Μπορεί να φτάνουμε προς το τέλος του συναρπαστικού μήνα της μόδας, όμως τα fashion shows δε σταματούν να μας εντυπωσιάζουν και πραγματικά δυσκολευόμαστε να επιλέξουμε τα αγαπημένα μας. Οι Γάλλοι σχεδιαστές έδωσαν το καλύτερό τους εαυτό σε ρούχα αλλά και σε ατμοσφαιρικά settings, χαρίζοντας στο κοινό μοναδικές εμπειρίες.
Balmain
Μπορεί να έκανε την αρχή ο Raf Simons, με τα καλυμμένα από πλαστικό παλτό του οίκου Calvin Klein, τον προηγούμενο χειμώνα, όμως στη συνέχεια πληθώρα σχεδιαστών ακολούθησαν τον δρόμο των φουτουριστικών, holographic υλικών. Ήρθε, λοιπόν, και η σειρά του Olivier Rousteing να ανακαλύψει αυτό το νέο διαστημικό έδαφος της μόδας και να διερευνήσει στοιχεία, υφάσματα και τεχνοτροπίες που δεν είχε χρησιμοποιήσει ποτέ.
Γνωστός για τις υπερβολικές δημιουργίες του και τα λαμπερά κεντήματα, παρουσίασε μία συλλογή με έμπνευση τα μακρινά, ένδοξα 80’s, μέσα από τη ματιά του μέλλοντος. Ένας δύσκολος συνδυασμός που όμως στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Λαμέ αποχρώσεις, ολογραφικές παγιέτες, pvc, λάτεξ, vinyl, γυαλιστερή οργάντζα, denim, τούλι και διαφάνειες ήταν οι πρωταγωνιστές της επίδειξης. Χωρισμένη σε δύο νοητές ενότητες, την day wear και την evening wear, η κολεξιόν περιλάμβανε ψηλόμεσα, άνετα παντελόνια, tailored σακάκια, φαρδιά φούτερ και πουλόβερ, ημιδιάφανα jackets και καμπαρντίνες, μίνι φορέματα, bodycon γραμμές, neon χρώματα αλλά και κρύσταλλα.
Ο Olivier κατάφερε να ντύσει με τον πιο σέξι, δυναμικό και αστραφτερό τρόπο τη γυναίκα του μέλλοντος. Και μιλώντας για λάμψη, να παινευτούμε λίγο και για τους Έλληνες σχεδιαστές και συγκεκριμένα για τον Στέλιο Κουδουνάρη, ο οποίος πρώτος μας είχε συστήσει τις μεγάλες, μπλε ιριδίζουσες παγιέτες στα Μadwalk 2017.
Hermès
Μπορεί οι θερμοκρασίες του Παρισιού να εξακολουθούν να είναι αρκετά χαμηλές, όμως αυτό δεν εμπόδισε τη Nadège Vanhee-Cybulski να στήσει το fashion show του οίκου Hermès σε έναν χώρο που δεν ήταν εντελώς κλειστός. Η επίδειξη πραγματοποιήθηκε στον κήπο Lycée Victor Duruy και εξασφάλισε στους θεατές θερμαινόμενα καθίσματα και κουβέρτες, για να παρακολουθήσουν την πασαρέλα χωρίς να κρυώνουν.
Για πρώτη φορά κατά τη «θητεία» της για τον οίκο, η σχεδιάστρια κινήθηκε μέσα σε μια δραματική και σκοτεινή ατμόσφαιρα, χρησιμοποιώντας εφέ ομίχλης και χαμηλό φωτισμό. Όλο το περιβάλλον προετοίμαζε τον θεατή για την εντυπωσιακή συλλογή Fall 2018, η οποία κατά κύριο λόγο αποτελούνταν από δερμάτινα υφάσματα και γήινα χρώματα. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε, όπως πάντα άλλωστε, στις λεπτομέρειες και στα μοναδικά αξεσουάρ που συνόδευαν τα ρούχα, αφού όλα μαζί συνέθεταν ένα αποτέλεσμα πλήρως αντιπροσωπευτικό της πολυτέλειας και της φινέτσας του οίκου. Πόντσο, πουλόβερ, pencil φούστες και cigarette παντελόνια δημιουργούσαν ένας είδος πειθαρχημένης σιλουέτας. Η Hermès γυναίκα, όμως, δεν εκφράζει μονάχα τα κομψά στημένα σύνολα, έχει και μία αθλητική πλευρά, η οποία αποτυπώθηκε σε καπιτονέ και μάλλινα υφάσματα, ζεστά πανωφόρια, jackets και γουνάκια.
Givenchy
Η υπερβολική δεκαετία των 80's φαίνεται πως είχε την τιμητική της και αυτή τη σεζόν, αφού πολλοί σχεδιαστές στήριξαν τις συλλογές τους επάνω στο στιλιστικό της ύφος. Από τον κατάλογο δεν έλειψε ούτε η Clare Waight Keller, που άντλησε την έμπνευσή της από τις ταινίες “The Hunger”(1983) και “B-Movie: Lust & Sound in West Berlin” (ένα ντοκιμαντέρ για τη μουσική σκηνή στο Βερολίνο). Το setting του show ήταν επιβλητικό και σκοτεινό αντικατοπτρίζοντας την καλλιτεχνική ένταση εκείνης της περιόδου, με τη πασαρέλα να μοιάζει με αίθουσα παλιού κινηματογράφου που απεικόνιζε την τότε νυχτερινή ζωή, μέσα από τον ατμοσφαιρικό φακό ενός film noir.
