Το τελευταίο βιβλίο του Δημήτρη Σωτάκη σε κερδίζει –όπως και προηγούμενα μυθιστορήματά του- από τον τίτλο του ακόμη. Από την «Πράσινη Πόρτα» μέχρι τον «Άνθρωπο Καλαμπόκι» και την «Ιστορία ενός Σούπερ Μάρκετ», σίγουρα η έλλειψη φαντασίας είναι κάτι για το οποίο δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον γνωστό Έλληνα συγγραφέα. Πίσω από τον ιδαίτερο τίτλο ("Ο Κανίβαλος που έφαγε έναν Ρουμάνο"), τα νήματα της υπόθεσης στο βιβλίο κινούν τα μυστικά και οι επιθυμίες του υποσυνείδητού μας για τη ζωή που ποτέ δεν τολμήσαμε να ζήσουμε, καθώς και το πόσο μακριά μπορούμε να φτάσουμε, ώστε να κατακτήσουμε την ευτυχία.

Να πούμε πως, μεταξύ άλλων, ο συγγραφέας τιμήθηκε με το βραβείο Athens Prize for Literature για «Το θαύμα της αναπνοής» το 2009, έχει εκδώσει μέχρι σήμερα οχτώ μυθιστορήματα ενώ βιβλία του κυκλοφορουν στα γαλλικά, σερβικά, τουρκικά, ολλανδικά, ιταλικά και κινέζικα. 

Κε Σωτάκη, γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο τίτλο; Υπάρχει σύνδεση με το μεταναστευτικό και την εποχή μας, έστω και σε ένα δεύτερο επίπεδο; 

Έχοντας δομήσει όλη την ιστορία, πριν ακόμα ξεκινήσω να γράφω, η φιγούρα των ηρώων ήταν σχεδόν ξεκάθαρη στο μυαλό μου. Δεν ήθελα, λοιπόν, να είναι κάτοικος της λεγόμενης δυτικής Ευρώπης, δε μου ταίριαζε στο ψυχολογικό του προφίλ. Από την άλλη, δεν ήθελα να είναι και πολύ κοντινός γείτονάς μας, έτσι έφτασα στη Ρουμανία, της οποίας μου άρεσε και ο ήχος, η συνεύρεση του Ρ με το Μ. Με έναν, σχεδόν ασυνείδητο τρόπο, έχουμε αποδώσει ορισμένα ηθικά χαρακτηριστικά, συμπεριφορές και προφίλ σε ολόκληρους λαούς. Στον ήρωα μου, λοιπόν, «χωρούσε» καλύτερα ένας Ρουμάνος. Όχι, δεν υπήρχε καμία σκέψη, συνειδητή ή ασυνείδητη να γράψω για το μεταναστευτικό.

Τι σημαίνει το γράψιμο για εσάς και ποια βασική σας ανάγκη καλύπτεται μέσω αυτού;

Στην πραγματικότητα δεν καλύπτει καμία εσωτερική ανάγκη, λειτουργεί ως μέσο για να δώσω το δικό μου στίγμα για τον κόσμο, για τις ζωές όλων μας. Η συγγραφή ενός βιβλίου είναι μια πρόταση, αποτυπώνω την οπτική μου γωνία για όσα με απασχολούν, είναι μια ικανότητα μου να επικοινωνώ μέσω ενός γραπτού κειμένου. Το γράψιμο δε λύνει κανένα εσωτερικό πρόβλημα, αντιθέτως μας σπρώχνει βαθύτερα στα υπαρξιακά αδιέξοδα που έχουμε ως ανθρώπινα όντα. Αυτά όμως, ακριβώς, τα ερωτήματα που θέτει είναι αρκετά για να δυναμιτίσουν τις επιθυμίες, να κινητοποιήσουν τις αισθήσεις μας.

Ποια είναι η μεγαλύτερη τρέλα που έχετε κάνει για να εμπνευστείτε, να γράψετε ή να ολοκληρώσετε ένα βιβλίο σας και ποιο ήταν αυτό;

Η έμπνευση δεν είναι αποτέλεσμα δράσης, θέλω να πω, δε χρειάζεται να κάνεις κάτι για να σε επισκεφτεί. Μπορεί να εμπνευστώ για το επόμενο βιβλίο μου από μια πράξη, μια χειρονομία, κάτι που θα ακούσω σε μια συζήτηση ή κάτι που θα μου πείτε εσείς, είναι μια τελείως απροσδιόριστη διαδικασία. Η μεγαλύτερη τρέλα για να γράψω είναι αυτό που κάνω συνήθως, δηλαδή να κλείνομαι σε ένα σπίτι για ένα ολόκληρο καλοκαίρι «διώχνοντας» μακριά μου τους ανθρώπους, ώστε να είμαι απομονωμένος, πλήρως αφοσιωμένος στο βιβλίο μου.

Μεταφέρετε στα βιβλία σας και προσωπικά σας βιώματα;

Μοιραίο είναι ο συγγραφέας να μεταφέρει προσωπικά του βιώματα στα βιβλία του. Ακόμη κι αν αυτό δε γίνεται με προφανή τρόπο, δεν μπορεί κανείς να δραπετεύσει απ’ τον εαυτό του, μπορεί η ηθική των ηρώων να μην είναι αναγκαστικά η δική μου ηθική, όμως χωρίς δεύτερη σκέψη, πάντα βρίσκομαι μέσα στο βιβλίο μου, είναι αναπόφευκτο. Άλλωστε, ένα βιβλίο είναι η προσπάθεια να είσαι παρών, να υπάρχεις μέσω ενός καλλιτεχνικού έργου, θα ήταν αφελές να θέλεις να απέχεις απ’ αυτό.

Πώς προέκυψε στη ζωή σας αυτή η μανία με τα κινεζικά -διάβασα σε μία από τις συνεντεύξεις σας ότι διδάσκετε επαγγελματικά.

Ναι, είναι αλήθεια, διδάσκω κινεζικά. Αγαπώ την Κίνα και ιδιαιτέρως βέβαια  την όμορφη και εντυπωσιακή αυτή γλώσσα. Δεν έχω ιδέα πώς προέκυψε, δεν υπήρχε κάποια ξεκάθαρη πρόθεση από πίσω, η κινητήριος δύναμη ήταν η ίδια η γλώσσα, αυτό με έλκυσε αρχικά. Η Κίνα είναι μια υπέροχη χώρα, για την οποία δε γνωρίζουμε και πολλά, μια χώρα πλούσια σε πολιτισμό, ένας τόπος συνεχών εκπλήξεων και θαυμάτων.

Υπάρχει κάποιο νέο πρότζεκτ στα σκαριά;

Αυτή την εποχή ασχολούμαι με τη θεατρική διασκευή ενός από τα βιβλία μου -περισσότερα θα σας πω σύντομα- ενώ το καλοκαίρι θα ξεκινήσω τη συγγραφή ενός καινούριου μυθιστορήματος.

Info: Το βιβλίο "Ο Κανίβαλος που έφαγε έναν Ρουμάνο" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.