Όταν το περιβόητο trailer για την επερχόμενη ταινία της Barbie κυκλοφόρησε, το διαδίκτυο εξερράγη. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους αποτέλεσε και εξακολουθεί να αποτελεί θέμα συζήτησης και ο πιο βασικός: τα πόδια της. Τέλεια και καμπυλωτά είναι άμεσα αναγνωρίσιμα σε όποιον έχει παίξει ποτέ με την εμβληματική κούκλα. Στο TikTok, οι άνθρωποι προσπάθησαν να μιμηθούν το viral πλάνο με τα δικά τους ψηλά τακούνια. Η Wall Street Journal πήρε συνέντευξη από έναν ποδίατρο για τη φυσική αδυναμία της στιγμής. Ενώ η Chrissy Teigen έγραψε στο Twitter "Πρέπει να μάθω τα πάντα".
Τώρα, χάρη στο περιοδικό TIME, έχουμε τις απαντήσεις που τόσο αναμέναμε. Η Margot Robbie παραδέχεται ότι το συγκεκριμένο πλάνο χρειάστηκε 8 προσπάθειες για να επιτευχθεί! Έπρεπε να κρατηθεί από μια μπάρα για να κρατήσει τα πόδια της λυγισμένα. "Πραγματικά δεν μου αρέσει όταν κάποιος άλλος κάνει τα χέρια ή τα πόδια μου σε ένα ένθετο πλάνο", μοιράζεται στο TIME. Μάλιστα, δίνεται έμφαση στο γεγονός ότι το να παίζει κανείς με αυτή την κούκλα πρόκειται για περίπλοκη υπόθεση - άλλοι την μισούν και άλλοι την λατρεύουν, άλλα παιδιά παίζουν μαζί της και ονειρεύονται να γίνουν αστροναύτες και άλλα συναντούν τα απλησίαστα πρότυπα ομορφιάς. Μια ταινία με Barbie θα ήταν πάντα γεμάτη αντιφάσεις και το στούντιο που θα προωθούσε την ταινία το γνωρίζει. Όπως υποστηρίζει το τρέιλερ, "Αν αγαπάτε την Barbie, αυτή η ταινία είναι για εσάς. Αν μισείτε την Barbie, αυτή η ταινία είναι για εσάς". Και σε αυτό η Robbie προσθέτει: "Αν αισθάνεστε αδιάφοροι για την Barbie ή έχετε χρόνια να σκεφτείτε την Barbie, αυτή η ταινία είναι επίσης για εσάς".
Όταν ανακοινώθηκε το 2021 ότι η Greta Gerwig, η οποία σκηνοθέτησε τις υποψήφιες για Όσκαρ ιστορίες ενηλικίωσης Lady Bird και Little Women, θα αναλάβει τη σκηνοθεσία της Barbie, οι θαυμαστές της ήταν μπερδεμένοι, έκπληκτοι και ενθουσιασμένοι. Ίσως η ταινία να ήταν μια ιδιοσυγκρασιακή, ανατρεπτική, ακόμα και φεμινιστική προσέγγιση της κούκλας, και όχι απλώς μια διαφήμιση για τη Mattel. Αλλά όπως και η Barbie, η ύπαρξη της ταινίας είναι μια "δοκιμασία" σε αντιφάσεις. Πώς, λοιπόν, μια σκηνοθέτης που είναι περισσότερο γνωστή για τις στοχαστικές ταινίες για την εσωτερική ζωή των γυναικών έφτασε να γράψει και να σκηνοθετήσει μια ταινία για ένα παιχνίδι που δεν έχει εσωτερική ζωή και ορίζεται (κυρίως) από την εμφάνισή της; Είναι απλό: η Gerwig αγαπάει τις κούκλες!
"Έπαιζα με κούκλες πάρα πολύ καιρό", λέει στο TIME η 39χρονη σκηνοθέτης. "Το έκανα ακόμα και στο γυμνάσιο. Τα παιδιά έπιναν και εγώ έπαιζα με κούκλες". Η μαμά της Gerwig δεν ήταν φαν της Barbie για φεμινιστικούς λόγους: "Πέρασε τη δεκαετία του '60 και έλεγε: "Γιατί τα κάναμε όλα αυτά;"". Όμως το παιχνίδι με τις Barbie αποδείχθηκε ότι ήταν ένα πεδίο εκπαίδευσης για τη δουλειά της Gerwig ως επαγγελματίας αφηγήτρια ιστοριών.
