Και ξαφνικά το όνομά της έγινε πρώτη είδηση, ως το νέο, πολλά υποσχόμενο πρόσωπο της ελληνικής τηλεόρασης στην πρωινή ζώνη του Mega. Η Δανάη Μπάρκα κατάφερε μέχρι στιγμής αυτό που λίγες 28χρονες έχουν καταφέρει: να γίνει συμπαθής σπάζοντας τα κλισέ και με τον καθημερινό, ανθρώπινο, κεφάτο κι αισιόδοξο λόγο της να μας συστηθεί ως το επόμενο πρότυπο που περιμέναμε!

Η Δανάη είναι ηθοποιός. Οι περισσότεροι πιθανόν να γνωρίζουν ότι είναι η κόρη της Βίκυς Σταυροπούλου. Λιγότεροι, ότι έχει σπουδάσει τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο Μουσικής, ότι αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Γιώργου Αρμένη-Νέο Ελληνικό Θέατρο και ότι πρωτοεμφανίστηκε στο Θέατρο Αποθήκη στον ρόλο ενός κοριτσιού με αυτισμό, ενώ μέχρι τώρα έχει συμμετάσχει σε μεγάλες παραγωγές στο Παλλάς με τον Σταμάτη Φασουλή, μέχρι και σε μονόλογο στο Θέατρο 104 -για δύο σεζόν- σ’ έργο του Γεράσιμου Ευαγγελάτου. Φέτος, το ευφυές μυαλό του Πέτρου Μπούτου σκέφτηκε να τη δοκιμάσει στο τιμόνι μιας πρωινής καθημερινής εκπομπής, το «Πάμε Δανάη», που έκανε πρεμιέρα μόλις εχθές. Η Δανάη είναι πηγή θετικής ενέργειας, σαρωτική και αισιόδοξη, έχει χιούμορ, αυτοσαρκάζεται, αγαπάει τις πλάκες, έχει ανησυχίες κι ευαισθησίες, δε φοβάται να είναι ο εαυτός της, να δοκιμάζεται και να υποστηρίζει τις απόψεις της, αλλά το κυριότερο, πιστεύει ακόμη στους ανθρώπους.

Μήπως ήρθε η ώρα να γυρίσουμε σελίδα στα… πρότυπα;

Δεν ξέρω αν γκούγκλαρες ποτέ το όνομά σου να δεις τα αποτελέσματα, αλλά εγώ σε βρήκα σε 995.000 σελίδες! Εντυπωσιακό! Σκέφτεσαι πόσες θα γίνουν όταν ξεκινήσεις το πρωινό; 

Δεν το γνώριζα! Μου φαίνονται όντως πολλές. Θα ήθελα να αφορούν μόνο στη δουλειά μου, βέβαια, ή σε απόψεις που μοιράζομαι στα social media για κοινωνικά ζητήματα, και όχι σε αναπαραγωγή θεμάτων που δεν αφορούν ή που προσωπικά τα βρίσκω κάπως άχαρα, όπως η προσωπική μου ζωή. Ο κόσμος πολλές φορές παίρνει ως δεδομένο ότι αυτά τα δίνουμε εμείς στη δημοσιότητα και δε γνωρίζει ότι ένας δημοσιογράφος έχει απόλυτη ελευθερία να γράψει για κάποιον χωρίς να ρωτήσει ή να βάλει τίτλους, προκειμένου να μπουν να το διαβάσουν, χωρίς να υπολογίζει ότι εκθέτει ανθρώπους… Μου φαίνονται πολλές οι σελίδες κι ελπίζω τώρα με την εκπομπή, οπότε θα έχω βήμα κι επαφή με τους τηλεθεατές, να μοιραστώ πράγματα γι’ αυτήν την «έκθεση», τα οποία σκέφτομαι καιρό τώρα και δεν είχα τη δυνατότητα να «μπω» σπίτια τους για να τους τα πω.

