Σιωπές που, δίχως δράματα, έσπασαν από την πρώτη στιγμή μιας μικρής, η οποία μεγάλωσε μόνη της τον εαυτό της, επιβιώνοντας από την ανώριμη μοχθηρότητα των άλλων. Με οδηγό τα όνειρα από τα οποία κρατήθηκε και την εσωτερική δύναμή της, έκανε βήματα προς το φως και σήμερα γίνεται η νέα μούσα του Βασίλη Κεκάτου στο πολυαναμενόμενο “Μilky Way”.

Ποια είναι η πρωτοεμφανιζόμενη Korinna Dullaart;

H πρώτη της επίσημη δουλειά και τηλεοπτική συνεργασία, η οποία έρχεται στις 2 Νοεμβρίου από το Mega, θα μας συγκλονίσει. Πολλά καινούρια ξεκινήματα για τη νεαρή Ελληνολλανδέζα Korinna Dullaart (έχει κρατήσει για τον καλλιτεχνικό χώρο το επώνυμο της μητέρας της), στα οποία απέδωσε πρίμα! Η ίδια έδειξε, όμως, απίστευτη υπομονή, μέχρι τα πράγματα στη ζωή της να γίνουν ρόδινα. Μαζί μιλήσαμε για σκληρές αλήθειες και η φωνή της δεν κόμπιασε λεπτό. Συμφιλιώθηκε με το άδικο παρελθόν, γιατί αυτή ήταν η μόνη επιλογή που είχε. Άλλωστε, οι δυσκολίες έχει αποδειχθεί πως είναι για τους δυνατούς...

Korinna, πες μου λίγα πράγματα για σένα. Πού και πώς μεγάλωσες;

Έχω ζήσει κατά βάση στην Αθήνα. Στα πολύ παιδικά μου χρόνια, βρέθηκα και στην Ολλανδία για κάποιον καιρό - χώρα καταγωγής της μαμάς μου. Ωστόσο, δεν είχα και τα πιο εύκολα παιδικά χρόνια, και λόγω σχολείου και λόγω διαφόρων άλλων συμβάντων που ήρθαν στη ζωή μου. Στο σχολείο, έβλεπα ότι τα άλλα παιδιά είχαν αυτήν την κακία της ηλικίας μέσα τους. Και αυτή ξεσπούσε πάνω μου για πολλά χρόνια, και στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Δεν ήμουν αποδεκτή, και λόγω εμφάνισης και λόγω χαρακτήρα, δεδομένου ότι ήμουν πιο αγοροκόριτσο στην εφηβεία, οπότε και έγιναν πιο σκληρά τα πράγματα. Γενικά, ως άνθρωπος είμαι πιο εσωστρεφής - κάτι που δεν ήταν κοινωνικά αποδεκτό τότε, οπότε υπήρχε μία αποστροφή από τα άλλα παιδιά στο πρόσωπό μου.

Όλο αυτό το κρατούσες μέσα σου ή αντιδρούσες και σου έβγαινε σε θυμό σε εκείνη την ηλικία; 

Η αλήθεια είναι ότι το κρατούσα πολύ μέσα μου και, μόνο αφού έφυγα από το σχολείο, μπόρεσα να το διαχειριστώ αλλιώς. Με διάφορους τρόπους: από τη μουσική μέχρι το θέατρο ή με το να γράφω στίχους. Μου έβγαινε να εκφράζομαι καλλιτεχνικά για κάποιον λόγο, αλλά και, όπως όλοι οι άνθρωποι, με ξεσπάσματα. Υπήρχε μία περίοδος που ήμουν πολύ κλεισμένη στον εαυτό μου. Δεν έβγαινα από το σπίτι, γιατί ήταν πολλά που είχαν συμβεί παράλληλα μέσα μου.