Η Gerwig και ο σύντροφός της, ο σκηνοθέτης Noah Baumbach, έγραψαν το σενάριο κάτω από ασυνήθιστες συνθήκες. Αφού συμμετείχαν σε ένα boot camp για την παγκοσμίου φήμης κούκλα που διοργάνωσε η Mattel, το οποίο ξεκίνησε με ένα μάθημα ιστορίας για την εφευρέτρια της Barbie, Ruth Handler, και περιλάμβανε μια ξενάγηση στις πιο υπέροχες (και θλιβερές) μόδες της Barbie, η πανδημία χτύπησε. Αποκλεισμένοι στο σπίτι τους στη Νέα Υόρκη, το δίδυμο δεν έλαβε τις τυπικές σημειώσεις του στούντιο καθώς συνέτασσε. "Δουλέψαμε σκληρά για να τους δώσουμε το χώρο τους και να τους αφήσουμε να σκεφτούν τι θα είναι η ταινία, χωρίς διακοπή, χωρίς να τους πιέζουν κάποιοι να τους επιβάλλουν μια ατζέντα -όχι η Mattel, όχι η Warner Bros., όχι εμείς", σχολιάζει η 32χρονη Robbie, η εταιρεία της οποίας LuckyChap έκανε την παραγωγή της ταινίας. "Και μετά, όταν είδα το σενάριο, είπα: "Δεν πρόκειται ποτέ να μας αφήσουν να το κάνουμε αυτό. Αυτό είναι πραγματικά υπερβολικό".
Η ταινία διαδραματίζεται στη χώρα των Barbie, μια ουτοπία όπου κάθε Barbie έχει μια εντυπωσιακή δουλειά. Όπως μας λέει ειρωνικά η αφηγήτρια Helen Mirren, "όλα τα προβλήματα του φεμινισμού και των ίσων δικαιωμάτων έχουν λυθεί". Οι Barbie κάνουν κάθε βράδυ ξενύχτια κατά τη διάρκεια των οποίων δηλώνουν πόσο όμορφες και σίγουρες αισθάνονται. Οι Kens (τους οποίους υποδύονται μεταξύ άλλων ο Gosling και η Simu Liu) υπάρχουν ως "βολικοί" παρτενέρ χορού. Στη συνέχεια όμως η Barbie της Robbie αρχίζει να σκέφτεται τη θνησιμότητα. Αυτά τα καμπυλωτά πόδια ξεφουσκώνουν. Η κυτταρίτιδα εμφανίζεται στον μηρό της. Για να καταπολεμήσει αυτές τις αλλαγές, πρέπει να τολμήσει να βγει στον πραγματικό κόσμο με τον Ken, ο οποίος αισθάνεται σαν απλό αξεσουάρ στην ονειρική ζωή της. Ο πραγματικός κόσμος είναι, λοιπόν, πραγματικός. Οι άντρες με κοστούμια στη Mattel -με επικεφαλής τον διευθύνοντα σύμβουλο του Will Ferrell- βγάζουν ανειλικρινείς λόγους για την ενδυνάμωση των γυναικών- οι έφηβοι ντύνουν την Barbie επειδή καταστρέφει την αυτοεκτίμησή τους. Τόσο η Barbie όσο και ο Ken πηγαίνουν σε αναζητήσεις αυτογνωσίας, και τότε τα πράγματα γίνονται πραγματικά ενδιαφέροντα. Το TIME δεν αποκαλύπτει την ιστορία του Ken, αλλά μας διαβεβαιώνει ότι ο Gosling θα κλέψει την παράσταση.
