«Το γράψιμο είναι σχέδιο», διδάσκονταν κάποτε οι Γάλλοι μαθητές όταν προσπαθούσαν να γράψουν με τον πρώτο τους στυλό. Το Μουσείο του Λούβρου, λοιπόν, αποδεικνύει ότι μπορεί να ισχύει και το αντίστροφο. Η αξιοσημείωτη και υπομονετική -ξεκίνησε το 2021– αποκατάσταση του δρύινου πάνελ γνωστού ως "The Madonna of Chancellor Rolin", ζωγραφισμένο από τον Φλαμανδό δάσκαλο της Αναγέννησης, Jan Van Eyck, το 1435, μαζί με τις ιστορικές και επιστημονικές μελέτες που συνόδευσαν αυτό το έργο, επέτρεψαν στους επιμελητές να διατυπώσουν μερικές ενδιαφέρουσες νέες υποθέσεις.

Η επιστροφή του πίνακα από τα εργαστήρια αποκατάστασης συνοδεύεται από μια μικρή αλλά πολύ πλούσια έκθεση (63 αντικείμενα) στο Λούβρο που πλαισιώνει το έργο στην εποχή του. Η Sophie Caron, επιμελήτριά του, συνόψισε το έργο περισσότερο ως βιβλίο παρά ως πίνακα ζωγραφικής. Μόλις το έργο τοποθετήθηκε στα εργαστήρια αποκατάστασης, η Caron συνειδητοποίησε ότι ο καλύτερος τρόπος για να το κοιτάξει κανείς δεν ήταν να σηκώσει το κεφάλι του, αλλά μάλλον να σκύψει πάνω του. Εξ ου και η μάλλον χαμηλή τοποθέτηση στην έκθεση, όπου ο πίνακας δεν είναι στερεωμένος στη ράγα εικόνας, αλλά παρουσιάζεται σε ένα περίπτερο, επιτρέποντας στους θεατές να περπατήσουν γύρω του.

Η απεικόνιση του πίνακα

Η σκηνή απεικονίζει την Παναγία στεφανωμένη από έναν αιωρούμενο άγγελο μαζί με τον Ιησού. Βρίσκεται μέσα σε ένα ευρύχωρο χαγιάτι με πλούσια διακόσμηση από κίονες και ανάγλυφα. Στο βάθος διακρίνεται ένα τοπίο με μια πόλη σε ένα ποτάμι, που πιθανότατα να είναι το Autun στη Βουργουνδία, την πατρίδα του Rolin. Απεικονίζεται ένα ευρύ φάσμα καλά λεπτομερών παλατιών, εκκλησιών, ενός νησιού, μιας πανύψηλης γέφυρας, λόφων και πεδίων, που υπόκεινται σε ομοιόμορφο φως. Όπως σε πολλούς πρώιμους ολλανδικούς πίνακες, η απότομη κλίση των λόφων και των βουνών φαίνεται πολύ μεγαλύτερη από αυτή που βρίσκεται τοπικά, προδίδοντας δραματικό αποτέλεσμα.

Ο μικρός κήπος με πολλά λουλούδια αναγνωρίσιμα (συμπεριλαμβανομένων κρίνων, ίριδων, παιώνων και τριαντάφυλλων), ορατός ακριβώς έξω από τους κίονες, συμβολίζει τις αρετές της Μαρίας. Πιο πέρα, δύο ανδρικές φιγούρες οι οποίοι εικάζεται ότι πρόκειται για τον van Eyck και έναν βοηθό, σύμφωνα με το μοτίβο του πορτρέτου του Arnolfini. Κοντά τους βρίσκονται δύο και δύο παγώνια, τα τελευταία είναι σύμβολα τόσο ανηθικότητας όσο και υπερηφάνειας, στα οποία μπορεί να υποκύψει ακόμη και ένας ισχυρός άνδρας όπως ο Rolin.

Το εσωτερικό έχει πολύπλοκες πηγές φωτός, χαρακτηριστικές του van Eyck, με το φως να προέρχεται τόσο από την κεντρική στοά όσο και από τα πλευρικά παράθυρα. Ο καγκελάριος, του οποίου ο ισχυρός χαρακτήρας αποδίδεται καλά από τον καλλιτέχνη, φοράει ένα κομψό ένδυμα με γούνα. Η Παναγία, το ίδιο μέγεθος με τον Rolin (μάλλον μια καινοτομία σε σύγκριση με τη γοτθική ζωγραφική παράδοση), καλύπτεται αντ 'αυτού από έναν κόκκινο μανδύα. Το Βρέφος Ιησούς κρατά ένα σφαιρικό σταυρό (σταυροφόρο σφαίρα) στο αριστερό του χέρι, με το δεξί του χέρι υψωμένο σε μια χειρονομία ευλογίας. Η τελειομανής απόδοση λεπτομερειών και υφών, όπως τα κιονόκρανα, το καρό πεζοδρόμιο, η χρυσοχοΐα του στέμματος του αγγέλου ή τα ενδύματα είναι χαρακτηριστικό του έργου του Jan van Eyck, του οποίου αυτό είναι ένα από τα καλύτερα παραδείγματα.