Mια εξοχική κατοικία στην Κορινθία γίνεται «ένα» με το περιβάλλοντα χώρο

Τέσσερις εξοχικές κατοικίες στο Σοφικό Κορινθίας αποκηρύσσουν την κλίμακα της κατοικίας, υιοθετώντας αυτή των πελώριων αστικών υποδομών που αχνοφαίνονται στο βάθος: τα διυλιστήρια. Στην πρώτη της υλοποιημένη αρχιτεκτονική άσκηση, η ομάδα Ασκήσεις Εδάφους, παραδίδει μια μπρουταλιστική σύνθεση από εμφανές σκυρόδεμα και πέτρα που σκηνοθετείται ως μια εμπειρία επιλεκτικής απομόνωσης, κοντά στη θάλασσα, αφιερωμένη στη φροντίδα του σώματος και τη ρέμβη.

Το έργο αφορά τον σχεδιασμό τεσσάρων εξοχικών κατοικιών σε ένα παραθαλάσσιο οικόπεδο στο Αμόνι, του δήμου Σοφικού, οι οποίες θα λειτουργούσαν παράλληλα ως χώροι φιλοξενίας, αλλά και ως υπόβαθρο εικαστικών εκθέσεων και δράσεων. Η περιοχή συντίθεται από ένα πευκόδασος με διάσπαρτες εξοχικές βίλες και μια οικογενειακή ψαροταβέρνα. Η μακρινή θέα των διυλιστηρίων συμπληρώνει το ειδυλλιακό περιβάλλον, δημιουργώντας μια ειδική σχέση με το αστικό τοπίο και τις πελώριες υποδομές του.

Η σύνθεση, αφού προσπάθησε να διαχειριστεί τον περιορισμένο χώρο του οικοπέδου, απέφυγε την κλίμακα της κατοικίας και επιχείρησε -οικειοποιούμενη τη μεγάλη κλίμακα των υποδομών- να συνδιαλλαγεί απευθείας με το τοπίο, σκηνοθετώντας μια απομόνωση που θα μας φέρει πιο κοντά στη θάλασσα. Έτσι, στο διαμορφωμένο έδαφος του οικοπέδου, εναποτίθεται μια μεγάλη κατασκευή από μπετόν, που στεγάζει τον ανοικτό ισόγειο χώρο διημέρευσης των δύο κατοικιών φιλοξενώντας στο εσωτερικό της τις πιο ιδιωτικές λειτουργίες τους.

Η κατασκευή αυτή συνδιαλέγεται με τις πέτρινες κυματοειδείς μάντρες, χτισμένες με πέτρες από τις εκσκαφές, οι οποίες αναλαμβάνουν να ορίσουν τους προαύλιους χώρους αλλά και να δημιουργήσουν προθετικά τις άλλες δύο κατοικίες, μέσα από δύο συνεχόμενους ελιγμούς στο νότιο τμήμα και μια κορύφωση στο βορειοδυτικό τμήμα του οικοπέδου.

Μέσα από την διαπλοκή ανοικτών χώρων με θέα τη θάλασσα, χώρων απομόνωσης ανάμεσα σε μεγάλα δοκάρια αλλά και σκαμμένων αυλών, δημιουργείται ένα συνθετικό βάθος αντίστοιχο με αυτό που χαρακτηρίζει την κατοίκηση ως πράξη, από την συνάθροιση, μέχρι τη φροντίδα του σώματος και τη ρέμβη της θάλασσας.