Τα runway looks συνδύασαν εξαιρετικά τα κινηματογραφικά στοιχεία με το ιδιαίτερα σκληρό κομμάτι της κουλτούρας του Βερολίνου, λίγο πριν γκρεμιστεί το Τείχος. Σύνολα δυναμικά, υψηλής έντασης και ταυτόχρονα συγκρατημένα, με τη σχεδιάστρια να επαναπροσδιορίζει την εικόνα της τότε υψηλής κοινωνίας με μια σειρά από οικολογικές γούνες, δερμάτινα jackets και παλτό φορεμένα πάνω από στιλιζαρισμένα looks.
Η δεκαετία των 80's είναι στενά συνδεδεμένη με τους «έντονους ώμους» και αυτοί του οίκου Givenchy δημιουργούσαν μια πραγματικά αυστηρή σιλουέτα. Οι φιγούρες αρκετές φορές έμοιαζαν να ασφυκτιούν, αφού μοντέρνα πουλόβερ και σακάκια «στριμώχνονταν» μέσα σε γυαλιστερά, δερμάτινα παντελόνια. Ενώ πολύ σοφά και με περίτεχνο τρόπο αποφεύχθηκαν τα cliché πρότυπα από τη δεκαετία του ’80, προσφέροντας στο κοινό μία προσεγμένη συλλογή με μία ισχυρή δόση αδρεναλίνης, αντικατοπτρίζοντας ακριβώς το προσωπικό στιλ τόσο της σχεδιάστριας, όσο και του οίκου.
Balenciaga
Ο Demna Gvasalia νιώθει, ότι είναι σπίτι του επιτέλους, έπειτα από 2 χρόνια δημιουργικής απασχόλησης στον οίκο Balenciaga. Αφού πέρασε λίγο καιρό εξερευνώντας τη σχέση ανάμεσα στη δική του δημιουργική φύση και την κληρονομιά που άφησε πίσω του ο Cristóbal Balenciaga, αισθάνεται ότι έχει καταστήσει σαφές το όραμά του για τον οίκο και μας το παρουσιάζει στην καινούργια του FW 2018 συλλογή.
Βασικοί άξονες της collection ήταν: η άψογη εφαρμογή, το layering και ο όγκος. Βρίσκοντας τη χρυσή τομή που αναζητούσε, παρουσίασε ένα extreme fashion show, βασισμένος σε μια έντονη παλέτα με ζωντανά χρώματα και prints φερμένα από τη δεκαετία των 90's.
Αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά την πορεία των ρούχων από την αρχή μέχρι το τέλος, θα καταλάβει πως υπάρχει μια κλιμάκωση. Ξεκινώντας από τις πιο απλοποιημένες δημιουργίες, όπως ένα βελούδινο φόρεμα ή ένα μαύρο ζιβάγκο και ένα υφασμάτινο παντελόνι, φτάνοντας σε πιο ογκώδεις φιγούρες, ντυμένες με φούτερ, χοντρά μπουφάν και οικολογικές γούνες. Τα μοντέλα παρέλασαν με σύνολα για όλες τις ώρες και για όλες τις περιστάσεις. Μεταξύ άλλων είδαμε puffy μπουφάν και μία σειρά από φαρδιά φούτερ που έφεραν πάνω τους το λογότυπο "World Food Programme" ("Παγκόσμιο Πρόγραμμα Σίτισης"). Ο σκοπός είναι να διατεθεί το 10% των κερδών από τα συγκεκριμένα φούτερ στον Οργανισμό που αποτελεί τη μεγαλύτερη ομάδα ανθρωπιστικής βοήθειας παγκοσμίως ενάντια στην πείνα. Κομψές midi γραμμές σε πλισέ και αέρινα φορέματα, φούστες και παλτό αλλά και office wear σύνολα με σακάκια και κλασικά παντελόνια συμπλήρωσαν τα day looks ενώ για τις βραδινές εμφανίσεις ο οίκος πρότεινε καυτά μίνι σε βελούδο, floral ή μεταλλικά υφάσματα.
Valentino
Ο Pierpaolo Piccioli δημιούργησε μία συλλογή για το επόμενο φθινόπωρο που ξεχείλιζε από ρομαντισμό και θηλυκότητα. Ο ίδιος την αποκάλεσε «Romanticism» τονίζοντας, πως αυτή είναι η μεγάλη δύναμη της σύγχρονης εποχής.
Στην πασαρέλα είδαμε και πάλι σιλουέτες από τη δεκαετία του 1980 αλλά με έναν ελαφρώς διαφοροποιημένο τρόπο, που δημιουργούσε όμορφες, θηλυκές γραμμές και ρούχα διακοσμημένα με πολλά λουλούδια –το παγκόσμιο σύμβολο του ρομαντισμού. Η μορφή των λουλουδιών δεν ήταν τρισδιάστατη, αφού ο σχεδιαστής δεν επιθυμούσε το cliché, floral print που έχουμε συνηθίσει εδώ και αρκετές σεζόν. Αντιθέτως, τα ρούχα του διακοσμούσαν μεγάλα, τυπωμένα λουλούδια. Μακριά φορέματα, σακάκια και λινά παντελόνια ήταν μερικά από τα βασικά στοιχεία της collection, που θύμιζε αναγεννησιακές φορεσιές.
Αναμφίβολα, η ready-to-wear συλλογή του Valentino απευθύνεται στις αθεράπευτα ρομαντικές που παραμένουν όμως δυναμικές, διότι οι δημιουργίες του Pierpaolo Piccioli μπορεί να έχουν μεσαιωνικές επιρροές, όμως εκφράζουν τη γυναίκα του σήμερα.