Είχες υποστήριξη από την οικογένειά σου ή από φίλους; Κάποιον έστω που να ήταν κοντά σου σε όλο αυτό…

Να σου πω την αλήθεια, αργά στη ζωή μου ήρθε κοντά μου η κολλητή μου, κάπου στην τρίτη Λυκείου. Τη γνώρισα μέσω της μουσικής και ήταν αρκετά μεγαλύτερη σε ηλικία - η ίδια ήταν δασκάλα. Υπήρξε ο μόνος άνθρωπος ο οποίος μου έδειξε κάποια κατανόηση και μου χάρισε ένα «πέπλο» σωτηρίας, γιατί όντως περνούσα αρκετά δύσκολα και ήμουν ακόμη κι έτοιμη να σταματήσω το σχολείο. Τα πέρασε όλα μαζί μου και με βοήθησε. Ήταν από τους μόνους ανθρώπους, ειδικά στο συγκεκριμένο θέμα, που ήταν εκεί για μένα.

Θέλεις να μου πεις, όμως, και για τη γιαγιά σου; Απ’ ό,τι ξέρω μιλάς συχνά γι’ αυτήν… 

Η γιαγιά μου, από το οικογενειακό μου περιβάλλον, είναι ο πιο υποστηρικτικός άνθρωπος, γιατί μου φέρθηκε σαν μαμά από ένα σημείο και μετά. Και πάντα ήταν εκεί για μένα. Πάντα θα επικροτούσε κάθε μου προσπάθεια και θα μου έδινε θάρρος να συνεχίσω με ό,τι ήθελα να κάνω. Δε με αμφισβήτησε ποτέ και δε με εμπόδισε σε τίποτα. Στην ουσία, είναι η μόνη οικογένεια εξ αίματος που νιώθω πως έχω. Είναι ένας πολύ μοναδικός άνθρωπος για μένα.

Αν σήμερα έβλεπες μπροστά σου τέτοια σκηνικά να συμβαίνουν σε κάποιο άλλο παιδάκι, πώς θα αντιδρούσες; 

Δεν ξέρω ακριβώς πώς να απαντήσω, γιατί θεωρώ ότι είναι τόσοι οι παράγοντες που οδηγούν, είτε τα παιδιά είτε τους μεγάλους, σε στιγμές βίας ή αδικίας, μιας και δεν έχουμε γνώση της επιρροής που μπορεί να έχει πάνω τους κάτι το οποίο βίωσαν ή άκουσαν. Δεν κατανοούμε ότι το παιδί μπορεί να το κουβαλάει αυτό σε όλη του τη ζωή. Πολύ συχνά, αυτό συμβαίνει επειδή οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουν ζήσει μία αντίστοιχη κατάσταση στην παιδική τους ηλικία και τη μεταφέρουν μετά στα παιδιά τους. Τώρα πια, με μπερδεύει πάρα πολύ... Δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα εν προκειμένω.

Πλέον, αυτά τα παιδιά που σε αδικούσαν τα δικαιολογείς μέσα σου; Γιατί κάτι τέτοιο αισθάνομαι… 

Ναι, τα δικαιολογώ, γιατί εντέλει μπορεί να μη φταίνε καν τα ίδια. Πάντως, έχω συμφιλιωθεί με το γεγονός. Είπα πως: «Ωραία, το ξεπέρασα και είμαι αυτή που είμαι σήμερα, με τα καλά και τα άσχημά μου, εξαιτίας των βιωμάτων μου». Δεν ξέρω πώς θα ήμουν αν δεν είχα ζήσει τέτοιες καταστάσεις. Άρα, ναι, ίσως κατά κάποιον τρόπο να δίνω ελαφρυντικά, γιατί ελπίζω κι εκείνα να έχουν αλλάξει.

