Ήξερε ότι θα γίνει ηθοποιός από την ηλικία των 10 και, φτάνοντας στο σήμερα, έχει καταφέρει να κάνει πραγματικότητα το μεγαλύτερό του όνειρο, χωρίς ποτέ να επαναπαύεται. Ο Κωνσταντίνος Μητράκας ανήκει στη νέα, πολλά υποσχόμενη γενιά ηθοποιών, διαγράφοντας τα πρώτα του βήματα στον χώρο και μετρώντας εμπειρίες τόσο στην τηλεόραση όσο και στο θεατρικό σανίδι. 

Από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, ο ίδιος μού μίλησε για όσα λατρεύει στην πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Εδώ όπου ξεκίνησε να θέτει στόχους και να τους υλοποιεί.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης. Μια περιοχή ήσυχη και οικογενειακή. Ίσως από τις τελευταίες που -τουλάχιστον από όσο τη θυμάμαι όταν ήμουν μικρός- είχε κάτι από παλιά γειτονιά. Πάρκα, γήπεδα και πολλά παιδιά να τα γεμίζουν.

Η αγαπημένη μου γειτονιά είναι η δική μου. Εκεί είναι όλοι όσοι αγαπώ.

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω ηθοποιός. Όλα ξεκίνησαν στην τετάρτη δημοτικού, όταν είχα πάρει μέρος σε μια θεατρική παράσταση για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Δε θα σου κρύψω βέβαια, ότι ως ντροπαλό παιδάκι που ήμουν τότε, μου άρεσε πολύ το χειροκρότημα. Έπαιξε τον ρόλο του και αυτό.

Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη είναι σχέση αγάπης.

Η ζωή στην Αθήνα είναι δύσκολη, αλλά μου αρέσει. Έχω μεγάλη αγάπη και για την Αθήνα. Νιώθω ότι μου έχει ταιριάξει. Πολλοί εδώ όταν μαθαίνουν ότι είμαι Θεσσαλονικιός, με ρωτάνε «Και τι ήρθες να κάνεις εδώ; Πάνω είστε καλύτερα».

Μέσα από τη δουλειά μου μαθαίνω συνεχώς καινούρια πράγματα. Δε σταματάει ποτέ αυτό. Πάντα θα υπάρχει το κάτι παραπάνω κι εννοείται πως ακόμα και όταν δε βρίσκεσαι σε κάποια δουλειά οφείλεις να προετοιμάζεις τον εαυτό σου για την επόμενη που θα έρθει. Ασκήσεις, διάβασμα κλπ. Μπορεί να μην ξέρεις πότε θα έρθει, άλλα όταν σου παρουσιαστεί μια ευκαιρία θα είσαι έτοιμος ή τουλάχιστον περισσότερο έτοιμος από άλλους.

Η πρώτη μου δουλειά ως ηθοποιός ήταν στη Θεσσαλονίκη το 2015. Στο πρώτο έτος της σχολής δημιουργήσαμε μια θεατρική ομάδα. Τον πρώτο χρόνο ανεβάσαμε την «Νύχτα των μυστικών» του Άκη Δήμου στο Studio Κοιτώνες στο Στρατόπεδο Κόδρα στην Καλαμαριά και τον επόμενο τη «Συνέντευξη», ένα έργο που είχαμε γράψει εμείς, εμπνευσμένο από τη «Μέθοδο Γκρόνχολμ», στη μικρή Σκηνή του Θεάτρου Αθήναιον.

Μια συνεργασία που έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου είναι αυτή στην Εφηβική Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου τον Φλεβάρη του 2023 με το έργο «Το περίσσιο παιδί», του Θανάση Τριαρίδη, σε σκηνοθεσία Νικόλα Ανδρουλάκη. Ήταν μαγικά!

Τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο βρίσκομαι στην παιδική θεατρική παράσταση «Η Πούλια και ο Αυγερινός» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη, που κάνει περιοδεία κάθε Κυριακή σε πόλεις γύρω από την Αθήνα.

Η κινητήριος δύναμή μου είναι η οικογένεια και οι φίλοι μου. Πάντα με υποστήριζαν σε ό,τι έκανα.

Ένα 24ωρό μου περιλαμβάνει διάβασμα, λίγο γυμναστική και περπάτημα. Καμιά φορά περπατάω και με ένα δίσκο στο χέρι.

Ένα όνειρό μου που έχει γίνει πραγματικότητα είναι όλη η χρονιά που πέρασε και αυτή που διανύουμε τώρα. Μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω πολλά πράγματα στην υποκριτική που δεν τα είχα ξανακάνει.

Ευτυχία σημαίνει να κάνεις αυτό που αγαπάς.

Ένα πράγμα για το οποίο είμαι περήφανος είναι οι άνθρωποι που έχω στη ζωή μου.

Η κυριότερη δυσκολία που αντιμετώπισα ήταν το να μπορέσω να βρω τα πατήματά μου μετά τη Δραματική Σχολή. Ήταν μετά τη δεύτερη καραντίνα, οπότε τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα.

Ένας άνθρωπος-μέντορας για μένα είναι ο Ισίδωρος Σιδέρης, δάσκαλός μου στη Δραματική. Έμαθα πολλά από αυτόν.

Το μαγαζί - «στέκι» στη Θεσσαλονίκη που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου είναι το Model στον Εύοσμο.

All time classic αγαπημένο μου μέρος στη Θεσσαλονίκη είναι η παραλία και τα στενά που οδηγούν σε αυτήν.

Το «κρυφό» μου σημείο στην πόλη είναι το υπόγειο που έχουμε στο πατρικό μου.

Η Θεσσαλονίκη μού αρέσει γιατί όρισε αυτό που είμαι σήμερα.

Δε θα άλλαζα κάτι στη Θεσσαλονίκη... Μου αρέσει έτσι όπως την έμαθα. Με τα ωραία της και τα άσχημά της.

Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με 3 λέξεις, αυτές θα ήταν: Σπίτι, φίλοι, αρχή.