Όλοι οι ηθοποιοί με τους οποίους μίλησε το TIME ανέφεραν την Gerwig και το αιχμηρό σενάριο ως τον λόγο που συμμετείχαν στην ταινία. "Ήξερα ότι αυτό δεν θα απέφευγε τα μέρη της Barbie που είναι πιο ενδιαφέροντα αλλά ενδεχομένως και λίγο πιο επιβαρυμένα", λέει η Hari Nef, η οποία υποδύεται μια γιατρό Barbie. "Η σύγχρονη ιστορία του φεμινισμού και του body positivity - υπάρχουν ερωτήματα για το πώς η Barbie μπορεί να ενταχθεί σε όλα αυτά". Η Robbie, με τη σειρά της, αισθάνεται κολακευμένη που τα στελέχη της Mattel την σκέφτηκαν, αλλά δεν θα ήθελε ποτέ να παίξει τη μοναδική Barbie. "Αν [η Mattel] δεν είχε κάνει αυτή την αλλαγή για να έχουμε μια πληθώρα από Barbie, δεν νομίζω ότι θα ήθελα να επιχειρήσω να κάνω μια ταινία μόνη", λέει. "Δεν νομίζω ότι πρέπει να πεις: "Αυτή είναι η μία εκδοχή του τι είναι η Barbie και αυτή πρέπει να επιδιώκουν οι γυναίκες να είναι, να μοιάζουν και να συμπεριφέρονται έτσι"".
Η Issa Rae, 38 ετών, που υποδύεται την πρόεδρο Barbie, υποστηρίζει ότι το νόημα της ταινίας είναι να απεικονίσει έναν κόσμο στον οποίο δεν υπάρχει ένα μοναδικό ιδανικό. "Η ανησυχία μου ήταν ότι θα φαινόταν πολύ λευκή φεμινιστική, αλλά νομίζω ότι έχει αυτογνωσία", λέει. "Η Barbieland είναι τέλεια, σωστά; Αντιπροσωπεύει την τελειότητα. Έτσι, αν η τελειότητα είναι απλώς ένα μάτσο λευκές Barbie, δεν ξέρω αν κάποιος μπορεί να συμφωνήσει με αυτό".
Η Alexandra Shipp, η οποία υποδύεται μια συγγραφέα Barbie, προβάλλεται επίσης στις κούκλες ως παιδί. Η Shipp, 31 ετών, εκφράζει την άποψη ότι η Barbie τη βοήθησε να εξερευνήσει πτυχές της ταυτότητάς της. "Όταν είσαι παιδί, τα παιχνίδια σου είναι μια προέκταση του ποιος είσαι και πώς μπορείς να υπάρξεις στον κόσμο ως ενήλικας", λέει η Shipp. "Σίγουρα, είχα Kens, αλλά όταν έπαιζα σπίτι, είχα δύο Barbie που μεγάλωναν έναν Skipper".
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι μια συνέχεια ή οποιαδήποτε άλλη ταινία παιχνιδιού θα κάνει τον ίδιο θόρυβο που έχει ήδη κάνει η Barbie. "Επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε ταινίες που θα γίνουν πολιτιστικά γεγονότα", λέει ο Kreiz, και για να το πετύχει αυτό η Mattel χρειάζεται οραματιστές που θα δημιουργήσουν κάτι πιο ενδιαφέρον από μια διαφήμιση παιχνιδιού. "Αν μπορείτε να πείσετε κινηματογραφιστές όπως η Greta και ο Noah να αγκαλιάσουν την ευκαιρία και να έχουν δημιουργική ελευθερία, μπορείτε να έχετε πραγματικό αντίκτυπο".
Η ίδια η Gerwig παραδέχεται ότι "μερικές φορές αυτές οι ταινίες μπορεί να έχουν μια ποιότητα ηγεμονικού καπιταλισμού" και έπρεπε να βρει τρόπους να κάνει την ταινία δική της. Έμπλεξε υλικό από φίλους και συγγενείς του καστ και του συνεργείου, συμπεριλαμβανομένων εικόνων που η έχει Robbie τραβήξει η ίδια σε Super 8 όλα αυτά τα χρόνια, για να δώσει στην ταινία μια προσωπική πινελιά. Πρόκειται για μια οικογενειακή ταινία στην καρδιά ενός καλοκαιρινού blockbuster και η Gerwig κλαίει κάθε φορά που βλέπει αυτό το κομμάτι. "Είναι σαν να μπαίνει κρυφά η ανθρωπιά σε κάτι που όλοι νομίζουν ότι είναι ένα κομμάτι πλαστικό".
Παρακολουθήστε όλο το cover story στο time.com
Photos by: TIME
