Στα καταπράσινα τοπία λίγο έξω από την Ιταλική πόλη Ostuni, μια κατοικία ξεδιπλώνει την ιστορία της ως προσωπική αφήγηση επιστροφής και δημιουργικής έκφρασης. Ο Nini Bonavoglia, μετά από μια μακρά διαδρομή σε μητροπόλεις του κόσμου, επέστρεψε στην πατρίδα του για να χτίσει, μαζί με την αδελφή του και αρχιτέκτονα Francesca, ένα οίκημα που ενσωματώνει τις αναμνήσεις των ταξιδιών του, την ανάγκη για επαφή με τη φύση και τον ουσιαστικότερο ρυθμό της ζωής.

Ανάμεσα σε ελαιώνες

Η ιδέα για το σπίτι γεννήθηκε αναπάντεχα, την περίοδο της πανδημίας, όταν ο δημιουργός βρέθηκε αποκλεισμένος στην Παταγονία. Μέσα σε μια καθημερινότητα απογυμνωμένη από κοινωνικές επαφές, το βλέμμα στράφηκε προς τον εσωτερικό κόσμο και προς τη φύση. Η επιστροφή στη γη που τον γέννησε, κοντά στο Μπάρι, έμοιαζε σαν φυσική συνέπεια. Σε ένα αγρόκτημα δυόμισι στρεμμάτων, γεμάτο ελαιόδεντρα, αμυγδαλιές και μεσογειακή χλωρίδα, το όραμά του άρχισε να παίρνει μορφή. Η ιδέα για  ένα καταφύγιο ήρεμο και ανοιχτό, ιδανικό για μοναχικές στιγμές αλλά και συνυπάρξεις με αγαπημένα πρόσωπα είχε ήδη γεννηθεί.

Αρχιτεκτονική διακριτικότητας και μέτρου

Αντί για μια μαζική κατασκευή που θυμίζει τις παραδοσιακές masserie, επελέγη η λύση δύο ανεξάρτητων ισόγειων κτισμάτων, που αναδύονται από τα απομεινάρια παλιών ποιμνιοστασίων και περιφράξεων. Ανάμεσά τους αναπτύσσεται ένα σύνολο υπαίθριων χώρων. Ένας κήπος με παχύφυτα, μια εσωτερική αυλή και μια εντυπωσιακή πισίνα με ηλεκτρισμένο μπλε, δημιουργώντας έναν διάλογο ανάμεσα στη γεωμετρία των όγκων και τον φυσικό περίγυρο. Κάθε λεπτομέρεια εξυπηρετεί την ισορροπία ανάμεσα στην απομόνωση και την επικοινωνία.

Υλικά που διηγούνται ιστορίες

Το εσωτερικό της κατοικίας εκπέμπει γαλήνη και αμεσότητα, χάρη στην προσεγμένη επιλογή φυσικών υλικών και ουδέτερων αποχρώσεων. Η βάση είναι φτιαγμένη από τσιμέντο με χαλαζία, συνδυάζοντας τη στιβαρότητα του αστικού περιβάλλοντος με τη δροσιά του νότου. Οι τοίχοι διατηρούν τη λευκότητά τους, συχνά διανθισμένοι με επιφάνειες σε αποχρώσεις της ώχρας, προσφέροντας ένα ήρεμο βάθος. Το μέταλλο, άλλοτε πιο «κρύο» και άλλοτε κομψό, χρησιμοποιείται δημιουργικά ως στοιχείο ένωσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο μεταλλικός τοίχος που λειτουργεί ταυτόχρονα ως ντουλάπα, βιβλιοθήκη και διαχωριστικό, οδηγώντας με φυσικότητα προς το λουτρό, όπου κυριαρχεί ο σκούρος γρανίτης.

Ο κόσμος ενός συλλέκτη και καλλιτέχνη

Το φως εισβάλλει γενναιόδωρα από τα μεγάλα, σιδερένια παράθυρα, προσδίδοντας θεατρικότητα στους εσωτερικούς χώρους. Εδώ, ο Bonavoglia ξεδιπλώνει όλο του το σύμπαν με τη συλλογή έργων ιταλικού design να κυριαρχούν. Mario Bellini, De Pas, D’Urbino & Lomazzi και Franco Albini υπογράφουν αυτές τις δημιουργίες και αποτυπώνουν την αγάπη του ιδιοκτήτη για τη σύγχρονη τέχνη, αλλά και την έντονη περιπλάνηση που χαρακτήρισε τη ζωή του. Το σπίτι μοιάζει με καμβά πάνω στον οποίο αποτυπώνεται κάθε πτυχή της προσωπικότητάς του, χωρίς υπερβολή αλλά με ουσιαστική αισθητική πυκνότητα.

Η ποίηση της κεραμικής

Ξεχωριστή θέση καταλαμβάνει η κεραμική, μια τέχνη αρχέγονη, σχεδόν τελετουργική. Ο Bonavoglia ξεκίνησε να πλάθει πηλό σε ένα εργαστήριο στο Παρίσι και γρήγορα ανέπτυξε ένα προσωπικό ιδίωμα: αγγεία με θαλάσσιες λεπτομέρειες, κηροπήγια που μοιάζουν με οργανικά μορφώματα, γλυπτά που αναδύονται σαν απολιθώματα άλλων εποχών. Αυτές οι δημιουργίες διακοσμούν το σπίτι, διατηρώντας έναν διάλογο με τα design αντικείμενα, ενισχύοντας τη συνολική αίσθηση ενός χώρου που είναι και προσωπικό αρχείο και ζωντανός οργανισμός.

Πολιτισμικά ίχνη και μνήμες ταξιδιών

Ανάμεσα στα έργα τέχνης και τα αντικείμενα design, ξεχωρίζουν και μια σειρά από χειροποίητα  χαλιά, συλλεγμένα από τον δημιουργό κατά τις περιηγήσεις του στο κόσμο. Η παρουσία τους προσθέτει μια θερμή, πολυπολιτισμική υφή στους χώρους, αλλά αποτυπώνει και τη φιλοσοφία του σπιτιού και του ιδιοκτήτη: « ένας ελεύθερος άνθρωπος». Μια υπενθύμιση ότι η αληθινή ελευθερία βρίσκεται στην καλλιέργεια του προσωπικού μας τοπίου, στη δημιουργία ενός χώρου που αντέχει στο χρόνο. 

Main Image Credits: Simon Watson

Με πληροφορίες από Ad Magazine