Για τη Μαριάννα Συμεωνίδη η έννοια της δημιουργικότητας ξεπερνάει τα καλούπια, καθώς η ίδια προσπαθεί μέσω της δουλειάς της να εκφράσει κάτι το ξεχωριστό... Κάτι που θα έχει να διηγηθεί τη δική του μοναδική ιστορία. Σήμερα, πραγματοποιεί με επιτυχία τα βήματά της στο graphic design, αντλώντας έμπνευση από τους ανθρώπους γύρη της, τη φύση, τον πολιτισμό μας και, φυσικά, τη Θεσσαλονίκη, για την οποία μου μίλησε.

Στο μέλλον θα ήθελε να ασχοληθεί με τον κόσμο του motion graphics, αλλά προς το παρόν διαπρέπει μέσα από το «παιδί» της Ginger Graphics, μέσα από το οποίο αποτυπώνει το πάθος για τον σχεδιασμό.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα και μεγάλωσα σε ένα μικρό μέρος της Πελοποννήσου που λέγεται Γαλατάς. Θυμάμαι να μην χάνω ποτέ από τα μάτια μου τη θάλασσα - κάτι που πάντα μου έδινε έμπνευση. Ένας από τους λόγους, λοιπόν, που επέλεξα να έρθω και να μείνω στη Θεσσαλονίκη ήταν η τόσο εύκολη πρόσβασή της στο μπλε. Η μαγεία της θάλασσας που λαμπυρίζει κάτω από τον ήλιο, με κάνει να θέλω να φτιάξω τα πιο μαγικά πράγματα και με κάποιον τρόπο, να της τα αφιερώσω.

Η αγαπημένη μου γειτονιά είναι όλο το κέντρο. Από όταν πρωτοήρθα στη Θεσσαλονίκη, το 2014, ένιωθα παιδί του κέντρου. Μεγαλωμένη στην ησυχία της επαρχίας, ήθελα να ζω σε ένα μέρος που να ξέρω ότι είναι άγρυπνο. Να μην κοιμάται, να μην νεκρώνει. Το κέντρο το αγαπώ γιατί είναι ακριβώς αυτό. Ακόμη κι αν τις περισσότερες μέρες της εβδομάδας τις περνάω στο σπίτι μου, ξέρω ότι αν το χρειαστώ, μπορώ να βρω ζωή ακριβώς έξω από την πόρτα μου.

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω... τα πάντα! Η κλίση μου ήταν από πάντα προς τα καλλιτεχνικά, κάθε μορφής. Ήξερα ότι ήθελα κάτι να κάνω με τα χέρια μου, να δημιουργώ και να εκφράζομαι και πέρασα από διάφορες φάσεις μέχρι να καταλήξω στο graphic design (πιάνο, ελεύθερο σχέδιο, ένα μικρό βήμα προς την υποκριτική που εν τέλει δεν ήταν για μένα). Πέρασα στην Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών του ΠΑΜΑΚ, χωρίς να την τελειώσω, αφού ήταν μια σχολή που δεν μου ταίριαζε και ακόμη απορώ για την τότε επιλογή μου. Για περίπου ένα χρόνο έκανα μαθήματα ελεύθερου σχεδίου, όσο προσπαθούσα να αποφασίσω ποια θα ήταν τα επόμενά μου βήματα, και το 2018 γράφτηκα στο κολεγιακό τμήμα του ΑΚΤΟ για το bachelor μου στο Graphic Design.

Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη παραμένει ίδια, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Είναι οι ρίζες μου εδώ, από τη μεριά της μητέρας μου, και από πάντα την είχα πολύ βαθιά στην καρδιά μου. Όπου κι αν πηγαίνω, θέλω πάντα να γυρίζω πίσω, και ακόμη δεν την έχω βαρεθεί.

Το εναρκτήριο λάκτισμα για την ενασχόλησή μου με τo graphic design ήταν μια φίλη γραφίστρια. Από τον πρώτο μου χρόνο στη Θεσσαλονίκη, έγραφα εβδομαδιαία σε μία ιστοσελίδα και είχα γνωρίσει κάθε λογής δημιουργικούς ανθρώπους. Ένας από αυτούς ήταν και η Λυδία που τότε είχε ήδη χρόνια εμπειρίας ως γραφίστρια και γύρω στο 2016-2017 με έκανε να θέλω να κάνω τα πρώτα μου βήματα στον χώρο του design.

Το graphic design για εμένα είναι εργαλείο οπτικοποίησης της φαντασίας.

Τώρα ασχολούμαι κυρίως με social media και σχεδιασμό εταιρικών ταυτοτήτων. Προσπαθώ να μπω σιγά σιγά και στον κόσμο του motion graphics που με εξιτάρει υπερβολικά αφού έχει άπειρες δυνατότητες για την έκφραση των ιδεών μου.

Το Ginger Graphics προέκυψε μια μέρα που αποφάσισα ότι έχω φτάσει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο δουλειάς που θα ήθελα να προβάλω προς τα έξω. Με αυτό πάντα να σημαίνει ότι η προσπάθεια και θέληση για βελτίωση δε σταματά.

