Δημιουργικός, πολυδιάστατος και κοινωνικά ευαίσθητος, ο Γιώργος Πυρπασόπουλος είναι ιδιαίτερα δραστήριος επαγγελματικά, κόντρα σε μια εποχή στασιμότητας, ενώ συνεχίζει να φιγουράρει στις πρώτες θέσεις των αντρών στους οποίους έχουμε αδυναμία για το ήθος, τη στάση και τις επιλογές τους.

Τον προλαβαίνω λίγο πριν πετάξει για Παρίσι, με σκοπό να συναντήσει, με την ομάδα της εκπομπής «Συν Γυναιξί», την αστροφυσικό Αθηνά Κουστένη και τη Γενική Γραμματέα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Μαριαλένα Τσίρλη. Δύο γυναίκες σε πολύ ενδιαφέρουσες θέσεις, εξαίρετες προσωπικότητες, των οποίων το προφίλ θα προσπαθήσει να σκιαγραφήσει, όπως κάνει σε κάθε επεισόδιο, όπως μου εξομολογείται. Φέτος έκανε την τηλεοπτική έκπληξη της χρονιάς, και μάλιστα μέσα από τη συχνότητα της ΕΡΤ2, ως παρουσιαστής μιας αμιγώς γυναικείας εκπομπής, και δείχνει να κέρδισε το στοίχημα, ίσως γιατί και ο ίδιος μεγάλωσε και ζει ανάμεσα σε γυναίκες, τις οποίες θαυμάζει και πιστεύει στην αξία κι εξέλιξή τους.

Γυναίκες, on & off camera

Η ιδέα για την παρουσίαση του «Συν Γυναιξί» ήταν της παραγωγού και σκηνοθέτριας Νικόλ Αλεξανδροπούλου. Καθώς εκείνη την περίοδο δεν είχα κάτι άλλο εργασιακά, βρήκα ενδιαφέρουσα την πρόταση. Όσον αφορά στην προσέγγιση, γίνεται αρχικά σε ανθρώπινο επίπεδο, ανεξαρτήτως φύλου, και η έρευνα της πορείας τους ως γυναικών. Οπότε η αφετηρία είναι η εξομολόγηση. Σε αυτήν την περίπτωση, η βοήθεια τόσο της αρχισυντάκτριας Μελπομένης Μαραγγίδου όσο και της Νικόλ Αλεξανδροπούλου είναι πολύτιμη, ως προς τον τρόπο που προσεγγίζω την κάθε καλεσμένη μας.

Οι γυναίκες είναι βασικό στοιχείο της ύπαρξής μου, από τη μητέρα μου έως τη σύντροφό μου. Ο ρόλος τους είναι καθοριστικός. Θαυμάζω τη σύντροφό μου για τον χαρακτήρα και το μυαλό της. Επίσης, θαυμάζω τις γυναίκες που σπάνε τα ταμπού και διεκδικούν τα δικαιώματά τους ως ανθρώπων, έξω από την ταυτότητα που τους επιβάλλει ένα καθεστώς ξεπερασμένων αντιλήψεων, το οποίο τις θέλει να υπηρετούν συγκεκριμένους ρόλους. Πιστεύω στην εξέλιξή τους.

Η «μικρή οθόνη»

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα κάποια πρόταση, εκτός από μία, που δε µ’ ενέπνευσε ώστε να συμμετάσχω. Η ελληνική ιδιωτική τηλεόραση, εκτός από το επίπεδο της μυθοπλασίας των σίριαλ που έχει βελτιωθεί αισθητά, επιμένει να «χαριεντίζεται» µε περιεχόμενο που κυνηγάει το οικονομικό όφελος και δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στον τηλεθεατή, σε αντίθεση µε την κρατική, που έχει κάνει άλματα στο περιεχόμενό της, και πραγματικά, έχει ενδιαφέρον να την παρακολουθήσεις. Επίσης, οι ιδιωτικές πλατφόρμες έχουν αναλάβει πλέον σημαντικές πρωτοβουλίες.