Ήσουν από τα παιδιά που έκανες εικόνα τον εαυτό σου στην τηλεόραση ή στον χώρο του θεάματος; 

Σαφώς! Με φανταζόμουν πρώτα ηθοποιό, μετά τραγουδίστρια, μετά παρουσιάστρια σε κάτι αστείο και μετά, πολύ συχνά, έκανα εικόνα ότι παίρνω το Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου. Πάντα με φανταζόμουν ανάμεσα στον κόσμο, μ’ επικοινωνία, χαρά και κέφι.

Σε αυτό να υποθέσω ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο το οικογενειακό περιβάλλον;

Και το ότι μεγάλωσα παντού. Στο σπίτι μου, στο σπίτι της γιαγιάς, σε θέατρα, σε ταξίδια, σε γυρίσματα, σε περιοδείες. Όπως αντιλαμβάνεσαι έχω πολλά βιώματα κι εμπειρίες ασύγκριτες. Τη μια μέρα περνούσα τ’ απόγευμα στην πλατεία με τη γιαγιά μου, με την κυρία Έλλη και τις άλλες φίλες της, και την επομένη, ήμουν για φαγητό με τη μαμά, την Κική Δημουλά και τον Μάνο Ελευθερίου. Δεν ακούγεται ονειρικό; Είμαι ευγνώμων για τις εικόνες που έχω από την παιδική μου ηλικία. Έχω συναναστραφεί ανθρώπους-«μύθους» και ανθρώπους από κάθε κοινωνική ομάδα. Υπήρχε μεγάλη ποικιλομορφία στη ζωή μου κι αυτό με κάνει να νιώθω οικεία σε κάθε περίσταση.

Γνωρίζω ότι περνάτε καλά με τη μητέρα σου, κάνετε πλάκες, έχετε καλούς φίλους. Πώς έγραψε μέσα σου η αναγνωρισιμότητά της και πόσο επηρέασε τον δικό σου τρόπο σκέψης; 

Περνάμε όντως υπέροχα! Η αναγνωρισιμότητα ήρθε απότομα, αλλά η μαμά μου με προστάτεψε πολύ, κι ενώ ενθουσιαζόμουν, μου εξηγούσε ότι σε αυτήν τη δουλειά, μετά την επιτυχία μπορεί πολύ εύκολα να έρθει μια αποτυχία, γι’ αυτό πρέπει πάντα να παλεύω διπλά έπειτα από μια επιτυχία, ώστε ν’ αποδείξω ότι αγαπάω αυτό που κάνω και να βγάλω ασπροπρόσωπο το κοινό που θα με στηρίξει. Ότι πρέπει να είμαι γειωμένη, να προσπαθώ και να σέβομαι τους ανθρώπους με τους οποίους δουλεύω μαζί.

Η μέχρι τώρα εμπειρία σου στο θέατρο και τα βήματά σου στον χώρο της υποκριτικής τι γεύση σου έχουν αφήσει; 

Έχω την ωραιότερη γεύση απ’ το θέατρο. Αγαπώ την επαφή με τον κόσμο πάνω στη σκηνή, τους ταλαντούχους ανθρώπους πάνω και γύρω από τη σκηνή, τις πρόβες. Το θέατρο καλλιεργεί προσωπικότητες. Είναι μαγεία.

Με δεδομένο ότι οι εποχές είναι αμήχανες, κυρίως για τον καλλιτεχνικό κόσμο, μπορεί αυτό ν’ αποτέλεσε και αιτία για ν’ αποδεχτείς την πρόσκληση του Mega; 

Ήταν ένας λόγος κι αυτός. Δηλαδή, ότι θεατρικά υπήρχε μεγάλη αστάθεια κι ανασφάλεια. Αλλά σίγουρα δεν ήταν ο βασικός.

