Ένα από τα πρώτα μεγάλα ατομικά projects της σχεδιάστριας Alana Marie ξεκίνησε ως αίνιγμα. Οι πελάτες είχαν ζήσει στη μεσογειακού στιλ κατοικία τους στο Bel Air για δύο δεκαετίες και γνώριζαν την Καλιφόρνια σχεδόν πολύ καλά. Με τα δίδυμα παιδιά τους να ετοιμάζονται για το κολέγιο, ο ένας έκλεινε προς τη μεταμόρφωση της μελλοντικής κενής «φωλιά» τους, ενώ ο άλλος ήθελε να πουλήσει.
Η συζήτηση παρέμενε αδιέξοδη όταν η Julie Harrah, η σύζυγος, συνάντησε τη Marie σε ένα δείπνο που διοργάνωσαν κοινοί φίλοι. Αμέσως μετά, το ζευγάρι την προσέλαβε για να αναμορφώσει μόνο το κύριο μπάνιο τους, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για μια πιθανή καταχώριση. Η Marie, η οποία πέρασε πέντε χρόνια σε συνεργασία με την Kelly Wearstler, designer του AD100 Hall of Fame, στη συνέχεια επικεντρώθηκε σε κατασκευές, προσαρμοσμένες στον τομέα της φιλοξενίας. Η ίδια δεν είχε ακόμη δημιουργήσει ένα portfolio δικής της δουλειάς.
Χρησιμοποιώντας τρισδιάστατες απεικονίσεις για να τους κρατάει ενήμερους, απομόνωσε τις προφανείς λεπτομέρειες της δεκαετίας του '90 - σκεφτείτε τους ανοιχτόχρωμους πράσινους τοίχους, τους τόνους μαρμάρου cremo και τις καμάρες πάνω από την μπανιέρα - και πρόσθεσε πιο εξελιγμένη πέτρα, ατσάλινες πόρτες ντους με περιστρεφόμενο άξονα και μια καρέκλα, που καλύπτεται από ύφασμα με χειροποίητη εκτύπωση.
Η Harrah λάτρεψε τόσο πολύ το νέο μπάνιο, που έδωσε στη Marie και άλλα στοιχεία για ανανέωση, όπως μια σκάλα με βαριά, περίτεχνα σιδερένια κάγκελα που ήταν ορατά από το φουαγιέ. Στη συνέχεια, συζήτησαν για τον καναπέ του καθιστικού και σύντομα για ολόκληρο το σπίτι. Κάπου στην πορεία, το ζευγάρι συνειδητοποίησε ότι δεν θα προχωρούσαν σε πώληση.
Εκείνη την εποχή, «κάθε δωμάτιο είχε διαφορετικό φινίρισμα - βαμμένο, λακαρισμένο, ταπετσαρισμένο ή επενδυμένο», λέει η Marie. «Ενώ ο μαξιμαλιστής μέσα μου το λάτρευε, τίποτα δεν στεκόταν από μόνο του» - συμπεριλαμβανομένης μιας σημαντικής οικογενειακής συλλογής έργων τέχνης που σχεδόν εξαφανίστηκε κάτω από τα στρώματα. Δουλεύοντας ενάντια στις τυπικές, παραδοσιακές γραμμές του σπιτιού, είχε ως στόχο να δημιουργήσει «μια φρέσκια, εκλεκτική γκαλερί όπου υπάρχει κάτι κρυμμένο σε κάθε γωνία». Ήλπιζε ότι η λιτή αισθητική θα βοηθούσε το ζευγάρι «να ερωτευτεί ξανά κάποια από τα έργα του».
Η φιλοδοξία του σχεδίου επεκτάθηκε όταν οι δύο γυναίκες πέταξαν στο Τέξας για το Round Top, μια κορυφαία έκθεση αρχαιοτήτων. Ήταν η πρώτη φορά που η εκδήλωση είχε πραγματοποιηθεί από την έναρξη της πανδημίας, πράγμα που σημαίνει ότι πολλοί πωλητές είχαν αποθηκεύσει θησαυρούς, για να τους παρουσιάσουν.
Δεδομένου ότι φωτογραφίζει συχνά τις συλλογές της στο σπίτι, η Harrah ζήτησε κατάλληλα σκηνικά για slip dresses και καφτάνια. Η Marie δημιούργησε μια ατμόσφαιρα που παραπέμπει στη δεκαετία του '70, ενώ παραμένει ριζωμένη στην τρέχουσα χιλιετία. «Το σπίτι έγινε πολύ νεότερο με αυτή την ανακαίνιση», λέει η Harrah. «Είναι τόσο δικό μου τώρα. Έχει καταπληκτικό γούστο και με βοήθησε να βρω το δικό μου».
Όπως το έθεσε η Marie: «Στόχος μου είναι να σχεδιάζω για το άτομο, στο μοναδικό του σπίτι ή περιβάλλον. Δεν έχει να κάνει με μένα ή με το να βάλω τη σφραγίδα μου».
Ανακαλύψτε περισσότερα για την αισθητική των χώρων της κατοικίας στο gallery!
Source: Architectural Digest