Τη δύναμή σου πού τη βρίσκεις; Ποια στοιχεία του χαρακτήρα σου ανέπτυξες μέσα από όλο αυτό;

Ανοχή και αντοχή, δυστυχώς. Η αντοχή είναι κάτι που χαίρομαι, όμως, που έχω ως χαρακτηριστικό, αλλά μερικές φορές αισθάνομαι πως υπάρχει σε υπερβολικό βαθμό πάνω μου, που με καταστρέφει. Παρ’ όλα αυτά, είναι κάτι που μέχρι και σήμερα δουλεύω: ότι πρέπει να μάθω να βάζω τα όριά μου και να επιμένω στα «θέλω» μου.

Μικρότερη, όταν καθόσουν μόνη σου, παρά τα όσα περνούσες, έχτιζες όνειρα για να ταξιδεύεις; Έλεγες ότι «η πραγματικότητά μου θα είναι άλλη»;

Υπήρχαν περίοδοι που τα έβλεπα όλα μαύρα. Έχω βρεθεί σε πολύ σκοτεινές στιγμές και έχω βυθιστεί σε αυτές. Αλλά, λόγω των ανθρώπων που έχω τώρα πια γύρω μου, βγήκα και σήμερα είμαι το άλλο άκρο. Νιώθω πως ό,τι και να συμβεί, όσα και να έρθουν, μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε σαν άνθρωποι και ότι εντέλει εμείς δίνουμε νόημα στη ζωή μας. Στην ουσία, πρέπει να ονειρευόμαστε και να έχουμε στόχους και ελπίδα, ακόμη κι αν αυτό είναι ψευδαίσθηση. Αλλά, αν δεν κινούμαστε προς αυτό, τελικά γιατί υπάρχουμε;

Πώς προέκυψε η Τέχνη στη ζωή σου;

Είπες ότι βρήκες σε αυτή διέξοδο. Όμως, αισθάνομαι πως δεν οδηγείσαι έτσι απλά εκεί. Είχες ένα συναίσθημα που σε «έτρωγε»; Μια φωνή που σου έλεγε μέσα σου να πας σε αυτόν τον χώρο; Δεν ξέρω αν διέθετα ή διαθέτω ταλέντο. Όσον αφορά στην υποκριτική, είχα μια βαθιά ανάγκη και περιέργεια από μικρή, επειδή δε μου άρεζε η ζωή που ζούσα, να μάθω πώς συμπεριφέρονται οι χαρακτήρες από τις ταινίες. Αναζητούσα κιόλας να ζήσω διαφορετικές ζωές, μήπως βρω τη χαρά. Αλλά, τελικά, μου άρεσε όλο αυτό, και ειδικά το κομμάτι με τις διαφορετικές εκδοχές των ανθρώπων: μπορεί να έχουμε την ίδια ιστορία και με διαφορετικούς χαρακτήρες να αποκτήσει τελείως άλλη τροπή η πλοκή, επειδή ο καθένας διαθέτει τελείως διαφορετική ψυχοσύνθεση. Όλο αυτό λειτουργούσε πάντα με fascinating τρόπο στο μυαλό μου.

Ξεκίνησες με μουσική και μετά οδηγήθηκες στην υποκριτική; 