Και πώς προέκυψε και χτίζεται η συνεργασία μέχρι την πρεμιέρα; Προέκυψε αναπάντεχα. Με μια σκέψη-πρόταση του Πέτρου Μπούτου. Είναι από τα πιο φωτεινά κι έξυπνα μυαλά που έχω συναναστραφεί. Τώρα έχω την τύχη να τον ζω στη δουλειά. Ο Πέτρος είναι ένας μύθος στην τηλεόραση, άλλαξε πολλά πράγματα, ρίσκαρε και φυσικά, κέρδισε πολλά στοιχήματα. Γνωρίζοντας ότι υπάρχει αυτός ο άνθρωπος πίσω απ’ όλο αυτό, είχα έναν σημαντικό λόγο να σκεφτώ καλά την πρόταση. Η συνεργασία με το κανάλι είναι άψογη, όπως την ονειρευόμουν. Ωραίοι άνθρωποι, ευφυείς, έτοιμοι για δουλειά, με ωραία αισθητική και πάθος. Ελπίζω να τους κάνω χαρούμενους, όπως με κάνουν εκείνοι μέχρι τώρα.

Βλέπουμε επί δεκαετίες στην τηλεόραση τη μανιέρα της πρωινής παρουσιάστριας με συγκεκριμένη σκαλέτα. Εσείς τι διαφορετικό έρχεστε να προσφέρετε στο φετινό τηλεοπτικό τοπίο; 

Σίγουρα δε μένω στη διαφορετικότητα της εμφάνισης, παρόλο που φυσικά υπάρχει. Θέλουμε μέσω της εκπομπής να δείξουμε ότι για όλα υπάρχει ένας άλλος τρόπος. Κυρίως, ο αληθινός! Να δείξουμε εμάς, χωρίς αποστείρωση και «γιρλάντες». Μ’ ενθουσιασμό, αυτοσαρκασμό, χιούμορ, ευαισθησία και πολύ μεγάλη δόση αισιοδοξίας. Πάμε να χτίσουμε ωραία παρέα, με ενέργεια, ειδήσεις, θέματα και να έχουμε λόγο ύπαρξης στην τηλεόραση. Θέλει κόπο και χρόνο, αλλά έχουμε μεγάλη ανυπομονησία και όρεξη.

Εφόσον δεν έχεις ξανακάνει παρουσίαση, θαυμάζεις κάποια παρουσιάστρια ιδιαίτερα, ώστε να εμπνευστείς από αυτήν, ή ακολουθείς εντελώς το δικό σου στιλ; 

Δεν έχω κάνει ποτέ τηλεόραση γενικότερα. Θαυμάζω αρκετούς ανθρώπους, για ξεχωριστούς λόγους. Δεν πάω ν’ αντιγράψω, όμως, κάτι, γιατί θα χαθεί η αυθεντικότητά μου. Πάω να δείξω εμένα και την πραγματικότητά μου. Νομίζω με τέτοια υγειονομική, κοινωνική και ανθρωπιστική κρίση που βιώνουμε ο κόσμος θέλει χαρά. Είμαι φύσει και θέσει αισιόδοξη και σίγουρα πολύ αληθινή - αυτό που βλέπει κάποιος αυτό είναι. Είτε είμαι κάποιες στιγμές σκεπτική, είτε χαμένη στις σκέψεις μου, είτε αστεία, είτε γλυκιά, είτε μετριασμένη... Νομίζω, η ωραιότερη παρέα για τον κόσμο είναι η αληθινή. Η «οδηγία» που έχει δοθεί σε όλους είναι: «Μην πάρετε ρόλους, να είστε ο εαυτός σας»! Ελπίζω να το πετύχουμε και ν’ αρέσει. Θα μάθουμε… Γι’ αυτό είμαστε εδώ. Όλα θέλουν χρόνο, δουλειά και προσπάθεια.

Οι body positive φωτογραφίες σου στα social έχουν σχολιαστεί ποικιλοτρόπως, όπως ήταν αναμενόμενο σε μια εποχή που η εικόνα παίζει καταλυτικό ρόλο, αλλά είναι εγκλωβισμένη σε δεκάδες κλισέ. Για σένα τι είναι ομορφιά και ποια είναι η σχέση σου με το μέσα, αλλά και το έξω σου;

Ομορφιά είναι η ειλικρίνεια. Το χαμόγελο. Το τσαλάκωμα. Ομορφιά είναι τα χαρούμενα κορίτσια. Η ευαισθησία. Τα χαρούμενα αγόρια. Οτιδήποτε αληθινό. Κάποιες φορές τα πάω περίφημα με μένα, κάποιες άλλες, θυμώνω, αλλά καταλήγω πάντα στο «Αυτή είσαι. Άλλαξε ό,τι δε σ’ αρέσει, αλλά να σε αγαπάς, γιατί έχεις μια ζωή που πρέπει να ζήσεις με τον εαυτό σου».

