Το αρχιτεκτονικό γραφείο Bureau de Change με έδρα το Λονδίνο έχει καθιερώσει τη φήμη του για τη χρήση παραδοσιακών τεχνικών χειροτεχνίας με φρέσκους, καινοτόμους τρόπους και την εισαγωγή μιας ρυθμικής αίσθησης στα έργα του. 

Επιφορτισμένοι με τον σχεδιασμό των νέων κεντρικών γραφείων της εμπορικής εταιρείας παραγωγής Somesuch, ο Βilly Μαυρόπουλος και η Κατερίνα Διονυσοπούλου, το αρχιτεκτονικό δίδυμο πίσω από το studio, εφάρμοσε αυτές τις αρχές μετατρέποντας μια παλιά αποθήκη στη βρετανική πρωτεύουσα σε έναν ζωντανό χώρο εργασίας, που αντανακλά το δημιουργικό πνεύμα και το ήθος του στούντιο, ενώ παράλληλα αποτίνει φόρο τιμής στο βιοτεχνική κληρονομιά της ιδιοκτησίας. 

Χτισμένο τη δεκαετία του1960, το τριώροφο κτίριο στέγαζε ένα εργαστήριο μεταξιού, που τον 17ο αιώνα μετέτρεψε το Spitalfields σε ένα ακμάζον κέντρο της αγγλικής βιομηχανίας . Επικεντρωμένος σε ένα αίθριο διπλού ύψους, με έναν συνδυασμό χώρων εργασίας και κοινωνικοποίησης στο χαμηλότερο επίπεδο και μια σειρά από γυάλινες αίθουσες συνεδριάσεων και γραφεία στο επάνω επίπεδο, ο χώρος συνδυάζει περίτεχνα χαρακτηριστικά πολιτιστικής κληρονομιάς, σύγχρονα υλικά, τολμηρά χρώματα και προσαρμοσμένες ξυλουργικές κατασκευές που θυμίζουν χειροποίητες κατασκευές. 

Το αποτέλεσμα είναι ένας πολυεπίπεδος χώρος εργασίας που συνδυάζει μια αίσθηση ζεστασιάς κι ευχάριστης οικειότητας, με την κομψότητα και τον δυναμισμό ενός σύγχρονου δημιουργικού στούντιο. Οι χώροι εργασίας που έχουν πρόσβαση από το ισόγειο μέσω ενός μικρού προθάλαμου στην είσοδο, βρίσκονται στον πρώτο και δεύτερο όροφο του κτιρίου.  Ένας γλυπτός, επενδυμένος με ξύλο όγκος συνδέει και τα τρία επίπεδα, φιλοξενώντας τις υπάρχουσες σκάλες. 

Ένα αίθριο διπλού ύψους στην καρδιά του χώρου λειτουργεί ως κοινόχρηστη ζώνη όπου οι εργαζόμενοι και οι πελάτες μπορούν να συγκεντρωθούν για να εργαστούν ή να κοινωνικοποιηθούν. Στο χαμηλότερο επίπεδο, υπάρχει μια ενιαία κουζίνα και τραπεζαρία, και μια γωνιά ανάγνωσης με μια πανύψηλη διώροφη βιβλιοθήκη. Σε αυτό το επίπεδο υπάρχουν επίσης μια επίσημη αίθουσα συνεδριάσεων που περικλείεται σε έναν βαμμένο με μπλε ξύλινο όγκο και μια εξωτερική βεράντα. Στον επάνω όροφο, οι πρόσθετοι χώροι εργασίας συμπληρώνονται από μια σειρά από κλειστές αίθουσες που στεγάζουν ιδιωτικά γραφεία και μια λιγότερο επίσημη αίθουσα συσκέψεων.

Το κτίριο βρέθηκε σε ερειπωμένη κατάσταση, απογυμνώθηκε τελείως στον πυρήνα του, συμπεριλαμβανομένης της σκάλας από σκυρόδεμα, την οποία η ομάδα άφησε σκόπιμα εμφανή και σε άμεση αντίθεση με την εξαιρετικής κατασκευής ξύλινη επένδυση που τυλίγεται γύρω της. Διπλασιάζοντας τα ράφια, τα φωτιστικά και τα καθίσματα, τα ειδικά σχεδιασμένα και κατασκευασμένα πάνελ διαθέτουν διακοσμητικές λεπτομέρειες εμπνευσμένες από τα εργαλεία και τα μηχανήματα αργαλειού των μεταξουργών της δεκαετίας του '60, με επφάνειες από ρατάν που αναφέρονται σε τεχνικές ύφανσης. 

Παρόμοια πάνελ υπάρχουν στο κιγκλίδωμα του αιθρίου, όπου λειτουργούν και ως ζαρντινιέρες. Βασικά στοιχεία του αρχικού κτιρίου που έχουν διατηρηθεί, συμπεριλαμβανομένων τμημάτων του δαπέδου και των ξύλινων θυρών στην είσοδο, προσθέτουν στην αίσθηση της δεξιοτεχνίας του παλιού σχεδιασμού του.

Μια παλέτα συμπληρωματικών χρωμάτων, όπως το κόκκινο και το ροζ, η ώχρα και το μοβ, ζωντανεύουν τα κλειστά γραφεία και τις αίθουσες συσκέψεων, δίνοντας παιχνιδιάρικη διάθεση κι έξτρα ζωντάνια. Γεωμετρικά πλακάκια δαπέδου στον προθάλαμο της εισόδου και μη συμβατικά διακοσμητικά αξεσουάρ, όπως κρεμαστά φωτιστικά από papier-mâché που κατασκευάζονται στην Πορτογαλία, ενισχύουν περαιτέρω τη χαρακτηριστική γοητεία του χώρου, ευθυγραμμίζοντας θριαμβευτικά με το αντισυμβατικό πνεύμα και την ευαισθησία για την οποία έγινε γνωστή η εταιρία παραγωγής Somesuch.

Ανακαλύψτε στην gallery περισσότερους χώρους!