Σινεμά & νέες παραγωγές

Το “Μonday” είναι µια ξένη παραγωγή µ’ ένα επιτυχημένο cast ελλήνων και ξένων ηθοποιών και διανομή στην Αμερική. Είναι μεγάλη χαρά που συμμετέχω κι εγώ, ύστερα από πρόταση του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, για την όμορφη συνεργασία τόσο μαζί του όσο και µε τους υπόλοιπους, εξαιρετικούς συντελεστές και συνεργάτες. Το σενάριο αφορά στη γνωριμία και συγκατοίκηση ενός ζευγαριού, του Μίκυ (Sebastian Stan) και της Χλόης (Denise Gough), µε τα πάνω και τα κάτω τους στην καλοκαιρινή Αθήνα, µε ξέφρενα πάρτι του Σαββατοκύριακου και με τη Δευτέρα να ξημερώνει προσγειώνοντας το ζευγάρι στην πραγματικότητα. Ο δικός µου ρόλος είναι του party animal, που ενίοτε επηρεάζει τον Μίκυ στις αποφάσεις του µε τη δράση του. Δυστυχώς, λόγω της πανδημίας, ταξιδεύει µόνο το όνομά µου και όχι κι εγώ μαζί της. Ένα από τα ξεχωριστά που απολαμβάνει κάποιος µε τη συμμετοχή του στις διεθνείς κινηματογραφικές ταινίες είναι και η συνοδεία της ταινίας σε προβολές στο εξωτερικό, γεγονός που δε συνέβη εν προκειμένω, λόγω COVID.

Με προσωρινό τίτλο «Χειμώνας µε την Βαλµίρα», η ελληνοβουλγαρική παραγωγή, σε σενάριο και σκηνοθεσία της Μαρίας Ντούζα, και µε τους Θάλεια Παπακώστα, Δηµητρη Κίτσο, Νίκο Κουκά και Yoana Boukovska, είναι γυρισμένη στη Χίο και αφορά στην επανασύνδεση μιας κωφής νεαρής κοπέλας µε τον πατέρα της και το νέο περιβάλλον στο οποίο αναγκάζεται να προσαρμοστεί. Ο ρόλος µου είναι του πατέρα, που προσπαθεί να διαχειριστεί κι αυτός τη νέα πραγματικότητα µε το καινούριο δεδομένο της επανασύνδεσης. Η επαφή µου µε την αντίληψη της επικοινωνίας των κωφών ήταν κάτι μοναδικό και συγκινητικό. Η ταινία αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2022.

Art is hard!

Αισθάνομαι ότι υπάρχει µια στασιμότητα στην πνευματική εξέλιξη του κόσμου, χωρίς τροφή για σκέψη µέσω της καλλιτεχνικής δραστηριότητας. Η καλυτέρευση του εαυτού µας πρώτα, µ’ επέκταση τη βελτιστοποίηση της κοινωνίας, έρχεται μέσα από την τέχνη, όπου τέχνη=πολιτισµός.

Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι, κατά κύριο λόγο, «λαβώνονται», και ότι το θέατρο είναι και θα είναι πάντα εκεί για όποιον θέλει να το ανακαλύψει και να το ζωντανέψει, πλέον µε πιο καθαρούς κανόνες.

Νέα εποχή

Αυτό που προέκυψε από την πανδημία και θα µε συνοδεύει στο μέλλον είναι µια μεγαλύτερη ανησυχία για όσα έρχονται, ελπίζοντας ότι μετά από αυτό το «χαστούκι» ίσως ως άνθρωποι να επανεκτιμήσουμε διαφορετικά τα ήθη και τις αξίες μας.

Περιβάλλον

Πιστεύω ότι η κουλτούρα των Ελλήνων σταδιακά αλλάζει, αλλά θα πρέπει ν’ αλλάξει και των πολιτικών, που κρατούν την ευθύνη στα χέρια τους. Προστασία του περιβάλλοντος σημαίνει σεβασμός προς τον εαυτό σου και τους γύρω σου. Είναι σημαντικό για την ψυχική µας υγεία να βρισκόμαστε όσο περισσότερο μπορούμε σ’ επαφή µε τη φύση. Ιδιαίτερα αν αθλούμαστε μέσα σε αυτήν, τα οφέλη είναι διπλάσια.

Προσωπικά…

Μπορεί να με συγκινήσει… μια ευγενική χειρονομία.

Αδιαπραγμάτευτες αξίες και απαραίτητα συστατικά στη ζωή μου είναι… ο σεβασμός, η ευγένεια και η ελευθερία, που δε γίνεται, όμως, ασυδοσία.

Αυτό που πραγματικά με χαλαρώνει μέσα σ’ ένα 24ωρο είναι… η επαφή µου µε τη φύση στα πέριξ της Αττικής, όσο βρίσκομαι εντός λεκανοπεδίου.

Όσον αφορά στα μελλοντικά μου σχέδια… αν όλα πάνε καλά, πιθανόν να συμμετάσχω στην παράσταση «Αξύριστα πιγούνια» του Γιάννη Τσίρου στο «Μικρό Χορν», σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη, µε τους Ηλία Βαλάση, Στέλιο Δημόπουλο και Μαρία Νεφέλη Δούκα.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ ΚΡΑΣΑΓΑΚΗ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ IOYNIOY 2021