Η πιο παρεξηγημένη έννοια στην εποχή μας είναι αυτή της ευαισθησίας. Έχει γίνει μόδα η βρισιά, η «δηθενιά», η ανασφάλεια και η επίδειξη θέσης, πλούτου, followers -όλα! Λείπει η κανονικότητα, η γλύκα, ο ρομαντισμός.

Με δεδομένο ότι η γενιά σου έχει μια διαφορετική θεώρηση των σχέσεων, της αγάπης και του έρωτα, όπως μάλλον και κάθε γενιά, θα ήθελα να μου πεις πώς βιώνεις εσύ προσωπικά τον έρωτα και πόση αξία έχει στη ζωή σου; 

Μεγάλη! Είναι κινητήριος δύναμη η αγάπη, ο έρωτας, το φλερτ. Θέλουν δουλειά οι ανθρώπινες σχέσεις και είναι δύσκολο να το βιώσεις την ίδια στιγμή κι εσύ και το άλλο πρόσωπο. Όταν συμβαίνει, είναι μαγεία. Πάντα με προσπάθεια και θέληση χτίζονται πράγματα κι αισθήματα. Η ευκολία είναι πλέον γεγονός, όσον αφορά στα social media και σε όλο αυτόν τον αδηφάγο κόσμο, αλλά αν κάτι το θες πολύ και το θέλει και ο άλλος, θέλω να ελπίζω ότι το καταφέρνεις...

Πες μου ένα χαρακτηριστικό σου για το οποίο νιώθεις περήφανη κι ένα που σ’ ενοχλεί. 

Νιώθω χαρούμενη που αγαπάω τόσο πολύ, τόσο έντονα, τόσο βαθιά τους ανθρώπους που μου κάνουν το «κλικ». Με νευριάζει η αναβλητικότητά μου. Και καμιά φορά, ο αυθορμητισμός μου. Α! Και δε μου αρέσει που γίνομαι χαλί να με πατήσουν - γιατί εντέλει με πατάνε όντως! (Γέλια). Δεν άντεξα, δεν έμεινα στο ένα. Αλλά μ’ αρέσει που είμαι ρομαντική και ονειροπόλα!

Ποια θεωρείς την πιο παρεξηγημένη έννοια στην εποχή μας;

Αυτήν της ευαισθησίας. Έχει γίνει μόδα η βρισιά, η «δηθενιά», η ανασφάλεια και η επίδειξη θέσης, πλούτου, followers -όλα! Λείπει η κανονικότητα, η γλύκα, ο ρομαντισμός.

Κι αν είχες μια μαγική δύναμη, τι θα άλλαζες γύρω σου; 

Τον ρατσισμό. Η κακία φέρνει κακία. Η βία φέρνει βία. Το μίσος φέρνει μίσος. Θα το καταργούσα ως συναίσθημα και ως ανάγκη. Θα σκορπούσα ομαδικότητα κι αγάπη.

Υπάρχει κάτι για το οποίο τρέφεις ελπίδες κι αισθάνεσαι αισιόδοξη;

Για τους ανθρώπους. Θέλω να πιστεύω ότι θα μάθουμε να μπαίνουμε στη θέση του άλλου, να προσφέρουμε περισσότερο καλό, να είμαστε χρήσιμοι, να μην εκμεταλλευόμαστε ανθρώπους, να μην κάνουμε κακό, να δίνουμε ευκαιρίες. Εναποθέτω όλες τις δυνάμεις μου σ’ εμάς για ν’ αλλάξουμε τον κόσμο.

Credits 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ ΚΡΑΣΑΓΑΚΗ

STYLING ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ

HAIR & MAKE UP ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΚΚΑΣ (D TALES)

Photo (Εξώφυλλο): Πουκάμισο Polo Ralph Lauren, Attica The Department Store

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020