Στο περίπου! Ηθοποιός ήθελα να γίνω από πολύ μικρή, αλλά η μαμά μου δεν ήταν πολύ χαρούμενη με αυτό. Έτσι, αποδέχτηκα πως δεν υπάρχει πιθανότητα κάτι τέτοιο να συμβεί και κάπως το «έθαψα» μέσα μου. Όμως, είχα μία κλίση προς τις Τέχνες, κι επειδή μου άρεσε η μουσική στην εφηβεία, με την οποία όλοι τότε παθιαζόμαστε, άρχισα να ασχολούμαι με αυτή. Κι εκεί είναι που τα πράγματα πήραν έναν τελείως διαφορετικό δρόμο. Ξεκίνησα έχοντας στο μυαλό μου ότι ήθελα να κάνω μπάντα, δεδομένου ότι άκουγα και πανκ τότε, αλλά, όταν άρχισα τα μαθήματα φωνητικής, η καθηγήτριά μου θεώρησε πως είχα έφεση στο λυρικό τραγούδι και με οδήγησε σε αυτό. Ένιωσα για πρώτη φορά πως είχα μία αποδοχή, πως ήμουν καλή σε κάτι, κι άφησα να με πάει το ρεύμα. Ήλπιζα πως η όπερα θα μου έδινε τις ευκαιρίες να φύγω από την Ελλάδα, γιατί τότε -λανθασμένα- πίστευα ότι για όλα μου φταίει η χώρα. Έδωσα εξετάσεις στην Ολλανδία, στο Κονσερβατόριο του Άμστερνταμ, και πέρασα, όμως στον δρόμο μου συνειδητοποίησα ότι αυτό που πάω να κάνω δεν είναι το δικό μου όνειρο, αλλά άλλων. Απλά κατέβηκα από το αεροπλάνο και γύρισα σπίτι, όπου βρισκόταν η γιαγιά μου και η κολλητή μου, και τους είπα μέσα στην απόγνωσή μου: «Αυτό που θέλω να κάνω μια ζωή είναι να γίνω ηθοποιός». Μέσα σε μια βδομάδα πήγα και γράφτηκα στη δραματική σχολή, χωρίς να έχω ιδέα…

Μικρή, έβλεπες τηλεόραση; Πήγαινες θέατρο; Είχες ερεθίσματα; 

Όχι, δε με πήγαιναν ποτέ!

Και τότε πώς ξεκίνησε όλο αυτό το πάθος για την υποκριτική; 

Mε ταινίες που παρακολουθούσα στο σπίτι μόνη μου, με DVD που μου έπαιρνε η μαμά μου. Τηλεόραση δεν επιτρεπόταν να ανοίξω, γι’ αυτό και δεν έχω δει ποτέ ελληνική σειρά.

Αντιλαμβάνομαι ότι έχεις έναν πολύ ώριμο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις την υποκριτική. Αυτή η στοχευμένη σου ανάλυση σε έκανε να ξεχωρίζεις;

Ποτέ δε διαφοροποίησα τον εαυτό μου από τους συμφοιτητές μου. Ίσως και το αντίθετο, γιατί οι περισσότεροι σπουδαστές στη σχολή μου είχαν πολύ μεγαλύτερη γνώση από εμένα στο πρακτικό κυρίως κομμάτι, γιατί εγώ δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με την υποκριτική. Η πλειοψηφία προερχόταν από οικογένειες είτε σκηνοθετών είτε ηθοποιών, πήγαινε σε καλλιτεχνικά σχολεία, ανήκε σε θεατρικές ομάδες. Περισσότερο ένιωθα σαν τη μύγα μες στο γάλα. Στη σκηνή ανέβηκα, να φανταστείς, στο δεύτερο έτος, όπου ήμουν στα όρια κρίσης πανικού. Μου ήταν πάρα πολύ δύσκολο να ανοιχτώ, γιατί, αν το κάνεις, οι άλλοι βλέπουν μέσα σου.

Ας πάμε σε αυτό το πολύ σημαντικό κεφάλαιο. Είναι η πρώτη σου δουλειά ως ηθοποιού. Πώς ξεκίνησε να ζυμώνεται όλο αυτό; 

Ήταν κάτι που προέκυψε από το πουθενά. Ο Κεκάτος μας είχε επισκεφτεί στις διπλωματικές εξετάσεις της σχολής. Μετά από καιρό μου ζήτησε να δημιουργήσουμε ένα βιντεάκι για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου ουσιαστικά γνωριστήκαμε. Τότε, νόμιζα ότι αυτή θα ήταν η συνεργασία μας, πολύ όμορφη, αλλά μικρή. Ήδη μου είχε φανεί ακραίο που ήρθε σε επαφή μαζί μου. Στην καραντίνα, είχαμε συζητήσει για τη σειρά, οπότε μοιράστηκε ότι θα με ήθελε για τον ρόλο της Μαρίας. Δεν το περίμενα! Τον ρώτησα άπειρες φορές: «Είσαι σίγουρος ότι θες να τον αναλάβω; Δεν έχω ξανακάνει τίποτα! Παίρνεις ένα ρίσκο εδώ!» Η σιγουριά του, όμως, με έπεισε.