Στο μέλλον θα ήθελα να δουλεύω κυρίως για τον εαυτό μου, με projects που θα επιλέγω βάσει του τι μου ταιριάζει και τι κομμάτι μου θέλω να επικοινωνήσω μέσω του design.

Αντλώ έμπνευση από τα πάντα γύρω μου. Μου αρέσει να παρατηρώ και πολύ συχνά βρίσκω νοήματα σε πολύ καθημερινά πράγματα που μετέπειτα προσπαθώ να «κολλήσω» σε κάποιο project. Είμαι άτομο της υπερανάλυσης, που ενώ δεν με βοηθάει σε πολλές πτυχές της ζωής μου, στο κομμάτι του design ταιριάζει καταπληκτικά.

Μέσω της δουλειάς μου θέλω να εκφράζω τον εαυτό μου και να δίνω έμπνευση σε άλλους να κάνουν το ίδιο.

Αυτό που αγαπώ περισσότερο στη δουλειά μου είναι ότι δεν ξέρω ποτέ τι να περιμένω. Τα ζητούμενα και οι απαιτήσεις είναι πάντα διαφορετικά, σε βάζουν σε μια νέα ροή σκέψης με κάθε ξεκίνημα νέου project, κάτι που είναι πολύ ενδιαφέρον για τους δημιουργικούς ανθρώπους, γιατί μας κάνει να μην βαριόμαστε.

Ένας καλλιτέχνης που θαυμάζω και αντλώ έμπνευση από τη δουλειά του είναι ο Jean Michel Basquiat.

Η κινητήριος δύναμή μου είναι η θέληση να μην γίνω ποτέ κοινότυπη.

Η κομβική στιγμή στην πορεία μου ήταν του 2017, όταν είχα αποφασίσει να φύγω εξωτερικό για σπουδές, για το bachelor μου στο Graphic Design & Art Direction, κάτι που ενώ ήταν εξ ολοκλήρου κανονισμένο, δεν έγινε τελικά ποτέ. Αφού κατάφερα να ξεφύγω από μια πολύ κακή περίοδο μετά από αυτό, αποφάσισα να βλέπω τα πράγματα με πιο θετική ματιά και να λέω στον εαυτό μου ότι «όλα γίνονται για καλό». Αν όλα πηγαίνουν πάντα βάσει σχεδίου, ξεχνάμε πώς να είμαστε δυνατοί για τους εαυτούς μας.

Η κυριότερη δυσκολία που αντιμετώπισα ήταν να μάθω πώς να βάζω τα όριά μου.

Μου αρέσει να ξεκλέβω χρόνο για να ηρεμώ το μυαλό μου. Να γράφω, να κάνω κάποιο print, να παίζω πιάνο.

Η χαρά της ζωής περιλαμβάνει καφέ, θάλασσα και τους ανθρώπους μας.

Ένας χώρος τέχνης της πόλης, που αγαπώ είναι το στούντιο της φίλης μου Λένας (Simoni Studio) που πέρα από τα έργα της, το έχω συνδέσει με τέλεια πρωινά με καφέ και συζήτηση και πάντα με κάνουν λίγο πιο χαρούμενη όταν τα σκέφτομαι.

Το μαγαζί - «στέκι» στη Θεσσαλονίκη που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου -ή μάλλον το κρασί μου- είναι το Notre Dome, μια μικρή στοά στη Βαλαωρίτου, που σου δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι κάπου αλλού. Και είναι το ίδιο μαγαζί που έχω κάποιες από τις πιο ωραίες μου αναμνήσεις.

All time classic αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι τα λουλουδάδικα. Περνάω από εκεί κάθε μέρα και πάντα σταματάω να βγάλω μια φωτογραφία.

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει είναι να μην κάνω ποτέ σε κάποιον ό,τι δε θα ήθελα να κάνουν σε μένα. Χωρίς να θυμάμαι ποιος μου την είχε πει, την έχω πάντα στο μυαλό μου και γίνομαι καλύτερη όποτε χρειαστεί να την εφαρμόσω.

Μια από τις καθημερινές μου συνήθειες είναι να παίρνω καφέ από ένα μαγαζάκι κάτω από το σπίτι μου και να περπατάω μέχρι τη δουλειά. Είμαι τυχερή και η διαδρομή μου περνάει από την Αρχαία Ρωμαϊκή Αγορά που είναι από τα αγαπημένα μου σημεία στην πόλη.

Το «κρυφό» μου σημείο στην πόλη είναι η πλατεία Άθωνος. Εντάξει, όχι και ιδιαίτερα κρυφό, αλλά τα μαγαζάκια στο πλακόστρωτο και η αγορά που την περιβάλλει δημιουργούν μια τόσο γραφική εικόνα κι επιδιώκω να περνάω καθημερινά από εκεί.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί είναι ζωντανή και την ένιωσα σπίτι μου από την αρχή. 

Αν θα άλλαζα κάτι στην πόλη μου θα ήταν όλες αυτές οι άσχημες πολυκατοικίες από την Εγνατία και πάνω. 

Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο οργανωμένη.

Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με 3 λέξεις, θα την έλεγα μαγική, αναπάντεχη, φτωχομάνα - το είπε και ο Καζαντζίδης.