Η αλήθεια είναι πως γνωρίζω ελάχιστους ανθρώπους που έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν για το ήθος τους κάνοντας ταυτόχρονα αυτό για το οποίο τους προόριζε η ζωή. Ένας από αυτούς είναι ο Le Croque, το όνομα του οποίου έχει συνδεθεί άρρηκτα με τη μουσική και το nightlife τόσο της Θεσσαλονίκης και της Ελλάδας όσο και του εξωτερικού. O ίδιος, μέσα από την κουβέντα μας, μ' έπεισε πως ποτέ δε σταματά να ανακαλύπτει νέα μουσικά είδη -πιστός, όμως, στα δικά του αγαπημένα- και τρόπους για να απογειώνει με τις playlist τους το κοινό, κάνοντας τις νύχτες του αξέχαστες.
Ο γνωστός DJ και παραγωγός μού μίλησε για όσα περιγράφουν το πάθος του για τη μουσική, για την ιδιαίτερη σχέση του με τη Θεσσαλονίκη, αλλά για την καθημερινότητά του πίσω από τα decks!
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, ενώ τα πρώτα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα στη Σοφούλη και πιο συγκεκριμένα στις αρχές της, στην περιοχή του Βαφοπουλείου. Στη συνέχεια, υπήρξαν δύο διαλείμματα, το ένα στο Cambridge της Αγγλίας (1990-1992) και στο Pittsburgh της Pennsylvania (1992-1993) και το δεύτερο στο New Haven του Connecdcut των ΗΠΑ (1997).
Μια από τις πιο έντονες αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας ήταν τα παιχνίδια στο Ποσειδώνειο. Δε θα ξεχάσω ότι μαζευόμασταν άτομα όλων των ηλικιών –από τους πιο μικρούς μέχρι τους πιο μεγάλους- για να παίξουμε ποδόσφαιρο, ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών. Ίσως ήμασταν από τις τελευταίες τυχερές γενιές που ζήσαμε αυτή την ανεμελιά στα πάρκα και στους δρόμους των γειτονιών.
Η αγαπημένη μου γειτονιά είναι αυτή της Αγίας Σοφίας στο κέντρο της πόλης. Πρόκειται για meeting point των Θεσσαλονικιών -και όχι μόνο- και για μια από τις πιο πολυσύχναστες γειτονιές.
Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω ευτυχισμένος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Άλλωστε, η έννοια είναι άκρως υποκειμενική. Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω, αν η ευτυχία είναι τελικά μόνο στιγμές ή αν μπορεί να είναι μια συνεχόμενη κατάσταση.
Τη σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη θα τη χαρακτήριζα σχέση αγάπης και μίσους. Το κλασσικό, μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε. Παρόλα αυτά, κάθε φορά που φεύγω, με κάποιον περίεργο τρόπο πάλι επιστρέφω σ' αυτήν.
H πρώτη μου επαφή με τη μουσική ήταν σε μικρή ηλικία, όταν έσπασα μια κιθάρα που μου είχε φέρει ο θείος μου. Κάπου εκεί εξανεμίσθηκαν οι ελπίδες του να γίνω μουσικός (γέλια). Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το Djing στην ηλικία των 14-15 στο Πανόραμα της Θεσσαλονίκης σ' ένα μαγαζί που ήταν στέκι της παρέας μας τότε. Κι επειδή ποτέ δεν μπορείς να ξεφύγεις από το πεπρωμένο σου, με τον καιρό το χόμπι μου έγινε επάγγελμα και κατέληξα να παίζω μουσική σε διάφορα bars & clubs τόσο της Ελλάδας, όσο και του εξωτερικού.
Η μουσική για εμένα είναι η ζωή μου. Σε κάθε φάση της -καλή ή κακή- υπάρχει κάποιο soundtrack που παίζει στο βάθος. Από Smiths, Nick Cave κ Σωκράτη Μάλαμα στα δύσκολα, έως pop hits, disco και house τις πιο χαρούμενες ημέρες.
Το να είσαι DJ/producer στη Θεσσαλονίκη -και στην Ελλάδα γενικότερα- του 2023 είναι τόσο απλό και παράλληλα άλλο τόσο περίπλοκο. Όλοι μπορούν να γίνουν πολύ πιο εύκολα σε σχέση με τα παλαιότερα χρόνια, όμως στην πραγματικότητα λίγοι θα κάνουν τη διαφορά και θα πετύχουν πραγματικά στον συγκεκριμένο χώρο.