Πώς ήσουν όταν βρέθηκες στο πρώτο γύρισμα; 

Είχα το άγχος της ζωής μου! Θεωρώ ότι, όταν ξεκινήσαμε, ήμουν λίγο άγουρη. Δεν είχα ξαναπαίξει μπροστά σε κάμερα. Ό,τι ξέρω αυτήν τη στιγμή το έχω μάθει μέσα από τη σειρά. Ήταν σαν να έβγαλα μία σχολή μέσα στο διάστημα των 7 μηνών που πραγματοποιούνταν τα γυρίσματα. Ο Βασίλης ξέρει ακριβώς τι θέλει από τους ηθοποιούς και έχει τον τρόπο να σου μεταφέρει το όραμά του.

Σε τι αφορά η σειρά και ο ρόλος σου; 

Σ’ ένα γενικότερο πλαίσιο, σχετίζεται με την ενηλικίωση διαφόρων χαρακτήρων και τη σημερινή κοινωνία - με την καθημερινότητά μας. Η Μαρία είναι μία σύγχρονη κοπέλα, η οποία ονειρεύεται να γίνει χορεύτρια, κάτι που, λόγω μιας απρογραμμάτιστης εγκυμοσύνης, παύει να υφίσταται ως πλάνο, εξαιτίας του κοινωνικού τους περίγυρου. Για άλλη μία φορά, αποφασίζουν οι άλλοι για μία γυναίκα. Αυτό αντικατοπτρίζει πολλές εκδοχές των γυναικών σήμερα.

Έχεις κοινά στοιχεία με τον ρόλο σου; 

Είδες ότι μπορείς να εκφραστείς μέσα από αυτόν αληθινά, αυθόρμητα και άκοπα; Έχω υπάρξει όπως η Μαρία στην αρχή της σειράς. Έτσι όπως καταλήγει, νιώθω ότι είμαι τώρα πια. Ο δυναμισμός που κρύβει είναι ο πυρήνας της σύνδεσής μας.

Με τον Κεκάτο είχες μοιραστεί κάποια από τα βιώματά σου; Γνωρίζει τι πέρασες στο παρελθόν; 

Έχουν υπάρξει πολλές συζητήσεις γύρω από αυτά τα θέματα, γιατί αυτό θα βοηθούσε κι εμένα κι εκείνον να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλον καλύτερα όπως και το πώς βλέπουμε τα πράγματα.

Πέρα από την υποκριτική, πειραματίζεσαι με κάτι άλλο ή η προσοχή σου είναι εστιασμένη εκεί στο 100%; 

Επειδή είμαι εσωστρεφής άνθρωπος και τα φώτα με αγχώνουν, πάντα κρατάω ανοιχτό το ενδεχόμενο ότι μπορεί να με κουράσει ο χώρος σαν χώρος, όχι η υποκριτική.

Την προβολή του πρώτου επεισοδίου έχεις κανονίσει πώς θα τη δεις; 

Το έχω δει ήδη δύο φορές, δε νομίζω ότι θα το παρακολουθήσω ξανά!

Credits 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΝΑΚΗΣ (10ΑΜ)

STYLING ΟΛΓΑ ΚΑΣΜΑ

HAIR & MAKE UP ΣΟΝΙΑ ΣΙΜΙΤΖΗ (D TALES)

Κεντρική φωτογραφία: Φόρεμα και παντελόνι Missoni, Grigio | Γόβες Nodaleto, Kalogirou

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023