφο, οι Βιβλιο...Ιδέες και το Χαρτομάνι.
Όταν με ρωτούν για τα αγαπημένα μου βιβλία δυσκολεύομαι ν' απαντήσω. Είναι τόσα υποψήφια που δεν έχω διαβάσει και που θα αφήσω απ' έξω. Σίγουρα όμως τα βιβλία που διάβασα μέσα στο 2017 και μου έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν τα "Όλα για καλό" του Γιάννη Μακριδάκη από τις εκδόσεις Εστία, "Γκιακ" του Δημοσθένη Παπαμάρκου και "Παγανιστικές δοξασίες της Θεσσαλικής επαρχίας" του Χρυσόστομου Τσαπραΐλη, από τις εκδόσεις Αντίποδες.
Αν η Θεσσαλονίκη ήταν βιβλίο θα ήταν “Η πρωτεύουσα των προσφύγων” του Γιώργου Ιωάννου.
Το μυστικό μου μέρος στην πόλη είναι το studio χορού "Κινούμε" στην Καμβουνίων. Ένας φιλόξενος και πολύ ζεν χώρος με χαλαρούς και χαμογελαστούς ανθρώπους. Εκεί πηγαίνω για να εκτονωθώ, να πάρω ενέργεια, να χαλαρώσω. Αν μπορούσα να είμαι εκεί κάθε μέρα θα το έκανα.
Στη Θεσσαλονίκη μου αρέσει που περπατάω τις Κυριακές στην παραλία και βλέπω τον ήλιο να δύει πίσω από τους γερανούς. Που μπορεί να συναντήσω τυχαία φίλους και να κάνουμε μια βόλτα πριν πάει ο καθένας στις δουλειές του. Που ο χρόνος σταματάει όταν θέλεις και τρέχει ξανά πάλι, όταν το θέλεις.
Θα μου άρεσε η πόλη να είχε διατηρήσει περισσότερα από την αρχιτεκτονική της ιστορία. Τα μνημεία της να ήταν κομμάτι της καθημερινότητας. Να μπορούσαμε να δούμε πιο καθαρά και να καταλάβουμε το χαρακτηρισμό “σταυροδρόμι πολιτισμών” που της δίνουν οι μελετητές. Θα ήθελα, επίσης, να ήταν πιο προσβάσιμη για όλους, να κυκλοφορεί άνετα ένα ποδήλατο, ένα αναπηρικό καροτσάκι, ένας τυφλός, οι γονείς με τα καρότσια τους.
Ένας από τους δρόμους που ξεχωρίζω είναι η Αλεξάνδρου Σβώλου. Μ' αρέσει η αυτονομία που έχει αυτή η γειτονιά και οι πρωτοβουλίες που παίρνει. Κάθε χρόνο οι κάτοικοι διοργανώνουν το “Δείπνο της Άνοιξης”, μια μεγάλη γιορτή, ένα τραπέζι μετά μουσικής απ' τη μια άκρη του δρόμου στην άλλη. Και τώρα ετοιμάζουν ένα Πάρκο Τσέπης όπου λένε πως θα υπάρχει, μεταξύ άλλων, λαχανόκηπος, εγκατάσταση barbeque και χώρος εκδηλώσεων.
Μπορεί να με συναντήσει κανείς στο "Τάμπια" στη Μελενίκου. Ένα νεοκλασικό με αυλή, πολύ όμορφα διακοσμημένο. Στον πάνω όροφο φιλοξενεί κατά καιρούς ωραίες εκθέσεις και παρουσιάσεις βιβλίων. Εκεί πηγαίνω όταν έχω κενό μέσα στη μέρα, εκεί θα κανονίσω τα ραντεβού μου με συνεργάτες ή θα συναντήσω φίλους για καφέ.
Το αγαπημένο μου εστιατόριο είναι η "Μούργα" στη Χριστοπούλου. Με πέντε δέκα πιάτα θαλασσινών και διαφορετικό μενού κάθε φορά ανάλογα με ό,τι υπάρχει φρέσκο.
Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω τη Θεσσαλονίκη με 3 λέξεις αυτές θα ήταν λιμάνι, καράβι και θάλασσα. Αυτές είναι οι πρώτες τρεις λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό. Η θέα του λιμανιού με τις σκέψεις του φευγιού, του ταξιδιού και της επιστροφής, που έχουν σίγουρα αφήσει το αποτύπωμά τους στους κατοίκους αυτής της πόλης.
Φωτογραφία πορτρέτου: Παρίσης Πάνου