Αντλώ έμπνευση από καλλιτέχνες που συνδύασαν στοιχεία τολμηρά, αγαπημένους φίλους, συνεργάτες που παθιάζονται, αλλά και από τους γονείς μου. Έμπνευση μπορεί να σου δώσει οτιδήποτε στην καθημερινότητα: ο έρωτας, μια διαδρομή, ένα αξιοθέατο-ιστορικό μνημείο, ακόμα κι ένας χωρισμός, ένα ταξίδι, μια ανάμνηση που επανέρχεται ότι βρίσκεσαι σε μια συγκυρία.
Μέσω της δουλειά μου θέλω να να κάνω το hobby μου επάγγελμα και να μη χρειαστεί να δουλέψω ποτε στη ζωή μου. Νομίζω το έχω πετύχει σε ένα βαθμό.
Αυτό που αγαπώ περισσότερο στη δουλειά μου είναι τα ταξίδια κ τα αεροπλάνα, χωρίς καμία δεύτερη σκέψη.
Ένας ξένος καλλιτέχνες-πρότυπο για εμένα είναι ο Louie Vega των Μasters at Work. Πρόκειται για έναν από τους πρώτους DJ/producers που κέρδισαν βραβείο Grammy, ο οποίος παραμένει ενεργός και πρωτοπόρος στη house μουσική σκηνή τα τελευταία 35 χρόνια.
Η μουσική που αγαπώ είναι η house με όλα της τα παρακλάδια - soul/funk/disco, Afro, progressive και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.
Η κομβική στιγμή στη μέχρι τώρα πορεία μου ήταν η συνεργασία μου με το Madorasindahouse. Ο Χάρης κι ο Άλκης, εκτός από συνεργάτες, είναι πλέον και οικογένεια.
Το big dream μου είναι να γυρίσω όλο τον κόσμο παίζοντας τη μουσική που με χαρακτηρίζει και μ' εκφράζει.
Θα ήθελα να παίξω μουσική σε διάφορα ιστορικά μνημεία ανά τον κόσμο.
Δεν μπορώ να χαρακτηρίσω μόνο έναν άνθρωπο-μέντορα για εμένα. Είμαι της άποψης ότι μπορούμε να «κερδίσουμε» πράγματα από κάθε άνθρωπο με τον οποίο συναναστρεφόμαστε στο επαγγελματικό πεδίο. Γι' αυτό θα πω όλους αυτούς που παίξαμε μουσική μαζί από το 2003 έως και σήμερα, διότι ο καθένας έβαλε το λιθαράκι του και δε θέλω να αδικήσω κάποιον.
Στη Θεσσαλονίκη θα με βρείτε να πίνω τον καφέ μου στο Pelosof, στο Dekaepta, στο Local και γενικά στα μαγαζιά του κέντρου.
Ένα night spot της πόλης που αγαπώ είναι ξεκάθαρα το Vogatsikou3. Άλλωστε για εμένα είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό μπαρ. Όσο κλισέ κι αν ακουστεί, θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω «δεύτερο σπίτι μου».
To «κρυφό» αλλά κι αγαπημένο μου σημείο στην πόλη είναι η Λόλα, ένα ουζερί στην περιοχή της Καμάρας. Συνήθως, θα με βρείτε εκεί κάποια ξεχασμένα βράδια Δευτέρας, τα οποία θα καταλήξουν να κλείνουμε με την παρέα μου το μαγαζί και να πίνουμε ποτά μέχρι τις πρωινές ώρες με τη Λόλα και τον Αντώνη (ιδιοκτήτες του μαγαζιού).
Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέ ήταν «να απλώνεις τα πόδια σου μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα». Τη φράση μου την είχε πει ο πατέρας μου σε μικρή ηλικία σε κάτι παιδιάστικο που είχα κάνει. Μεγαλώνοντας βλέπω το νόημα της σε διάφορα καθημερινά πράγματα.
Αγαπώ τη Θεσσαλονίκη γιατί μου λείπει τώρα που ζω στην Αθήνα. Η αλήθεια είναι πως πάντα έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου να επιστρέψω όταν ωριμάσουν οι συνθήκες.
Αν θα άλλαζα κάτι στην πόλη μου θα ήταν η τρομερή υγρασία και το κυκλοφοριακό της.
Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο ακομπλεξάριστη - ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Ο καθένας που ζει σ' αυτήν την πόλη, αντιλαμβάνεται τι εννοώ.
Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με 3 λέξεις, θα την έλεγα φιλόξενη, μαγευτική και γλεντζoύ.
